دسته: مقالات آموزشی

شاید شما هم به آن دسته از افرادی تعلق داشته باشید که با دایال آپ خاطره دارید. فکر کردن به خطوط کم سرعت دایال آپ و دردسرهای استفاده از آن موجب شده است که امروزه قدر وای فای های خانگی و نصب WiFi مودم ADSL را بیشتر بدانیم .

تکنولوژی در دنیای امروز به طور شگفت انگیزی در حال پیشرفت است. بدون شک همه ما در منازلمان گوشی های هوشمند، تلویزیون های هوشمند، کامپیوترهای شخصی و وسایلی از این قبیل داریم که وجود نصب WiFi مودم ADSL را برای تجربه یک تبادل پر سرعت را ضرورری می سازند.

اگرچه امروزه نصب WiFi مودم ADSL در اکثر خانه ها، شرکت ها، ادارات و… به چشم می خورند، اما معدود کاربرانی وجود دارند که با نحوه نصب WiFi مودم ADSL آشنایی داشته باشند. از همین رو ما در این مطلب بر آن شده ایم که آموزش نحوه راه اندازی و تنظیمات نرم افزاری آن را در اختیار شما عزیزان قرار دهیم نصب WiFi مودم ADSL .

مراحل گام به گام نصب WiFi مودم  ADSL

اگر جعبه مودم خریداری شده را باز نمایید، متوجه وجود موارد زیر در آن خواهید شد. کلیه این ابزارها در مراحل نصب و راه اندازی مودم مورد استفاده قرار می گیرند.

نخست به آموزش مراحل سخت افزاری نصب و راه اندازی مودم خواهیم پرداخت.

گام اول: آشنایی با اجزای دستگاه مودم

پس از بیرون آوردن ملزومات موجود در جعبه مودم، ابتدا با دقت به پشت مودم نگاه کنید. همان طور که می بینید، مودم شما از مجموعه ای از ورودی ها برخوردار می باشد.

میکروفیلتر که آن را با نام نویزگیر نیز می شناسند، در قسمتی که در شکل زیر مشخص شده است، قرار می گیرد. حال شاید این سوال ذهنتان را به خود مشغول کرده باشد که این وسیله به چه دلیل مورد استفاده قرار می گیرد؟

نویزگیر زمینه ای را فراهم می سازد که اگر به صورت همزمان با تلفن صحبت کرده و از مودم نیز استفاده می کنید، بر روی خط تلفن شما نویز ایجاد نگردد. این وسیله را یا به ورودی تلفن و یا به ورودی مودم متصل می کنند.

سیم تلفنی را که لازم است به مودم وصل گردد،  از طرف مودم به قسمت DSL متصل نمایید. یک سر سیم را به نویزگیر که با عبارت  modemمشخص شده است، وصل کنید. سیم تلفن متصل به پریز تلفن را نیز به تک خروجی وسیله موجود در تصویر زیر اتصال دهید. اگر با دقت نگاه کنید، می بینید که یک قسمت با عبارت phone مشخص شده است. این قسمت را نیز به گوشی تلفن منزل و یا خطی که با استفاده از آن اینترنت خریده اید، وصل کنید.

گام دوم: پیش از راه اندازی مودم، آن را به کامپیوتر وصل کنید

در این مرحله راه اندازی مودم لازم است مودم را به کامپیوتر وصل کنید. یک روش موجود برای این کار این است که یک سر کابل یو اس بی را به مودم و سر دیگر آن را به پشت کیس کامپیوتر وصل کنید. روش دیگری که بدین منظور وجود دارد، این است که یک طرف کابل شبکه را به قسمت LAN و سر دیگر آن را به پشت کیس کامپیوتر متصل نمایید. استفاده از روش اول در مودم هایی که فاقد قابلیت وای فای هستند، رایج می باشد. در غیر این صورت باید روش دوم را در راستای راه اندازی مودم مورد استفاده قرار داد.

گام سوم: کابل برق مودم را متصل کنید

یک سوی شارژر را به پریز برق و سوی دیگر آن را به سوکت power  وصل کنید. شکل مودم  پس از اتمام نصب سخت افزاری به صورت زیر خواهد بود.

حال زمان انجام تنظیمات نرم افزاری لازم به منظور راه اندازی مودم فرا رسیده است.

گام چهارم: به صفحه تنظیمات راه اندازی مودم وارد شوید

در این مرحله از راه اندازی مودم باید مرورگر موجود در کامپیوتر خود را باز کرده و آی پی مودم موجود را در قسمت سرچ آن وارد کنید. آی پی هر مودم در قسمت زیرین آن که در بردارنده اطلاعات مودم است، نوشته شده است. پس از وارد نمودن آی پی در قسمت سرچ مرورگر کلید enter  را بزنید تا صفحه ای رو به رویتان گشوده شود که نام کاربری و رمز عبورتان را درخواست می کند. نام کاربری و رمز عبور شما به طور پیش فرض admin در نظر گرفته شده است. هر دو فیلد موجود را با عبارت admin پر کرده و پس از زدن دکمه ok به مرحله بعد بروید.

گام پنجم: ورود به تنظیمات سریع مودم

تنظیمات مودم tp-link برای راه اندازی مودم

در گام پنجم از راه اندازی مودم به مرحله Quick Start راه خواهید یافت. بر روی دکمه next کلیک کرده و از این مرحله عبور کنید.

گام ششم: نوع ارتباط ISP را انتخاب کنید

انتخاب نوع ارتباط ISP در تنظیمات راه اندازی مودم

این گام از راه اندازی مودم به تعیین منطقه زمانی اختصاص دارد. تهران را به عنوان منطقه زمانی مشخص نموده و سپس بر روی next کلیک کنید.

گام هفتم: تنظیمات سرویس اینترنت خود را تنظیم کنید

در این مرحله از راه اندازی مودم صفحه Internet Settings برای شما به نمایش در می آید. در صورتی که قصد اتصال از طریق تلفن را دارید، گزینه PPPOE/PPPOA را انتخاب کنید. سپس next را زده و به مرحله بعدی بروید.

گام هشتم: ورود اطلاعات سرویس اینترنت

در این گام از راه اندازی مودم لازم است نام کاربری، رمز عبور و پارامترهای VCI و VPI را که شرکت ارائه دهنده سرویس اینترنت در اختیارتان قرار داده است، در صفحه نمایش داده شده وارد نمایید. لازم به ذکر است که Connection type نیز باید بر روی PPPOE LLC تنظیم شود. سپس گزینه next را بزنید تا وارد صفحه مربوط به تنظیمات وای فای شوید.

گام نهم: یک نام برای مودم خود انتخاب کنید

یک نام به دلخواه برای مودم خود در نظر گرفته و در فیلد SSID وارد کنید. سپس با قرار دادن فیلد Broadcast بر روی yes یا no مشخص نمایید که آیا اطرافیان قادر به مشاهده وای فای شما باشند یا خیر. در صورت انتخاب گزینه no امنیت شبکه خانگی شما تا حد قابل توجهی افزایش خواهد یافت. قسمت Authentication type هم به منظور انتخاب یک استاندارد رمزگذاری برای مودم می باشد. ایده آل ترین گزینه ممکن WPA-PSK/WPA2-PSK می باشد. در پایان کلید next را زده و به مرحله بعدی راه اندازی مودم بروید.

گام دهم: ذخیره اطلاعات وارد شده

پس از زدن گزینه next در پایین همان کادر، کادری جدید ایجاد می گردد. در این مرحله لازم است یک رمز عبور که تعداد کاراکترهای آن بین 8 تا 63 است، برای وای فای خود انتخاب نمایید. سپس با زدن گزینه next به گام پایانی راه اندازی مودم بروید.

گام پایانی

در این مرحله از راه اندازی مودم لازم است صحت کلیه اطلاعاتی را که تا بدین جا وارد نموده اید، تایید کنید. برای این کار کافی است گزینه next را زده و پس از آن با زدن گزینه Close از صفحه تنظیمات خارج گردید. بدین ترتیب مراحل راه اندازی مودم شما به پایان رسیده و دستگاه آماده استفاده می باشد. لازم به ذکر است که هرگاه تمایل داشتید، می توانید نسبت به تغییر رمز مودم اقدام نمایید.

یکی از سوالات پرتکراری که از جانب کاربران مطرح می شود، این است که دکمه WPS در مودم چیست؟ گفتنی است که WPS به معنای راه اندازی محافظت کننده شبکه وای فای  می باشد که به عنوان یک استاندارد امنیت شبکه در شبکه های بی سیم زمینه ارتباط سریع و ساده میان روتر و دستگاه های بی سیم را فراهم می سازد.

شما می توانیدهر گونه سوالات خود را در زمینه ی  پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در میان بگذارید.

کانفیگ مودم ADSL برای استفاده از اینترنت لازم و ضروری است. منظور از configure کردن همان تنظیم کردن، پیکر بندی و انتخاب نرم افزار و سخت افزار و اتصالات لازم برای ایجاد یک سیستم خاص است. تنظیم مودم مخابرات در دو نوع Dlink و TP-link ارائه می شود. پس منظور ما از کانفیگ مودم ADSL، این تنظیمات برای استفاده کاربر است. بد نیست بدانید که این دو مدل از مودم های موجود در کشور، به خوبی توانسته اند نیاز های کاربران را برطرف کنند. در ادامه نحوه پیکر بند و تنظیم هر یک را شرح می دهیم.

باید مراحلی را به صورت پشت سر هم اجرا کنید. ابتدا باید کابل LAN ، کابل تلفن و splitter را آماده کنید. اگر به خط تلفن شما هیچ گوشی تلفنی وصل نیست، نیازی به splitter ندارید. برای تنظیم اولیه مودم، مودم را حتما باید با کابل شبکه، به کامپیوتر وصل کنید، اما دفعات بعد می توانید با وای فای این اتصال را برقرار کنید. اکنون برای اجرای کانفیگ مودم مخابرات (مودم TP-link،) مراحل زیر را دنبال کنید:

کانفیگ مودم TP-link

1. آداپتور مودم را به پریز برق متصل کنید.
2. کابل شبکه را از مودم به کامپیوتر وصل کنید.
3. کابل تلفن را از مودم به splitter وصل کنید؛ یک سر آن به پریز تلفن و یک دیگر در سر صورت نیاز به گوشی تلفن وصل می شود.

اکنون به یوزر و پسورد اینترنت و اطلاعات اتصال نیاز دارید؛ اطلاعات اشتراک خود را از شرکت ارائه دهنده اینترنت دریافت کنید. این اطلاعات شامل نام کاربری، رمز عبور و پارامترهای vci و vpi است. پارامترهای vci و vpi برای اینترنت مخابرات معمولا 35 و 0 است. اما باز هم بهتر است با پشتیبانی شرکت مخابرات تماس بگیرید.پس از اینکه این اطلاعات را به دست آوردید، باید تنظیمات مودم Adsl را پیاده کنید؛ مودم، کامپیوتر یا لپ تاپ را روشن کنید. مرورگر اینترنت را باز کنید. باید در مرورگر اینترنت IP پیش فرضی که برای مودمتان تعیین شده است، وارد کنید تا صفحه تنظیمات مودم باز شود.

معمولا این IP برای مودم های معمولی، ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱ است. در زیر مودم نیز معمولا این IP درج می شود. IP را وارد کرده و ENTER را بزنید. حال صفحه تنظیمات مودم به شما نمایش داده می شود. از اینجا می توانید نام کاربری و رمز عبور پیش فرض را که واژه “admin” است، وارد کنید و ENTER را بزنید. کانفیگ مودم مخابرات از طریق همین بخش تنظیم می شود. باید وارد قسمت Quick Start شوید و روی Next کلیک کنید. در مرحله بعد باید منطقه زمانی کشور خود را انتخاب کنید و مجددا Next را بزنید.

کانفیگ مودم Dlink

در مودم dlink  باید مراحل را تا مرحله ای که ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱ را در مرورگر اینترنت خود تایپ می کنید و IP را نیز وارد می کنید، پیش ببرید؛ اما در ادامه باید از منوی سمت چپ روی گزینه wizard کلیک کنید و از تب setup روی دکمه  setup wizard کلیک کنید. پنجره ای برای شما باز می شود، تنها کافی است روی دکمه next کلیک کنید. در این مرحله از کانفیگ مودم مخابرات باید برای مودم خود نام کاربری و رمز عبور جدید وارد کنید.

سپس روی next کلیک کنید. در این مرحله country را روی کشور ایران قرار دهید و چون مشترک شرکت مخابرات هستید، internet service provider را روی other قرار دهید. سپس protocol را روی pppoE و پارامتر connection type را نیز روی LLC قرار دهید. کد تنظیمات مودم adsl مانند VPI و VCI نیز برای اکثر ISP ها 0 و 35 است، اما بهتر است با پشتیبان ISP تماس بگیرید و این دو پارامتر را بپرسید.

در قسمت پایین هم باید نام کاربری و پسوردی که شرکت مخابرات به شما ارائه کرده است، وارد کنید. اکنون لازم است برای وایرلس مودم خود پسورد قوی انتخاب کنید و روی دکمه next کلیک کنید. در نهایت اطلاعات وارد شده را بررسی کنید. در صورت صحیح بودن اطلاعات، apply را کلیک کنید تا تنظیمات مودم adsl به پایان برسد و به اینترنت متصل شوید.

اگر به هر دلیلی هنگام کانفیگ کردن مودم خود به مشکل خوردید با کارشناسان تیلاتل در این زمینه در ارتباط باشید.

شما می توانیدهر گونه سوالات خود را در زمینه ی  پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در میان بگذارید.

همان گونه که می دانید، به منظور استفاده از دستگاه های کامپیوتری متعدد و متنوع لازم است ابتدا تنظیمات اولیه آن ها به درستی انجام گردد. مودم های اینترنت مخابرات نیز به عنوان یکی از کاربردی ترین دستگاه های کامپیوتری از این قاعده مستثنی نیستند. همین امر موجب شده است که بسیاری از کاربران به دنبال آموزش تنظیم مودم ADSL اینترنت مخابرات باشند. از همین رو ما بر آن شدیم که در این مطلب تنظیم مودم ADSL را به طور کامل آموزش دهیم.

آشنایی با امکانات مودم چراغ های مودم و نشانگر های وضعیت

• چراغ Power: به  وجود جریان برق در درون دستگاه اشاره می کند، که ممکن است با رنگ های مختلف معانی خاصی داشته باشد
• چراغ ADSL: در هنگام چشمک زدن به معنای تلاش برای اتصال هستش و در صورت ثابت بودن اتصال پایدار را نشان می دهد و همچنین خاموش بودن نشانگر عدم اتصال است
• چراغ Internet: در صورت تنظیم صحیح مودم این چراغ روشن و سپس با ایجاد درخواست های کاربر چشمک خواهد زد
• چراغ Wireless: نشانگر فعال بودن نقطه اتصال وایرلس دستگاه مودم است
• چراغ LAN: نشان دهنده متصل بودن و ارتباط کابل شبکه  است

درگاه های ورودی و خروجی مودم

• درگاه پاور ورودی برق: این درگاه بسته به مودم نیازمند آداپتور مخصوص به خود هستش و بر اساس ولتاژ کاری می بایست متناسب باشد
• کلید کنترل ON/OFF: کلید روشن و خاموش کردن دستگاه که در پشت مودم قرار گرفته
• کلید کنترل WiFi: کلیدی برای خاموش و یا روشن کردن نقطه اتصال وایرلس مودم
• کلید RESET: کلیدی برای پاک کردن تمام تنظیمات از حافظه مودم
• درگاه LAN: مخصوص اتصال کابل شبکه
• درگاه ADSL : مخصوص اتصال کابل تلفن برای ارتباط با سرویس دهنده مخابراتی

در صورتی که می خواهید دستگاهی غیر از مودم را بر روی خط استفاده کنید نیاز است که از اسپلیتر استفاده کنید. کار برد این قطعه در حقیق جدا سازی دو فرکانس دیتا و صدا است و برای همین است که در کیفیت اتصال تاثیر زیادی را خواهد داشت و بدین ترتیب میزان نویز به حد زیادی کاهش پیدا می کند. اسپلیتر ، دارای یک ورودی به نام Line و دو خروجی به نام های Phone و MODEM است که ممکن است حتی با شکل های تلفن و مودم نیز نمایش داده شود. ابتدا خط تلفن ورودی از پریز را به ورودی Line متصل و سپس بر اساس خروجی های تعین شده دستگاه های دیگر را به پورت مخصوص خود متصل کنید.

1. قبل از هر چیز می بایست مودم را با استفاده از آداپتوری که همراه آن است به برق متصل کنید.
2. کابل تلفن را به مودم خود متصل کنید.
   • توجه داشته باشید که می بایست این اتصال با استفاده از اسپلیتر صورت بگیرد
3. تلفن را نیز در صورت وجود به درگاه دیگر اسپلیتر متصل کنید.
4. کابل شبکه را به مودم متصل و از سوی دیگر به کامپیوتر متصل کنید
5. در صورتی که مودم شما تنظیمات لازم را نداشته باشد می بایست تنظیمات رو در درگاه وب آن اعمال کنید.

نکته: در صورتی که تنظیمات اشتباه بر روی مودم باشد می بایست ابتدا آن را ریست کنید. اتصال مودم به سیستم ارتباط مودم با سیستم در دو حالت امکان پذیر است :

1. با استفاده از کابل شبکه (که با استفاده از یک کابل شبکه که از سمتی به سیستم مورد نظر و از طرف دیگر به مودم متصل می شود)
2. و یا از طریق اتصال وایرلس ( با استفاده از دستگاه هایی همچون موبایل.رایانه همراه، تبلت و … )

با روش های ذکر شده  میتوانید تنظیم مودم ADSL خود را انجام دهید اگر با هرگونه مشکلی در این زمینه مواجه شدید کارشناسان مجموعه تیلاتل آمادگی پاسخگویی به صورت تخصصی را دارا می باشند.

شما می توانیدهر گونه سوالات خود را در زمینه ی  پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در میان بگذارید.

قطعی اینترنت ADSL را می‌توانید با استفاده از چراغ‌های روی مودم تشخیص دهید و بفهمید دلیل این قطعی چیست. به صورت کلی قطعی اینترنت دو علت دارد که در ادامه به بررسی هر کدام از آن‌ها میپردازیم.

اگر زمانی که قطعی اینترنت ADSL دارید یا   اینترنت قطع و وصل می‌شود، چراغ اینترنت که روی مودم قرار داد خاموش باشد ولی چراغ DSL، چشمک زن یا خاموش باشد، در آن صورت علت قطعی اینترنت شما از لینک است. دلیل قطعی اینترنت ADSL لینک می‌تواند مواردی مانند نویز خط تلفن، مشکلات شبکه و تجهیزات مخابرات باشد.قطعی اینترنت ADSL

موارد زیر را چک کنید:

پیش از هر کاری علت نویز را پیدا کنید. هر دستگاهی به غیر از مودم (مانند تلفن، کارت‌خوان، فکس، دوشاخه ضدبرق و غیره) را حتماً از روی خط بردارید. سپس مودم را مستقیم و بدون واسطه به پریز تلفن متصل نمایید و ۱۰ الی ۱۵ دقیقه صبر کنید. اگر چراغ DSL  ثابت شد و چشمک نزد، مودم و تلفن‌ را روی پریزهای مجزا قرار دهید، اما اگر مشکل شما رفع نشد، از یک نویزگیر استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که در صورتی که نویز روی خط وجود دارد، باید اسپلیتر قدیمی تعویض گردد.

سپس سیم تلفن و حتی پریز تلفنی که مودم به آن متصل است را تعویض کنید. اگر پریز تلفن دو لاینه باشد، باید پریزی که مودم را به آن متصل می‌کنید مجزا شود. همچنین از درست بودن اتصال آداپتور مودم، سالم بودن سیم مودم و پریز برق اطمینان حاصل نمایید.

اگر با انجام تمام این موارد مشکل شما رفع نشد، لطفاً با کارشناسان تیلاتل در واحد پشتیبانی نسبت به رفع این مشکل اقدام نمایند.

اگر زمان قطعی اینترنت، چراغ اینترنت روی مودم خاموش باشد ولی چراغ DSL ثابت باشد، احتمالا مشکل قطعی اینترنت از مودم و یا سیستم شما است.

برای رفع این مشکل، مودم را از سیستم خود جدا کنید و بعد از گذشت ۲ ساعت، دوباره به سیستم متصل نمایید. اگر قطعی وجود نداشت، به این معنی است که سیستم شما مشکل دارد و باید ویروس یابی شود. اما اگر مودم از سیستم جدا بود ولی قطعی همچنان ادامه داشت، ممکن است مشکل از مودم باشد. برای رفع این مشکل و در صورتی‌که با نحوه کانفیگ مودم آشنا هستید، مودم را ریست کانفیگ کنید. به خاطر داشته باشید که نباید پیش از ریست کردن، تغییری روی تنظیمات ایجاد کرده باشید.

اگر مشکل رفع نشد و همچنان اینترنت قطع و وصل می‌شد، باید مودم را به آخرین نسخه فیرم ویر، به‌روزرسانی کنید (توجه کنید که مودم شما قابلیت به روز رسانی را داشته باشد). برای چگونگی به روزرسانی مودم، به سایت رسمی سازنده مودم مراجعه نمایید. در انتها، اگر خط تلفن شما بوق آزاد نداشت، با شماره تلفن ۲۰۱۱۷ تماس بگیرید و خرابی تلفن را به مخابرات اعلام کنید.

شما می توانیدهر گونه سوالات خود را در زمینه ی  پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در میان بگذارید.

امروزه به دلیل این که بسیاری از سایت های خارجی فیلتر هستند و کشور های خارجی IP کاربران ایرانی را تحریم می‌کنند، استفاده از   برنامه و اپلیکیشن های VPN در مودم های ADSL کامپیوتر و موبایل به اوج خود رسیده است. به همین دلیل بیشتر افراد به دنبال نرم افزار یا اپلیکیشن هستند که بتواند راه کوچکی بین لایه تحریم باز کند.اما تنظیم VPN  روی مودم های ADSL ، یکی از بهترین و هوشمندانه ترین روشها  برای استفاده از VPN در مودم های ADSL محسوب مشیود که همانطور که حدس میزنید مزایای بسیاری را میتواند به همراه داشته باشد نصب VPN در مودم ADSL

اما در این مقاله قصد داریم به آموزش نصب VPN بر روی مودم ADSL بپردازیم. شاید به نظر بیاد که این کار بسیار پیچیده و سخت است و به این خاطر به طورکل قید این کار را بزنید. اما تنظیم VPN در مودم های ADSL بسیار ساده تر از آن است که بتوانید تصور  کنید. پس با تیم فنی تیلاتل تا انتهای این مقاله همراه باشید.

چرا لازم است از فیلتر شکن استفاده کنیم؟

بیشتر کاربران به این دلیل از VPN استفاده میکنند تا بتوانند به شبکه های اجتماعی و سایت های فیلتر دسترسی داشته باشند، اما کارایی دیگر آنها رمزگذاری دیتا ها دریافتی و ارسالی است تا هیچ سازمان و شرکتی نتواند اطلاعات شما را رصد کند.

همچنین پس از استفاده از VPN به راحتی می‌توانید از فایل های تورنت استفاده کنید، زیرا بسیاری از شرکت های ارائه دهنده اینترنت برای جلوگیری از نقض قوانین کپی رایت، جلو دانلود از تورنت را می‌گیرنند و اجازه نمی‌دهند کاربران به این فضا دسترسی داشته باشند، اما با نصب و فعالسازی VPN به راحتی می‌توانید به اینگونه دیتاها دسترسی داشته باشید.

مزایای راه اندازی vpn در مودم چیست؟

• به صورت دائمی میتوانید به vpn بدون قطع و وصل کردن فیلتر شکن وصل باشید
• عدم نیاز به نصب و تنظیم vpn روی تمامی دیوایس ها به صورت مجزا
• ایجاد امنیت بالا برای تمام دیوایس های داخل شبکه منزل یا محل کار متصل به مودم
• عدم نیاز به خرید vpn های چند کاربره شما با یک وی پی ان میتوانید تمامی نیاز خود را برطرف کنید 

1 . آموزش راه اندازی IPSec VPN در مودم ADSL (ورود به تنظیمات روتر)

در اولین مرحله از آموزش نصب VPN بر روی مودم  ADSL، باید وارد تنظیمات روتر یا مودم خود شوید و تنظیمات وی پی ان بر روی مودم اعمال کنید.

اما این مهم است که بدانید نخستین پیش نیاز برای راه اندازی vpn روی مودم، قطعا داشتن یک مودم با قابلیت تنظیم vpn است. بیشتر مودم هایی که در این چند سال اخیر وارد بازار شده اند قابلیت تنظیم vpn در مودم را دارند. پس قبل از ادامه مراحلی که در این آموزش برای شما گفته شده است مطمئن شوید که مودم شما این قابلیت را پشتیبانی میکند.

زمانی که مطمئن شدین مودم شما قابلیت تنظیم فیلتر شکن بر روی مودم را دارد حتما نیاز به خرید vpn خواهید داشت. در این مطلب آموزشی از سری آموزش های کامپیوتری شرکت پشتیبان کامپیوتری رایانه کمک تلاش کرده ایم تنظیم وی پی ان بر روی مودم را برای برند های معروف مودم بررسی کنیم. در نظر داشته باشید که ممکن از برخی از تنظیمات متفاوت باشد چرا که مودم ها از فریم ور های مختلف استفاده میکنند

نحوه ورود به تنظیمات مودم و اعمال تغییرات در هر مدل و برند متفاوت است. و باید توجه داشته باشید که امکان اتصال وی پی ان بر روی همه مودم ها وجود ندارد و مدل های معدودی این امکان را درون خود دارند به همین دلیل اولین کار این است که متوجه شوید که IP مودم شما برای وارد شدن به تظیمات آن چیست و آیا اصولا مودم شما از این قابلیت پشتیبانی می کند یا خیر؟

نحوه ورود به تنظیمات مودم برای تنظیم وی پی ان روی مودم 

ابتدا به صورت کلی چگونگی ورد به مودم و نحوه تنظیم فیلتر شکن بر روی مودم را بررسی خواهیم کرد و پس از آن به سرغ مودم های مختلف میرویم و برند های معرفو موجود در بازار را بررسی میکنیم

نحوه ورود به تنظیمات مودم و اعمال تغییرات در هر مدل و برند متفاوت است. و باید توجه داشته باشید که امکان اتصال وی پی ان بر روی همه مودم ها وجود ندارد و مدل های معدودی این امکان را درون خود دارند به همین دلیل اولین کار این است که متوجه شوید که IP مودم شما برای وارد شدن به تظیمات آن چیست و آیا اصولا مودم شما از این قابلیت پشتیبانی می کند یا خیر؟

پس از آن با استفاده از یک مرورگر IP مودم را جستجو کنید. (توجه داشته باشید که IP بیشتر مودم ها معروف 192.168.1.1 است.

اکنون وارد صفحه ای می‌شوید که از شما می‌خواهد نام کاربری و رمز عبور مودم را وارد کنید. (عموما در پشت مودم یا زیر آن username و password ورود به مودم نوشته میشود که لازم است آن را وارد کنید)

اگر تمام مراحل را با دقت انجام درست انجام داده باشید، اکنون وارد صفحه اصلی پنل مودم می‌شوید.

نکته: اگر در هر بخش با مشکل یا سوال روبرو شدید، می‌توانید  با کارشناسان تیلاتل در ارتباط باشید.

2 . آموزش تصویری اتصال و نصب وی پی ان در مودم

در مرحله دوم از آموزش نصب VPN بر روی مودم  ADSL ، زمان آن رسیده است که به فیلترشکن درون تنظیمات مودم بپردازیم.

 پس از ورود در این قسمت از بالای صفحه وارد تنظیمات settings شوید.

سپس در این قسمت روی گزینه VPN کلیک کنید.

اکنون صفحه ای برای شما باز می‌شود که در آن لازم است IP و تنظیمات vpn خود را در آن اضافه کنید. در آن بخش گزینه های مختلفی را می‌بینید که موارد مهم را به صورت کامل به شما توضیح می‌دهیم.

قسمت  Connection Type : دو تا گزینه PPTP/L2TP دارید که نوع اتصال شما به IP فیلتر شکن است و می‌توانید از هر دو نوع آنها استفاده کنید.

نکته : توجه داشته باشید که نوع  L2tp چند ویژگی اضافه تر نسبت PPTP دارد به همین دلیل بهتر است L2tp را انتخاب کنید.

 قسمت Tunnel Password : در این کادر باید تونل مرتبط به vpn را بنویسید اگر از مکانی فیلترشکن خریداری کنید، کد مخصوص به شما میدهند که لازم است در این بخش وارد کنید

قسمت PPP Username : در این قسمت نام کاربری و یا نام  شرکت VPN که از آن استفاده می‌کنید را وارد کنید.

 قسمت PPP Password : و در آخر در کادر  PPP Password رمز عبور را وارد کنید.

بعد از کامل کردن تنظیمات VPN دکمه Apply را بزنید که تنظیمات که درون مودم ست کردید ذخیره شود.

سپس مودم را یکبار reset کنید تا به صورت خودکار پس از روشن شدن به همه دستگاها اینترنت بدون محدودیت منتقل کند.

نکته: توجه داشته باشید که درون صفحه مرتبط به تنظیم vpn در مودم گزینه و کادرهای دیگری برای وارد کردن اطلاعات وجود دارد، اما نیازی نیست درون همه ی آنها را پُر کنید.

تغییر آی پی مودم و تنظیم vpn در مودم 

همانطور که در بالا متوجه شدین برای راه اندازی vpn درهر مودمی ابتدا لازم است به مودم مورد نظر وصل بشید بنابراین برای تنظیم vpn روی مودم dlink وارد پنل مودم خود شوید در برای اینکار ابتدا در مرورگر آدرس 192.168.1.1 را وارد کنید. در این بخش شما مبایستی نام کاربری و پسورد ورود به پنل مودم را وارد کنید. دقت کنید این یوزرنیم و پسورد با اطلاعات اکانت VPN متفاوت است. بصورت پیشفرض یوزرنیم و پسورد مودم admin , admin میباشد. مگر اینکه آن را تغییر داده باشید.

پس از ورد به کنترل پنل مودم مراحل زیر را انجام دهید :

1.از قسمت بالا گزینه Setup را انتخاب کنید.

2. سپس از ستون سمت چپ روی گزینهInternet کلیک کنید.

3.برای ست کردن وی پی ان روی مودم بر روی گزینه Manual Internet Connection Setup کلیک کنید.

در صفحه بعدی کافیه  تنظیمات را به صورتی که در عکس زیر  مشاهده مکنید انجام دهید

4. در قسمتMy Internet Connection is یکی از گزینه های PPTP (Username/Password) یا L2TP (Username/Password) رو انتخاب کنید. البته پیشنهاد ما انتخاب گزینه L2TP است که سرعت و امنیت بالاتری دارد.
5. در این مرحلهدر قسمت Address Node گزینه Dynamic IP رو میبایستی انتخاب کنید.

6.در قسمت PPTP Server Address باید آدرس سرور  vpn که خریداری کرده اید رو وارد کنید. سر

7. حال در این بخش نام کاربری  و پسورد اکانتVPN خود را وارد کنید.
8. در این قسمت نیز میتوانید آدرس هایdns عمومی مثل dns های گوگل را وارد کنید. البته انجام دادن این مرحله اختیاری می باشد و اجباری به تغییر این گزینه نیست.
9. حال به انتهای تنظیمvpn بر روی مودم دلینک رسیده اید برای تنظیم نهایی در قسمت بالای صفحه روی Save کلیک کنید.

به  همین راحتی کار تنظیم vpn در مودم به پایان رسیده است. برای اطمینان از فعال بودن وی پی ان بر  روی مودم خود وارد سایت iplocation.net شوید و آی پی خود را چک کنید در این سایت میتونید متوجه بشین که این آی پی از ایران است یا کشور دیگری که وی پی ان اون کشور رو خریداری کرده اید.

در صورت وجود هر گونه مشکل می توانید با کارشناسان شرکت تیلاتل تماس بگیرید.

شما می توانیدهر گونه سوالات خود را در زمینه ی  پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در میان بگذارید.

[vc_row][vc_column][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

درسال ۱۹۶۰ توسط شرکت -IBM -INTERNATIONAL BUSINESS MACHINES آغاز شد. و به عنوان یک روش منطقی برای تقسیم منابع سیستم توسط رایانه‌های بزرگ، بین برنامه های مختلف ارائه شد.
از آن زمان اصطلاح مجازی سازی (VIRTUALIZATION) گسترش یافت.

به وسیله این تکنولوژی‌ می‌توانیم به طور همزمان دو یا چند سیستم عامل را روی یک سرور راه‌اندازی کنیم.
این تکنولوژی نرم‌افزاری موجبات دگرگونی در چشـم انـداز فناوری اطلاعات (IT) و همچنین تغییرات اساسی در زیرساخت سازمان را فراهم می‌کند.

• vmware

• KVM

• CITRIX

• Microsoft

• redhat

• CISCO

مزیت مجازی سازی

مجازی سازی یک مسیر اجتناب ناپذیر پیش روی مجموعه ها است. چون نه تنها امکان و مزیتی را از دست نمی‌دهید بلکه از مزایای زیر نیز بهره مند می‌شوید:

1. صرفه جویی اقتصادی چشمگیر در کوتاه مدت و بلند مدت
2. صرفه جویی در مصرف انرژی
3. افزایش مدیریت و نظارت
4. افزایش سرعت و کیفیت سرویس های نرم افزاری
5. افزایش راندمان کاری
6. سهولت در پشتیبان گیری از اطلاعات
7. نگهداری ساده تر و بهینه تر سرویس‌ها
8. استفاده بهینه از ظرفیت سخت افزار موجود
9. کاهش نیاز به سخت افزار
10. تامین بهتر امنیت اطلاعات
11. مدیریت امنیت اطلاعات
12. امکان اعمال تغییرات، بسیار سریعتر و با انرژی کمتر
13. کاهش فضای فیزیکی مصرفی برای سیستم‌های آی تی در دیتا سنترها و حتی میز کاربران
14. کار و پایداری بی وقفه حتی در صورت خرابی سخت افزار و یا ارتقا سخت افزار
15. کاهش چشمگیر مصرف پهنای باند در شبکه
16. افزایش پایداری شبکه و زیر ساخت
17. آلودگی صوتی و حرارتی پایین تر
18. و …

انواع مجازی سازی

• سیستم عامل مورد نیاز کاربر در سمت سرور نصب میشود با یکی از حالت های:

  • نصب و اختصاص یک سیستم عامل به یک کاربر خاص.
  • نصب و اختصاص یک سیستم عامل سرور برای گروهی از کاربران و اختصاص یک دسکتاپ از آن سیستم عامل به هر کاربر.
  • نصب یک سیستم عامل و انواع برنامه های کاربردی و تنظیمات مورد نظر و قرار دادن آن بعنوان یک الگو و و اختصاص یک کپی از آن به هر کاربر.

• از طریق بستر شبکه  LAN ،WAN ،Internet  دسترسی به سرور مذکور را برای کاربران فراهم می کنیم.

• متناسب با نیاز کاربر و سیاست های سازمان پیکربندی سرور مذکور و همچنین عامل کاربر انجام می‌شود.

• متناسب با پهنای باند شبکه موجود و همچنین نیاز کاربر، کیفیت تصویر سازی می‌شود.

• کاربر از هر دستگاهی می‌تواند از دسکتاپ خود استفاده کند.

مجازی سازی شبکه، سوئیچینگ و روتینگ

در مجازی سازی شبکه به مجازی کردن کابل‌ها، سوئیچ‌ها و روترها و فایروال‌ها و دیگر تجهیزات پرداخته می‌شود.

شرکت رها در این زمینه خدمات زیر را ارائه می‌دهد:

• مشاوره، محاسبات، آموزش، استاندارد سازی، نظارت، تامین تجهیزات، اجرا، رفع عیب، پشتیبانی و تامین نیروی متخصص مقیم
• مجازی سازی سرور با: Xen Server ،KVM ،Hyper-V
• مجازی سازی دسکتاپ با: VMware Horizon View ،Citrix XenApp ،DDP ،RDP ،TSPlus ،۲X
• پردازش ابری و Grid Computing Cluster Computing و Private Cloud و Public Cloud
• لابراتوارهای مجازی سازی با: Oracle VM ،VMware Workstation
• ارائه تین کلاینت و زیروکلاینت های: (PCoIP ،HDX ،RDP ،DDP ،WMPS (HP ،DELL ،NComputing ،vCloudPoint ،Atrust
• انواع سیستم‌های مانیتورینگ

مجازی ‌سازی برنامه‌ ها

مجازی‌ سازی برنامه امکان استفاده از برنامه‌ی موردنظر کاربر را بدون اینکه بر روی سیستم شخصی‌اش نصب شود، فراهم می‌کند، یعنی کاربران هیچ نیازی به نصب یا اجرای برنامه‌های اضافی ندارند.
به‌عبارت‌دیگر فارغ از اینکه کاربر از چه دستگاهی استفاده می‌کند (لپ‌تاپ، رایانه معمولی، تبلت، موبایل، تین کلاینت) با هر نوع سیستم‌عامل و هر مقدار توان سخت‌افزاری، هر نوع برنامه‌ای را جهت بهره‌برداری در اختیارش قرار می‌دهید.
به‌عنوان‌مثال اگر حتی کاربر دارای رایانه‌ای با ویندوز سون ۳۲ بیتی ضعیف نیز باشد، می‌تواند روی همین ویندوز از طریق مجازی سازی برنامه ها، از نرم‌افزار سنگین اتوکد سه‌بعدی با عملکرد بسیار مطلوب استفاده کند.
یعنی بدون توجه به نوع ویندوز نصب‌شده‌ی رایانه‌ی کاربر، در نصب برنامه‌ها آزادی عمل دارید.
و بدون هیچ محدودیتی نسبت به دستگاه کاربر، خود تصمیم گرفته و نرم‌افزارهای موردنیازش را به او ارائه دهید.
امروزه یکی از مهم‌ترین اقدامات مدیران IT مهاجرت به زیرساخت‌های مجازی‌ است و شرکت تیلاتل دارای کارشناس مجرب در ابن زمینه می باشد.

شما می توانیدهر گونه سوالات خود را در زمینه ی  پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در میان بگذارید.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

اینترنت ADSL پرسرعت

اینترنت پرسرعت مودم ADSL فناوری است که برای برقراری ارتباط پرسرعت و بدون قطعی اینترنت ، طراحی و در اختیار کاربران  قرار گرفته است. با بهره گیری از این فناوری کاربران قادر خواهند بود تنها با استفاده از یک خط تلفن ، به صورت دائم و با سرعتی بالا به اینترنت متصل شوند.

در ادامه توضیح باید گفت کاربران نیازی به استفاده از تجهیزات خاص و پیچیده ای ندارند و تنها با یک مودم ADSL و یک تفکیک کننده (Splitter) می توانند به سادگی به این فناوری دست پیدا کنند. جهت استفاده همزمان از صوت و دیتا لازم است فرکانس های گفته شده از هم تفکیک گردد. برای این منظور از جداکننده استفاده می گردد.

نصب و راه اندازی مودم ADSL

شاید شما اولین بارتان باشد که مودم اینترنت خریداری کردین و قصد راه اندازی اون رو داشته باشید و یا اینکه مودم شما ریست فکتوری شده و تنظیماتش پریده باشه .

خب بریم که شروع کنیم آموزش نصب مودم رو …

در اولین قدم شما باید مودم را به پریز برق بزنید و کابل تلفن رو هم مطابق تصویر زیر به تلفن و مودم بزنید.

پس از نصب اتصالات مودم را روشن کنید . بعداز گذشت دو دقیقه چراغ Dsl مودم باید ثابت شود. ثابت شدن این چراغ بدین معناست که اینترنت روی خط دایر هست و فقط کافی شما تنظیمات رو درست انجام بدین که نت وصل شه.

حال که از ثابت شدن چراغ DSL مطمئن شدین باید با گوشی خودتون به وایفای مودم وصل بشین . اسمش Tp_Link هست و رمزش هم طبق عکس، پشت مودم نوشته شده

1. پس از اتصال به وایفای باید مرورگر گوشی یا کامپیوتر خودتون رو باز کنین و در نوار آدرس بالای اون آی پی ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱ رو تایپ و اینتر بزنید. تصویر زیر براتون میاد که باید در هر دو کادر یوزرنیم و پسورد admin با حروف کوچیک زده و دکمه لوگین رو بزنید.

     ۲. بعد از ورود صفحه زیر براتون باز میشه روی Quick Start کلیک کنید.

     ۳.  حالا برای شما صفحه زیر باز میشه بر روی RUN WIZARD کلیک کنید و از آن رد شوید.

     5.حالا در در این مرحله منطقه زمانی را تهران انتخاب کنید و سپس بر روی کلید NEXT کلیک کنید.

  6. در اینجا گزینه PPPoE/PPPoA را انتخاب کنید و سپس بر روی NEXT کلیک کنید.

10. تنظیمات به پایان رسید. برای ذخیره بر روی دکه NEXT کلیک کنید.

مودم مخابراتی

به طور کلی در مورد انواع مودم مخابراتی و شبکه باید گفت که این مودم‌ها به دو دسته تقسیم می‌شود: مودم اترنت که به کارت شبکه در کامپیوتر وصل می‌شود و مودم بی سیم که با استفاده از یک شبکه بی سیم (WLAN) به یک کامپیوتر متصل می‌شود.

اگر بخواهیم دسته بندی مودم‌ها را براساس سرعت، پهنای باند و دیگر مشخصات دسته‌بندی کنیم، باید انواع مختلف مودم شبکه‌ای و مخابراتی را نام ببریم مودم ADSL.

۱. انواع مودم مخابراتی و شبکه از لحاظ سرعت انتقال دیتا

انواع مودم مخابراتی و شبکه‌ای را از لحاظ سرعت می‌توان به سه دسته VDSL، ADSL و SHDSL تقسیم بندی کرد. البته امروزه مودم‌ها به گونه‌ای ساخته می‌شوند که حداقل دو یا هر سه سرعت را پشتیبانی کنند. مودم‌های مدرن انتقال دیتا را با حداکثر سرعت 56،000 بیت در ثانیه انجام می‌دهند. با این حال محدودیت شبکه‌های تلفنی و خانگی، سرعت انتقال دیتا را در بعضی مواقع تا 33.6 کیلو بیت در ثانیه نیز کاهش می‌دهد.مطمئناً مودم‌هایی که دارای پهنای باند بیشتری هستند از سرعت بالایی نیز برخوردار هستند.

مودم‌هایی با پهنای باند بالا مانند آنهایی که برای DSL و یا دسترسی به اینترنت کابلی و مخابراتی مورد استفاده قرار می‌گیرند از تکنیک‌های پیشرفته سیگنالینگ برای دستیابی به میزان قابل توجهی سرعت انتقال، از مودم‌های نسل قبل خود و Dial-up استفاده می‌کنند. علاوه بر مودم‌های تلفن خانگی، مودم‌های تلفن همراه نیز به عنوان یکی از انواع مودم شبکه‌ای و مخابراتی به نسل جدید مودم‌ها اضافه شده‌اند که از سرعت بالایی بهره مند هستند مودم ADSL.

البته این نوع مودم‌ها با استفاده از سیم کارت به اینترنت دسترسی پیدا می‌کنند.

۲. انواع مودم مخابراتی و شبکه از لحاظ فضای انتقال دیتا

در تولید انواع مودم دسته‌بندی‌هایی انجام می‌گیرد تا خریداران و کاربران اینترنت بتوانند براساس نیازی که دارند مودم مد نظرشان را انتخاب کنند. برخی از کاربران اینترنت برای فضاهای بزرگ و تقریباً بین سازمانی نیاز به مودم‌هایی دارند که بتواند این فواصل را پوشش دهد. علاوه بر این باید اتصال کاربران را در تعداد بالا پشتیبانی کند. با پیشرفت تکنولوژی و از بین رفتن این محدودیت‌ها، مودم‌هایی به بازار وارد شدند که با عنوان مودم‌های تجاری به کاربران اینترنت معرفی شدند.

مودم جی دات از جمله این مودم‌ها است.

تمایز این مودم‌ها با سایر مودم‌های مخابراتی در گستردگی فضا و سرعت و پشتیبانی بالا از کاربران است. با این وجود انتظار می‌رود نسل جدیدی از مودم‌های شبکه به بازار وارد شوند که گستردگی بالایی از لحاظ فضا و همچنین طیف وسیعی از اتصال کاربران را به همراه داشته باشند. البته این موارد دور از انتظار نیستند.

۳. انواع مودم مخابراتی و شبکه با توجه به ساختار مسیر انتقال

از لحاظ مسیر انتقال داده مودم‌های شبکه‌ای را می‌توان به مودم‌های نیمه DUPLEX و مودم‌های تمام DUPLEX دسته بندی کرد. مودم‌های نیمه DUPLEX فقط اجازه انتقال داده را در یک جهت می‌دهند. سرعت این نوع مودم‌ها بسیار پایین بوده و از پهنای باند کمی نیز بهره‌مند هستند. بنابراین تا زمانی که حامل، داده‌های ورودی را دریافت نکند، مودم به DTE یا ترمینال داده‌ها اجازه‌ای برای انتقال داده صادر نمی‌کند.ولی مودم‌های تمام DUPLEX دارای دو مسیر انتقال هستند. بنابراین در DTE این مودم‌ها دو حامل اجازه انتقال داده دارد. یکی از آن‌ها در ورودی و دیگری در خروجی داده‌ها را منتقل می‌کند.

مودم‌های دو سیم کارته یا چهار سیم کارته از انواع بارز مودم‌های تمام DUPLEX به شمار می‌آید.

البته در این نوع مودم‌ها مسیر انتقال فیزیکی جداگانه است ولی هر دو حامل می‌توانند از یک سیگنال برای انتقال استفاده کنند.

۴. انواع مودم مخابراتی و شبکه به لحاظ تبدیل خطوط تلفن

شاید پیشتر کسی فکرش را نمي‌کرد که از خطوط تلفن شهری برای اتصال به اینترنت و ارتباطات جهانی استفاده شود. اکنون که این اتفاق افتاده است، هر روز شاهد یک تغییر و پیشرفت در این حوزه هستیم. مودم‌های آنالوگ و دیجیتال از انواع مودم‌هایی بودند که تمایز زیادی را بین داده‌های ارسال شده و تبدیل سیگنال‌ها پدید آوردند.

مودم‌های آنالوگ که ترکیب ساده‌تری دارند و در اتصال‌های اینترنت خانگی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، تبدیل سیگنال‌های دیجیتال را به آنالوگ و همچنین برعکس یعنی آنالوگ به دیجیتال انجام می‌دهند.

تفاوت این مودم‌ها با مودم‌های دیجیتال در نوع سیگنال است چرا که مودم‌های آنالوگ به سیگنال‌های تلفن شهری متصل می‌شوند. مودم‌های دیجیتال برعکس مودم‌های آنالوگ به سیگنال‌های دیجیتال وصل شده و آن‌ها را به آنالوگ و برعکس تبدیل می‌کند.

 [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

پیش از اینکه خواندن این متن را شروع کنید نگاهی به آدرس بار مرورگرتان بیندازید و متن آدرس را با دقت نگاه کنید. در ابتدای آدرس سایتی که در حال مرور آن هستید قطعا عبارت https را خواهید دید. این عبارت بدان معناست که شما دارید در بستری امن به مرور یک صفحه از جهان بزرگ وب می‌پردازید.

اتصالات ایمن در این جهان مجازی پهناور اغلب بر اساس پروتکل‌های Secure Sockets Layer یا همان SSL شکل می‌گیرد. این‌ها حقایقی هستند که کم و بیش همه از آن‌ها با خبرند و قبولش دارند. اما جدای از این حقیقت‌ها و تعاریف انکار نشدنی، باورهایی در میان کاربران وجود دارد که اکثرا درست نیستند. با هم در ادامه به هفت باور اشتباه در مورد HTTPS و SSL می‌پردازیم و از دلایل نادرست بودنشان می‌گوییم.

تنها وبسایت‌های تجاری نیازمند SSL هستند

حتما از اطرافیانتان شنیده اید که هر سایتی نیازمند دریافت SSL نیست و فقط سایت‌های تجاری باید این گواهی امنیتی را داشته باشند. البته در نگاه اول این باور چندان اشتباه به نظر نمی‌رسد. به هر حال، شما باید تا الان فهمیدن اینکه یک سایت حین دریافت اطلاعات شخصی، آن‌ها را رمزنگاری می‌کند یا نه را یاد گرفته باشید.

چراکه اگر این امر ساده را فراموش کنید خیلی راحت‌تر از چیزی که فکرش را بکنید می‌شود از اطلاعات شخصی شما سوء استفاده کرد. پس حواستان را جمع کنید و پیش از اینکه اطلاعات خود را به دست یک سایت بسپارید، ببینید که عبارت https در نوار آدرس‌های مرورگر موجود باشد.

اما این موضوع فقط به وبسایت‌های تجاری یا شبکه‌های اجتماعی که منبع اطلاعات حساس کاربران مختلف هستند ختم نمی‌شود. رمزنگاری برای هر سایتی که در این روزها فعالیت می‌کند ضروریست و شما باید به این موضوع مهم توجه ویژه‌ای داشته‌ باشید.

SSL تاثیری بر ترافیک وب ندارد

ورود به یک سایت ناامن عین بازی کردن با آتش است. طبیعتا کسی دوست ندارد با آتش شوخی کند و دچار سانحه شود. گشت و گذار در وب هم این روزها چنین شکلی پیدا کرده. مردم به محض اینکه بفهمند یک سایت ناامن است از ترس هکرها سریعا تب آن وبسایت را می‌بندند و حتی اگر کلاهشان هم آن سمت‌ها بیفتد به دنبالش نمی‌روند.

پس به همین راحتی SSL روی ترافیک یک سایت تاثیر می‌گذارد و باعث می‌شود که به مرور آمار بازدید‌ها کم و کم‌تر شوند. علاوه بر این، داشتن گواهی SSL برای سئو الزامیست و به تبع اگر سایتی نتواند امنیت لازم را برای کاربرانش فراهم کند با رشد قابل توجهی رو به رو نخواهد شد.

SSL باعث کند شدن فرآیند بارگذاری صفحات وب می‌شود

با افزایش تعداد بازدید از یک سایت‌ احتمال اینکه بارگذاری صفحات آن کمی کند شود وجود دارد. اما اکثر مدیران سایت‌های تازه کار دلیل این موضوع را به گردن HTTPS می‌اندازند و فکر می‌کنند رمزنگاری صفحات باعث دیر لود شدن آن‌ها شده. خوشبختانه باید بگوییم که این یک باور اشتباه است و رمزنگاری صفحات وب تقریبا هیچ تاثیر قابل ملاحظه‌ای روی سرعت بارگذاری صفحات ندارد.

به طور کلی اصالت HTTPS به HTTP/2 که نسخه بهبود یافته‌ای از HTTP است باز می‌گردد. HTTP/2 طراحی شد تا سرعت بارگذاری صفحات وب به لطف تکنیک‌های فشرده سازی داده تا ۵۰ درصد کاهش پیدا کند. به نوعی می‌توان گفت که HTTPS و HTTP/2 برای این آمدند که سرعت عملکرد و بارگذاری وبسایت‌ها بهبود پیدا کند. پس چطور می‌شود که یک سایت به خاطر استفاده از HTTPS افت سرعت داشته باشد؟

SSL به روزترین تکنولوژی حال حاضر است

SSL قطعا یکی از بهترین گواهینامه‌های امنیتی حال حاضر است اما جدیدترین و پیشرفته‌ترین نیست. در حال حاضر گواهی TLS را داریم که می‌شود از آن به عنوان مقصد بعدی HTTPS برای ادامه حیاتش یاد کرد. این جانشین قدرتمند کارش را از سال ۲۰۰۸ آغاز کرد و از همان ابتدا جلوی منافذی که SSL از آن‌ها آسیب خورده بود را گرفت.

با این حال، هنوز TSL به طور کامل جانشین SSL نشده و تنها برخی سایت‌های تجاری که کارشان به پول و حساب‌های مالی کاربران وابسته است از این گواهی تازه استفاده می‌کنند. برای مثال PayPal یکی از سایت‌هاییست که همین الان دارد از TSL برای حفظ امنیت کاربرانش کمک می‌گیرد.

گواهینامه SSL گران قیمت است

فکر کنم کسی که برای اولین بار گفت استفاده از SSL گران قیمت است با Let’s Encrypt آشنایی نداشته. Let’s Encrypt حالا به سرویس دهنده امنیتی محبوبی تبدیل شده چون هم رایگان است و هم تاثیر گذار. بسیاری از شرکت‌های بزرگ مثل فیسبوک، یوست، موزیلا و حتی گوگل کروم از Let’s Encrypt پشتیبانی می‌کنند و به راحتی می‌توان با آن امنیت یک سایت را ارتقا بخشید.

جدای از Let’s Encrypt سرویس‌دهنده‌های رایگان دیگری هم وجود دارند که با کمی جستجو در اینترنت می‌توانید پیدایشان کنید. با این حال، اگر هاست سرور شما از این سرویس‌های رایگان پشتیبانی نکنند، آن وقت مجبورید کمی هزینه کنید و از سرویس‌های پولی استفاده کنید. آن وقت است که باورهای نه چندان درست مردم رنگ واقعیت به خود می‌گیرند.

SSL تمام داده‌ها را رمزنگاری می‌کند

به نظرم پیش از اینکه در مورد یک موضوع خاص نظری قطعی صادر کنید خوب در موردش اطلاعات به دست آورید. بحث SSL فقط یک بحث امنیتی نیست. درست است که داده‌‌ها به واسطه آن رمزنگاری می‌شوند اما این اتفاقی است که فقط در زمان انتقال داده‌ها رخ می‌دهد. علاوه بر این ظاهر شدن عبارت HTTPS آدرس بار نیز به معنی شکل گرفتن یک اتصال ایمن است، نه وجود یک وب سرور امن.

فکر کنید این مسیر مانند تونلی است که دارید در آن حرکت می‌کنید. طبیعتا وقتی در چنین مسیری هستید هیچ خطری از بیرون تونل نمی‌تواند وسیله نقلیه شما را تهدید کند. اما ممکن است زمانی که به مقصد رسیدید دچار سانحه شوید.

این موضوع دقیقا برای انتقال داده هم صادق است. داده‌ها رمزنگاری می‌شوند تا در حین مسیر انتقال، یک شخص ثالث نتواند آن‌ها را به سرقت ببرد. اما زمانی که داده‌ها استاتیک باشند دیگر SSL معنای چندان خاصی نخواهد داشت. این یعنی اگر داده‌هایتان به سروری انتقال داده شود که امن نیست آن وقت ممکن است هر اتفاقی برای اطلاعات مهمتان بیفتد.

برعکس باور بسیاری از کاربران، HTTPS از نظر کیفیت رمزنگاری در سطح قابل قبولی قرار دارد. اما این بدان معنا نیست که می‌توان با رمزنگاری داده‌ها، یک چیز هک نشدنی ساخت. بخشی از امنیت داده‌های شما وابسته به شرکت‌هایست که با آن‌ها در ارتباط هستید. این شرکت‌ها باید تمام تلاششان را بکنند تا هیچ فردی نتواند از اطلاعات کاربران به هر نحوی سوء استفاده کند.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

بسیاری از افراد در سراسر جهان بازی‌های آنلاین انجام می‌دهند و اگرچه این بازی‌ها لحظات خوشی را برایمان به ارمغان می‌آورند، اما بی‌خطر هم نیستند. هکرها از روش‌های مختلفی برای ورود به کامپیوتر گیمرها استفاده می‌کنند، البته می‌توانید با چندین اقدام ساده، مانع از چنین کاری شوید. بنابراین می‌خواهیم نحوه حفظ امنیت در بازی‌های آنلاین را به شما آموزش دهیم.

از فایروال استفاده کنید

اولین قدم برای محافظت از خودتان در برابر تهدیدات آنلاین در هنگام انجام بازی‌های آنلاین، فعالسازی فایروال (Firewall) روی سیستم‌تان است.

اگر در هنگام انجام بازی‌های آنلاین با مشکل ارتباطی مواجه شوید، این احتمال وجود دارد که از شما خواسته شود فایروال را بطور کامل غیرفعال کنید. اما بجای چنین کاری، بهتر است فایروال را فعال نگه دارید تا فقط اجازه عبور بازی را از فایروال بدهید.

با این رویکرد، اینترنت بدون محدودیت به بازی ویدیویی دسترسی پیدا می‌کند، اما امنیت سایر بخش‌های سیستم‌تان در برابر تهدیدات احتمالی حفظ می‌شود.

نحوه اجازه دادن به برنامه برای عبور از فایروال

روی دکمه استارت کلیک کرده و به تنظیمات بروید.
در بخش تنظیمات، گزینه Update & Security را انتخاب کنید.
در ادامه گزینه Windows Security را انتخاب کنید.
زیر بخش Protection، روی گزینه Firewall & network protection کلیک کنید.
روی گزینه Allow an app کلیک کنید.
در پنجره بعدی، ابتدا گزینه Change Settings را انتخاب کنید. برای انجام اینکار به دسترسی ادمین نیاز دارید.
حالا روی گزینه Allow another app کلیک کنید.
بازی ویدیوی و کلاینت مرتبط را از لیست انتخاب کنید. اگر آن‌ها در این فهرست وجود ندارند، روی گزینه Browse کلیک کرده و بازی را پیدا کنید.
در پایان روی گزینه OK کلیک کنید.

پس از اینکار، در حالی که فایروال ویندوز از سیستم‌تان محافظت می‌کند، بازی آنلاین هم عملکردش را حفظ می‌کند.

روتر خود را بطور مناسب پیکربندی کنید

اگر روتر به درستی پیکربندی شده باشد، تجربه بازی آنلاین مناسبی خواهید داشت. با این حال، روتر چندین ویژگی امنیتی دارد که شما را از دست تهدیدات آنلاین در امان نگه می‌دارد که شامل فایروال و رمزگذاری شبکه وای فای می‌شود.

پس از یک تحقیق ابتدایی، شاید این فکر به ذهن‌تان برسد که این قابلیت‌های امنیتی تاثیر مخربی روی تجربه بازی‌های آنلاین دارند، اما چنین چیزی درست نیست. بنابراین به بهانه دستیابی به تجربه بازی آنلاین بهتر، ویژگی‌های امنیتی روتر را غیرفعال نکنید.

این احتمال وجود دارد که فایروال و سایر ویژگی‌های امنیتی روتر شما غیرفعال باشد، بنابراین دوباره آن‌ها را بررسی کنید تا در اینصورت، فعال شوند.

برای فعالسازی ویژگی‌های امنیتی روتر خود مراحل زیر را دنبال کنید:

مرورگر اینترنت را باز کرده و آدرس آی‌پی روتر خود را درون نوار آدرس تایپ کنید و کلید Enter را بزنید. معمولا آدرس آی‌پی روتر با ۱۹۲.۱۶۸ شروع می‌شود. با یک جستجوی ساده در گوگل می‌توانید آدرس آی‌پی دقیق خود را پیدا کنید.
در صفحه ورود روتر، اطلاعات را وارد کنید.
به بخش Security در صفحه روتر بروید و از روشن بودن فایروال مطمئن شوید. در این صفحه ویژگی‌های امنیتی دیگری هم وجود دارند که باید فعال باقی بمانند.
اگر روتر شما گزینه‌ای برای تنظیم سطح امنیت فایروال دارد، گزینه میانی را انتخاب کنید تا علاوه بر حفظ امنیت، محدودیت زیادی برایتان درنظر نگیرد.

اسکرین شات بالا مربوط به روتر TP-Link می‌شود، با این حال روش آن در روترهای دیگر هم مشابه است.\

از برنامه‌های تقلب استفاده نکنید

همه ما دوست داریم در بازی‌ها برنده باشیم و همین حس برخی مواقع باعث می‌شود به سراغ تقلب کردن برویم و حالت‌های مختلفی مانند تیرهای نامحدود را تجربه کنیم. اما این رویکرد می‌تواند برایمان دردساز شود چرا که بسیاری از برنامه‌های تقلب در بازی‌ها، حاوی بدافزار هستند و از شما می‌خواهند در هنگام نصب، آنتی ویروس سیستم‌تان را غیرفعال کنید.

بنابراین با دانلود چنین اپ‌هایی نه تنها روی تجربه بازی دیگر گیمرها تاثیر منفی می‌گذارید، بلکه امنیت خودتان را هم در معرض خطر قرار می‌دهید. هکرها از این برنامه‌ها برای سرقت اطلاعات مهم و حساس مانند اطلاعات کارت اعتباری و پسوردها استفاده می‌کنند و حتی برخی مواقع بدون اطلاع شما، از سیستم‌تان برای استخراج رمزارزها استفاده می‌کنند.

برخی مواقع هکرها با همین برنامه‌ها، سیستم‌تان را قفل می‌کنند و برای بازگرداندن آن‌ها، از شما درخواست پول می‌کنند. در کنار تمام این موارد، استفاده از برنامه‌های تقلب در بازی می‌تواند باعث محرومیت دائمی‌تان از اجرای بازی هم شود. بنابراین استفاده از برنامه‌های تقلب، می‌تواند دردسرهای زیادی برایتان به همراه داشته باشد.

اطلاعات شخصی‌تان را لو ندهید

تمام بازی‌های آنلاین نیاز به تگ گیمر دارند تا سایر گیمرها بتوانند شما را شناسایی کنند. مطمئن شوید که این تگ، حاوی اطلاعات شخصی‌تان مثل نام‌تان، ایمیل‎‌تان یا موقعیت‌تان نباشد. تنظیمات حریم خصوصی روی کلاینت بازی‌های ویدیویی مانند استیم را بررسی کنید تا از داده‌هایی که در اختیار دیگران قرار می‌گیرند، مطمئن شوید.

هرگونه اطلاعات شخصی می‌تواند برایتان دردسرساز شود و از آن‌ها برای هدف قرار دادن شما استفاده شود. حتی آدرس ایمیل هم می‌تواند برای ارسال پیام‌های اسپم و دستیابی به پسوردتان استفاده شود.

علاوه بر این، برای پذیرفتن پیشنهاد دوستی افراد ناشناس هم رویکرد محتاطانه‌ای در پیش بگیرید، مخصوصا اگر چنین فردی را تا به امروز در سرور ندیده‌اید.

از حالت گیمینگ در آنتی ویروس استفاده کنید

برخی مواقع آنتی ویروس می‌تواند روی تجربه بازی‌های آنلاین تاثیر منفی داشته باشد. البته در کنار محدودیت‌های سختگیرانه، آنتی ویروس‌ها منابع زیادی هم از سیستم‌تان مصرف می‌کنند. با این حال، بسیاری از این نرم افزارها از حالت گیمینگ هم بهره می‌برند.

حالت گیمینگ در آنتی ویروس اسکن ویروس در پس زمینه را متوقف می‌کند و همچنین نوتیفیکیشن‌ها بی‌صدا می‌شوند تا تجربه بازی بدون مزاحمتی داشته باشید. اگر در هنگام اجرای بازی از سمت آنتی ویروس دچار مشکلی شدید، بجای اینکه آن را غیرفعال کنید، از حالت گیمینگ استفاده کنید.

برخی آنتی ویروس‌ها از تقویت‌کننده بازی بهره می‌برند و فایل‌های اضافه را هم پاک می‌کنند تا در هنگام بازی کردن، تجربه بهتری در اختیارتان قرار بگیرد.

با چند قدم بالا می‌توانید امنیت خود را در هنگام اجرای بازی‌های آنلاین حفظ کنید.

همه ما می‌خواهیم امنیت کامپیوترمان را حفظ کنیم و مانع از حملات سایبری یا بدافزاری علیه آن شویم. در سال‌های اخیر نه تنها تعداد حملات افزایش پیدا کرده، بلکه پیچیده‌تر هم شده‌اند. علاوه بر این، با روش‌های محافظتی متنوعی هم روبه‌رو هستیم که از مهم‌ترین آن‌ها باید به فایروال و آنتی ویروس اشاره کنیم. در این مطلب می‌خواهیم نگاه دقیق‌تری به این ابزارها داشته باشیم.

اغلب کاربران ابزارهای امنیتی فایروال و آنتی ویروس را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند. اگرچه هردوی آن‌ها در زمینه امنیت کارایی دارند، اما این موضوع به معنای آن نیست که کارشان هم یکسان است. بنابراین چه تفاوتی میان آن‌ها وجود دارد و اصلا چگونه کار می‌کنند؟

آنتی ویروس چیست؟

نرم افزار آنتی ویروس کار مشخصی دارد: وظیفه آنتی ویروس این است که فایل‌ها را برای پیدا کردن ویروس‌ها جستجو و اسکن کند. در حالی که اکثرا این برنامه‌ها به عنوان آنتی ویروس شناخته می‌شوند، اکثر این نرم افزار‌ها در حقیقت ضد بدافزار هستند که ویروس‌ها هم نوعی از بدافزار به حساب می‌آیند.

فرقی نمی‌کند آنلاین یا آفلاین باشید، آنتی ویروس باید قادر به شناسایی و ثبت هرنوع بدافزاری مانند ویروس‌ها، کرم‌ کامپیوتری، تروجان‌ها، آگهی‌افزارها و جاسوس‌افزارها باشد. تا زمانی که هکرها آنلاین هستند و به دنبال راهی برای ورود به دستگاه‌تان و سرقت اطلاعات‌تان می‌گردند، آنتی ویروس در حفظ امنیت‌تان نقش حیاتی برعهده دارد.

آنتی ویروس در پس زمینه کار می‌کند تا در هنگام گشت‌و‌گذار در وب یا دانلود فایل‌های ناشناس، امنیت‌تان را حفظ کند. اما آنتی ویروس چگونه متوجه این موضوع می‌شود که یک فایل حاوی بدافزار است و فایل دیگری، مشکلی ندارد؟

آنتی ویروس چطور کار می‌کند؟

اکثر نرم افزارهای آنتی ویروس تجاری از هوش مصنوعی استفاده نمی‌کنند، بنابراین آن‌ها خودشان نمی‌توانند ویروس‌ها و بدافزارها را تشخیص دهند. باید فرد دیگری چنین موضوعی را به آن‌ها یاد دهد که در اکثر مواقع، سازنده چنین کاری را انجام می‌دهد.

آنتی ویروس با اسکن کردن فایل‌ها، کدها و اسکریپت‌های ورودی به دستگاه‌تان کار می‌کند. حالا فرقی نمی‌کند این موارد را از دنیای وب دانلود کرده باشید یا از طریق یک وسیله ذخیره‌سازی خارجی مانند فلش USB یا سی‌دی وارد کامپیوترتان شده باشید، در هر صورت باید آن‌ها اسکن شوند.

در فرایند اسکن، آنتی ویروس محتوای هر فایل را با یک دیتابیس غنی از انواع بدافزارهای شناخته شده مقایسه می‌کند. به همین دلیل آنتی ویروس باید همیشه در پس زمینه کار کند و بطور مداوم دستگاه‌تان را برای شناسایی بدافزار پنهان اسکن کند.

اگرچه شاید به نظر برسد با کاری روبه‌رو هستیم که یکبار انجام می‌شود و آنتی ویروس بجای کل هارد باید تنها فایل‌های ورودی را اسکن کند، اما هیچ آنتی ویروسی بطور کامل و ۱۰۰ درصدی موثر نیست. سازندگان آنتی ویروس‌ها باید بطور مداوم دیتابیس خود را بروزرسانی کنند تا حاوی جدیدترین ویروس‌ها و اسکریپت‌های مخرب باشد.

زمانی که آنتی ویروس بطور مداوم کار می‌کند، هدفش مصرف بیش از حد منابع نیست بلکه می‌خواهد تمام ویروس‌ها و بدافزارها را بررسی کند تا چیزی را از دیدش پنهان نماند و از سیستم‌تان در برابر آن‌ها محافظت کند.

حتما باید روی کامپیوترتان آنتی ویروس نصب کنید؟

اگرچه آنتی ویروس‌ها می‌خواهند امنیت شما را تضمین کنند، اما معایبی هم دارند. این نرم افزارها چندان به حریم شخصی احترام نمی‌گذارند و البته از CPU سیستم بیش از حد کار می‌کشند.

تنها راهی که بدون آنتی ویروس بتوانید ایمن باقی بمانید، نحوه رفتارتان با دنیای آنلاین است. برای اینکار حتما باید در وب‌سایت‌های امن گشت‌و‌گذار کنید و البته فایل‌ها را از منابع امن و قابل اطمینان دانلود کنید. اگر در این دسته از افراد قرار نمی‌گیرید، برای حفظ امنیت‌تان بهتر است به سراغ آنتی ویروس بروید.

فایروال چیست؟

همانطور که می‌توان از نام فایروال یا دیوار آتش حدس است، با یک مانع بین دستگاه و دنیای بیرون شامل اینترنت روبه‌رو هستیم. فایروال برخلاف آنتی ویروس بدافزارهای موجود روی دستگاه‌تان را خنثی نمی‌کند و کاری هم با اسکن فایل‌ها ندارد. با یک محافظ روبه‌رو هستیم که روی جریان داده‌های شبکه نظارت می‌کند و پیش از اینکه به دستگاه‌تان دسترسی پیدا کنند، امنیت‌شان را بررسی می‌کند.

با دو نوع فایروال روبه‌رو هستیم: نرم افزاری و سخت افزاری. یک دیوار آتش نرم افزاری مسئول حفاظت از شما در برابر حملات دیجیتالی ورودی است. نسخه سخت افزاری از دسترسی سخت افزاری دیگران به دستگاه‌تان جلوگیری می‌کند که برای مثال می‌توان به استفاده از یک فلش USB در زمانی که کامپیوتر فعال نیست، اشاره کرد.

فایروال هم مانند آنتی ویروس در پس زمینه کار می‌کند و به شما اجازه می‌دهد که روی برخی قوانینش کنترل داشته باشید. با تغییر در قوانین دیوار آتش و تنظیمات آن می‌توانید منابع داده‌ای که می‌توانند از اینترنت وارد دستگاه یا از آن خارج شوند را مشخص کنید.

فایروال چگونه کار می‌کند؟

به بیان ساده، دیوار آتش یک سیستم فیلترینگ است. فایروال شبیه فلزیابی است که در فرودگاه از آن رد می‌شوید. با این وجود، زمانی که به سراغ نحوه عملکردش می‌رویم، با کارکردی مشابه آنتی ویروس روبه‌رو می‌شویم.

در حالی که داده‌ها درون سیستم‌تان جریان پیدا می‌کنند، فایروال بخشی کوچکی از آن را اسکن کرده و یافته‌هایش را با دیتابیس تهدیدات تایید شده مقایسه می‌کند. داده‌ای می‌تواند از دیوار آتش عبور کند که تمام تست‌ها را با موفقیت پشت سر بگذارد.

فایروال‌ها هم مانند آنتی ویروس‌ها نیاز به بروزرسانی منظم دارند. اگر در دیتابیس امنیتی آن‌ها جدیدترین تهدیدات امنیتی وجود نداشته باشند، بدافزارها و اسکریپت‌های مخرب می‌توانند از دیوار عبور کرده و به دستگاه شما برسند. پس از اینکار، باید به این امید داشته باشید که پیش از اینکه دیر شود، آنتی ویروس آن را شناسایی کند.

راه‌های مختلفی وجود دارد که فایروال از طریق آن‌ها می‌تواند جریان شبکه‌تان را اسکن و تنظیم کند. تفاوت آن‌ها در امنیت و بهره‌وری است، اما تمام آن‌ها در موارد استفاده‌شان مفید هستند که شامل موارد زیر می‌شوند:

سرویس پروکسی: این نوع از فایروال با ایجاد یک نسخه مشابه از دستگاه‌تان و اتصال به دنیای وب، از شما محافظت می‌کند. داده‌های ورودی بطور مستقیم با دستگاه‌تان ارتباط برقرار نمی‌کنند و ایزوله باقی می‌مانند. در حقیقت سرویس پروکسی یکی از امن‌ترین نوع فایروال به حساب می‌آید، با این حال سرعت فوق‌العاده پایینی دارد و منابع بیش از حدی مصرف می‌کند.

فیلترینگ بسته: فایروال‌هایی که از فیلترینگ بسته استفاده می‌کنند، داده‌ها را به صورت کوچک و کم اسکن می‌کنند. هر بسته داده از طریق یک سری فیلتر ارسال می‌شوند. بسته‌های دیتایی که به عنوان یک تهدید شناسایی می‌شوند، پرچم‌گذاری شده و مسدود می‌شوند و از دسترسی آن‌ها به سیستم‌تان جلوگیری می‌شود.

دروازه سطح مدار: بجای اسکن خود دیتا، فایروال دروازه سطح مدار روی پروتکل کنترل انتقال (TCP) نظارت می‌کند. این دیوار آتش بجای اسکن محتوای بسته‌های دیتای ورودی، از امن و قانونی بودن ارتباط اطمینان پیدا می‌کند و بجای داده، منبع آن را تایید می‌کند. در حالی که این فایروال سریع و کارآمد است، به یک فناوری امنیتی دیگر برای جلوگیری از نشت نیاز دارد.

آیا بدون فایروال می‌توان امنیت سیستم را تضمین کرد؟

فایروال‌ها یک اقدام محافظتی به حساب می‌آیند. اگر آن‌ها را حذف کنید، نیاز به یک جایگزین دارید حتی اگر با احتیاط در دنیای وب به گشت‌وگذار بپردازید. بدون دیوار آتش، بسته‌های داده مخرب می‌توانند راهی برای ورود به سیستم‌تان پیدا کنند.

اگر کامپیوترتان به اینترنت وصل نیست، بدون نیاز به دیوار آتش هم می‌توانید امنیت را تجربه کنید و حتما نیازی به آن ندارید.

آیا به آنتی ویروس و فایروال نیاز داریم؟

همانطور که در بالا درباره نحوه عملکرد آنتی ویروس و فایروال توضیح دادیم، نمی‌توانیم یکی را جایگزین دیگری بدانیم. آن‌ها بطور مستقل و متفاوت برای حفظ امنیت سیستم‌تان کار می‌کنند، هرچند در برخی مواقع از یکدیگر پشتیبانی هم می‌کنند.

اگر به دنبال بالاترین امنیت برای کامپیوترتان هستید، هردوی آن‌ها را فعال نگه دارید و البته بروزرسانی هم کنید تا به جدیدترین دیتابیس‌ها دسترسی داشته باشند.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

با افزایش تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت در هر منزل، تنظیم شبکه خانگی ایمن به ضرورتی اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده که می‌تواند با پوشاندن آسیب‌پذیری‌ها، از وقوع جرائم سایبری جلوگیری کند.

ممکن است در ابتدا تنظیم شبکه خانگی کمی پیچیده به نظر برسد؛ اما انجام آن بدون دانش و مهارت قبلی هم امکان‌پذیر است. البته اگر به برخی مفاهیم پایه مرتبط با شبکه آشنایی داشته باشید، قطعاً آسان‌تر می‌توانید مراحل مورد نیاز را پشت سر بگذارید.

سیمی یا بی‌سیم؟

پیش از شروع تنظیم شبکه خانگی، باید نوع آن را مشخص کنید. اگرچه امروزه بسیاری از منازل و دفاتر از اتصال بی‌سیم به دلیل سهولت بیشتر بهره می‌گیرند؛ اما هنوز برخی افراد ترجیح می‌دهند از شبکه‌های سیمی استفاده کنند. اتصال سیمی می‌تواند پایداری بیشتری را فراهم کند و تمامی دستگاه‌ها از طریق کابل شبکه به صورت مستقیم به روتر وصل می‌شوند.

اگر قصد دارید یک شبکه خانگی بی‌سیم راه‌اندازی کنید، بسیار مهم است که به نوع فرکانس مورد استفاده توسط روتر(ها) توجه داشته باشید. تقریباً تمامی محصولات موجود در بازار از دو استاندارد رایج ۲.۴ گیگاهرتز و ۵ گیگاهرتز استفاده می‌کنند. فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز قدیمی‌تر است و به دلیل طول موج بلندتر، می‌تواند دامنه تحت پوشش بیشتری را در اختیار کاربر قرار دهد. در سوی دیگر استاندارد ۵ گیگاهرتز به نسبت جدیدتر است و پایداری و سرعت بیشتری دارد؛ در نتیجه گزینه مناسبی برای محیط‌های کوچک و آپارتمان‌ها به شمار می‌رود. در نهایت کاربر باید با توجه به نیازهای خود میان سرعت یا محدوده تحت پوشش یکی را انتخاب کند.

مراحل تنظیم شبکه خانگی ایمن

در این مطلب، مراحل موردنیاز برای راه‌اندازی یک شبکه خانگی ایمن به ۱۰ مرحله تقسیم شده است تا امکان دنبال کردن آن‌ها آسان‌تر شود. همچنین باید توجه داشته باشید که تنظیمات روترهای برندهای مختلف با هم تفاوت دارد؛ در نتیجه ممکن است برخی مراحل با آنچه تجربه خواهید کرد، یکسان نباشد.

اتصال فیزیکی روتر

در اولین مرحله باید روتر خود را به یک مودم سازگار با شبکه شرکت ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی، متصل کنید. برای برقراری این اتصال می‌توانید از کابل شبکه (Ethernet) استفاده نمایید. تنها کافیست تا مودم خود را خاموش کرده و پس از روشن کردن روتر، آن را با کابل گفته شده به مودم وصل کنید. بطور معمول کابل باید در درگاهی که با عبارت Internet یا WAN مشخص شده است، قرار بگیرد. در نهایت می‌توانید مودم را روشن کنید؛ اما توصیه می‌شود پیش از برقراری سیگنال قوی که نشانگر اتصال پایدار میان مودم و روتر است، سایر دستگاه‌ها را به شبکه وصل نکنید.

یافتن قسمت تنظیمات روتر

تمامی روترها از یک رابط کاربری وب برخوردارند که به کمک آن، می‌توان اقدام به پیکربندی تنظیمات از طریق مرورگر کرد. پیکربندی صحیح روتر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و نقش بسزایی در تعیین سطح امنیت شبکه خانگی خواهد داشت. آسان‌ترین روش برای ورود به پنل تنظیمات هر روتر، وارد کردن عبارت 192.xxx.x.x در قسمت آدرس بار مرورگر دلخواه و فشردن کلید Enter است. البته به جای x باید آدرس لوکال روتر را جایگزین کنید. آدرس روترها با توجه به سازنده، متفاوت خواهد بود؛ در نتیجه می‌توانید با یک جستجوی ساده در اینترنت مقادیر موردنظر را پیدا کنید. پس از یافتن ورودی بخش پیکربندی، باید نام کاربری و رمز عبور خود را جهت دسترسی به تنظیمات تایپ کنید. اگر در طی این مرحله با مشکل مواجه شدید، می‌توانید به سایت سازنده یا دفترچه راهنمای محصول مراجعه نمایید.

تغییر رمز عبور پیش‌فرض روتر

روترها به طور معمول همراه با رمزهای عبور و نام‌های کاربری قابل حدس به بازار عرضه می‌شوند؛ در نتیجه اگر آن‌ها را تغییر ندهید، افراد سودجو می‌توانند تنها با دانستن نوع برند روتر و استفاده از مقادیر پیش‌فرض رایج، وارد قسمت تنظیمات شوند. پس بهتر است در گام بعدی، اقدام به تغییر اطلاعات حساب کاربری اصلی روتر کنیم. با کمی جستجو در تنظیمات می‌توانید گزینه Change Password یا موارد مشابه با آن را پیدا کنید. سپس رمز عبور جدید را وارد کرده و در نهایت تغییرات صورت گرفته را ذخیره نمایید. همیشه به یاد داشته باشید که یک رمز عبور مناسب حداقل ۸ حرف خواهد داشت و ترکیبی از اعداد، حروف بزرگ و کوچک و کاراکترهای ویژه (مثل # و @) خواهد بود.

آپدیت رمزگذاری روتر

رمزگذاری یکی از موثرترین قسمت‌ها در تامین امنیت شبکه‌های بی‌سیم است. تنظیمات رمزگذاری تاریخ گذشته می‌تواند دسترسی آسان‌تر افراد سودجو را به نقاط آسیب‌پذیر فراهم کند؛ بدون اینکه نیازی به اطلاعات کاربری و رمز عبور داشته باشند. برای آپدیت شیوه رمزگذاری، باید تنظیمات مرتبط با آن را در پنل پیکربندی روتر بیابید. بطور معمول عبارت Wireless Security نشانگر بخش موردنظر خواهد بود. توصیه می‌شود حالت WPA2 PSK را برای روتر خود انتخاب کنید؛ اما در صورت دسترسی به حالت WPA3 SAE می‌توانید از آن استفاده نمایید. در نهایت تغییرات اعمال شده را با انتخاب کلید Set یا Save ذخیره کنید.

غیرفعال‌سازی دسترسی از راه دور

اگرچه دسترسی از راه دور به پنل مدیریت روتر به طور معمول چندان خطرناک نیست؛ اما غیرفعال کردن آن می‌تواند امکان نفوذ از این طریق را بطور کلی مسدود سازد. در چنین شرایطی حتی اگر رمز عبور شبکه بی‌سیم افشا شود، امکان تغییر تنظیمات آن وجود نخواهد داشت. برای انجام چنین کاری به دنبال عبارت‌های Remote Access یا Remote Administration در پنل روتر باشید. گاهی اوقات ممکن است ویژگی گفته شده تحت عنوان Remote Management ذکر شده باشد. البته قابلیت مذکور به شکل پیش‌فرض در بیشتر روترهای موجود در بازار غیرفعال است؛ اما کاربران می‌توانند به صورت دستی نیز آن را خاموش کنند.

تغییر نام شبکه بی‌سیم

SSID به نام اصلی شبکه بی‌سیم خانگی شما گفته می‌شود و امکان تغییر آن در همان مراحل ابتدایی پیکربندی وجود دارد. همچنین ویرایش این نام از اتصال ناخواسته سایر افراد جلوگیری به عمل می‌آورد و می‌تواند به ساکنان خانه در یافتن شبکه صحیح کمک کند.

برای تغییر SSID به دنبال قسمت Wireless Settings یا Wi-Fi Setup در کنسول روتر باشید. سپس روبه‌روی عبارت SSID یا Network name می‌توانید یک قسمت خالی متنی برای وارد کردن عنوان دلخواه مشاهده کنید. طولانی‌ترین نام قابل انتخاب شامل ۳۲ کاراکتر خواهد بود. احتمال دارد که در هنگام تغییر نام نیاز به وارد کردن دوباره رمز عبور نیز وجود داشته باشید. در نهایت با فشردن کلید Apply یا Save قادر خواهید بود تا تغییر ایجاد شده را ذخیره کنید. بهتر است از انتخاب اسامی حاوی اطلاعات شخصی خودداری کنید. بهره‌گیری از عناوین مستعار می‌تواند روشی مناسب برای پنهان کردن هویت صاحب شبکه باشد.

تغییر آدرس آی‌پی پیش‌فرض

برای ارتقای امنیت هنگام تنظیم شبکه خانگی، بهتر است آدرس آی‌پی پیش‌فرض روتر را تغییر دهید. آی‌پی آدرس، همان اعدادی است که در مرحله دوم برای دسترسی به روتر و ورود به پنل تنظیمات استفاده کرده بودید. برای انجام این کار، پس از ورود به بخش پیکربندی روتر، قسمت Network Configuration را پیدا کنید. سپس یک یا هر دو سری آی‌پی مشاهده شده در قسمت LAN IP Address را عوض کنید. برای مثال اگر آی‌آپی آدرس پیش‌فرض تعریف شده درون روتر 192.168.200.01 باشد می‌توانید آن را به 192.168.200.36 تبدیل کنید. در نهایت روی گزینه Apply یا Save کلیک کنید و سپس روتر را ریستارت نمایید.

تنظیم آی‌پی آدرس استاتیک

در بیشتر شبکه‌ها، روتر به عنوان ابزار مدیریت پیش‌فرض آی‌پی در نظر گرفته می‌شود؛ به عبارتی دیگر روتر برای دستگاه‌های متصل به شبکه یک آی‌پی متغیر انتخاب خواهد کرد. اگر قصد اتصال به سرور خاصی داشته باشید یا بخواهید خارج از شبکه فعلی دسترسی پیدا کنید؛ می‌توانید از قابلیت DHCP Reservation استفاده نمایید. در واقع با این حالت می‌توانید روتر را مجبور کنید تا همیشه یک آی‌پی ثابت (استاتیک) برای یک دستگاه خاص در نظر بگیرد. برای جستجوی نام این ویژگی در قسمت تنظیمات قادر خواهید بود به گزینه‌های مورد نیاز دست پیدا کنید.

فیلتر کردن مک آدرس‌ها

همه دستگاه‌ها از یک آدرس مک (Media Access Control) انحصاری بهره‌مند هستند که به عنوان عامل شناسایی آن‌ها در شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند. با افزودن مک آدرس دستگاه‌های خود به پیکربندی روتر و ممانعت از اتصال سایر دستگاه‌ها با مک آدرس‌های متفاوت، می‌توانید شبکه خانگی ایمن‌تری داشته باشید. برای یافتن آدرس مک می‌توانید به بخش تنظیمات دستگاه‌های گوناگون مراجعه کنید یا دستور getmac را در Command Prompt ویندوز تایپ نمایید و کلید Enter را فشار دهید.

هنگامی که درون پنل تنظیمات روتر خود هستید، قسمت MAC Filter را پیدا کرده و سپس با تعریف یک فیلتر جدید، آدرس دستگاه‌های خود را وارد کنید. ممکن است ویژگی مذکور تحت عناوین دیگری مثل Network Filter یا Access Control میان گزینه‌های تنظیمات روتر قرار گرفته باشد.

اتصال به شبکه خانگی

اکنون شبکه خانگی برای اتصال دستگاه‌های مختلف آماده است. اگرچه فرایند اتصال به روتر ممکن است در محصولات برندهای مختلف کمی تفاوت داشته باشد، اما اساس آن یکسان خواهد بود. تنها کافی است تا نام شبکه خانگی خود را در میان نقاط قابل اتصال پیدا کرده و سپس رمز عبور در نظر گرفته شده در مراحل قبلی را وارد نمایید.

بهبود قابلیت‌های امنیتی شبکه خانگی می‌تواند در بلند مدت نقش چشمگیری در جلوگیری از بروز مشکلات سایبری داشته باشد. انجام این فرایند کمی زمان‌بر خواهد بود؛ اما خوشبختانه به مهارت و دانش قبلی چندانی نیاز ندارد و کاربران مبتدی هم می‌توانند با دنبال کردن آموزش‌ها، موانع امنیتی مناسب را تعریف کنند.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

آنتی ویروس نرم افزاری است که امنیت کامپیوترها را افزایش می‌دهد و همواره در حال فعالیت است. مدت‌هاست شاهد استفاده از آن‌ها روی کامپیوترها هستیم و شرکت‌های مختلفی در این زمینه کار می‌کنند، اما آنتی ویروس چگونه کار می‌کند؟

اکثر کاربران روی سیستم خود آنتی ویروس دارند و از آن برای اسکن ویروس‌ها استفاده می‌کنند. با این وجود، از کار این نرم افزار اطلاع دقیقی ندارند و نمی‌دانند چگونه کارهایش را انجام می‌دهد. به همین دلیل می‌خواهیم در ادامه نحوه کار این نرم افزارها را توضیح دهیم.

ویروس‌ها معمولا کجا مخفی می‌شوند؟

ویروس‌ها می‌توانند در جاهای مختلفی قرار بگیرند، از اسناد گرفته تا فایل‌هایی که در بخش‌های متنوع سیستم قرار دارند. آن‌ها حتی می‌توانند در فایل‌ها و فولدرهای سیستمی مهم یا حتی بایوس کامپیوتر مخفی شوند. حتی بخش بوت هارد درایو هم از دست ویروس‌ها در امان نیست و ویروس‌ها می‌توانند از همین طریق در هنگام بالا آمدن سیستم هم به آن دسترسی پیدا کنند.

ویروس‌ها برای حمله به کامپیوتر شما روش‌های مختلفی را در پیش می‌گیرند. برای مثال برخی از آن‌ها نقش فایل‌های سیستمی مهم را بازی می‌کنند و برخی بدون هیچ‌گونه هشداری سیستم‌تان را قفل می‌کنند. برخی ویروس‌ها هم پیش از اینکه دستشان رو شود، تا جای ممکن در سیستم گسترش پیدا می‌کنند.

همین روش‌های مختلف باعث شده کاربران به فکر استفاده از آنتی ویروس باشند و البته شرکت‌های مختلفی هم در این حوزه فعالیت کنند. بنابراین انتخاب یک اسکنر ویروس مناسب برای در امان ماندن در هنگام گشت‌و‌گذار در اینترنت، اهمیت بالایی دارد.

آنتی ویروس چگونه کامپیوتر را اسکن می‌کند؟

پیش از اینکه یک برنامه آنتی ویروس شروع به اسکن سیستم شما کند، باید بداند دنبال چه مواردی باشد. هر اسکنری یک کتابخانه گسترده‌ و عظیم از ویروس‌های شناخته شده دارد که با گذشت زمان، به تعداد آن‌ها افزوده می‌شود. در حقیقت هرچقدر که زمان بگذرد، حجم این کتابخانه بیشتر می‌شود.

یک آنتی ویروس برای اینکه بتواند از کاربران محافظت کند، باید یک کتابخانه بزرگ داشته باشد و به صورت مداوم آن را آپدیت کند تا جدیدترین ویروس‌ها را پوشش دهد. به همین دلیل باید این اسکنر را آپدیت کنید چرا که اگر کتابخانه‌اش بروز نشود، کار چندانی نمی‌تواند انجام دهد.

در سال‌های اولیه‌ای که اینترنت بین عموم مردم گسترش پیدا کرد، این برنامه‌ها پولی بودند. اگرچه هنوز هم با نرم افزارهای پولی روبه‌رو هستیم، اما آنتی‌ویروس‌های رایگان زیادی هم در بازار وجود دارند که حتی در برخی از آن‌ها با عملکرد مشابه نمونه‌های پولی مواجه می‎‌شویم.

زمانی که از یک آنتی‌ویروس می‌خواهید سیستم‌تان را اسکن کند، میان فایل‌ها به دنبال کدهای مشکوک می‌گردد. زمانی که یک آنتی ویروس فایلی را اسکن می‌کند، کدهای فایل مورد تحلیل می‌گیرد و آن را با کتابخانه وسیعی که دارد، مقایسه می‌کند. اگر کد این فایل با کد ویروس موجود در کتابخانه مطابقت داشته باشد، به عنوان یک فایل آلوده درنظر گرفته می‌شود.

تفاوت اسکن سریع و اسکن کامل

اکثر آنتی‌ویروس‌ها به شما اجازه می‌دهند که میان اسکن سریع و اسکن کامل یا همان Quick Scan‌ و Full Scan، یکی را انتخاب کنید. البته ممکن است نام آن‌ها با توجه به آنتی ویروس متفاوت باشد، اما عملکردشان مشابه است.

همانطور که می‌توانید حدس بزنید، اسکن سریع در زمان کوتاهی انجام می‌شود و هدفش بررسی فایل‌های آلوده مرسوم و رایج است. متاسفانه اگرچه این نوع اسکن برای کاربران راحت‌تر است و کمتر وقتشان را می‌گیرد، اما چندان کارآمد نیست و بطور دقیق تمام ویروس‌ها را اسکن نمی‌کند.

در مقابل، اسکن کامل همانطور که از نامش پیداست، تمام فایل‌های کامپیوتر را برای مقایسه با کتابخانه‌اش بررسی می‌کند تا آلوده بودن آن‌ها را تشخیص دهد. اگرچه فول اسکن زمان بیشتری از شما می‌گیرد، اما ویروس‌های احتمالی موجود در تمام فایل‌های ضروری را بررسی می‌کند و امنیتش بیشتر است.

آنتی ویروس چگونه با فایل‌های آلوده برخورد می‌کند؟

زمانی که نرم افزار یک فایل را به عنوان فایلی آلوده شناسایی می‌کند، یکی از سه کار زیر را انجام می‌دهد:

۱. حذف ویروس

اگر برنامه یک ویروس را در فایلی شناسایی کند و بتواند بدون آسیب رساندن به خود فایل ویروس را حذف کند، آن را ضدعفونی می‌کند. در این حالت ویروس از فایل حذف می‌شود و فایل عملکردی مشابه حالت اصلی‌اش از خود نشان می‌دهد.

۲. قرنطینه کردن

برنامه‌ها برای اینکه روی سیستم‌تان عملکرد عادی داشته باشند، باید با فایل‌های مختلفی ارتباط برقرار کند که همین موضوع می‌تواند منجر به گسترش بیشتر ویروس شود. اما اگر یک فایل آلوده قرنطینه و ایزوله شود، به محل مطمئنی منتقل می‌شود تا کامپیوتر دیگر به آن دسترسی نداشته باشد. در حقیقت این فایل از سایر بخش‌های سیستم عامل جدا می‌شود تا آسیب بیشتری به سیستم‌تان وارد نکند.

۳. حذف فایل

آخرین راه‌حل برای حذف ویروس، پاک کردن فایل آلوده است. مسلما هیچ‌کدام از ما نمی‌خواهیم یک فایل را از دست بدهیم، اما برخی مواقع برای اینکه ویروس بیشتر به سیستم آسیب وارد نکند، چنین رویکردی الزامی است. برخی ویروس‌ها را نمی‌توان بدون آسیب رساندن به فایل پاک کرد یا از سایر بخش‌های سیستم جدا کرد، بنابراین آنتی ویروس خود فایل را حذف می‌کند.

آنتی ویروس‌های مختلفی در بازار وجود دارند که هرکدام برندهای مختلفی را یدک می‌کشند و حجم‌های متفاوتی دارند. برخی از آن‌ها تاثیر منفی زیادی روی عملکرد سیستم‌تان دارند و آن را کند می‌کنند و تعدادی دیگر سبک‌تر هستند.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.