آموزش ميکروتيک – برگه 3 – پشتیبانی VoIP|پشتیبانی شبکه|ویپ |تجهیزات شبکه

نحوه ی نصب و پیاده سازی Certificate در Exchange Server 2016

Posted on نوامبر 16, 2021 by tilatel

در این مقاله قصد داریم تا ابتدا به بررسی انواع Trust Certificate ها و سپس به کانفیگ و نصب Certificate بر روی ایمیل سرور بپردازیم.با ما همراه باشید:

انواع Trust Certificate:
• Standard
فقط برای یک آدرس مشخص خریداری می شود مانند https://mail.tilatel.com یا https://tilatel.com
• Wildcard
برای یک دامنه به همراه subdomain مانند https://mail.tilatel.com یا https://crm.tilatel.com
• SAN(Subject Alternative Names)
برای استفاده در چندین دامنه کاربرد دارد، فرض کنید شرکت یا سازمان شما دارای دامنه های pardismail.com،pardismail.ir و pardismail.org هست، بهترین راه برای خرید certificate استفاده از SAN Certificate هست که می تواند همه این دامنه ها را پوشش بدهد به جای اینکه اقدام به خرید چند دامنه کنیم.

مراحل نصب و کانفیگ certificate در exchange
• ساخت یک فولدر share در شبکه برای ذخیره اطلاعات
• ایجاد یک CSR در ایمیل سرور
• استخراج Certificate خروجی و خرید Certificate
• Import کردن Certificate و Assign کردن به سرویس های میل سرور
در مرحله اول یک فولدر در شبکه ایجاد نمایید و در تب sharing، قسمت Advanced sharing را انتخاب و به everyone مجوز full control بدهید و سپس در تب Security مجوز NTFS برای گروه Exchange Trusted Subsystem را بر روی Full Control قرار بدهید.
مرحله دوم ایجاد یک Requset Certificate:
مطابق شکل زیر بر روی + کلیک نمایید.

سپس در wizard باز شده گزینه create a request را انتخاب و بر روی Next کلیک نمایید.

در این صفحه در فیلد friendly یک نام برای این certificate انتخاب کنید(این نام فقط برای نمایش در کنسول است و بهتر است در صورتی که دارای چند certificate هستید نامی را انتخاب کنید که بعدا بتوانید certificate خود را به راحتی پیدا کنید) و بر روی next کلیک کنید.

در صفحه زیر در صورتی که قصد تهیه یک wildcard certificate را دارید انتخاب و اسم دامنه خود را وارد کنید، در غیر اینصورت بدون هیچ تغییری بر روی next کلیک کنید.

در صفحه بعد یکی از سرور های میل سرور را برای ذخیره سازی request انتخاب کنید(در صورتی که چندین سرور برای میل سرور خود راه اندازی کرده باشید).

در صورتی که wildcard را انتخاب کرده باشید این صفحه را مشاهده نخواهید کرد، در غیر اینصورت سرویس هایی را که قصد ایمن کردن آنها را دارید انتخاب کنید.

در صفحه بعد شما قادر به مرور مجدد نام های پیشنهادی در certificate request هستید، در صورت نیاز قادر به اضافه کردن و حذف کردن هستید، بر روی Next کلیک نمایید.

در صفحه بعد اطلاعاتی در مورد سازمان یا شرکت، منطقه و .. از شما درخواست می کند که باید تکمیل نمایید.

در صفحه بعد مسیر فولدری که برای ذخیره در مرحله اول ایجاد کردید را وارد نمایید.

در مرحله سوم باید به یکی از سایت های معتبر خرید SSL مراجعه کنید ، پس از خرید، فایل های خروجی را در مسیر share قرار دهید.
مطابق شکل زیر بر روی Certificate Request که در حالت Pending request کلیک و در پنل سمت چپ بر روی Complete کلیک نمایید.

در صفحه باز شده مسیر share فولدری را که فایل cer را قرار داده اید را وارد نمایید و بر روی OK کلیک نمایید، اکنون Certificate بر روی میل سرور نصب شده است.

در مرحله بعد Certificate را انتخاب و گزینه ویرایش را بزنید در صفحه باز شده از سمت چپ بر روی Services کلیک نمایید و سرویس های مورد نظر را انتخاب و بر روی save کلیک نمایید.

کار تمام است و اکنون قادر به استفاده از میل سرور به صورت امن بر روی پروتکل SSL هستید.

چگونگی اضافه کردن reCAPTCHA به Outlook Web App

Posted on نوامبر 13, 2021نوامبر 13, 2021 by tilatel

یکی از مسائل مهم این روزها در فناوری اطلاعات بحث امنیت می باشد که تمامی ادمین های شبکه را درگیر خود نموده است و همیشه باید حداکثر تدابیر امنیتی را برای شبکه های تحت پشتیبانی خود در نظر بگیرند تا از تهدیدهای اینترنتی در امان بمانند. در این مقاله قصد داریم تا شما را با یکی از راه های امن نمودن ایمیل سرور آشنا کنیم با ما همراه باشید:

در این مقاله می خواهیم در مورد نحوه اضافه کردن قابلیت امنیتی Google reCAPTCHA به صفحه OWA در Exchange Server صحبت کنیم.
قبل از شروع کار بهتر است اطلاعاتی در مورد این سرویس داشته باشید طبق اطلاعاتی که در سایت ویکی پدیا (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%DB%8C%E2%80%8C%DA%A9%D9%BE%DA%86%D8%A7) درج شده است در واقع reCAPTCHA نسخه جدید و بهینه CAPTCHA می باشد که این قابلیت جهت تفکیک ربات از انسان هنگام دسترسی به یک وب پیج کمک می‌کند. در نتیجه از طریق این قابلیت مطمئن می شوید که یک انسان قصد دسترسی به سایت مورد نظر را دارد. این قابلیت توسط لویز فن آخن، بن مائورر، کالین مک میلن، دیوید ابراهام و مانوئل بلوم در دانشگاه کارنگی ملون در محوطه دانشکده پیتسبرگ توسعه داده شد و سپس در سال 2009 به مالکیت گوگل در آمد.
همانطور که می‌دانید یکی از راههای اتصال کاربران به Exchange Server از طریق وب یا همان OWA می باشد که به صورت امن و از طریق پورت 443 انجام می شود اما ماهیت وب آسیب پذیر می‌باشد و نیاز است از طریق راهکاری جانبی نسبت به امن سازی بیشتر آن اقدامات لازم را انجام دهیم. یکی از این راهکارها اضافه کردن قابلیت Google reCAPTCHA می باشد. از طریق Google reCAPTCHA ابتدا مطمئن می‌شویم که کلاینتی که قصد لاگین به OWA دارید یک کاربر می‌باشد یا یک روبات. سپس از طریق نام کاربری و رمز عبور که برای کاربر نهایی در نظر گرفته شده است امکان لاگین و دسترسی به میل باکس فراهم می‌شود.
مراحل انجام کار به این صورت می‌باشد که ابتدا از طریق اکانت گوگل نسبت به ایجاد و رجیستر کردن یک سرویس reCAPTCHA برای دامین مورد نظر اقدام کنید و سپس از طریق کدهای اعلامی و تنظیمات لازم در Exchange Server امکان استفاده از این سرویس امنیتی در OWA فراهم شود.
مراحل انجام کار به صورت زیر می‌باشد:
1- ابتدا با سرچ کردن کلید واژه google recaptcha به صفحه https://www.google.com/recaptcha/intro/v3.html وارد شوید.
2- سپس با نام کاربری اکانت خود در Gmail لاگین کرده و نسبت به رجیستر دامین و اخذ کد برای reCAPTCHA اقدام کنید.

3- سپس با کلیک بر روی SUBMIT کد رجیستری مورد نیاز را دریافت کنید.

همانطور که مشاهده نمودید دریافت کد رجیستری reCAPTCHA به سادگی و در چند مرحله ساده انجام شد. مرحله بعدی مربوط به استفاده از این کدها در OWA می‌باشد.

در نظر داشته باشید که کل این فرآیند برنامه نویسی می‌باشد و برای متخصصین برنامه نویسی بسیار ساده می‌باشد اما شاید برای ادمینهای شبکه کاری سخت و پیچیده باشد. اگر مراحل این مقاله را به همین ترتیب و با دقت انجام دهید بدون نیاز به دانش برنامه نویسی به سادگی می‌توانید از قابلیت امنیتی Google reCAPTCHA در Exchange Server خود استفاده کنید.
4- به سروری که در آن Exchange Server را نصب نموده اید لاگین کنید و وارد مسیر زیر شوید:

C:\Program Files\Microsoft\Exchange Server\V15\FrontEnd\HttpProxy\owa\auth

از طریق notepad یک فایل با نام recaptcha.aspx ایجاد کنید و آن را باز کنید. محتویات زیر را عیناً در این فایل جایگذاری کنید.

<% @ Page AspCompat=True Language = “VB” %>
<%
‘ Put your own private key in the next line
Dim strPrivateKey As String = “SECRET KEY”
Dim strResponse = Request(“response”)
Dim objWinHTTP As Object
objWinHTTP = Server.CreateObject(“WinHTTP.WinHTTPRequest.5.1”)
objWinHTTP.Open(“POST”, “https://www.google.com/recaptcha/api/siteverify”, False)
objWinHTTP.SetRequestHeader(“Content-type”, “application/x-www-form-urlencoded”)
Dim strData As String = “secret=” & strPrivateKey & _
“&response=” & strResponse
objWinHTTP.Send(strData)
Dim strResponseText = objWinHTTP.ResponseText
Response.Write(strResponseText)
%>

Secret Key دریافت شده گوگل را به جای “SECRET KEY” جایگذاری کنید. فایل را ذخیره نموده و ببندید.
5- در همین مسیر فایلی به نام logon.aspx وجود دارد، ابتدا یک کپی از این فایل تهیه نمایید تا در صورت بروز مشکل امکان بازگشت به حالت فعلی را داشته باشید. سپس فایل را طریق نرم افزار notepad باز نموده و تغییرات زیر را در آن اعمال نمائید.
– از طریق میانبر CTRL-F نسبت به جستجوی پاراگراف زیر اقدام نمایید:

form action=”/owa/auth.owa” method=”POST” name=”logonForm”

سپس این محتوای داخل action را حذف نمایید، نتیجه نهایی می بایست به صورت زیر شود:

form action=” ” method=”POST” name=”logonForm”

– مجددا از طریق میانبر CTRL-F پاراگراف زیر را جستجو نمائید:

<div><input id=”passwordText”

– بلافاصله در خط بعدی محتوای زیر را اضافه نمائید:

<tr>
<td>
<script type=”text/j-avascript”>
function myClkLgn()
{
var oReq = new XMLHttpRequest();
var sResponse = document.getElementById(“g-recaptcha-response”).value;
var sData = “response=” + sResponse;
oReq.open(“GET”, “/owa/auth/recaptcha.aspx?” + sData, false);
oReq.send(sData);
if (oReq.responseText.indexOf(“true”) != -1)
{
document.forms[0].action = “/owa/auth.owa”;
clkLgn();
}
else
{
alert(“کد تأیید تکمیل نشده است” + “\n” +”reCAPTCHA is not valid”);
}
}
</script>
<script src=”https://www.google.com/recaptcha/api.js” async defer></script>
<div class=”g-recaptcha” data-sitekey=”SITE KEY”></div>
</td>
</tr>

– Site Key دریافت شده از گوگل را جایگزین SITE KEY کنید.
– مجدداً از طریق میانبر CTRL-F پاراگراف زیر را جستجو کنید:

به جای واژه clkLgn واژه myClkLgn را جایگزین کنید. نتیجه نهایی می بایست به صورت زیر شود:

اکنون بدون اینکه نیاز به ری استارت سرور یا سرویس IIS داشته باشید قسمت گرافیکی مربوط به سرویس Google reCAPTCHA را در OWA خود مشاهده می‌کنید.
در نظر داشته باشید برای اینکه این قابلیت به درستی انجام شود سرور ایمیل باید به URL زیر دسترسی داشته باشد:

https://www.google.com/recaptcha/api.js

اگر اینترنت ایمیل سرور را از طریق فایروال محدود نموده‌اید حتما دسترسی به این URL را برای سرور فراهم کنید.

نحوه ی ساخت و کانفیگ Mailbox به صورت گروهی در Exchange 2016

Posted on نوامبر 11, 2021 by tilatel

بعد از نصب و راه اندازی ایمیل سرور Exchange و ساخت دیتابیس ها یکی از مهمترین کارها ساخت Mailbox برای کاربران می‌باشد. در محیط های کوچک شاید کار بسیار ساده‌ای باشد ولی در محیطهای بزرگ که از قبل دارای تعداد بسیار زیادی کاربر هستند این فرآیند یک عمل بسیار وقت‌گیر می‌باشد که همچنین احتمال اشتباه را بالا می‌برد. در این مقاله سعی می‌کنیم آموزش دهیم چگونه از طریق PowerShell در ظرف تنها چند دقیقه برای کاربران اقدام به ساخت Mailbox کنیم. تیم فنی تیلاتل در عرصه نصب و راه اندازی ایمیل سرور، مهاجرت به Exchange و پشتیبانی از ایمیل سرور و نیز ارتقای ایمیل سرو دارای سابقه و تجربیات منحصر به فردی می‌باشد و در کنار اهداف تجاری خود، اهداف آموزشی را نیز در بخش مقالات بصورت جدی دنبال می‌کند.

در اولین قدم سعی کنید برای یک کاربر که از قبل در Active Directory ایجاد شده است یک میل باکس بسازید

Enable-Mailbox -Identity Account -Database UsersMailboxDatabase

با استفاده از دستور بالا به راحتی قادر به ایجاد یک میل باکس هستید، مثلا:

Enable-Mailbox -Identity Ataei.E -Database PardisMail-IT-DB

در اینجا Ataei.E نام اکانت کاربر و PardisMail-IT-DB نام دیتابیس می‌باشد.

حال فرض کنید که قصد داشته باشید برای تعداد بسیار زیادی کاربر در یک OU مشخص Mailbox ایجاد کنید، با دستور زیر به راحتی می‌توان این کار را انجام داد.

Get-User -OrganizationalUnit “OU=IT,DC=PardisMail,DC=COM” | Enable-Mailbox –Database “UsersMailboxDatabaseforOU”

در صورتی که در یک OU بیش از 2000 Object وجود داشته باشه بهتر است از سوییچ -ResultSize unlimited استفاده کنید.

در بعضی مواقع ممکن است در OU شما یکسری Object وجود داشته باشد که از نوع User نباشند و با اجرای دستور بالا Warning دریافت کنید که با اضافه کردن فیلتر زیر می‌توانید دستور بالا را محدودتر کنید.

-RecipientTypeDetails User -Filter {UserPrincipalName -ne $null}

تفاوت میان رم RAM PC3 با RAM PC4

Posted on اکتبر 28, 2021 by tilatel

اکثر فن آوری های رایانه فقط مدت کوتاهی طول می کشد تا آنها را با چیز جدیدی جایگزین کنید ، اما رم DDR یکی از معدود مواردی است که تمایل به ماندن مدتی قبل از تعویض دارد. DDR SDRAM اصلی در سال 2000 راه اندازی شد و سه سال قبل از جایگزینی در سال 2003 توسط DDR2 SDRAM ادامه داشت. DDR2 چهار سال قبل از جایگزین شدن در سال 2007 با DDR3 SDRAM دوام آورد. از آن زمان به بعد ، هفت سال بدون تجدید نظر جدید در مورد DDR RAM می گذرد ، اما بالاخره DDR4 برای جایگزینی DDR3 SDRAM راه اندازی شده است.

تفاوت جدید در RAM DDR4

از نظر فیزیکی ، DDR4 همان DDR3 است ، اما تقریباً 0.9 میلی متر بلندتر است. تفاوت اصلی فیزیکی بین DDR3 و DDR4 در این است که DDR4 از 288 پین در مقایسه با 240 پین موجود در DDR3 استفاده می کند و کلید آن در یک مکان متفاوت است. علاوه بر این ، پین های DDR4 در حقیقت به صورت یک خط مستقیم نیستند اما کمی با منحنی خمیده با قسمت میانی که بیشتر از پین های انتهای آن است ، خمیده اند.

به صورت کلی

چهار پیشرفت اساسی در DDR4 SDRAM وجود دارد:

ولتاژ پایین تر کار می کند
پیشرفت های صرفه جویی در مصرف انرژی افزایش یافته است
افزایش فرکانس
تراکم تراشه بهبود یافته است

رم DDR3 بطور طبیعی با ولتاژ 1.5 ولت با ماژول های کم مصرف در 1.35 ولت اجرا می شود. البته برخی از تولید کنندگان خارج از این عمل می کنند اما اکثر رم های DDR3 با این ولتاژ کار می کنند. با این حال ، DDR4 با ولتاژ 1.2 ولت اجرا می شود و ماژول هایی با قدرت پایین انتظار می رود که فقط در 1.05V کار کنند. علاوه بر این ، DDR4 از تعدادی از پیشرفتهای صرفه جویی در مصرف انرژی از جمله یک حالت خاموش عمیق جدید برای کاهش مصرف انرژی در هنگام آماده بودن سیستم پشتیبانی می کند. ولتاژ پایین تر و تقویت کننده توان ، به رم DDR4 اجازه می دهد تا از رم DDR3 قدرت کمتری بکشد. (و در نتیجه خنک تر باشد)

از نقطه نظر عملکرد ، رم DDR4 از MHz2133 شروع می شود (که تقریباً حد بالایی برای DDR3 است) و انتظار می رود سرانجام به سرعتی به اندازه 3200 مگاهرتز برسد. علاوه بر این ، تراشه های DDR4 در تراکم های حداکثر 128GB (یا 2 گیگابایت) در هر تراشه تولید می شوند که چند برابر چگالی DDR3 است. این بدان معنی است که ما باید RAM DDR4 از نوع مصرف کننده را در ظرفیت های 16 گیگابایت در هر اسلات و احتمالاً 128 گیگابایت در هر اسلات برای حافظه در سطح سرور مشاهده کنیم.

ضعف در DDR4

DDR4 مانند اکثر فن آوری های جدید ، کامل نیست. در حالی که DDR4 هنوز جدید است ، انتظار می رود که حافظه های حافظه از 50 تا 20٪ گرانتر از یک حافظه DDR3 معادل باشند. با افزایش تقاضا انتظار داریم هزینه به شدت کاهش یابد ، اما در حال حاضر DDR4 صرفاً هزینه بیشتری خواهد داشت.

مشکل دوم این است که حتی اگر رم DDR4 با فرکانس بالاتر از DDR3 اجرا شود ، زمان بندی ها در واقع بسیار سست تر هستند. در حالی که یک DDR3-2133MHz معمولاً در حدود CL10-CL11 اجرا می شود ، رم های فعلی DDR4-2133Mhz در CL15 اجرا می شوند. این غیر معمولی نیست و دقیقاً همان چیزی است که ما هنگام معرفی DDR3 دیدیم ، اما به این معنی است که DDR4 احتمالاً در ابتدا سریعتر از DDR3 نخواهد بود. در حقیقت ، Core i7 5960X در مقابل 4960X مقایسه عملکرد Geekbench فقط نمرات کمی بالاتر از حافظه DDR4-2133MHz را در مقابل سیستم با حافظه DDR3-1600MHz 5691 در مقابل 5382 گزارش کرده است. با وجود حافظه DDR4 با فرکانس بالاتر و زمان بندی کمی سفت می شود ، با این حال ، باید فواید عملکرد DDR4 را ببینیم.

نتیجه

حافظه سیستم جنبه بسیار مهمی از سیستم های رایانه ای مدرن است ، اما RAM در بعضی از برنامه ها زیاد تاثیر نداشته. و مطمئناً حافظه سریعتر چیز بدی نیست ، به نظر ما امکانات عملکرد در واقع مزیت اصلی DDR4 نسبت به DDR3 نبوده. در حقیقت ، از آنجا که حافظه DDR4 به یک چیپست و CPU کاملاً متفاوت از DDR3 نیاز دارد ، محک زدن مزایای عملکرد رم DDR4 بسیار دشوار است. در حال حاضر ، مقایسه دقیق تر در واقع مقایسه کل پلتفرم DDR4 / X99 / Haswell-E با یک سکوی DDR3 است.

RAM DDR4 بیشتر ولتاژ پایین کار و افزایش تراکم ذخیره سازی است. در تجربه ما ، اجزای ولتاژ پایین تر نسبت به همتایان ولتاژ بالاتر خنک تر عمل می کنند و به طور کلی قابل اطمینان تر هستند. البته استثنائاتی نیز در این مورد وجود دارد ، اما ما به عنوان یک قاعده کلی کاملاً دقیق دانستیم.

آشنایی با ECC و کاربرد آن RAM

Posted on اکتبر 28, 2021اکتبر 28, 2021 by tilatel

(RAM (Error Correction Code در سرورها یا سیستمهای دیگر با داده های دارای ارزش بالا بسیار محبوب است ، زیرا با شناسایی و تصحیح خطاهای حافظه ، در برابر خرابی اطلاعات محافظت می کند. RAM استاندارد از بانکهای هشت تراشه حافظه استفاده می کند که در آن داده ها ذخیره شده و در صورت تقاضا به CPU ارائه می شود. رم ECC متفاوت است زیرا دارای یک تراشه حافظه اضافی است که به عنوان تشخیص خطا و تصحیح برای هشت تراشه RAM دیگر نیز عمل می کند.

قبل از حافظه ECC ، تشخیص خطا از طریق بیت برابری parity یکنواخت انجام می شود. در رایانه ، داده ها معمولاً به صورت تکه های 8 بیتی ذخیره می شوند. هنگامی که از parity استفاده می شود ، یک بیت نهم اضافی – یا بیت برابری parity – نوشته شده است که به سیستم اجازه می دهد هنگام بروز خطا ، سیستم را تشخیص دهد. اگر سیستم حتی از برابری استفاده می کند ، 1 و 0 (از جمله بیت برابری parity اضافی) باید به یک عدد مساوی اضافه شوند.

به عنوان مثال:

اگر داده های نوشته شده به RAM “10011011” باشد ، از آنجا که حتی از parity نیز استفاده می شود ، 1 به داده ها اضافه می شود به طوری که هنگام اضافه کردن اعداد (1 + 0 + 0 + 1 + 1 + 0) + 1 + 1 + 1 ) ، یک عدد مساوی دریافت می کنید. اگر خطایی رخ دهد و داده هایی که RAM به سیستم ارسال می کند در عوض “100110 0 1 + 1″ (که به یک عدد عجیب اضافه می شود) ، سپس سیستم می داند که داده ها خراب هستند.

ECC با استفاده از چندین بیت برابری parity که به بخشهای بزرگتر داده اختصاص داده می شود نه تنها خطاهای یک بیت را تشخیص می دهد بلکه به صورت خودکار آنها را تصحیح می کند. به جای یک بیت برابری parity واحد برای هر 8 بیت داده ، ECC از یک کد 7 بیتی استفاده می کند که به طور خودکار برای هر 64 بیت از داده های ذخیره شده در RAM تولید میشود. هنگامی که 64 بیت داده توسط سیستم خوانده می شود ، یک کد 7 بیتی دوم تولید می شود ، و سپس با کد 7 بیتی اصلی مقایسه می شود. اگر کدها مطابقت داشته باشند ، داده ها عاری از خطا هستند. اگر کدها مطابقت نداشته باشند ، سیستم می تواند خطا را تعیین کند و با مقایسه دو کد 7 بیتی ، آن را برطرف کند.

روش مقایسه این دو کد معمولاً توسط کد Reed-Solomon انجام می شود.

Registered Memory چیست؟

حافظه ثبت شده (Registered Memory) (که اغلب به آن “بافر” گفته می شود) از فناوری ای استفاده می کند که اغلب با RAM ECC ارتباط برقرار می کند ، اما به طور مستقیم با آن مرتبط نیست. حافظه ثبت شده (Registered Memory) دارای یک “register” است که بین RAM و کنترل کننده حافظه سیستم قرار دارد و باعث می شود بار کمتری که روی خود کنترلر حافظه قرار می گیرد ، کم شود. این اجازه می دهد تا از ماژول های حافظه بیشتری در یک زمان استفاده شود تا در غیر این صورت ممکن باشد.

در حالی که رم های ECC همیشه Register نمی شوند (از آنجا که ممکن است شما بدون نیاز به مقادیر بزرگی که توسط حافظه ثبت شده (Registered Memory) امکان تصحیح خطا در ECC وجود دارد) نیاز به تصحیح خطا دارید ، تقریباً تمام حافظه های ثبت شده ECC خواهند بود. این فقط به این دلیل است که سیستم هایی که از مقدار زیادی حافظه استفاده می کنند تقریباً همیشه در اولویت ثبات هستند.

تجزیه و تحلیل میزان عدم موفقیت ECC

رم ECC از نظر تئوری با ثبات تر و قابل اعتماد تر از RAM استاندارد است ، اما بسیاری از تئوری ها با واقعیت مطابقت ندارد. برای اینکه ببینیم آیا رم ECC واقعاً قابل اطمینان تر است ، ما طی 3 سال گذشته نرخ شکست خود را برای رم های ECC و غیر ECC جستجو کردیم.

نکته ای که باید آن توجه داشته باشید این است که در حالی که ما در طی این سالها بسیاری از مدل های مختلف حافظه را امتحان کرده ایم ، همیشه به دلیل ضعف مداوم پایین آنها به کینگستون بازگشتیم – در بعضی موارد تا 6 برابر بهتر! به همین دلیل ، ما تصمیم گرفتیم که در تحلیل میزان خرابی ، فقط حافظه دسکتاپ / سرور کینگستون را درج کنیم. از جمله مدل های دیگر ، باعث می شود رم ECC حتی بهتر به نظر برسد ، اما احساس می کنیم مقایسه در یک مارک واحد مقایسه ای واقع بینانه تر است.

همانطور که در نمودار بالا نشان داده شده است ، رم ECC از میزان خرابی بسیار کمتری نسبت به رم غیر ECC برخوردار است. میزان شکست٪1 درصدی RAM غیر ECC کینگستون هنوز بسیار خوب است (به همین دلیل در درجه اول از Kingston استفاده می کنیم) ، اما رم ECC حتی با میانگین شکست 24/0٪ حتی بهتر است.

نکته:

قابل توجه این است که طی سه سال گذشته ، رم کینگستون با گذشت زمان حتی قابل اعتماد تر شد. این مسئله هم برای رم های ECC و هم غیر ECC صحیح است و در حال حاضر در جایی است که ما امسال اصلاً یک مورد خرابی ECC RAM را نداشته ایم.

در حالی که مطمئناً میزان شکست پایین بسیار عالی است ، ارزش آن را دارد که کمی بیشتر تحقیق کنیم تا علت این خرابی چیست. خطاهای حافظه یا بی ثباتی سیستم بسیار بدتر از یک عدم موفقیت در POST است. یک خرابی حافظه RAM که باعث عدم POST سیستم می شود ، ناراحتی است ، اما بعید است که روی داده های ذخیره شده روی سیستم تأثیر بگذارد. از طرف دیگر ، خطاهای حافظه در صورت عدم کنترل ، احتمال خراب شدن اطلاعات را دارند.

نکته جالب در مورد نمودارهای بالا این است که طی سه سال گذشته ، ما هیچ موردی از خطاهای حافظه یا بی ثباتی سیستم ناشی از رم ECC نداشته ایم. هر خرابی منفرد ناشی از عدم وجود POST یا اجرای مجدد سیستم در هنگام آزمایش حافظه برای خطاها بود. از طرف دیگر ، خرابی برای رم غیر ECC به طور عمده ناشی از خطاهای حافظه است. در حقیقت ، تنها 9٪ از خرابی ها (بدون ارسال ، سایر ارسال ها / اشتباه و اندازه و سرعت نادرست) نوع خرابی بوده اند که باعث نمی شود اطلاعات شما در معرض خطر قرار بگیرد. 91٪ دیگر از خرابی ها نوعی بود که شما کاملاً نمی خواهید در یک سرور یا سیستم دیگر که حاوی داده های ارزشمند است ، مشاهده کنید.

نکته:

نکته ای که می خواهیم روشن کنیم این است که اگرچه RAM غیر ECC در حال حاضر حدود 1٪ شکست دارد ، اما آزمایشاتی که در تمام سیستمهای خود انجام می دهیم اکثر مشکلات را به خود جلب می کند. در این زمینه ، میزان خرابی برای رم غیر ECC کینگستون تنها در حدود 4/4 درصد است ، یا تقریباً یک عدد برای هر 250 قلمی که می فروشیم. بنابراین در حالی که حافظه رم ECC مطمئناً برای سرورها و سیستمهایی که دارای داده های با ارزش هستند بسیار مهم است ، رم غیر ECC برای استفاده در اکثر سیستم های خانه یا کار نسبت به اندازه کافی پایدار است.

خطوط جانبی رم ECC

ECC به گونه ای طراحی شده است که از RAM سنتی پایدارتر باشد و سوابق خرابی ما نشان می دهد که در واقع چنین است. با این حال ، در اینجا چند نکته جانبی برای استفاده از رم ECC وجود دارد. اولین و بدیهی ترین این است که هر رایانه ای نمی تواند از حافظه ECC استفاده کند. بیشتر سرورها به رم ECC احتیاج دارند ، اما اکثر سیستم های دسک تاپ یا به هیچ وجه با رم ECC کار نمی کنند یا عملکرد ECC غیرفعال می شود.

با توجه به تراشه اضافی حافظه و ذاتا پیچیده تر رم ECC ، هزینه آن بیشتر از رم غیر ECC است. مقدار آن متفاوت است ، اما انتظار دارید که بسته به اندازه حافظه ، تقریباً 10-20٪ بیشتر بپردازید.

کندی رم ECC نسبت به رم غیر ECC

رم ECC کمی آهسته تر از RAM غیر ECC است. بسیاری از تولید کنندگان حافظه می گویند که رم ECC تقریباً 2٪ کندتر از RAM معمولی به دلیل زمان اضافی که برای بررسی هرگونه خطای حافظه در نظر گرفته می شود. برای تأیید این موضوع ، ما چندین معیار را بررسی کردیم که روی هر سیستمی که تولید می کنیم اجرا می شود. با استفاده از CPU های قابل مقایسه (به عنوان مثال: Intel Core i7 4771 3.5GHz Quad Core 8MB در مقابل Intel Xeon E3-1275 V3 3.5GHZ Quad Core 8MB) متوجه شدیم که این تخمین 2٪ تقریباً صحیح است. معیارهای خود ما نشان داد که عملکرد عملکردی از 0.72 تا 2.2٪ است که با توجه به انحرافات تست طبیعی ، مطابق با تخمین 2٪ است.

نکات کاربردی مربوط به خرید سرور

Posted on اکتبر 26, 2021 by tilatel

در این مقاله به نکاتی پرداخته می شود که باید درباره ی خرید سرور HP به آن توجه کنید. با ما همراه باشید:

راهنمای خرید سرور HP

علی رغم ایجاد گزینه ها و گزینه های گیج کننده انتخاب سرور برای تجارت کوچک شما می تواند ساده باشد ، این راهنما به شما كمك می كند تا گزینه ها را محدود كنید و راه حلی را انتخاب كنید كه پاسخگوی نیازهای تجاری شما باشد و نیز قیمت آن بصرفه باشد.

چرا اصلاً زحمت خرید سرور را دارید؟ دلایل متعدد دارد که چند نمونه از آنها را بیان میکنم ، ممکن است شما بخواهید پرونده های مهم اقتصادی مانند لیست های مشتری و توضیحات محصول را بهتر ردیابی کنید ، همچنین می خواهید اطمینان حاصل کنید که همه افراد موجود در شرکت شما روی جدیدترین نسخه از هر پرونده مشترک کار می کنند ، نه اینکه وقتی زمان تحویل یک پیشنهاد به مشتری پیش می آید وحشت کنید ، و نمی توانید آخرین پیش نویس را پیدا کنید ، شما می خواهید پشتیبان گیری از پرونده های خود را به صورت متمرکز و خودکار کنید، بنابراین در صورت از بین رفتن داده ها ، بهتر محافظت می شوید.

سرورها همچنین می توانند امنیت داده های شما را بهبود بخشیده و دسترسی آسان از راه دور از خانه یا جاده را آسان تر کنند. سرورهای امروزی بسیار پرهزینه تر و پیچیده تر از یک دسک تاپ استاندارد نیستند.

ذخیره سازی

نیاز به داشتن سرور ربطی به فناوری و همکاری با مردم ندارد ، اطمینان حاصل کنید که شخصی در کارمندان شما مسئولیت اصلی سرور شما را دارد و از آن مراقبت می کند ، این به معنای اضافه کردن کاربران جدید برای کارمندان جدید ، حذف حساب کارمندان سابق و اطمینان از سرور ذخیره کافی برای پرونده های خانگی شما است ، در یک شرکت کوچک این وظایف توضیحات شغلی تمام وقت نیست اما شما می خواهید یک نفر را بر عهده بگیرید ، حتی اگر آن شخص به نوبه نتواند این کار را انجام دهد خود شخص میتواند بخشی از مسئولیت را به یک پیمانکار یا مشاور واگذار کند.

توضیحات تخصصی

اولین تصمیم شما این است که چگونه یک سرور در شبکه اداری موجود شما قرار می گیرد ، اطمینان حاصل کنید که می توانید قدرت مورد نیاز و کابل کشی اترنت را به هر کجا که سرور شما در آن قرار دارد بیاورید. اگر تازه وارد شبکه سازی شده اید یا شبکه ای در سراسر دفتر خود ندارید ، نصب یک شبکه بی سیم جدید را در نظر بگیرید و یکی از بسیاری از دستگاه های موجود درگاه / روتر بی سیم را خریداری کنید. اینها چندین ویژگی با هم دارند: پورتهای سیمی برای اتصال شما به اینترنت و رادیو بی سیم برای اتصال شما به لپ تاپ و دسک تاپ در دفتر ، دامنه روتر كسب و كار كوچك سيسكو شامل واحدهاي بسيار خوبي است و بسياري از آنها از Net gear ، Buffalo و Dlink در دسترس هستند كه تنها 100 دلار براي شما بازپرداخت خواهد كرد.

ذخیره داده

تصمیم بگیرید چه داده ها و برنامه هایی را که می خواهید در سرور خود به اشتراک بگذارید ، اگر تنها کاری که می خواهید انجام دهید این است که فایل ها را به اشتراک بگذارید ، گزینه های زیادی از جمله سرورهای ذخیره شبکه با سیستم عامل های ساده دارید ، اگر می خواهید دسترسی اشتراکی به برنامه های کاربردی ، مانند یک برنامه حسابداری شبکه ای داشته باشید یا سرور وب خود را میزبانی کنید ، یک مدل با توانایی تر خریداری کنید ، فقط نیازهای فعلی خود را مورد توجه قرار ندهید ، بلکه به جایی که انتظار دارید تجارت شما در یک یا دو سال باشد ، نگاه کنید.

آیا شما کارمندان دیگری را استخدام خواهید کرد؟ محصولات یا ارائه خدمات خود را گسترش دهید؟ کسب و کار یا شریک جدیدی را با برخی شرکت دیگر به دست می آورید؟ در نظر بگیرید که ظرفیت بیشتری را نسبت به امروز مورد نیاز خود بخرید ، یا سروری را که به راحتی قابل ارتقاء است ، بدین ترتیب سرور شما بتواند با تجارت شما رشد کند.

برنامه ریزی برای ذخیره سازی

میزان فضای ذخیره سازی مورد نیاز سرور خود را تخمین بزنید ، به این فکر کنید که چند رایانه شخصی که قبلاً در شغل خود دارید ، یا اینکه آیا قصد دارید رایانه های اضافی دیگری را برای کارمندان جدید در سال آینده اضافه کنید. شکل 200 گیگ برای هر کارمند به عنوان نقطه شروع. فایلهای ویدیویی یا صوتی می توانند فضای بیشتری را نسبت به سایر انواع داده ها به خود اختصاص دهند و تمایل به سرعت زیاد شدن دارند ، بنابراین برای هر کسی که داده های چندرسانه ای را ذخیره می کند این تخمین را سه برابر کنید. حتی کوچکترین هارد دیسک ها حداقل 300 گیگابایت ظرفیت دارند ، حتی اگر در ابتدا به آن احتیاج ندارید شروع کنید.

اگر تجارت شما به سرعت در حال رشد است ، به سرورهایی نگاه کنید که به شما امکان می دهند ظرفیت ذخیره داخلی آنها را در پایین جاده گسترش دهید ، یا به شما امکان اضافه کردن درایوهای خارجی را بدهید.

خرید یا اجاره؟

در نظر بگیرید که آیا شما باید سرور خود را اجاره کنید یا صاحب آن باشید. اگر سرور کمتر از 1500 دلار هزینه دارد ، آن را به طور کامل خریداری کنید. یک قرارداد تعمیر و نگهداری خریداری کنید که حداقل سه سال به طول انجامد ، بنابراین اگر چیزی پیش آمد ، می توانید سریع آن را رفع کنید. اگر به چیزی گرانتر نیاز دارید ، اجاره نامه را برای مدت اجاره سه ساله در نظر بگیرید. اجاره از یک ارائه دهنده خدمات مدیریت شده که متخصص در مشاغل کوچک است و تعمیر و نگهداری و ارتقاء را ارائه می دهد. یک منبع عالی برای تحقیق در مورد ارائه دهندگان خدمات ، MSPAlliance.com ، یک سازمان تجارت ملی از چنین ارائه دهندگان است.

سیستم عامل خود را انتخاب کنید

انتخاب بعدی شما یک انتخاب بزرگ است که کدام سیستم عامل را اجرا کنید ، اگر سرور ذخیره شبکه را انتخاب می کنید ، می توانید از این مرحله استفاده کنید ، زیرا این دستگاه ها سیستم عامل تخصصی خود را اجرا می کنند. بسیاری از سرورهای پیشرفته تر برای تجارت کوچک ، مایکروسافت ویندوز یا Mac OS اپل را اجرا می کنند ، کدام مناسب است؟ در حالی که کتاب هایی در این زمینه نوشته شده است انتخاب به چند موضوع می رسد ، ویندوز برنامه های بیشتری دارد که می توان در سرورها به اشتراک گذاشت و شناخته شده ترین و محبوب ترین سیستم عامل است.

آشنایی با +SFP وSFP و تفاوت میان آنها

Posted on اکتبر 26, 2021 by tilatel

در این مقاله قصد داریم تا شما را با +SFP وSFP آشنا کرده و تفاوت میان این دو را برای شما بیان کنیم با ما همراه باشید:

تعریف SFP

SFP ، مخفف small form-factor pluggable، یک گیرنده ماژول نوری جمع و جور ، قابل اتصال با hot-pluggable است که برای برنامه های ارتباط از راه دور و ارتباطات داده استفاده می شود. دستگاه ها برای استفاده با کانکتورهای small form factor SFF طراحی شده اند و سرعت بالا و physical compactness را ارائه می دهند. از آنجا که ماژول های SFP به راحتی قابل تعویض هستند ، شبکه های فیبر نوری یا فیبر نوری را می توان با خیالی راحت تر از آنچه در مورد ماژول های لحیم کاری سنتی به روز شده و نگهداری می شود راحت تر حفظ کرد. به جای تعویض یک برد مدار کل که شامل چندین ماژول لحیم شده است ، می توان یک ماژول واحد را برداشته و برای تعمیر و یا به روزرسانی جایگزین کرد. این می تواند منجر به صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ، هم در زمینه تعمیر و نگهداری و هم در تلاش برای ارتقاء شود.

تعریف + SFP

+SFP به معنای قابل enhanced small form-factor pluggable ، یک نسخه پیشرفته از SFP است که از نرخ داده تا 16 گیگابیت در ثانیه پشتیبانی می کند. +SFP از 8 گیگابایت در ثانیه فیبر کانال ، 10 گیگابیت اترنت و شبکه حمل و نقل نوری استاندارد OTU2 پشتیبانی می کند. این یک قالب صنعتی محبوب است که توسط بسیاری از فروشندگان مؤلفه شبکه پشتیبانی می شود.

ماژول های SFP + 10 Gbit / s دقیقاً همان ابعاد SFP معمولی هستند و به سازنده تجهیزات این امکان را می دهند تا از طرح های فیزیکی موجود برای سوئیچ های 24 و 48 پورت و modular linecards استفاده مجدد کنند.

SFP در مقابل +SFP

در اینجا جدول مقایسه ای بین SFP و + SFP آورده شده است

SFP+	SFP	Item
Small Form-factor Pluggable plus (standard form)	Small Form-factor Pluggable	Stands for
6G/8.5G/10G	155M/622M/ 1.25G/ 2.5G/3G/ 4.25G	Data rate
Dual fiberSingle Fiber/WDM CWDM DWDM	Dual fiber Single Fiber/WDM CWDM DWDM	Terms
220m/300m/2km/10km/ 20km/40km/ 60km/80km	300m/2km/10km/15km/ 20km/40km/ 60km/80km/ 100km/120km/ 150km	Distance
220m/300m/ 2km/10km/ 20km/40km/ 60km/80km/ 120km	850nm/1310nm/1550nm 1310nm/1490nm/1550nm 1270nm-1610nm ITU17~ITU61	Wavelengths

نتیجه گیری در خصوص تفاوت بین +SFP با SFP معمولی

SFP و +SFP از نظر اندازه و ظاهر یکسان هستند. از نظر قیمت ، معمولاً +SFP از SFP گرانتر است. تفاوت اصلی بین SFP و +SFP این است که +SFP در برنامه های Gigabit Ethernet استفاده می شود در حالی که SFP برای برنامه های 100Base یا 1000Base است. SFP نرخ انتقال داده 10G را پشتیبانی نمی کند ، به این معنی که آنها نمی توانند در همان شبکه استفاده شوند. فرستنده های +SFP از همان ابعاد فرستنده قابل تعویض در اترنت 10Gbs و کانال فیبر 8.5Gbs با SFP استفاده می کنند. SFP با استانداردهای IEEE802.3 و SFF-8472 مطابقت دارد در حالی که +SFP مبتنی بر SFF-8431 است.

اشنایی با CAS LATENCY در رم

Posted on اکتبر 26, 2021 by tilatel

در این مقاله قصد داریم تا شما را با CAS Latency در رم آشنا کنیم با ما همراه باشید.

لتنسی و نقش آن در عملکرد سیستم چیست؟

CAS Latency in RAM لتنسی چیست؟

هنگام خرید رم ، لیست هایی را برای زمان بندی آنها مشاهده می کنید ، مانند CL16-18-18-38 یا CL14-14-14-34 یا CL 16-18-18-36. این عدد پس از “CL” نشانگر تأخیر CAS کیت RAM است که گاهی اوقات CL نامیده می شود. اما واقعاً تأخیر CAS چیست؟ و تأخیر CAS کیت RAM برای عملکرد آن چیست؟

بسیاری از کاربران معتقدند که CAS Latency یک شاخص دقیق از عملکرد تأخیردر دنیای واقعی است. بسیاری از کاربران همچنین بر این باورند که به دلیل افزایش CAS Latency با افزایش سرعت ، برخی از سرعت ها خنثی می شوند. مهندسان می دانند که زمان CAS Latency یک شاخص نادرست از عملکرد است.زمان تأخیر در بهترین حالت در نانو ثانیه است که ترکیبی از سرعت و CAS Latency است. افزایش سرعت و کاهش زمان تأخیر منجر به عملکرد بهتر سیستم می شود.

مثال: از آنجا که تأخیر در نانو ثانیه برای DDR4-2400 CL17 و DDR4-2666 CL19 تقریباً یکسان است ، سرعت بالاتر DDR4-2666 RAM عملکرد بهتری را ارائه می دهد.

مثال: اگر امتیاز سرعت یک ماژول استاندارد و یک ماژول بازی یکسان باشد (یعنی DDR4-2666) اما زمان تاخیر CAS متفاوت است (یعنی CL16 در مقابل CL19) ، پس زمان تاخیر در رم عملکرد بهتری خواهد داشت.

تایمینگ رم چیست ؟

سرعت رم شما از طریق نرم افزارهایی مانند CPU-Z یا در BIOS / UEFI در جعبه یا ماژول قابل مشاهده است. نام کامل ماژول RAM شما چیزی شبیه به موارد زیر خواهد بود:

DDR4 3200 (PC4 25600)

DDR4 نسل DDR را توصیف می کند که تراشه با آن سازگار است. همان شماره (2 ، 3 یا 4) در شماره PC ظاهر می شود و همین موضوع را توصیف می کند. گفته می شود که اولین شماره چهار رقمی 3200 در مثال ما ، سرعت ساعت RAM را در مگاهرتز نشان می دهد. این در واقع کمی بازاریابی است ، اما احساس بدی نکنید. این عدد در واقع نرخ داده را گزارش می کند ، اندازه گیری در megatransfer در ثانیه یا 106 عملیات انتقال داده در ثانیه.

در DDR RAM ، سرعت واقعی ساعت نیمی از نرخ داده است – 1600 مگاهرتز ، در مثال ما ، اگرچه حتی از سرعت داخلی رم 400 مگاهرتز از طریق بیت های چند مرحله ای قبل از گرفتن نیز افزایش می یابد. اما از آنجا که DDR داده ها را به ازای هر تیک ساعت دو بار منتقل می کند ، می توان گفت سرعت موثر ساعت دو برابر سرعت واقعی ساعت است. در نتیجه ، سرعت داده همانند سرعت ساعت آشکار رم در مگاهرتز مؤثر است.

در مثال ما 25600 ، میزان انتقال در مگابایت در ثانیه (مگابایت در ثانیه) را نشان می دهد.

3200 megatransfers per second x 64 bits per transfer/8 bits per byte = 25600 MB/s

هر شماره به طور مستقل به شما می گوید سرعت رم چقدر سریع است. اما هر دو شماره ، دقیقاً به اشکال مختلف ، اطلاعات یکسانی را ارائه می دهند.

تایمینگ رم دسترسی عملکرد حافظه تصادفی پویا همزمان را (SDRAM) با استفاده از چهار پارامتر را شرح می دهد: CL ، TRCD ، TRP و TRAS در واحدهای چرخه ساعت. آنها معمولاً به صورت چهار عدد با خط های جدا شده نوشته می شوند ، به عنوان مثال 7-8-8-24.اعداد کمتر معمولاً نشان دهنده عملکرد سریعتر است.

CL Timings چیست؟

CL Timings زمان پاسخگویی حافظه به CPU ، زمان تاخیر (CAS (CL است. اما CL را نمی توان به تنهایی در نظر گرفت. این فرمول زمان CL را به نانو ثانیه تبدیل می کند ، که براساس نرخ انتقال RAM است:

(CL/Transfer Rate) x 2000

در نتیجه ، در صورت داشتن CL کوتاه تر ، رم آهسته تر می تواند تاخیر واقعی داشته باشد.

T_RCD

ماژول های RAM برای پرداختن به آدرس از یک طراحی مبتنی بر شبکه استفاده می کنند. تقاطع ردیف ها و شماره ستون ها نشانگر یک آدرس حافظه خاص است. آدرس ردیف تا تأخیر آدرس ستون (TRCD) حداقل تأخیر را بین وارد کردن یک ردیف جدید در حافظه و شروع به دسترسی به ستون های درون آن اندازه گیری می کند. شما می توانید به عنوان زمانی که RAM برای رسیدن به “آدرس” به آن فکر می کند ، فکر کنید. زمان دریافت بیت اول از یک ردیف که قبلاً غیرفعال است ، TRCD + CL است.

T_RP

Row Precharge Time مدت زمان تأخیر در باز کردن یک ردیف جدید در حافظه را اندازه گیری می کند. از نظر فنی ، تأخیر بین صدور فرمان precharge برای خالی بودن (یا بستن) یک ردیف و یک دستور فعال سازی برای باز کردن یک ردیف متفاوت را اندازه گیری می کند. این اغلب با شماره دوم یکسان است. همین عوامل تأخیر هر دو عملیات را تحت تأثیر قرار می دهد.

T_RAS

Row Active Time (TRAS) مقدار حداقل چرخه هایی را که یک ردیف باید اندازه بگیرد ، برای نوشتن اطلاعات صحیح نشان می‌دهد. از نظر فنی ، تأخیر بین یک دستور فعال در یک ردیف و صدور فرمان preload در همان ردیف یا حداقل زمان بین باز و بسته کردن ردیف را اندازه گیری می کند. برای ماژول های SDRAM ، TRCD + CL TRAS را محاسبه می کند.

در نتیجه:

این تأخیرها سرعت رم شما را محدود می کنند. اما مشخصات رم حد و مرز را تعیین می کند ، نه فیزیک. کنترل کننده حافظه که RAM شما را مدیریت می کند ، این زمانبندی ها را اعمال می کند ، به این معنی که قابل تغییر هستند (اگر مادربرد اجازه این کار را داد). شما ممکن است با اورکلاک و سفت کردن زمان بندی توسط دو چرخه ، عملکرد متفاوتی از RAM خود بدست آورید. اورکلاک رم معتدل ترین تکنیک های اورکلاک سخت افزاری است که به بیشترین آزمایش نیاز دارد. اما RAM سریعتر زمان پردازش را برای بارهای کاری محدود با RAM کوتاه می کند و باعث افزایش سرعت رندر و پاسخگویی دستگاه مجازی می شود.

تفاوت بین سرعت RAM و CAS Latency

عملکرد حافظه (DRAM) در رابطه بین سرعت و تأخیر است. این دو به هم نزدیک هستند ، در حالی که ممکن است فکر کنید با یکدیگر ارتباط ندارند. در اینجا چگونگی ارتباط سرعت و تأخیر در سطح فنی آورده شده است – و چگونگی استفاده از این اطلاعات برای بهینه سازی عملکرد حافظه بیان خواهد شد.

تأخیر اغلب به اشتباه درک می شود زیرا در پروانه های محصول و مقایسه های خاص ، در (CAS Latency (CL ذکر شده است که فقط نیمی از معادلات تأخیر است. از آنجا که رتبه بندی های CL تنها تعداد کل چرخه ساعت ها را نشان می دهد ، هیچ ارتباطی با مدت زمان هر چرخه ساعت ندارند و بنابراین ، آنها نباید به عنوان تنها نشانگر عملکرد تأخیر درنظر گرفته شوند. با نگاهی به تأخیر ماژول از نظر نانو ثانیه ، می توانید به بهترین وجه داوری کنید اگر یک ماژول در واقع بیشتر از دیگری پاسخگو باشد. برای محاسبه تأخیر ماژول ، مدت زمان چرخه ساعت را با تعداد کل چرخه ساعت ضرب کنید. این اعداد در اسناد رسمی مهندسی سیستم، در برگه اطلاعات ماژول ذکر خواهد شد.

CAS Latency in RAM لتنسی چیست؟ و معادله تأخیر چگونه بیان می‌شود؟

در سطح پایه ، لتنسی به تأخیر زمانی بین ورود یک فرمان و زمان دسترسی به داده ها اشاره دارد. تأخیر فاصله بین این دو واقعه است. هنگامی که کنترلر حافظه به حافظه می گوید برای دسترسی به یک مکان خاص ، داده ها باید برای رسیدن به محل مورد نظر خود و تکمیل دستور ، تعدادی چرخه ساعت را در (Column Address Strobe (CAS طی کنند. با این حساب ، دو متغیر وجود دارد که تأخیر ماژول را تعیین می کند:

۱- اعداد چرخه های ساعت که داده ها باید طی شوند (اندازه گیری شده در CAS Latency یا CL ، روی برگه های داده)

۲- مدت زمان هر چرخه ساعت (اندازه گیری شده در نانو ثانیه)

ترکیب این دو متغیر معادله تأخیر را به ما می دهد:

تأخیر (ns) = زمان چرخه ساعت ns) x) تعداد چرخه ساعت

در تاریخچه فن آوری حافظه ، با افزایش سرعت ، (به این معنی که زمان چرخه ساعت کاهش یافته است) ، مقادیر تأخیر CAS نیز افزایش یافته است ، اما به دلیل چرخه ساعت سریعتر ، زمان تاخیر واقعی که در نانو ثانیه ها اندازه گیری می شود تقریباً یکسان است. با بهینه سازی تعادل بین حداکثر سرعت پردازنده شما و کمترین تأخیر در حافظه موجود می توانید با استفاده از حافظه های جدیدتر ، سریعتر و کارآمد تر به عملکرد بالاتری برسید.

کدام مهمتر است: سرعت یا CAS Latency in RAM ؟

بر اساس آنالیز مهندسی عمیق و آزمایش گسترده در آزمایشگاه عملکرد بسیار مهم ، پاسخ به این سؤال کلاسیک هردو است! سرعت و تأخیر هر دو نقش اساسی در عملکرد سیستم دارند ، بنابراین هنگام جستجو برای ارتقاء توصیه می کنیم:

مرحله ۱: بالاترین سرعت حافظه پشتیبانی شده توسط پردازنده و مادربرد (از جمله پروفایل های اورکلاک) را شناسایی کنید.

مرحله ۲: کمترین حافظه تأخیر را که با بودجه شما متناسب است با آن سرعت انتخاب کنید ، به خاطر داشته باشید که یک تأخیر برتر (یعنی پایین تر) به معنای عملکرد سیستم برتر است.

نحوه ی تشخیص SPD در RAM و کارایی آن

Posted on اکتبر 25, 2021 by tilatel

برای اینکه یک سیستم رایانه ای بتواند ماژول حافظه را تشخیص دهد ، باید تراشه ای روی خود داشته باشد که مشخصات ماژول را به سیستم منتقل کند. اگر این تراشه به طور نامناسبی برای سیستمی که در آن ماژول را نصب می کنید پیکربندی شود، سیستم حافظه را تشخیص نمی دهد و یا ممکن است اطلاعات نادرستی درباره سرعت ماژول بدست آورید. می توان گفت که در محاسبات Serial Presence Detect (SPD) یک روش استاندارد برای دستیابی خودکار به اطلاعات مربوط به ماژول حافظه وجود دارد.

اطلاعات SPD در یک EEPROM مجزا که روی ماژول حافظه (DIMM) قرار دارد ، نوشته می شود. پایه های EEPROM به کانکتور لبه ماژول هدایت می شوند تا از طریق I2C یا SMBus بتوان به سیستم دسترسی پیدا کرد. به این ترتیب اطلاعات پیکربندی DIMM در ماژول باقی می ماند و سیستمی که ماژول در آن نصب شده است، قابلیت دسترسی را دارد.

استانداردهای JEDEC

SPD دارای دو قسمت اساسی است؛ سخت افزار که متشکل از EEPROM و گذرگاه I2C در آن قرار دارد و اطلاعات پیکربندی ماژول که در EEPROM ذخیره می شود. JEDEC سخت افزار و داده ها را تعریف کرده و آنها را در بخشهای جداگانه استاندارد JEDEC شماره 21C ایجاد کرده است.

این استاندارد ابزارهای پیاده سازی Presence Detect (PD) را به صورت سریال تعریف می کند. این تشخیص حضور سریال استاندارد (SPD) برای استفاده در هر ماژول حافظه مستقل از فناوری حافظه یا فاکتور شکل ماژول در نظر گرفته شده است. در نقطه استاندارد سازی هر ماژول حافظه خاص، SPD که در این استاندارد تعریف می شود در صورت انتخاب به راحتی قابل اجرا است و کمک شایانی در سرورهای HP دارد. بدنه این استاندارد به طور کلی نحوه اجرای SPD را به تصویر می کشد و این مستقل از فناوری حافظه ماژول خواهد بود.

استاندارد ماژول و اطلاعات مربوط به SPD :

پروتکل رابط SPD
پیکربندی قابل قبول ماژول
معماری های قانونی: عمق ، عرض ، آدرس دهی
طرح های قابل قبول بررسی خطا (ECC ، Parity …)
نمودار سیم کشی SPD و پینوت به ماژول

توجه داشته باشید که تمام ماژول های حافظه نوشتنی که دارای ویژگی Serial Presence Detect ((SPD هستند نیز باید از عملکرد “Page Write” حداقل 4 آدرس پی در پی را پشتیبانی کنند.

پروتکل رابط SPD

با توسعه و استاندارد سازی یک فاکتور فرم ماژول جدید که از SPD استفاده می کند ، پروتکل رابط SPD گفته می شود. تا زمانی که از آن فاکتور فرم ماژول استفاده شود این پروتکل باید ثابت بماند. نمونه هایی از پروتکل رابط SPD شامل I2C ، Microwire و غیره است. در صورت اجرای SPD اجرای فیزیکی (pinout و غیره) نیز باید در استاندارد برای فرم ماژول تعریف شود.

استاندارد مورد استفاده رابط برای SPD در همه ماژول های حافظه JEDEC برای انواع دستگاه زیر تعریف شده است:

خانواده دستگاه های EEPROM EE1002
خانواده TSE2002 دستگاه های EEPROM با سنسور حرارتی یکپارچه در RAM
خانواده سنسورهای حرارتی مستقل TS3000

اگرچه از نظر فنی یک دستگاه SPD نیست؛ اما خانواده حسگرهای TS3000 برای سازگاری با ماژول های استفاده از دستگاه های SPD تعریف شده اند. علاوه بر این خانواده دستگاه های TSE2002 نیز در نظر گرفته شده است که مجموعه ای فوق العاده از عملکرد دستگاه های خانواده EE1002 و TS3000 می باشد.

شروع شرط

Start با لبه در حال سقوط Serial Data(SDA) مشخص می شود در حالی کهSerial Clock (SCL) در حالت High پایدار است. یک شرط شروع باید قبل از هر دستور انتقال داده باشد. دستگاه بطور مداوم (بجز در طول چرخه نوشتن) داده های سریال (SDA) و سریال (SCL) را برای شرایط شروع کنترل می کند و تا زمانی که دستور داده نشود، پاسخ نخواهد داد.

توقف در شرط

توقف با افزایش لبه Serial Data (SDA) مشخص می شود در حالی کهSerial Clock (SCL) پایدار است. یک وضعیت Stop ارتباط بین دستگاه و مدیر شغلی را خاتمه می دهد. یک دستور Read که توسط NoAck دنبال می شود می تواند با یک وضعیت Stop دنبال شود تا SPD مجبور به حالت آماده به کار شود. یک شرط توقف در انتهای یک دستور نوشتن باعث ایجاد چرخه داخلی نوشتن EEPROM برای SPD می شود. هیچ یک از این شرایط عملکرد بخش TS را تغییر نمی دهد.

بدون بیت تأیید (NACK)

بیت عدم تأیید برای نشان دادن تکمیل عملیات خواندن بلوک یا تلاشی برای اصلاح یک رجیستر محافظت شده از نوشتن استفاده می شود. مستر گذرگاه پس از ارسال هشت بیت داده و در طول پالس ساعت 9، Serial Data (SDA) را آزاد می کند و داده های سریال (SDA) را پایین نمی کشد.

نوع داده SPD

داده های SPD در دستگاه حافظه سریال غیر فرار ذخیره می شود. انواع مختلف داده ها شامل موارد زیر است:

ورودی های جدول را جستجو کنید
داده های دودویی
داده های اختیاری (باینری ، ASCII و غیره)
Checksums یا چک های اضافی دوره ای

ورودی های جدول جستجو (LUT)

بیشتر داده های SPD به صورت مجموعه ای از ورودی های جدول سازمان یافته است. هر ورودی جدول شامل یک یا چند بایت اطلاعات است. هر ورودی جدول یک مشخصه خاص مربوط به ماژول حافظه را نشان می دهد. به عنوان مثال حالت صفحه سریع DRAM دارای جداول خاصی برای tRAC ، tCAC ، تعداد بانک ها ، تعداد آدرس های ردیف ، تعداد آدرس ستون ، تشخیص و تصحیح خطا ، نرخ تازه سازی ، عرض داده و استاندارد رابط است. هر ورودی جدول مربوط به موقعیت موجود در جدول جستجو است که در ضمیمه این استاندارد مشخص شده است. تعداد بایت (یک یا چند بایت) مورد نیاز برای بیان جنبه خاصی از ماژول در این استاندارد یا در یکی از ضمایم آن ثابت و تعریف شده است.

داده اختیاری

استاندارد فعلی JEDEC به تولیدکنندگان اجازه می دهد برخی از داده های خاص خود را در SPD EEROM وارد کنند. این داده ها شامل شناسه سازنده ، شماره سریال ماژول سازندگان و سایر داده های ASCII ، Binary Coded Decimal یا دودویی است.

چک باکس و چک های اضافی دوره ای

در موارد مختلف چک باکس مورد نیاز است؛ این روش برای همه شرایطی که به Checksum نیاز است اعمال می شود.

روش محاسبه مجموع چک به شرح زیر است:

اطلاعات باینری را در مکانهای بایت 0 به 62 به اعشار تبدیل کنید.
تمام مقادیر اعشار را برای مکانهای 0 تا 62 جمع کنید.
“جمع” را بر 256 تقسیم کنید.
باقیمانده را به باینری تبدیل کنید (کمتر از 256 خواهد بود)
نتیجه (تک بایت) را در مکان 63 به عنوان ‘Checksum’ ذخیره کنید.

توجه داشته باشید که با جمع کردن مقادیر باینری در مکانهای 0 تا 62 و حذف همه بایت های کم نظم، می توان نتیجه مشابهی گرفت. بایت کم سفارش «جمع کنونی» خواهد بود.

ارتباط سریال

سریال 4 Kbit EEPROM به صورت دو صفحه با 256 بایت یا 512 بایت حافظه کل سازمان یافته در فروش قطعات سرور HP است. هر صفحه از دو بلوک 128 بایت تشکیل شده است. دستگاه ها قادرند داده ها را به طور انتخابی در هر دو یا چهار بلوک 128 بایت قفل کنند. به طور خاص برای استفاده در DRAMDIMMs (ماژول حافظه دو درون خطی) با Serial Presess Detect طراحی شده است ، کلیه اطلاعات مربوط به پیکربندی ماژول DRAM (مانند سرعت دسترسی ، اندازه آن ، سازماندهی آن) را می توان در یک یا چند بلوک حافظه محافظت کرد.

قفل کردن جداگانه یک بلوک 128 بایت از SPD ممکن است با استفاده از یک مکانیسم محافظت از نوشتن نرم افزار همراه با یک ولتاژ ورودی بالا VHV روی ورودی SA0 انجام شود. با ارسال یک توالی SMBus خاص به دستگاه ، هر بلوک ممکن است از نوشتن محافظت شود تا زمانی که محافظت در برابر نوشتن با استفاده از یک توالی SMBus جداگانه که به VHV در ورودی SA0 نیز احتیاج دارد ، برعکس شود. محافظت از نوشتن برای هر چهار بلوک به طور همزمان پاک می شود و ممکن است پس از پاک شدن حفاظت از نوشتن دوباره مطرح شود.

بخش سنسور حرارتی (TS)

دستگاه بطور مداوم دما را کنترل کرده و اطلاعات دما را حداقل هشت بار در ثانیه به روز می کند. داده های دما توسط دستگاه داخلی بسته مشخص می شوند و ممکن است در هر زمان توسط نرم افزار از میزبان گذرگاه خوانده شوند.

رجیسترهای داخلی برای پیکربندی عملکرد TS و پاسخ به شرایط دمای بیش از حد استفاده می شوند. این دستگاه شامل محدودیت های قابل برنامه ریزی دمای بالا ، پایین و بحرانی است. سرانجام پین EVENT_n دستگاه می تواند به صورت فعال زیاد یا فعال کم پیکربندی شود و بتواند به صورت وقفه یا خروجی مقایسه کننده پیکربندی شود.

انتخاب آدرس سریال

ورودی های SA0 ، SA1 و SA2 مستقیماً با DTIC و بیت آدرس صفحه EE ترکیب می شوند تا آدرس SMBus را واجد شرایط کنند. هر یک از پین های SA به VDDSPD یا VSSSPD گره خورده و آدرس سریال منطقی (LSA) برابر با کد موجود در پین های آدرس سریال است.

نرم افزار نوشتن محافظت

این دستگاه دارای سه دستورالعمل نرم افزاری برای تنظیم ، پاکسازی یا بازجویی از وضعیت محافظت در برابر نوشتن است.

محافظت در برابر نوشتن نرم افزار با سه دستورالعمل انجام می شود:

SWPn: تنظیم نوشتن حفاظت برای Block n

CWP: پاک کردن حفاظت از نوشتن برای همه بلوک ها

RPSn: خواندن وضعیت حفاظت برای Block n

چهار بلوک حافظه مستقل وجود دارد و هر بلوک ممکن است به طور مستقل محافظت شود. بلوک های حافظه عبارتند از:

بلوک 0 = آدرس حافظه 000x تا 07Fx (اعشاری 0 تا 127) ، آدرس صفحه SPD = 0
بلوک 1 = آدرسهای حافظه 080x تا 0FFx (اعشاری 128 تا 255) ، آدرس صفحه SPD = 0
بلوک 2 = آدرس حافظه 000 x تا 07Fx (اعشاری 0 تا 127) ، آدرس صفحه SPD = 1
بلوک 3 = آدرس حافظه 080x تا 0FFx (اعشاری 128 تا 255) ، آدرس صفحه SPD = 1

سطح محافظت در برابر نوشتن (تنظیم شده یا پاک شده) که با استفاده از این دستورالعمل ها تعریف شده است؛ حتی پس از یک چرخه قطع برق نیز تعریف می شود که این امر در تعمیرات سرور HP بسیار مفید است.

SWPn و CWP: تنظیم و پاک کردن نوشتن محافظت

اگر حفاظت از نوشتن نرم افزار با دستورالعمل SWP تنظیم شده باشد می توان دوباره با دستورالعمل CWP آن را پاک کرد. همانطور که در دستور SWPn مشخص شده است بر روی یک بلوک در فروش قطعات سرور HP عمل می کند؛ اما CWP حفاظت از نوشتن را برای همه بلوک ها پاک می کند .

RPSn: وضعیت حفاظت از خواندن

کنترل کننده یک دستور RPSn را صادر می کند و مشخص می کند در کدام بلوک گزارش شود. اگر حفاظت از نوشتن نرم افزار تنظیم نشده باشد؛ دستگاه با Ack به بایت داده پاسخ می دهد. اگر تنظیمات نوشتن نرم افزار تنظیم شده باشد؛ دستگاه با NoAck به بایت داده پاسخ می دهد.

SPAn: آدرس صفحه SPD را تنظیم کنید

کنترل کننده دستور SPAn را برای انتخاب 256 بایت پایین (SPA0) یا 256 بایت بالاتر (SPA1) صادر می کند. پس از تنظیم مجدد روشن یا خنک کننده؛ آدرس صفحه SPD همیشه 0 است و 256 بایت پایین را انتخاب می کند.

RPA: آدرس صفحه SPD را بخوانید

کنترل کننده برای تعیین اینکه صفحه SPD در حال حاضر انتخاب شده 0 است (دستگاه Ack را برمی گرداند) یا 1 (دستگاه NoAck را برمی گرداند) ، یک فرمان RPA صادر می کند.

مقایسه دو حافظه RAM UNBUFFERED و RAM REGISTERED

Posted on اکتبر 25, 2021 by tilatel

امروزه اکثریت قریب به اتفاق حافظه های مورد استفاده دسک تاپ ، نوت بوک ها و دستگاه های تلفن همراه از نوع حافظه بدون ECC بررسی و تصحیح خطا می باشند.

در حقیقت اگر شخصی از پردازنده مرکزی Intel یا AMD استفاده کند می تواند از حافظه ECC DRAM بدون بافر پشتیبانی کند و تنها گزینه برای اکثر کاربران می باشد. به عنوان مثال Intel xeons از حافظه ECC پشتیبانی می کند در حالی که حتی core i7 نیز پشتیبانی نمی کند.

AMD از پشتیبانی ECC بسیار گسترده تری در سطح پردازنده برخوردار است؛ اما بسیاری از مادربرد های AMD از ویژگی های حافظه ECC پشتیبانی نمی کنند و برای سرورهای HP چندان مناسب نیست.

آنچه حافظه ECC انجام می دهد

حافظه بررسی و تصحیح خطا (ECC) این روزها بیشتر در محیط های سازمانی ضروری استفاده می شود. بررسی خطای تک بیتی و تصحیح آن در یک بایت 8 بیتی اجازه می دهد تا خطاهای تک بیتی هم شناسایی و هم اصلاح شوند.

هنگامی که یک خطای بیتی واحد شناسایی می شود ، از اطلاعات برابری برای بازسازی داده ها با خطا استفاده می شود. باز هم ، این از نظر مفهومی مشابه این است که چگونه RAID 5 می توانند خطاهای داده را در آرایه های ذخیره سازی پاک و رفع کنند. خطاهای بزرگتر از چند بیتی را می توان با نوع برابری ECC تک بیتی تشخیص داد اما اصلاح نمی شود.

برای دسک تاپ این اهمیت کمتری دارد زیرا بسیاری از ارقام هر ماه خطاهای تک بیتی را در محدوده 1 در 1GB یا 1 در 2GB حافظه قرار می دهند. برای یک کاربر دسک تاپ این ممکن است باعث خرابی یک برنامه شود ، یا در بدترین حالت به راه اندازی مجدد نیاز دارد.

در سرورها ECC حفظ یکپارچگی داده ها و به روز بودن آنها بسیار ضروری است. با هزینه فعلی جزئی ECC در مقابل DIMM بدون بافر غیر ECC ، دلیل کمی برای خرید حافظه غیر ECC برای یک سرور وجود دارد.

ECC بدون بافر در مقابل حافظه ECC ثبت شده

برای درک بیشتر ECC ، دو مفهوم وجود دارد ، ماژول های حافظه ECC بدون بافر و ثبت شده؛ تفاوت اساسی در این است که دستورات حافظه در تنظیمات حافظه غیر بافر مستقیماً از کنترل کننده به ماژول حافظه می روند ، در حالی که در تنظیمات حافظه ثبت شده دستورات ابتدا قبل از ارسال به ماژول ها به ثبت بانک های حافظه ارسال می شوند. این مفهوم ممکن است دشوار به نظر برسد ، اما در اینجا دیدگاه بسیار ساده و مفهومی اتفاق می افتد وجود دارد.

نحوه ی فعال و غیرفعال کردن SD CARD سرور HP

Posted on اکتبر 23, 2021 by tilatel

در این مقاله به بیان نحوه ی فعال و غیرفعال کردن SD CARD سرور HP پرداخته می شود . با ما همراه باشید:

رسانه HPE Flash

با ارائه فناوری حالت جامد برای افزایش پهنای باند هم برای بوت سیستم عامل و هم برای محیط مجازی ، عملکرد چشمگیری را ارائه می دهد.

HPE این دستگاه ها را با استفاده از بالاترین فناوری فلش صنعت که سطح بالاتری از عملکرد و ویژگی های استقامت بیشتر را در سطح شرکت فراهم می کند ، آزمایش و واجد شرایط می کند.

برای اطمینان از کیفیت و قابلیت اطمینان هنگام کار با سرورهای HPE ProLiant ، هر دستگاه تحت آزمایش دقیق عملکرد ، اعتبار سنجی نرم افزار و کنترل دقیق تجدید نظر قرار می گیرد

فاکتورهای فرم از جمله درایوهای USB و کارت MicroSD ارائه می شود که به شما امکان انعطاف پذیری برای پشتیبانی از راه اندازی مستقیم سیستم عامل یا مجازی سازی در سراسر HPE ProLiant را می دهد.

مراحل به صورت گام به گام آموزش فعال و غیرفعال کردن SD Card سرور HP

Enabling or disabling the Internal SD Card Slot

Procedure

From the System Utilities screen, select System Configuration > BIOS/Platform Configuration (RBSU) > System Options > USB Options > Internal SD Card Slot and press Enter.
Select a setting and press Enter:
1. Enabled—The server can access the internal SD card slot.
2. Disabled—The server cannot access the internal SD card slot.
Press F10

آشنایی با SATA SSD و مزایای آن

Posted on اکتبر 23, 2021 by tilatel

فناوری SATA (Serial ATA)

در سال 2003 معرفی شد و جایگزین PATA قدیمی ATA) موازی) به عنوان استاندارد رابط اتصال ذخیره سازی در رایانه ها شد. این اتصال به عنوان یک اتصال جهانی متصل به یک سیم برق و یک کابل داده SATA ، توان شکننده در سرعت خواندن – نوشتن مورد استفاده قرار گرفت. در حال حاضر ، SATA مسئول بازار است و بیشتر برای اتصال SSD به سیستم رایانه استفاده می شود. SATA از پروتکل دستور AHCI استفاده می کند و از IDE پشتیبانی می کند ، که در درجه اول برای درایوهای دیسک چرخان قدیمی و تنبل ساخته شده است و نه برای ذخیره سازی محکم مبتنی بر فلش.

حتی تا به امروز که فضای ذخیره سازی را در نظر می گیریم ، هارددیسک ها برتری آشکاری نسبت به SSD ها دارند زیرا هر گیگابایت هزینه کمتری دارند و داده ها را برای مدت طولانی تری نگه می دارند.

سازگاری سخت افزار

رابط SATA در زمان چرخش درایوهای دیسک سخت ایجاد شد و شرکت ها هیچ تغییری در سازگاری ایجاد نکردند. SSD های SATA می توانند از زیرساخت های موجود برای جایگزینی هارد دیسک های قدیمی با درایو دیسک SATA جدید استفاده کنند. هنوز پیشرفت های اخیر در شکل NVMe مناسب درگاه های SATA نیست و به یک درگاه M.2 نیاز دارد که یافتن آن در رایانه های شخصی یا لپ تاپ های رایج مصرف کننده بسیار دشوار است.

عملکرد SATA

سرعت نظری SATA 3.0 750 مگابایت در ثانیه است ، در حالی که به دلیل هزینه های اضافی فیزیکی و رمزگذاری در حین انتقال ، سرعت انتقال موثری که با جدیدترین مدل SATA دریافت خواهید کرد حدود 600 مگابایت بر ثانیه است که برای یک SATA محدود بسیار سریع است. رابط.

مقرون به صرفه

تفاوت در SSD های SATA و PCIe از نظر هزینه هر گیگابایت قابل توجه است ، اما درایوهای SATA فضای بیشتری را برای پول شما فراهم می کنند و ما می دانیم که وقتی زمان ذخیره سازی می رسد ، به فضا فکر می کنیم ، نه سرعت بیشتر. SATA SSD می تواند یک یا دو ترابایت با همان قیمت 250 گیگابایت یا 500 گیگابایت درایو NVMe با عملکرد بالا به شما بدهد ، اگرچه تفاوت سرعت برای کاربران عادی قابل توجه نیست.

اشتباهات برای جلوگیری از

Defragmentation برای SSD نیست و می تواند روی طول عمر آن تأثیر منفی بگذاردSSD ها داده ها را به صورت بلوکی ذخیره می کنند و می توانند به طور تصادفی از هر مکانی ، چه مجاور و چه تصادفی بخوانند. هنگام لغو کردن ، درایو فلش را بیش از حد مجاز کشت خواهید کرد.
از SSD به طور کامل استفاده نکنید وگرنه می توانید آن را خفه کنید. از آنجا که عملکرد آن تحت تأثیر قرار می گیرد ، به طور عمده سرعت نوشتن است ، پیشنهاد می شود حداقل 25 درصد از فضای ذخیره سازی خود را برای بهبود عملکرد آزاد کنید.
SSD های مدرن با مکانیزم جمع آوری زباله ساخته شده اند. این که آیا دستور TRIM باید فعال باشد یا خیر یک سوال بر اساس سیستم عامل خاصی است که شما از آن استفاده می کنید و باید بررسی شود زیرا می تواند داده های ناخواسته را در درایو شما به هم ریخته و به درستی مدیریت می شود.