پروتکل ارتباط ویپ SIP

 

اگر علاقه مند به مبحث VoIP هستید یا در این حوزه مشغول به کار هستید ، بارها و بارها نام پروتکل SIP را شنیده اید و از آن استفاده نموده اید. پروتکل ها در کنار نرم افزار های voip ، لازمه برقراری ارتباط در سیستم voip هستند. پروتکل SIP نیز یکی از پروتکل های اساسی voip هست که از بخش های مختلفی تشکیل شده است.پروتکل ارتباط ویپ SIP

پروتکل SIP چیست؟

پروتکل SIP یک پروتکل سیگنالینگ ارتباطی بوده که برای کنترل Sessionهای ارتباطات Multimedia مورد استفاده قرار می گیرد.

کاری که این پروتکل انجام می دهد این است که ارتباطاتی مانند انتقال صدا و ویدئو بر روی شبکه‌های IP کنترل می کند همچنین این پروتکل شروع ، تغییر و پایان session را کنترل می کند.

المان‌های شبکه SIP

User Agent، یک واحد منطقی ای که وظیفه آن ایجاد و دریافت message مانند http در header پیام‌های دریافتی و ارسال اطلاعاتی درباره User Agent می باشد.

Proxy Server،زمانی استفاده می شود که شما  بخواهید یک سری policy را روی ارتباطات خود تعریف کنید که برای اینکار درواقع از پروکسی سرور استفاده خواهید کرد  بنابراین  Proxy Server یک واحد منطقی بوده که نقش روتر را برای شما بازی می کند.

Registrar یک SIP endpoint است که به Accept کردن درخواست‌های REGISTER پرداخته و زمانی که شما یک endpoint را رجیستر می کنید endpoint مورد نظر به ذخیره اطلاعات شما در یک دیتا بیس می پردازد.

Redirect Server، در واقع یک User agent server بوده که به ایجاد یک response با کد 300 پرداخته و کاری می کند که بین یک کلاینت و یک URI ارتباط مستقیم برقرار شود. sip redirect gateway،  اینترفیسی است که ارتباط  بین شبکه ها با پروتکلهای متفاوت را برقرار می کند.

Session border controller، دستگاهی است که جریان تماس ، کیفیت و کنترل مکانیسم را در voip کنترل می کند.

در SIP پیام‌ها به دو نوع تقسیم می‌شود:

  1. request
  2. response

مهم‌ترین این پیام‌ها:

پیام:INVITE در واقع request ی است که زمانی که شما یک شماره را می گیرید این شماره تبدیل به یک آدرس IPمی شود و پیام برای مخاطب ارسال شده و از مخاطب خواهان برقراری ارتباط است و اگر مخاطب آن را قبول کرد تلفن زنگ خواهد خورد.

پیام: ACK از نوع response بوده و هنگامی که بسته های SIP  که از پروتکل TCP  برای انتقال استفاده می کنند سالم به مقصد برسد پیام ACK  برای فرستنده پیام فرستاده می شود.

پیام: BYE از نوع request است و زمانی که یکی از طرفین در حال مکالمه گوشی را قطع کند از طرف مخاطبی که گوشی را قطع کرده یک پیام BYE برای مخاطب دیگر ارسال می شود.

پیام: CANCEL  از نوع request  بوده و توسط پروکسی سرور خواهد شد  این پیام بیان کننده ی این است تماسهایی که در حالت معلق هستند قطع شود بعد از این پیام ، پیام BYE صادر خواهد ش

پیام: OPTIONS از نوع request  بوده و زمانی که از (U.A)یا(USER AGENT) و (P.S) یا (PROXY SERVER) بخواهید تا توانایی‌های خود را بگویند.

پیام: REGISTER از نوع request است و زمانی که خواهان معرفی کلاینت به سرور باشید از این پیام استفاده می شود و حاوی اطلاعاتی چون: IP ,PORT ,OPTION و… می باشد.

تمامی پیامهایی که گفته شد تنها گوشه ای از پیامهای SIP بود.

اجزای شبکه‌ی SIP

از نقطه‌ نظر معماری، اجزای فیزیکی یک شبکه SIP در دو مجموعه Client ها و server ها دسته بندی شده، که به آن‌ها (UAC) یا  User Agent Client و  (UAS) یا User Agent Server گفته می شود. یک end-point  SIP  توانایی ایفای هر دو نقش UAC و UAS را دارد،اما تنها یک نقش را در هر انتقال می تواند داشته باشد. عمل کردن یک نقطه انتهایی به‌عنوان UAS یا UAC  به UAC ی که شروع به تقاضا م کند وابسته می باشد

SIP Client

یک client یا UAC برنامه کاربردی ایست که درخواست فرستنده درخواست سیب می باشد.

SIP Client شامل تلفنها، Soft phoneها و Gatewayها می باشد که در باره ی هر کدام توضیحاتی خواهیم داد.

تلفن‌ها: تلفن‌ها قادر به ایفای نقش یک UAC یا UAS می باشند.

Soft phoneها: کامپیوترهایی که توانایی نصب‌ phone را بر روی خود دارند و می توانند آغازکننده و یا پاسخ دهنده به درخواست SIP باشند

Gatewayها: فراهم کننده کنترل call بوده و عملیات ترجمه بین end-point SIPها و انواع ترمینال‌های دیگر در یک گفتگو را انجام می دهد که ترجمه فرمت‌های انتقال و پردازه‌های ارتباط را شامل می شود.

SIP Server ها :

چهار نوع مختلف server وجود دارد:

PROXY Server:

این سرور به عنوان واسطه عمل می کند و این بدان معنی است که بعد دریافت درخواستهای SIP این درخواستها را بعد از اینکه برخی از ترجمه ا را انجام داد به یک سرور دگر می فرستد. بنابراین این سرور ایفا کننده ی هر دو نقش client و server می باشد. سرورهایی از این دسته قادرند اعمالی مانند تصدیق، اجازه کنترل و دسترسی به شبکه، مسیریابی، ارسال مجدد درخواست به‌صورت معتبر و امنیت را انجام دهند.

redirect server:

کاری که redirect server انجام میدهد پذیرفتن درخواست SIP ، تبدیل ادرس مقصد به آدرس جدید و در اخر ارسال کردن این آدرس به درخواست کننده است.سپس درخواست توسط درخواست کننده به سرور redirect server فرستاده می شود.باید توجه داشته باشید که این سرور شروع کننده ی هیچگونه درخواست SIP ی نمی باشد

User agent server:

کاری که این سرور انجام می دهد دریافت کردن درخواست SIP و ارتباط برقرار کردن با کاربر است.همانطور که قبلا گفته شد تلفنهایی که از قابلیت SIP برخوردارند قادرند هر دو نقش UAC و UAS را دارا باشند.اگر اغازکننده ی دزخواست SIP باشند نقش UAC را دارند و اگر دریافت کننده و پاسخ دهنده ی درخواستها باشند نقش UAS را دارند.

 

Registrar server:

این سرور پذیرنده ی درخواستهای SIP Register است و همانند SIP دارنده ی مفهومی به نام ثبت کاربر بوده و این مفهوم به معنی تعیین یک کاربر در شبکه با یک IP خاص می باشد. اما طریقه ثبت کاربر بدین شکل است که یک درخواست R از طرف کاربر به سرور register server  انتشار داده می شود. register server قادر به ترکیب با Proxy server یا redirect server می باشد .

سیگنالینگ پروتکل SIP برای برقراری تماس

شکل بالا نحوه برقراری تماس بین دو کاربر که در یک دامنه قرار دارند را نشان می‌دهد.

مراحل انجام این تماس به شرح زیر است:

۱. درخواست کاربر A که از یک تلفن IP استفاده می‌کند برای برقراری ارتباط با کاربر B به سرور پروکسی SIP هدایت می‌شود. آدرس سرور پروکسی SIP را می‌‌‌توان هنگام کنترل دسترسی کاربر به شبکه انتقال و انجام تنظیمات IP آن به کاربر اعلام کرد.

۲ و۳. سرور پروکسی با ارتباط با ثبت‌کننده SIP اطلاعات کاربر B مانند آدرس IP آن را درخواست و دریافت می‌کند.

۴. سرور پروکسی از جانب کاربر A با کاربر B تماس می‌گیرد و درخواست برقراری ارتباط می‌کند.

۵. کاربر B قبول درخواست را به سرور پروکسی اعلام می‌کند. معمولاً قبل از اعلام درخواست قبول یک بوق به سرور پروکسی برگردانده می‌شود تا به‌سوی کاربر A هدایت شود. پس از برداشتن گوشی توسط کاربر B پیام قبول به سمت کاربر A ارسال می‌شود.

۶. قبول درخواست به کاربر A اعلام می‌شود.

سیگنالینگ پروتکل

SIP در تماس بین دو دامنه

مراحل برقراری تماس با پروتکل SIP در این شکل نشان داده‌شده است.

سیگنالینگ تماس به‌صورت زیر است:

۱.  کاربر A درخواست برقراری تماس با کاربر B می‌کند.

۲.  سرور پروکسی A از روی URI کاربر B متوجه می‌شود که کاربر در دامنه دیگری قرار دارد. بنابراین با سرور تغییر جهت SIP ارتباط برقرار می‌کند.

۳.  سرور تغییر جهت آدرس IP سرور پروکسی B که به کاربر B سرویس می‌دهد را برمی‌گرداند.

۴. سرور پروکسی A درخواست کاربر A را به سرور پروکسی B ارسال می‌کند.

۵ و۶. سرور پروکسی با ارتباط با ثبت‌کننده SIP اطلاعات کاربر B مانند آدرس IP آن را درخواست و دریافت می‌کند.

۷.  سرور پروکسی از جانب کاربر A با کاربر B تماس می‌گیرد و درخواست برقراری ارتباط می‌کند.

۸. کاربر B قبول درخواست را به سرور پروکسی اعلام می‌کند. معمولاً قبل از اعلام درخواست قبول یک بوق به سرور پروکسی برگردانده می‌شود تا به‌سوی کاربر A هدایت شود. پس از برداشتن گوشی توسط کاربر B پیام قبول به سمت کاربر A ارسال می‌شود.

۹. سرور پروکسی B پاسخ را به سرور پروکسی A برمی‌گرداند.

۱۰. قبول درخواست تماس به کاربر A اعلام می‌شود.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

امنیت روتر میکروتیک در شبکه

در بعضی مواقع روتر شما ممکن است به حملات شبکه ای آلوده شود که برای ایمن سازی روتر خود و جلوگیری از آسیب پذیری آن در این مقاله به دو روش پرداخته شده است.

بنابراین در صورتی که روتر شما آلوده شده باشد برای اطمینان از رفع آلودگی احتمالی و جلوگیری کردن از آسیب مجدد لازم است اقدامات زیر انجام شود.شما می توانید یکی از روشهای آمده در مقاله را برای برطرف کردن مشکل خود انتخاب کنید. امنیت روتر میکروتیک در شبکه

مراحل ایمن سازی و امنیت روتربرد های میکروتیک:

    • روش اول: روتر را به تنظیمات اولیه و کارخانه ای خود برگردانید و دوباره آن را به روز رسانی کنید.
    • روش دوم: در صورتی‌ نمی تونید روش اول را انجام دهید می‌توانید مراحل زیر را جهت پاک‌سازی روتر اجرا نمایید.

روش اول: بازگردانی به تنظیمات کارخانه‌ای و تنظیم مجدد روتر

1) بازگردانی به تنظیمات کارخانه‌ای

در این روش شما باید  Reset Factory کردن روتر خود آن را به تنظیمات کارخانه ای برگردانید. شما می توانید از دستور زیر برای این کار استفاده کنید.

system reset-configuration no-defaults=yes

2) بروز رسانی روتربرد میکروتیک

کانفیگ اولیه را روی روتر میکروتیک انجام دهید و به اینترنت دسترسی پیدا کنید و از دستور زیر استفاده نمایید.

/system package update
check-for-updates once
:delay 3s;
:if ( [get status] = "New version is available") do={ install }

همچنین می توانید به سایت https://mikrotik.com/download  مراجعه کرده و  متناسب ترین Package را انتخاب کنبد و با Drag کردن بر روی روترتان، بروزرسانی را با موفقیت انجام دهید.

3) غیرفعال سازی سرویس‌های غیرضروری

برای اینکه بتوانید سرویس هایی که فعلا نیاز به استفاده از آنها نداریم را غیر فعال کنید می توانید از کد دستوری ip service disable استفاده می کنید.

/ip service disable [find name=telnet]
/ip service disable [find name=ftp]
/ip service disable [find name=www]
/ip service disable [find name=www-ssl]
/ip service disable [find name=api]
/ip service disable [find name=api-ssl]
/tool bandwidth-server set enabled=no
/ip dns set allow-remote-requests=no
/ip socks set enabled=no
/tool romon set enabled=no

4) استفاده از پروتکل SSH

در صورتی که بخواهید ضریب امنیتی را در روتر بالا ببرید می توانید از پروتکل رمزنگاری SSH استفده کنید. که برای فعال سازی آن باید دستور زیر را وارد کنید.

/ip ssh set strong-crypto=yes

5) غیرفعال نمودن Package های غیرضروری

از دستور زیر برای دیدن Package های نصب‌شده و همچنین وضعیت این Package ها استفاده می شود.

/system package print

برای غیر فعال کردن  Package های غیرضروری در روتر از دستورات زیر استفاده کنید .

/system package disable ipv6
/system package disable mpls
/system package disable hotspot

6) تغییر شماره پورت سرویس‌های کاربردی

شماره پورت مربوط به سرویس‌های RouterOS با استفاده از دستور زیر قابل مشاهده می باشد.

/ip service print

برای تغییر شماره پورت مربوط به یک سرویس در روتر می توان از دستور زیر استفاده کرد.

/ip service set ssh port=1284

7) اختصاص ACLجهت دسترسی به سرویس‌های کاربردی

برای اینکه تنها تعداد مشخصی IP و یا Network به روتر دسترسی داشته باشند می توان از  Access List استفاده کرد. با کاهش تعداد IP هایی به روتر دسترسی دارند  سطوح حملات کاهش یافته و امنیت روتر افزایش می یابد .

توجه : در صورتی که  ACL را تعریف کنید دسترسی به سرویس‌ها فقط از این طریق خواهد بود.

/ip service set ssh address=192.168.1.0/24
/ip service set winbox address=192.168.1.0/24

8) ایجاد رمز عبور پیچیده برای حساب‌های کاربری

در حملات Brute Force Login در صورتی مهاجم وارد سیستم می شود که رمز عبور پیچیده نبوده و طول کمتر از 10 کاراکتردارد که این کار باعث می شود که در کمتر از چند دقیقه رمز عبور شکسته شود. در صورتی که از رمز عبوری با مشخصات زیر استفده شود می توان زمان شکستن رمز عبور را افزایش داد

  • حداقل 12 کاراکتر
  • ترکیب کارترهای عدد، حروف بزرگ و کوچک و کاراکترهای خاص
/user set admin password=#123xX&123"%

9) بلاک نمودن درخواست DNS از WAN Interface

/ip firewall filter
add action=drop chain=input comment="BLOCK DNS REQUEST ON WAN INTERFACE"
dst-port=53 in-interface=pppoe-out1 protocol=udp
آشنایی سرویس broadband

ایمن سازی و امنیت روتربرد های میکروتیک

روش دوم: در صورتی‌ نمی تونید روش اول را انجام دهید می‌توانید مراحل زیر را جهت پاک‌سازی روتر اجرا نمایید.

از انجایی که در این روش یک Attacker پالیسی ها، Rule ها و دسترسی‌های ناخواسته‌ای را در روتر ایجاد کرده و از طریق این دسترسی‌های ایجاد شده کارهای مختلفی را بر روی روتر موردنظر انجام می دهد باید به روتر موردنظر متصل شوید و به بررسی قسمت‌های مختلف برای  اطمینان از موارد ناخواسته بپردازید.امنیت روتر میکروتیک در شبکه

1) حذف اکانت های ناخواسته از قسمت System – Users

دقت کنید که زمان اتصال به روتر از چه نوع حساب کاربری استفاده می کنید. تمامی اکانتها را بررسی کنید و اکانتهای ناخواسته را حذف کنید

2) حذف Rule های ناخواسته از قسمت Firewall – Filter Rules

در این قسمت یک Attacker ممکن است زمانی که سطح دسترسی‌های مختلف ایجاد کند یا سرویس‌های مختلف را ببندد  کارکرد روتر در شبکه را مختل کند. به بررسی Rule های این قسمت پرداخته و موارد ناخواسته را در این قسمت حذف کنید.

3) حذف Rule های ناخواسته از قسمت Firewall – NAT

این قسمت می تواند آدرس‌های IP را به آدرس‌های مختلف ترجمه کند .همچنین از این قسمت می‌توان برای هدایت ترافیک به مقصدهای نامشخص استفاده کرد. به بررسی Rule های این قسمت پرداخته و موارد ناخواسته را در این قسمت حذف کنید.

4) حذف اسکریپت‌های ناخواسته از قسمت System – Script

با استفاده از این قسمت یک Attacker می تواند  اسکریپت‌های مختلف را در روتر شما ایجاد کند و در بازه زمانی مختلف باعث شود تا  فرمان‌های مختلفی بر روی روتر شما اجرا شود. به بررسی Rule های این قسمت پرداخته و موارد ناخواسته را در این قسمت حذف کنید.

5) حذف اجرای Script مختلف در بازه‌های زمانی مختلف System – Scheduler ناخواسته بر روی روتر

در این قسمت می توان Script مختلف را در بازه‌های زمانی برای Script ناخواسته اجرا کرد. به بررسی Rule های این قسمت پرداخته و موارد ناخواسته را در این قسمت حذف کنید.

آشنایی سرویس broadband
برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

یکی از مهمترین دلایل برای کاهش هزینه های عملیاتی، NFV می باشد و با Network Function Virtualization می توانید مدیریت و کنترل شبکه های سنتی را با معماری جدید راه اندازی کنید. مجازی سازی توابع شبکه را NFV گویند که به معنی ارائه سرویس های مختلف شبکه بدون وابستگی به سخت افزار می باشد.NFV، مجازی سازی فناوری اطلاعات را بنا به تکنولوژی های مجازی سازی، داخل کلاس های توابع گره های شبکه پیشنهاد می کند تا بتوانید به طور مداوم سازنده  بلاک هایی که به هم وصل می شوند یا سرویس های ارتباطی را به وجود می آورند باشید عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

NFV، روی یک پلت فرم ابری زیرساخت قرار گرفته و بعد فانکشن ها بوجود خواهد آمد load ،balancing ،DNS ،Routing ،switching همگی توسط خود کاربر (که می تواند هم کاربر عادی باشد هم ارائه دهنده ابر) تعریف خواهند شد و به متخصص نیازی نیست عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

سه بخش اصلی NFV فریم ورک:

  •  NFV در واقع به پیاده سازی نرم افزاری توابع شبکه پرداخته است که این موضوع باعث می شودکه در قسمت زیرساخت مجازی تابع شبکه(NFVI) استقرار یابد.
  •  زیرساخت NFV شامل همه اجزای سخت افزاری و نرم افزاری می باشد و  سازنده محیطی است که VNF ها در آن استقرار دارند. زیرساخت NFV توانایی استقرار در مکان های مختلف را دارد. شبکه، مشخص کننده  ارتباط بین این مکان ها بر طبق زیرساخت NFV می باشد
  •  مدیریت و تنظیم چهارچوب معماری مجازی توابع شبکه (NFV-MANO) شامل بلاک های توابع، مخازن داده ای که به وسیله این بلاک ها استفاده می شوند و نقاط مرجع و تعاملی که این بلاک های توابع از طریق آن به مبادله  اطلاعاتی که برای مدیریت و سازماندهی NFVI ها و VNF ها لازم است می پردازد، می باشد .

 

مقایسه  NFV و SDN

شبکه تعریف شده توسط نرم افزار (SDN) معمولا به عنوان جداسازی هواپیماهای حمل و نقل و کنترل در یک عنصر شبکه تعریف می شود این کنترل، مدیریت بهتر و همچنین قابلیت برنامه نویسی شبکه را بوجود می آورد SDN با NFV تمایز دارد، اما بسیاری از اعمال (NFV) ممکن است از کنترل کننده (SDN) به عنوان بخشی از معماری NFV کلی استفاده کنند.عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

شبکه ای که توسط SDN تعریف می شود به عنوان جداسازی هواپیماهای حمل و نقل و کنترل در یک عنصر شبکه بکار می رود که این امر باعث به وجود اوردن کنترل، مدیریت بهتر و قابلیت برنامه نویسی شبکه می شود. SDN با NFV متفاوت است، اما این امکان وجود دارد که بسیاری از کارها (NFV) از کنترل کننده (SDN) به عنوان بخشی از معماری NFV استفاده کنند

ابعاد اصلی :

کسانی که ارائه دهنده طراحی NFV می باشند ،توابع شبکه مجازی VNF را نشان می دهند. یک VNF به تنهایی ارائه دهنده یک محصول قابل استفاده به مشتری نمی باشد همچنین اگر بخواهید سرویس های پیچیده تری ساخته شود باید ازمفهوم خدمات زنجیری استفاده کنید که از تعداد متعدد VNF در رشته های متوالی استفاده شده است تا به ارائه یک سرویس بپردازد.

جنبه دیگر اجرای NFV، فرآیند تنظیم می باشد.NFV برای ساخت سرویس های مقیاس پذیر با قابلیت اعتماد بالا به شبکه ای با توانایی ایجاد نمونه VNF احتیاج دارد تا آنها را مانیتور  و تعمیر کرده و صورت حساب استفاده از آن را صادر کند. این ویژگی ها در یک لایه تنظیم برای دسترسی به امنیت و دسترس پذیری بالا و کاهش هزینه های عملیاتی ونگه داری قرار می گیرند و لایه تنظیم باید توانایی مدیریت VNF ها بدون در نظر گرفتن نوع تکنولوژی بکار رفته در آن را داشته باشد.

 

پلت فرم ابری که برای این توابع استفاده شده تاکنون openstack بوده پس دو دلیل برای این انتخاب وجود دارد: یکی اینکه openstack بر پایه زبان برنامه نویسی پایتون بنا شده و از آنجایی که این زبان برنامه نویسی بسیار قدرتمند و روان هست دست توسعه دهنده بازتر می شود و دوم اینکه openstack در بخش ارائه سرویس شبکه اش با نام neutron بسیار قوی تر عمل کرده و اگه یک بررسی ساده انجام شود می‌بینیم که اکثر فروشندگان سرویس های ابری برای بخش شبکه از openstack بهره برده‌اند.

در این توابع تا کنون از پلت فرم ابری openstack استفاده شده است برای این انتخاب دو دلیل وجود دارد:1.openstack  از زبان برنامه نویسی پایتون استفاده می کند و چون این زبان روان و قوی است دست توسعه دهنده را باز گذاشته است.2. openstack در بخش ارائه سرویس شبکه اش با نام neutron بسیار قوی تر عمل می کند و  اکثر فروشندگان سرویس های ابری برای بخش شبکه از openstack بهره می برند.

NFV سخت افزار

  • یک جنبه حیاتی از NFV،سرورهای قابل اعتماد، با کارایی بالا می باشد
  • پرطرفدارترین انتخاب، سرورهای مبتنی بر اینتل هستند.
  • NFV مجازی سازی لایه OpenStack ،VMware، کانتینرها به فناوری مجازی سازی سرور متکی است.
  • گزینه های اولیه Hypervisor OpenStack و VMware می باشند.
  • فناوری کانتین ارائهن دهنده مزایای عملکرد برای کاربردهای نسل بعدی بوده اما در حال حاضر به طور وسیع در این زمینه اعمال نشده است.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

کاربردی ترین نوع دکل مهاری

دکل های مهاری با استفاده از بوکسل به زمین یا هر تکیه گاه دیگری مهار شده و کاربرد آن در نقاطی است که وسعت بالایی دارد.همچنین این دکلها سبک بوده و دارای وزن پایینی می باشد.کاربردی ترین نوع دکل مهاری

تاریخچه دکل مهاری :

دکل مهاری توسط شرکت دکل سازی ROHN واقع در کانادا ساخته شده و هدف این شرکت از ساخت این دکلها استفاده موقتی از آن بود زیرا این دکلها امکان نصب سریع و جابه جایی و برپایی مجدد را داشتند و همچنین هیچ محدودیتی از نظر فضا برای نصب این دکلها در کشور کانادا وجود نداشت و هزینه پایین این دکلها باعث شد تا از دکلهای خودایستا پیشی گرفته و گسترش پیدا کنند

 

اما در کشور ما این دکلها به دلیل سبکی و هزینه پایین در نصب به عنوان یک راه حل کم هزینه و دائمی می باشد.

متاسفانه در کشور ما فاصله استاندارد برای نصب بوکسل رعایت نمی شود و دکلهای مهاری به صورت انبوه و بدون اینکه بارگذاری هر دکل محاسبه شود مورد استفاده قرارمی گیرد که این کار باعث سقوط این دکلها می شود.

 

 

 

محل قرارگیری دکل مهاری:

دکلهای مهاری بر روی زمین و پشت بام نصب می شوند و بهترین محل برای نصب آنتنها و دیشهای کوچک اینترنت بر روی این دکلها  برجها و ساختمانهای بلند می باشد.اما اگر این دکلها بر روی زمین نصب شود به دلیل ارتفاع بلند ین دکلها فضای زیادی برای نصب بوکسل گرفته می شود که میزان این فضا شعاع 3/1 ارتفاع دکل می باشد.

 

 

دکلهای مهاری دارای پوشش گالوانیزه گرم می باشد که باعث شده است مناسبترین دکل در هر شرایط آب و هوایی باشد زیرا این پوشش از زنگزدگی و فرسودگی جلوگیری می کند.

 

کاربردی ترین نوع دکل مهاری:

دکلهای مهاری با توجه به ابعاد و نوع ساخت دارای چند دسته می باشند که کاربردی ترین آن دکلهای سری G می باشند.

دکلهای سری G به شکل سه ضلعی و دارای سکشن های سه متری بوده و برای پایه ها از لوله سایز 32 استفاده می شود. میلگردها به شکل Z بوده که برای بالا رفتن و صعود از روی آنهابه هم وصل می شوند.

 

 

عددی که بعد از حرف G می باشد عرض قاعده بخشها را به سانتی متر نشان می دهد.G35 به این معناست عرض قاعده هر یک از سه وجه 35 سانتی متر می باشد و از این نوع دکل برای نصب تا حداکثرارتفاع 36 متر استفاده میشود .

دکلهای G35و G45 بیشتر بر روی پشت بامها نصب می شود و در هر 9 متر و یا در بعضی مواقع در هر 6 متر به وسیله بوکسل از سه جهت با زاویه 120 درجه مهار خواهند شد.

سکشن ها مثلثی شکل می باشند و هر سکشن مطابق با استاندارد دارای 8 ردیف پله برای بالا بردن مقاومت و ایستایی دکل و همچنین سهولت بالا رفتن از دکل طرتحی شده است.

 

کانفیگ VPLS در روترهای Huawei

کانفیگ VPLS در روترهای Huawei :

الزامات شبکه
شکل زیر یک  شبکه backbone ساخته شده توسط یک شرکت را نشان می دهد. چند سایت شعبه در شبکه backbone وجود دارد. تونل های MPLS TE می توانند بین  PE ها تنظیم شوند. Site1 از طریق CE1 به PE1  و سپس به شبکه backbone متصل می شود. Site2 از طریق CE2 به PE2 و سپس به شبکه backbone متصل می شود. کاربران در Site1 و Site2 نیاز به برقراری ارتباط در لایه 2 دارند و هنگام انتقال بسته های Layer 2 از طریق شبکه backbone ، اطلاعات کاربر باید محفوظ باشد.کانفیگ VPLS در روترهای Huawei

شکل زیر نمودار شبکه برای پیکربندی VPLS از طریق TE در حالت Martini mode را نشان می دهد

 

کانفیگ مراحلی که باید طی شود:

کانفیگ مراحل به شرح زیر است:

  • انتقال شفاف بسته های Layer 2 را از طریق شبکه backbone با استفاده از VPLS تنظیم کنید تا کاربران در Site1 و Site2 بتوانند در لایه 2 ارتباط برقرار کرده و هنگام انتقال بسته های Layer 2 از طریق شبکه backbone ، اطلاعات کاربران را ذخیره کنند.
  • از Martini VPLS برای اجرای ارتباطات لایه 2 بین CE ها در یک شبکه سازمانی با چند سایت استفاده کنید.
  • پروتکل مسیریابی IGP را در شبکه backbone پیکربندی کنید تا انتقال داده در شبکه عمومی بین PE ها انجام شود.
  • MPLS و LDP را در PE ها در شبکه backbone پیکربندی کنید و  remote LDP را بر روی PE ها تنظیم کنید تا از VPLS پشتیبانی کند.
  • برای جلوگیری از شناسایی داده ها توسط شبکه عمومی ، تونل هایی را برای انتقال داده ها بین PE ها ایجاد کنید.
  • MPLS L2VPN را در PE ها برای اجرای VPLS فعال کنید.
  • سیاست های تونل در PE ها را پیکربندی کنید و برای اجرای VPLS بر اساس تونل های MPLS TE ، سیاست های مربوط به VSI را اعمال کنید.
  • VSI را در PE ها ایجاد کنید ، LDP را به عنوان پروتکل سیگنالینگ مشخص کنید ، VSI ها  را به اینترفیسهای AC برای اجرای Martini VPLS  وصل کنید.

روش
1. VLAN هایی که اینترفیسها به آن تعلق دارند را پیکربندی کنید.
# پیکربندی PE1. پیکربندی P، PE2، CE1 و CE2 شبیه به PE1 است و در اینجا ذکر نشده است.کانفیگ VPLS در روترهای Huawei

<HUAWEI> system-view

[HUAWEI] sysname PE1

[PE1] vlan batch 10 20

[PE1] interface vlanif 20

[PE1-Vlanif20] ip address 100.1.1.1 255.255.255.0

[PE1-Vlanif20] quit

[PE1] interface gigabitethernet 0/0/1

[PE1-GigabitEthernet0/0/1] port link-type trunk

[PE1-GigabitEthernet0/0/1] port trunk allow-pass vlan 20

[PE1-GigabitEthernet0/0/1] quit

[PE1] interface gigabitethernet 0/0/2

[PE1-GigabitEthernet0/0/2] port link-type trunk

[PE1-GigabitEthernet0/0/2] port trunk allow-pass vlan 10

[PE1-GigabitEthernet0/0/2] quit

  1. پروتکل IGP را پیکربندی کنید. در این مثال از OSPF استفاده می شود.
    هنگام پیکربندی OSPF ، آدرس 32 بیتی اینترفیس loopback (شناسه LSR) را در PE1 ، P و PE2 اعلان کنید.

OSPF را در PE1 ، P و PE2 پیکربندی کنید.

# پیکربندی PE1. پیکربندی در P و PE2 شبیه به PE1 است و در اینجا ذکر نشده است.

[PE1] interface loopback 1

[PE1-LoopBack1] ip address 1.1.1.9 255.255.255.255

[PE1-LoopBack1] quit

[PE1] ospf 1

[PE1-ospf-1] area 0.0.0.0

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] network 1.1.1.9 0.0.0.0

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] network 100.1.1.0 0.0.0.255

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[PE1-ospf-1] quit

 

پس از اتمام کانفیگ، دستور ip routing-table را روی PE1 ، P و PE2 اجرا کنید. می توانید مسیرهای آموخته شده توسط PE1 ، P و PE2 را از یکدیگر مشاهده کنید.

  1. (MPLS, MPLS TE, MPLS RSVP-TE, and MPLS TE Constraint Shortest Path First (CSPF را فعال کنید.

MPLS ، MPLS TE و MPLS RSVP-TE را در نمای سیستم و نمای اینترفیس نودها در طول تونل فعال کنید. علاوه بر این ، MPLS TE CSPF را در ورودی فعال کنید.

# کانفیگ PE1.

[PE1] mpls lsr-id 1.1.1.9

[PE1] mpls

[PE1-mpls] mpls te

[PE1-mpls] mpls rsvp-te

[PE1-mpls] mpls te cspf

[PE1-mpls] quit

[PE1] interface vlanif 20

[PE1-Vlanif20] mpls

[PE1-Vlanif20] mpls te

[PE1-Vlanif20] mpls rsvp-te

[PE1-Vlanif20] quit

# کانفیگ P.

[P] mpls lsr-id 2.2.2.9

[P] mpls

[P-mpls] mpls te

[P-mpls] mpls rsvp-te

[P-mpls] quit

[P] interface vlanif 20

[P-Vlanif20] mpls

[P-Vlanif20] mpls te

[P-Vlanif20] mpls rsvp-te

[P-Vlanif20] quit

[P] interface vlanif 30

[P-Vlanif30] mpls

[P-Vlanif30] mpls te

[P-Vlanif30] mpls rsvp-te

[P-Vlanif30] quit

 

# کانفیگ PE2.

[PE2] mpls lsr-id 3.3.3.9

[PE2] mpls

[PE2-mpls] mpls te

[PE2-mpls] mpls rsvp-te

[PE2-mpls] mpls te cspf

[PE2-mpls] quit

[PE2] interface vlanif 30

[PE2-Vlanif30] mpls

[PE2-Vlanif30] mpls te

[PE2-Vlanif30] mpls rsvp-te

[PE2-Vlanif30] quit

  1. کانفیگ OSPF TE در شبکه backbone

# کانفیگ PE1.

[PE1] ospf

[PE1-ospf-1] opaque-capability enable

[PE1-ospf-1] area 0.0.0.0

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] mpls-te enable

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[PE1-ospf-1] quit

# کانفیگ P.

[P] ospf

[P-ospf-1] opaque-capability enable

[P-ospf-1] area 0.0.0.0

[P-ospf-1-area-0.0.0.0] mpls-te enable

[P-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[P-ospf-1] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] ospf

[PE2-ospf-1] opaque-capability enable

[PE2-ospf-1] area 0.0.0.0

[PE2-ospf-1-area-0.0.0.0] mpls-te enable

[PE2-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[PE2-ospf-1] quit

5.کانفیگ اینترفیسهای تونل

# اینترفیهای تونلی را در PE ها ایجاد کنید و MPLS TE را به عنوان پروتکل تونل و RSVP-TE به عنوان پروتکل سیگنالینگ مشخص کنید.

# کانفیگ PE1.

[PE1] interface tunnel 1

[PE1-Tunnel1] ip address unnumbered interface loopback 1

[PE1-Tunnel1] tunnel-protocol mpls te

[PE1-Tunnel1] destination 3.3.3.9

[PE1-Tunnel1] mpls te tunnel-id 100

[PE1-Tunnel1] mpls te reserved-for-binding

[PE1-Tunnel1] mpls te commit

[PE1-Tunnel1] quit

 

# کانفیگ PE2.

[PE2] interface tunnel 1

[PE2-Tunnel1] ip address unnumbered interface loopback 1

[PE2-Tunnel1] tunnel-protocol mpls te

[PE2-Tunnel1] destination 1.1.1.9

[PE2-Tunnel1] mpls te tunnel-id 100

[PE2-Tunnel1] mpls te reserved-for-binding

[PE2-Tunnel1] mpls te commit

[PE2-Tunnel1] quit

 

بعد از اتمام کانفیگ ، دستور display this interface را در اینترفیس تونل اجرا کنید. خروجی فرمان  “Line protocol current state” را نشان می دهد که به صورت Up می باشد. این نشان می دهد که تونل MPLS TE با موفقیت تنظیم شده است.

فرمان  display tunnel-info all را در نمای سیستم اجرا کنید. می بینید که تونل TE که آدرس مقصد آن MPLS LSR ID peer PE است وجود دارد.

[PE1] display tunnel-info all

 * -> Allocated VC Token

Tunnel ID           Type                 Destination           Token

———————————————————————-

0x4                 cr lsp                3.3.3.9                109

0x5                 lsp                   3.3.3.9                110

6.کانفیگ  remote LDP

یک remote peer بین PE1 و PE2 تنظیم کنید.

# کانفیگ PE1.

[PE1] mpls ldp

[PE1-mpls-ldp] quit

[PE1] mpls ldp remote-peer 3.3.3.9

[PE1-mpls-ldp-remote-3.3.3.9] remote-ip 3.3.3.9

[PE1-mpls-ldp-remote-3.3.3.9] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] mpls ldp

[PE2-mpls-ldp] quit

[PE2] mpls ldp remote-peer 1.1.1.9

[PE2-mpls-ldp-remote-1.1.1.9] remote-ip 1.1.1.9

[PE2-mpls-ldp-remote-1.1.1.9] quit

پس از اتمام تنظیمات ، یک LDP session با موفقیت بین PE ها تنظیم می شود.

[PE1] display mpls ldp session

 LDP Session(s) in Public Network

 Codes: LAM(Label Advertisement Mode), SsnAge Unit(DDDD:HH:MM)

 A ‘*’ before a session means the session is being deleted.

 ——————————————————————————

 PeerID             Status      LAM  SsnRole  SsnAge      KASent/Rcv

 ——————————————————————————

 3.3.3.9:0          Operational DU   Passive  0000:00:06  95/95

 ——————————————————————————

 TOTAL: 1 session(s) Found.

  1. کانفیگ سیاستهای تونل

# کانفیگ PE1.

[PE1] tunnel-policy policy1

[PE1-tunnel-policy-policy1] tunnel binding destination 3.3.3.9 te tunnel 1

[PE1-tunnel-policy-policy1] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] tunnel-policy policy1

[PE2-tunnel-policy-policy1] tunnel binding destination 1.1.1.9 te tunnel 1

[PE2-tunnel-policy-policy1] quit

  1. فعال کردن MPLS L2VPN روی PEs.

# کانفیگ PE1.

[PE1] mpls l2vpn

[PE1-l2vpn] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] mpls l2vpn

[PE2-l2vpn] quit

9.ایجاد VSI در PE و پیکربندی سیاست های تونل

# کانفیگ PE1.

[PE1] vsi a2 static

[PE1-vsi-a2] pwsignal ldp

[PE1-vsi-a2-ldp] vsi-id 2

[PE1-vsi-a2-ldp] peer 3.3.3.9 tnl-policy policy1

[PE1-vsi-a2-ldp] quit

[PE1-vsi-a2] quit

# کانفیگ PE1.

[PE2] vsi a2 static

[PE2-vsi-a2] pwsignal ldp

[PE2-vsi-a2-ldp] vsi-id 2

[PE2-vsi-a2-ldp] peer 1.1.1.9 tnl-policy policy1

[PE2-vsi-a2-ldp] quit

[PE2-vsi-a2] quit

10. اتصال اینترفیسها در PEs به VSIs

# کانفیگ PE1.

[PE1] interface vlanif 10
[PE1-Vlanif10] l2 binding vsi a2
[PE1-Vlanif10] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] interface vlanif 40
[PE2-Vlanif40] l2 binding vsi a2
[PE2-Vlanif40] quit

11.تایید کانفیگ انجام شده
بعد از پایدار شدن شبکه ، فرمان vsi name a2 verbose را روی PE1 اجرا کنید ، می بینید که VSI a2 یک PW را در PE2 تنظیم می کند و وضعیت VSI به صورت Up می باشد.

[PE1] display vsi name a2 verbose

 ***VSI Name               : a2
    Administrator VSI      : no
    Isolate Spoken         : disable
    VSI Index              : 3
    PW Signaling           : ldp
    Member Discovery Style : static
    PW MAC Learn Style     : unqualify
    Encapsulation Type     : vlan
    MTU                    : 1500
    Diffserv Mode          : uniform
    Mpls Exp               : --
    DomainId               : 255
    Domain Name            :
    Ignore AcState         : disable
    P2P VSI                : disable
    Create Time            : 0 days, 0 hours, 30 minutes, 6 seconds
    VSI State              : up

    VSI ID                 : 2
   *Peer Router ID         : 3.3.3.9
    Negotiation-vc-id      : 2
    primary or secondary   : primary
    ignore-standby-state   : no
    VC Label               : 1026
    Peer Type              : dynamic
    Session                : up
    Tunnel ID              : 0x4
    Broadcast Tunnel ID    : 0x4
    Broad BackupTunnel ID  : 0x0
    Tunnel Policy Name     : policy1
    CKey                   : 5
    NKey                   : 4
    Stp Enable             : 0
    PwIndex                : 0
    Control Word           : disable 

    Interface Name         : Vlanif10
    State                  : up
    Access Port            : false
    Last Up Time           : 2012/08/20 15:11:06
    Total Up Time          : 0 days, 0 hours, 28 minutes, 37 seconds

  **PW Information:

   *Peer Ip Address        : 3.3.3.9
    PW State               : up
    Local VC Label         : 1026
    Remote VC Label        : 1025
    Remote Control Word    : disable 
    PW Type                : label
    Local  VCCV            : alert lsp-ping bfd
    Remote VCCV            : alert lsp-ping bfd
    Tunnel ID              : 0x4
    Broadcast Tunnel ID    : 0x4
    Broad BackupTunnel ID  : 0x0
    Ckey                   : 0x5
    Nkey                   : 0x4
    Main PW Token          : 0x4
    Slave PW Token         : 0x0
    Tnl Type               : CR-LSP
    OutInterface           : Tunnel1
    Backup OutInterface    :
    Stp Enable             : 0
    PW Last Up Time        : 2012/08/20 15:12:16
    PW Total Up Time       : 0 days, 0 hours, 27 minutes, 27 seconds

 

اجرای دستور display mpls lsp include 3.3.3.9 32 verbose در PE1 برای مشاهده وضعیت LSP به 3.3.3.9/32

[PE1] display mpls lsp include 3.3.3.9 32 verbose
-------------------------------------------------------------------------------
                 LSP Information: RSVP LSP
-------------------------------------------------------------------------------

  No                  :  1
  SessionID           :  100
  IngressLsrID        :  1.1.1.9
  LocalLspID          :  1
  Tunnel-Interface    :  Tunnel1
  Fec                 :  3.3.3.9/32
  TunnelTableIndex    :  0x0
  Nexthop             :  100.1.1.2
  In-Label            :  NULL
  Out-Label           :  1024
  In-Interface        :  ----------
  Out-Interface       :  Vlanif20
  LspIndex            :  2048
  Token               :  0x5
  LsrType             :  Ingress
  Mpls-Mtu            :  1500
  TimeStamp           :  3141sec
  Bfd-State           :  ---
  CBfd-Event          :  0x0
  Bed-State           :  BED STOP
  Bed-LastNotifyValue :  ---
  Bed-LastNotifyLspId :  ---

اجرای دستور  display vsi pw out-interface vsi a2 در PE1.شما می توانید ببینید که اینترفیس egress تونل MPLS TE بین 1.1.1.9 و 3.3.3.9 ، Tunnel1 می باشد و اینرفیس egress واقعی VLANIF 20 می باشد.

[PE1] display vsi pw out-interface vsi a2
Total: 1
--------------------------------------------------------------------------------
Vsi Name                        peer            vcid       interface
--------------------------------------------------------------------------------
a2                              3.3.3.9         2          Tunnel1
                                                            Vlanif20

CE1 و CE2 می توانند یکدیگر را پینگ کنند.

[CE1] ping 10.1.1.2
  PING 10.1.1.2: 56  data bytes, press CTRL_C to break
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=1 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=2 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=3 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=4 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=5 ttl=255 time=1 ms

  --- 10.1.1.2 ping statistics ---
    5 packet(s) transmitted
    5 packet(s) received
    0.00% packet loss
    round-trip min/avg/max = 1/1/1 ms

بعد ار اینکه CE1 توانست CE2 را پینگ کند دستورdisplay interface tunnel 1 را برای مشاهده اطلاعات اینترفیس تونل اجرا کنید و خواهید دید که آمار مربوط به بسته هایی که از طریق اینترفیس عبور می کنند افزایش می یابد.

[PE1] display interface tunnel 1
Tunnel1 current state : UP
Line protocol current state : UP
Last line protocol up time : 2012-08-20 14:50:22
Description: 
Route Port,The Maximum Transmit Unit is 1500
Internet Address is unnumbered, using address of LoopBack1(1.1.1.9/32)
Encapsulation is TUNNEL, loopback not set
Tunnel destination 3.3.3.9
Tunnel up/down statistics 1
Tunnel protocol/transport MPLS/MPLS, ILM is available,
primary tunnel id is 0x5, secondary tunnel id is 0x0
Current system time: 2012-08-20 15:54:54+00:00
    300 seconds output rate 0 bits/sec, 0 packets/sec
    0 seconds output rate 0 bits/sec, 0 packets/sec
    1249 packets output,  21526 bytes
    0 output error
    0 output drop
    Input bandwidth utilization  :    0%
    Output bandwidth utilization :    0%

کانفیگ فایلها

کانفیگ فایل CE1

#
sysname CE1
#
vlan batch 10
#
interface Vlanif10
 ip address 10.1.1.1 255.255.255.0
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 10
#
return

کانفیگ فایل PE1

#
sysname PE1
#
vlan batch 10 20
#
mpls lsr-id 1.1.1.9
mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
 mpls te cspf
#
mpls l2vpn
#
vsi a2 static
 pwsignal ldp
  vsi-id 2
  peer 3.3.3.9 tnl-policy policy1
#
mpls ldp
#
mpls ldp remote-peer 3.3.3.9
 remote-ip 3.3.3.9
#
interface Vlanif10
 l2 binding vsi a2
#
interface Vlanif20
 ip address 100.1.1.1 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 20
#
interface GigabitEthernet0/0/2
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 10
#
interface LoopBack1
 ip address 1.1.1.9 255.255.255.255
#
interface Tunnel1
 ip address unnumbered interface LoopBack1
 tunnel-protocol mpls te
 destination 3.3.3.9
 mpls te tunnel-id 100
 mpls te reserved-for-binding
 mpls te commit
#
ospf 1
 opaque-capability enable
 area 0.0.0.0
  network 1.1.1.9 0.0.0.0
  network 100.1.1.0 0.0.0.255
  mpls-te enable
#
tunnel-policy policy1
 tunnel binding destination 3.3.3.9 te Tunnel1
#
return

کانفیگ فایل P

sysname P
#
vlan batch 20 30
#
mpls lsr-id 2.2.2.9
mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface Vlanif20
 ip address 100.1.1.2 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface Vlanif30
 ip address 100.2.1.1 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 20
#
interface GigabitEthernet0/0/2
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 30
#
interface LoopBack1
 ip address 2.2.2.9 255.255.255.255
#
ospf 1
 opaque-capability enable
 area 0.0.0.0
  network 2.2.2.9 0.0.0.0
  network 100.1.1.0 0.0.0.255
  network 100.2.1.0 0.0.0.255
  mpls-te enable
#
return

کانفیگ فایل PE2

#
sysname PE2
#
vlan batch 30 40
#
mpls lsr-id 3.3.3.9
mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
 mpls te cspf
#
mpls l2vpn
#
vsi a2 static
 pwsignal ldp
  vsi-id 2
  peer 1.1.1.9 tnl-policy policy1
#
mpls ldp
#
mpls ldp remote-peer 1.1.1.9
 remote-ip 1.1.1.9
#
interface Vlanif30
 ip address 100.2.1.2 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface Vlanif40
 l2 binding vsi a2
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 30
#
interface GigabitEthernet0/0/2
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 40
#
interface LoopBack1
 ip address 3.3.3.9 255.255.255.255
#
interface Tunnel1
 ip address unnumbered interface LoopBack1
 tunnel-protocol mpls te
 destination 1.1.1.9
 mpls te tunnel-id 100
 mpls te reserved-for-binding
 mpls te commit
#
ospf 1
 opaque-capability enable
 area 0.0.0.0
  network 3.3.3.9 0.0.0.0
  network 100.2.1.0 0.0.0.255
  mpls-te enable
#
tunnel-policy policy1
 tunnel binding destination 1.1.1.9 te Tunnel1
#
return

 

کانفیگ فایل CE2

#
sysname CE2
#
vlan batch 40
#
interface Vlanif40
 ip address 10.1.1.2 255.255.255.0
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 40
#
return


برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

بررسی VPLS در روترهای Huawei

در این بخش مفهوم ، هدف و مزایای VPLS توضیح داده شده است.

همانند یک (Multiprotocol Label Switching (MPLS مبتنی بر point-to-multipoint (P2MP) Layer Layer 2 Virtual Private Network یا  (L2VPN) ارائه شده از طریق شبکه عمومی می باشد ، Virtual Private LANServiceیا  (VPLS ) تضمین می کند که سایت های کاربران که از لحاظ جغرافیایی جدا هستند می توانند از طریق( Metropolitan Area Networks (MANs و Wide Area Networks یا (WANs) همانند یک(Local Area Network (LAN ارتباط برقرار کنند. به VPLS ،بررسی VPLS در روترهای Huawei

(Transparent LAN Service (TLS نیز گفته می شود.

شکل زیر حالت معمولی شبکه  VPLS را نشان می دهد.

 

هدف
با راه اندازی مؤسسات بیشتر و افزایش  شاخه های مختلف در مناطق مختلف و افزایش انعطاف پذیری اپلیکیشنها ، از برنامه های پیام رسانی فوری و کنفرانس تلفنی مانند (Voice over Internet Protocol (VoIP ،  بطور گسترده استفاده می شود. این امر الزامات بالاتری را برای فناوریهای داده ای (end-to-end (E2E خواستار است. شبکه ای که قادر به ارائه خدمات P2MP باشد کلید اجرای توابع داده ای E2E است.

تکنولوژی های (Traditional asynchronous transfer mode (ATM و( frame relay (FR تنها اتصالات (point-to-point (P2P مربوط به Layer 2 را ارائه می دهند.علاوه بر این ،این دسته از شبکه ها دارای معایبی مانند هزینه های بالای ساخت و ساز ، سرعت پایین و استقرار پیچیده هستند. توسعه پروتکل اینترنت (IP) به فناوری MPLS VPN منجر شده است که خدمات VPN از طریق شبکه IP  همراه با مزایایی مانند پیکربندی آسان و کنترل پهنای باند انعطاف پذیر ارائه شود . MPLS VPN ها را می توان به MPLS L2VPNs و MPLS L3VPN طبقه بندی کرد.

  • MPLS L2VPN های سنتی ، مانند (virtual leased lines (VLLs ، می توانند خدمات P2P را از طریق شبکه عمومی ارائه دهند اما قادر به ارائه خدمات P2MP نیستند.
  • MPLS L3VPN ها می توانند خدمات P2MP را با پیش شرط اینکه PE ها مسیرهای تعیین شده برای کاربران نهایی را نگهدارند، ارائه دهند . PE ها باید مقدار زیادی از اطلاعات مسیریابی را حفظ کنند. بنابراین ، نیاز است تا PE ها  عملکرد مسیریابی بالای داشته باشند.
  • VPLS مانند اترنت ، از ارتباطات P2MP پشتیبانی می کند.
  • VPLS یک فناوری Layer 2 label switching است. از منظر کاربران ، کل ستون فقرات شبکه  MPLS IP یک دستگاه سوییچینگ لایه 2 است. PE ها نیازی به حفظ مسیرهای مقصد برای کاربران نهایی ندارد.

VPLS مزایای ارائه شده توسط اترنت و MPLS  را که یک راه حل ارتباطی چند منظوره جامع تر می باشد ارائه می دهد. با تقلید از توابع LAN سنتی ، VPLS به کاربران در LAN های مختلف امکان برقراری ارتباط با یکدیگر را از طریق شبکه های IP / MPLS که توسط شرکتهای مخابراتی ارائه شده اند و گویی در یک LAN هستند را فراهم می کند.بررسی VPLS در روترهای Huawei

فواید

  • شبکه های VPLS را می توان براساس شبکه های IP شرکت مخابراتی ساخت و هزینه های ساخت را کاهش داد.
  • شبکه های VPLS  سرعت بالای اترنت را به ارث می برند.
  • شبکه های VPLS به کاربران امکان می دهد بدون توجه به اینکه لینکها در WAN یا LAN باشند از طریق لینک های اترنت ارتباط برقرار کنند. این ویژگی به شما امکان استقرار خدمات سریع و انعطاف پذیر را می دهد.
  • VPLS به موسسه ها اجازه می دهد تا سیاستهای مسیریابی را در شبکه های خود کنترل و حفظ کنند و امنیت شبکه  VPN و نگهداشت پذیری را بهبود بخشند.

 

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

کانفیگ eBGP در روترهای Huawei

(Border Gateway Protocol (BGP در صورت عدم موفقیت پیوند اولیه ، همگرایی مسیر را سرعت می بخشد.

سناریوی استفاده کانفیگ eBGP در روترهای Huawei
اگر چندین مسیر به یک مقصد وجود داشته باشد ، یک دستگاه BGP یک مسیر بهینه را بر اساس خط مشی های انتخاب مسیر BGP انتخاب می کند و مسیر را به همسایگان خود BGP اعلان می کند. این مسیر بهینه ممکن است توسط (External Border Gateway Protocol (EBGP یا  (Internal Border Gateway Protocol (IBGP اعلان شود.کانفیگ eBGP در روترهای Huawei

اما در سناریوهایی با وجود بکاپ (provider edges (PEs یا (route reflectors (RRs، اگر مسیرها بر اساس خط مشی های قبلی انتخاب شوند و پیوند اولیه خراب نشود ، همگرایی مسیر BGP مدت زمان زیادی طول می کشد ، زیرا هیچ مسیری برای تهیه پشتیبان وجود ندارد. برای رفع این مشکل ، BGP Best-externalرا در پشتیبان گیری از PE یا RR پیکربندی کنید.

شکل های زیر شبکه را با PE یا RR های مستر و پشتیبان نشان می دهد.

شکل زیر شبکه سازی با PE های مستر و پشتیبان را نشان می دهد.

 

شکل زیر شبکه سازی با RR های مستر و پشتیبان را نشان می دهد.

 

در شبکه های قبلی ، BGP Best-external باید در PE2 و RR2 فعال شود.

وظایف پیش تنظیم شده:
قبل از پیکربندی BGP Best-external، عملکردهای اصلی BGP را پیکربندی کنید.

روشهای پیکربندی

Run:

system-view

نمای سیستم نمایش داده می شود.

Run:

bgp as-number

نمای BGP نمایش داده می شود.

Run:

bestroute best-external

دستگاه برای انتخاب مسیرهای  BGP best-external بیرونی فعال است.

Run:

peer { ipv4-address | group-name } advertise best-external

این دستگاه برای تبلیغات بهترین مسیرهای خارجی به یک همسایه خاص یا peer group فعال شده است.

Run:

commit

پیکربندی انجام شده است.

بررسی تنظیمات:
پس از کانفیگ مسیر که در بالا انجام داده شد، می توانید صحت تنظیمات را بررسی کنید.

دستور  display bgp peer verbose را اجرا کنید تا بررسی کنید آیا دستگاه برای تبلیغ مسیرهای BGP Best-external برای یک گروه همتا یا همتایان مشخص فعال شده است یا خیر.
# دستور display bgp peer verbose را اجرا کنید تا ببینید آیا دستگاه برای تبلیغ مسیرهای BGP Best-external به گروه همتا یا همتایان مشخص شده فعال شده است یا خیر. خروجی فرمان نشان می دهد که دستگاه قادر به تبلیغ مسیرهای BGP Best-external به گروه همتایان مشخص شده می باشد.

 

<HUAWEI> display bgp peer 180.0.0.2 verbose
BGP Peer is 180.0.0.2,  remote AS 100
         Type: IBGP link
         BGP version 4, Remote router ID 180.0.0.2
         Update-group ID: 2
         BGP current state: Established, Up for 00h34m37s
         BGP current event: KATimerExpired
         BGP last state: OpenConfirm
         BGP Peer Up count: 1
         Received total routes: 1
         Received active routes total: 1
         Advertised total routes: 0
         Port: Local - 54430        Remote - 179
         Configured: Connect-retry Time: 32 sec
         Configured: Active Hold Time: 180 sec   Keepalive Time:60 sec
         Received  : Active Hold Time: 180 sec
         Negotiated: Active Hold Time: 180 sec   Keepalive Time:60 sec
         Peer optional capabilities:
         Peer supports bgp multi-protocol extension
         Peer supports bgp route refresh capability
         Peer supports bgp 4-byte-as capability
         Address family IPv4 Unicast: advertised and received
 Received: Total 43 messages
                  Update messages                2
                  Open messages                  1
                  KeepAlive messages             40
                  Notification messages          0
                  Refresh messages               0
 Sent: Total 46 messages
                  Update messages                3
                  Open messages                  1
                  KeepAlive messages             42
                  Notification messages          0
                  Refresh messages               0
 Authentication type configured: None
 Last keepalive received: 2013-03-17 12:28:05+00:00
 Minimum route advertisement interval is 15 seconds
 Optional capabilities:
 Route refresh capability has been enabled
 4-byte-as capability has been enabled
 Send community has been configured
 Send best-external has been configured
 Peer Preferred Value: 0
 Routing policy configured:
 No routing policy is configured
 TCP MSS configured value: 200

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

کانفیگ H323 تلفن های سیسکو در CUCM

این مقاله چگونگی اتصال CallManager یکپارچه سیسکو با یک سیستم CallManager Express (از جمله UC 520 ، UC540 و UC560) از طریق گیت وی H323 که اجازه می دهد تا این دو سیستم مسیری را بین یکدیگر برقرار کنند را نشان می دهد. این سناریو معمولاً بین دفاتر راه دور که CallManager Express را اجرا می کنند و باید به دفتر مرکزی خود که در CallManager کار می کند متصل شوند، استفاده می شود.کانفیگ H323 تلفن های سیسکو در CUCM

شبکه نمونه ما فرض می کند که ارتباط مستقیمی بین دو سیستم CallManager از طریق خط اجاره ای وجود دارد که در نمودار زیر نشان داده شده است:کانفیگ H323 تلفن های سیسکو در CUCM

 

مهندسینی که مایل هستند در عوض (از طریق اینترنت) اتصال VPN برقرار کنند می توانند به مقالات محبوب VPN زیر مراجعه کنند:

  • پیکربندی تونل های GRE-VPN نقطه به نقطه در روترهای سیسکو
  • پیکربندی سایت به سایت IPSec VPN تونل بین روترهای سیسکو

نمودار شبکه فوق با استفاده از GNS3 در یک محیط شبیه سازی شده از دو خوشه CallManager طراحی شده است ،

یکی در دفتر مرکزی (CUCM) با یک سرویس گیرنده (IP Communicator (CIPC_HQ با پسوند 2002 اختصاص داده شده و در شعبه راه دور ما یک سیستم CallManager Express با یک سرویس گیرنده (IP Communicator (CIPC_HQ با پسوند 5010 داریم.

برای ساده تر کردن موارد ، روتر CME ما که مستقیماً به روتر ستاد مرکزی (CUCM_HQ) متصل شده است ، مسیری را برای ما فراهم می کند تا به CallManager اصلی (192.168.10.11) برسیم.

در حالی که CallManager (دفتر مرکزی) برای برقراری و دریافت تماس از طریق شبکه PSTN / ISDN (ارائه دهندگان Telco) نیاز به یک دروازه صوتی دارد که برای این امر لزومی به ارتباط داخل سایت(intra-site) نیست.

ما فرض می کنیم هیچ پیکربندی در روتر CME و پیکربندی اصلی در CallManager وجود ندارد.کانفیگ H323 تلفن های سیسکو در CUCM

 

پیکربندی EXPRESS CALLMANAGER EXPRESS یا سیستم سریال UC500

درقسمت پایین پیکربندی روتر CallManager Express که پیکربندی LAN و WAN آن را پوشش می دهد قرار داده شده است:

 

interface FastEthernet0/0

 ip address 192.168.20.1 255.255.255.0

 duplex half

 h323-gateway voip interface

 h323-gateway voip bind srcaddr 192.168.20.1

!

interface Serial1/0

 ip address 172.16.1.2 255.255.255.252

 serial restart-delay 0

!

ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 172.16.1.1

رابط voip VoIP h323-gateway و دستورات h323-gateway voip bind srcaddr رابط منبع و آدرس IP را برای کلیه ارتباطات پروتکل h323 تعریف می کنند و برای اطمینان ارتباط VoIP با CUCM لازم است.

در مرحله بعد ، ما سرویس CallManager Express را فعال می کنیم و تنها تلفن IP( IP Communicator) خود را که برای آزمایش استفاده می شود پیکربندی می کنیم:

telephony-service

 max-ephones 1

 max-dn 1

 ip source-address 192.168.20.1 port 2000

 auto assign 1 to 1

 max-conferences 4 gain -6

 transfer-system full-consult

 create cnf-files version-stamp Jan 01 2002 00:00:00

!

ephone-dn  1  dual-line

 number 5010

!

ephone  1

 no multicast-moh

 mac-address 000C.296C.C0C4

 keepalive 30 auxiliary 0

 type CIPC

 button  1:1

!

سرویس CallManager Express از طریق سرویس تلفنی و زیرمجموعه مهم آدرس IP منبع فعال می شود که آدرس IP منبع سیستم CallManager Express را تعریف می کند. در صورتی که روتر CME دارای چندین واسط متصل به شبکه های مختلف (VLAN) باشد ، آدرس IP منبع را تنظیم می کنیم تا Voice VLAN باشد ، بنابراین روتر CME از رابط صحیح (و به همین دلیل آدرس IP منبع) برای ارتباط با سرویس گیرنده ها استفاده می کند (تلفن های IP).

برای ثبت ارتباط IP Communicator خود با CME ، یک شماره فهرست ephone (ephone-dn) ایجاد می کنیم که شماره پسوند و ورودی ephone را نشان می دهد که نشان دهنده تلفن IP فیزیکی ما (از طریق آدرس MAC آن) است.

با پیکربندی بالا ،باید تلفن IP Communicator در CME ثبت نام کرده و پسوند آن را دریافت کند. به خاطر داشته باشید که پیکربندی آدرس IP سرور TFTP با آدرس CME تحت تنظیمات Preferences > Network settings در IP    Communicator ضروری است.

سرانجام ، تمام آنچه باقی مانده است پیکربندی یک dial-peer است که می تواند تمام تماسها به CallManager را در دفتر مرکزی ما هدایت کند.این کار با استفاده از dial-peers انجام می شود که در شکل زیر مشاهده می کنید:

dial-peer voice 1 voip
destination-pattern 2…
session target ipv4:192.168.10.11

این dial-peer به CallManager Express دستور می دهد تا تماس های برقرار شده به هر شماره چهار رقمی را که از 2 شروع می شود ، ارسال کند. به عنوان مثال

2000, 2452, 2900 etc, به آدرس ای پی 192.168.10.11, دفتر مرکزی ما CallManager.

Dial-peers یک عنصر اساسی برای مدیریت تماس های خروجی و دریافتی است.

این پیکربندی CallManager Express ما را کامل می کند. اکنون ما آماده هستیم تا به پیکربندی CallManager خود برویم.

پیکربندی CALLMANAGER( (CUCM

پیکربندی CallManager شامل تعدادی از مراحل آسان برای دنبال کردن می باشد که  در زیر به آن اشاره شده است. همانطور که در نقشه شبکه نشان داده شد، ما شماره پسوند 2002 را به IP Communicator متصل به سیستم اختصاص داده ایم. این تلفن تماس های دریافتی را از سیستم کنترل از راه دور CallManager Express می پذیرد.

 

اولین قدم بررسی این است که Cisco CallManager و Cisco TFTP Server فعال هستند یا خیر. این کار را می توان با مراجعه به Cisco Unified Serviceivity> Tools> activation service مطابق شکل زیر انجام داد:

 

در اینجا ما باید خدمات CM ذکر شده را با انتخاب آنها و کلیک بر روی ذخیره فعال کنیم.

اگر IP Communicator از قبل به CallManager متصل و ثبت نام نشده باشد ، می توانیم با مراجعه به

Cisco Unified CM Administrator> System> Cisco Unified CM Configuration این فرآیند را به صورت خودکار انجام دهیم:

 

در اینجا تیک مربوط به box Auto-registration Disabled on this Cisco Unified Communications Manager را بردارید. این کار به هر تلفن IP – CIPC ) IP Communicator در پرونده ما) اجازه می دهد تا رجیستر شده و به طور خودکار یک پسوند را به آنها اختصاص دهد. این یک روش بسیار آسان و بدون درد برای ثبت تلفن های IP در سیستم CallManager است.

اکنون برای پیکربندی CIPC با پسوند 2002 ، به Device > Phones > Add New> Phone Type رفته و Cisco IP Communicator را انتخاب می کنیم.

در مرحله بعد ، به Device Name بروید (آدرس MAC CIPC را انتخاب کنید) و برای قسمت    Softkey Template ، Standard CIPC SCCP را انتخاب کنید:

 

با پیمایش به پایین صفحه ، می توانید به قسمت SUBSCRIBE Calling Search Space (فضای جستجو) بروید. بر روی آن کلیک کرده و Cisco IP Communicator را انتخاب کنید:

 

روی  save کلیک کنید و سپس پیکربندی دایرکتوری شماره را انتخاب کنید ، 2002 یا پسوند مورد نظر را وارد کنید و سپس تلفن را مجددا تنظیم کنید تا امکان ثبت نام موفق CIPC با CallManager فراهم شود:

 

تنظیم X323 GATEWAY در CALLMANAGER

با ثبت تلفن IP ، اکنون باید H.323 gateway را راه‌اندازی کنیم.

راه‌اندازی یک H.323 gateway در CallManager یک فرایند ساده است. از منوی اصلی ، Device > Gateways > Add New > Gateway Type را انتخاب و سپس H.323 Gateway را انتخاب کنید.

هنگام انتخاب H.323 Gateway ، باید اطلاعات بیشتری ارائه دهیم تا توسط سیستم قابل استفاده باشد.

در قسمت Device Name and Description ، آدرس IP سیستم از راه دور CME  را 192.168.20.1 وارد کنید.

در مرحله بعد ، روی قسمت Device Pool کلیک کرده و Default را انتخاب کنید. در آخر ، گزینه Save و Reset را بزنید تا این تغییرات اعمال شود.

 

پیکربندی CALLMANAGER ROUTE GROUP، ROUTE LISTو  ROUTE PATTERN

مرحله بعدی ما پیکربندی CALLMANAGER ROUTE GROUP، ROUTE LISTو  ROUTE PATTERNمی باشد. این روندی مشابه به تنظیمات CME’s dial-peer دارد اما در CallManager کمی پیچیده تر است.

از منوی اصلی ، به  Call Routing > Route/Hunt > Route Group > Add New > Add Available Deviceرفته و H.323 Gateway تازه ساخته شده را انتخاب کنید. بر روی Add To Route Group کلیک کرده و روی save کلیک کنید.

 

 

حال ما به Call Routing > Route/Hunt > Route List > Add New > Name می رویم . ما از Route به 5xxx استفاده کرده ایم تا به تشخیص این لیست مسیر کمک کنیم. در گزینه کشویی Cisco Unified Communication Manager Group گزینه Default را انتخاب کرده و روی save کلیک کنید.

درست درقسمت پایین بخش اطلاعات اعضا Route List را مشاهده می کنیم. در اینجا ما روی دکمه Add Route Group کلیک می کنیم:

 

در صفحه جدید قسمت Route Group را انتخاب کرده و WAN Devices-[NON-QSIG]را انتخاب کنید ، سپس روی Save کلیک کنید:

 

در آخر الگوی مسیر را پیکربندی می کنیم. به Call Routing > Route/Hunt > Route Pattern > Add New > Route Pattern رفته و 5xxx را وارد کنید. الگوی “5xxx” شبیه به “2 …” CallManager Express است و با هر عدد چهار رقمی که از 5 شروع می شود مطابقت دارد.

در زیر ، در Gateway/Route List، Route to 5xxx را انتخاب کنید و علامت انتخاب گزینه Outside Dial Tone را بردارید. در آخر ، روی Save کلیک کنید:

 

در این مرحله ، CallManager پیکربندی شده است تا تمام پسوندهای 5xxx را به سیستم از راه دور CallManager Express مسیریابی کند و هر دو سیستم باید بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

 

Windows Server Backup در ویندوز سرور

در این مقاله ما قصد داریم  Windows Server Backup در ویندوز و پیکربندب آن را در ویندوز سرور به شما آموزش دهیم با ما همراه شوید  پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور.

مرحله 1:وارد Server Manager مربوط به ویندوز سرور شده و بر روی Add Roles and Features کلیک کنید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور.

 

مرحله 2:صفحات بعد را با مقدار پیشفرض رد کنید تا وارد صفحه Select Features شوید. به دنبال Windows Server Backup گشته و تیک مربوط به آن را زده و سپس Next و Install کنید.

 

پس از پایان Close بزنید

مرحله 3:در Server Manager از سمت راست بالای پنجره بر روی گزینه Tools کلیک کرده و زیر گزینه Windows Server Backup را انتخاب کنید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور .

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

مرحله 4:حال در سمت راست پنجره مربوط به Windows Server Backup شما بخش Actions و قسمت Lock Backup را مشاهده خواهید کرد. بر روی گزینه Backup Schedule کلیک کنید.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

در پنجره جدید مرحله Getting Started را بر روی Next کلیک کنید.

مرحله 5:در مرحله Select Backup Configuration باید مشخص کنید که از چه بخش هایی از سرور می خواهید پشتیبان گیری کنید. گزینه Full server برای بک آپ گیری از اطلاعات سرور به صورت کامل است و گزینه Custom برای بک آپ گیری از بخش های دلخواه سرور است که خود شما آنها را مشخص خواهید کرد.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

پس از انتخاب گزینه مورد نظر خود بر روی Next کلیک کنید.

مرحله 6:در بخش Specify Backup Time می توانید بازه زمانی برای تهیه بک آپ از سرور ویندوز را مشخص کنید.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

گزینه Once a day برای بک آپ گیری یک بار در روز است که از طریق کادر کشویی Select time of day نیز می توانید مشخص کنید که هر روز در چه ساعتی بک آپ گیری انجام شود.

گزینه More than once a day برای بک آپ گیری بیشتر از یک بار در روز است که از طریق کادر Available Time می توانید ساعت هایی که در طول روز می خواهید بک آپ گیری انجام شود را با گزینه Add به کادر Scheduled Time اضافه کنید.

پس از انتخاب بازه زمانی بر روی گزینه Next کلیک کنید.

مرحله 7: در مرحله Specify Destination Type باید مقصد یا محل ذخیره شدن بک آپ گرفته شده را مشخص کنید.

گزینه Back up to a hard disk … برای ذخیره بر روی هارد است.

گزینه Back up to a volume برای ذخیره بر روی یک فلش یا حجم متصل به سرور است.

گزینه Back up to a shared network folder برای ذخیره بر روی یک درایو در شبکه است.(به عنوان مثال سرور دیگری که به سرور شما متصل است)

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

اگر بیش از یک هارد بر روی سرور دارید می توانید از مرحله Select Destination Disk ، هارد مورد نظر خود را انتخاب کنید.

پس از انتخاب محل ذخیره سازی فایل بک آپ بر روی گزینه Next کلیک کنید.

مرحله 8:در مرحله Confirmation نیز می توانید زمان ، محل و مواردی که برای پشتیبان گیری انتخاب کرده اید را مشاهده کرده و در صورت تایید بر روی گزینه Finish کلیک کنید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

در قسمت Summary نیز می توانید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور وضعیت پشتیبان گیری خودکار از سرور ویندوز را بررسی کنید.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

Hyper-V در ویندوز سرور

در این مقاله ما قصد داریم نحوه ی نصب و راه اندازی Hyper-V در ویندوز سرور را به شما آموزش دهیم با ما همراه باشید.

مرحله 1: از طریق کادر جست و جو Server Manager را پیدا کنید و وارد داشبورد Server Manager شده و بر روی گزینه Add Roles and Features کلیک کرده تا پنجره Add Roles and Features Wizard برای شما باز شود و بتوانید مراحل نصب Hyper-V بر روی سرور ویندوز خودشروع کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 2: در  مرحله Before you begin تنها بر روی گزینه Next کلیک کنید تا به مرحله بعدی بروید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 3:در مرحله Installation Type باید نوع نصب را مشخص کرده که باید برای این مورد گزینه Role-based or feature-based installation را انتخاب کنید و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 4:در مرحله Select Destination Server باید سروری که قصد دارید نرم افزار Hyper-V بر روی آن نصب شود را انتخاب کنید که برای این مورد حالت Select a server from the server pool را انتخاب کرده و از قسمت مربوط به Server Pool سرور مورد نظر خود را در حالت انتخاب قرار دهید و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 5:در مرحله Server Roles باید نرم افزار و ویژگی که می خواهید بر روی سرور نصب شود را انتخاب کنید که در اینجا تیک مربوط به نرم افزار Hyper-V را زده و گزینه Next را انتخاب کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 6:ممکن است با کلیک بر روی گزینه Next یک پنجره به صورت پاپ آپ برای شما نمایان شود که چک باکس Include management tools را انتخاب کرده و بر روی گزینه Add Features کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 7:در مرحله Features باید ویژگی هایی که می خواهید همراه با نرم افزار انتخابی نصب شود را انتخاب کرده و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 8:در مرحله Hyper-V سیستم از شما درخواست می کند که تنظیمات و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019 را انجام دهید که برای این مورد بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 9:در مرحله Virtual Switches شما باید کلید مجازی ایجاد کنید که این کلید های مجازی زمینه ارتباط ماشین های مجازی با یک دیگر را فراهم خواهند کرد. در این مرحله شما می توانید کلید های مجازی را به یک یا تعداد بیشتری شبکه فیزیکی که بر روی سرور قرار دارند متصل کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

پس از انتخاب شبکه فیزیکی سرور برای کلید مجازی بر روی Next کلیک کنید تا به مرحله بعد بروید.

مرحله 10:در مرحله Migration می توانید از قسمت Authentication protocol گزینه Use Credential Security Support Provider را انتخاب کنید و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 11:در مرحله Default Stores شما باید محل ذخیره اطلاعات فایل های هارد دیسک مجازی و محل ذخیره سازی کانفیگ های ماشین مجازی را مشخص کنید. پس از تعیین محل ذخیره سازی و در آخر بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 12:در مرحله Confirmation خلاصه ای از نرم افزار های انتخابی برای نصب و کانفیگ های اعمال شده را برای تایید مشاهده خواهید کرد که در صورت تایید می توانید با کلیک بر روی گزینه Install نصب را آغاز کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 13:پس از تکمیل فرآیند نصب بر روی دکمه Close کلیک کنید تا نصب Hyper-V به پایان برسد.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

پس از پایان مراحل نصب شما باید سرور را یک بار ریستارت کنید .

Firewall در میکروتیک

فایروال میکروتیک یکی از قسمت های پرکاربرد این روتر است . اگر چه این فایروال کامل نیست ولی می توانید برای حفاظت از خود روتر از آن به شکل گسترده ای استفاده کنید.

میکروتیک هم مانند بیشتر روتر ها به یک فایروال مجهز است . از آنجایی که شرکت میکروتیک همچون بزرگان تولید کننده تجهیزات شبکه دستگاه فایروال مستقل شبکه ندارد . فایروال داخل روتر خود را کمی مجهز تر کرده است هرچند این فایروال به هیچ وجه نمی تواند جایگزین یک فایروال سخت افزاری شود ولی می تواند در پروژه هایی که قیمت تمام شده آن مهم می باشد از آن استفاده کرد.

در ضمن میکروتیک به یک فایروال لایه 7 هم مجهز می باشد که در واقع در لایه Application کار می کند هر چند فایروال لایه 7 میکروتیک هم خیلی کارآمد نیست ولی در بعضی از مواقع کار شما را راه خواهد انداخت.برای دسترسی به فایروال میکروتیک از منو سمت چپ ابتدا گزینه IP و سپس Firewall را انتخاب کنید در پنجره باز شده به تب filter role بروید .

فایروال میکروتیک به صورت پیشفرض دارای سه chain می باشد.

  1. Inpute chain منظور بسته های وردی به روتر است . در واقع زمانی که مقصد یک بسته خود روتر باشد این بسته در Input chain قرار دارد . مانند زمانی که از میکروتیک به عنوان DNS سرور استفاده میکنید بسته های DNS در input chain قرار دارند .
  2. Output chain منظور بسته های است که از روتر خارج می شوند . در واقع بسته هایی که آدرس مبدا آنها خود روتر است . مانند بسته ای NTP که روتر به اینترنت ارسال میکند تا ساعت خود را تنظیم کند.
  3. Forward chain منظور بسته هایی است که قصد عبور از روتر را دارند . مانند زمانی که روتر فقط بسته ها را مسیر یابی میکند و آدرس مبدا و مقصد بسته هیچ یک از آدرس های روتر بورد نمی باشد.

اضافه کردن رول جدید به میکروتیک بسیار ساده است روی علامت add کلیک کرده به تب General بروید و سپس chain مورد نظر خود را انتخاب و دیگر ، وابسته به سناریو فیلد ها را پر کنید دقت کنید که خالی گذاشتن هر فیلد بدان معناست که آن فیلد بی اهمیت می باشد. سپس به تب Action رفته و نوع عملکرد فایروال با بسته ای که با این رول انطباق پیدا میکند را انتخاب کنید .

سه مورد از Action های مهم میکروتیک به شرح زیر می باشد :

  1. Accept در واقع این عملکرد اجازه عبور بسته را می دهد .
  2. Drop این عمکرد بسته را دور می اندازد و نتیجه ای به فرستنده ارسال نمی کند .
  3. Reject این عملکرد بسته را دور می اندازند و نتیجه را به فرستنده اعلام می کند .

فایروال میکروتیک هم مانند همه فایروال های دیگر رول ها را از بالا به پایین بررسی می کند و در صورت انطباق بسته با هر یک از رول ها بقیه رول ها نادیده گرفته می شوند .

در winbox با استفاده از Drag & Drop می توانید رول را جابه جا کنید .

برای عملکر بهتر فایروال حتما این سه رول در فایروال با اولویت بالا قرار دهید در غیر اینصورت ممکن است بعضی از رول ها به درستی کار نکنند .


هر چند فیلترینگ اپلیکشن ها باید در لایه نرم افزار انجام شود ولی در صورتی که تجهیزات لازم برای اینکار را ندارید می توانید از فایروال میکروتیک برای اینکار استفاده کنید .فرض بر این است که شما به وسیله میکروتیک به کاربرانتان اینترنت میرسانید. برای مسدود کردن تلگرام باید دسترسی کاربرانتان را به چند آدرس IP مسدود کنید .برای اینکار ابتدا در پنجره فایروال به تب Adresslists می روید.

در این قسمت با کلیک روی ADD این سه آدرس IP را با نام دلخواه درج کنید.  ( نام برای هر سه آدرس باید یکی باشد )

 نام را Telegram قرار دهید .

مانند شکل زیر این سه آدرس IP به Addresslist اضافه می شوند .

به تب filter rules برگردید و یک رول جدید اضافه کنید از آنجایی که این رول باید جلوی بسته های عبوری را بگیرد در تب General فیلد chain را روی Forward قرار می دهیم . به تب Advance می رویم و در قسمت Dst . address list آدرس لیستی که ساخته اید را اضافه کنید .

سپس به تب Acction می رویم و action را روی Drop یا  Reject قرار دهید.

در واقع به دلیل خالی گذاشتن فیلد آدرس مبدا عمل فیلترینگ برای همه کلاینت ها انجام می شود.

پیاده سازی ARP در روتر میکروتیک

پروتکلARP  مسئول تبدیل IP به Mac Address است. پیاده سازی ARP در روتر میکروتیک پروسه از طریق Broadcasting در داخل شبکه انجام می شود. بدین صورت که کامپیوتر ارسال کننده در داخل شبکه فریاد میزند که ” این آدرس IP متعلق به کدام سیستم است؟ من Mac Address تو را نیاز دارم. “!

این Broadcast به داخل شبکه فرستاده شده و همه ی کامپیوتر ها آن را دریافت می کنند. سپس کامپیوتری که آدرس IP ارسال شده، متعلق به آن باشد در پاسخ ، Mac Address  خود را ارسال میکند. در نهایت این پروسه با در اختیار قرار دادن Mac Address به کامپیوتری که برای ارسال داده های خود نیازمند به آن Mac Address بود کامل می شود.

برای کاهش ترافیک شبکه، جدولی تحت عنوان ARP Table طراحی شده که پس از ارسال هر پیغام Broadcast و مشخص شدن آدرس Mac سیستم مورد نظر ، آدرس IP و Mac سیستم در آن نگه داشته می شود. همه ی سیستم هایی که در یک شبکه کار میکنند این جدول را در درون خود دارند و از آن استفاده میکنند. برای اینکه ARP Table را در میکروتیک مشاهده کنید وارد منوی IP شده و گزینه ی ARP را انتخاب کنید تا پنجره ای مانند پنجره ی زیر نمایش داده شود. این جدول آدرس Mac و IP همه ی سیستم هایی که به نحوی با میکروتیک در ارتباطند را نمایش داده است. همچنین میتوان دریافت که این دستگاه ها از طریق کدام Interface به میکروتیک وصل شده اند.

به محض اینکه دو دستگاه در یک شبکه وجود یکدیگر را احساس کرده و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند آدرس IP و Mac یکدیگر را به ARP Table خود اضافه میکنند .

پروتکل ARP یکی از حفره هایی است که به وسیله ی آن میتوان به شبکه Attack زد. برای مثال فرض کنید که یک سیستم بخواهد برای سیستمی دیگر که فقط آدرس IP آن را در اختیار دارد اطلاعات ارسال کند. در این صورت کامپیوتر شماره 1 در ابتدای کار NetID مربوط به IP کامپیوتر شماره 2 را مورد بررسی قرار میدهد. اگر NetID کامپیوتر شماره 2 با NetID کامپیوتر شماره 1 یکسان باشد به سراغ ARP Table خود رفته و آدرس Mac کامپیوتر شماره 2 را در آن جست و جو میکند. در صورتی که هیچ آدرسی از کامپیوتر شماره 2 در این جدول ثبت نشده باشد یک پیغام Broadcast در جهت یافتن آدرس Mac کامپیوتر شماره 2 در شبکه ارسال میکند. در چنین شرایطی فرض کنید که یک کامپیوتر دیگر خود را به جای کامپیوتر شماره 2 جا بزند و به این پیغام Broadcast پاسخ دهد. مسلما شبکه دچار مشکل شده و اطلاعات نیز به سرقت میروند.برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی تعدادی گزینه در میکروتیک تعبیه شده است که به وسیله ی آن ها میتوان تا حدودی از این خطر احتمالی دوری کرد. در ادامه به بررسی این گزینه ها خواهیم پرداخت.همه ی Interface های موجود در میکروتیک از این گزینه ها برخوردارند چراکه همان طور که در جلسه های قبل نیز گفتیم هر Interface در روتر یک Broadcast domain مجزا به حساب می آید.بنابراین برای دسترسی به این گزینه ها وارد منوی Interfaces شوید و بر روی Interface مورد نظر خود کلیک کنید تا پنجره ی زیر نمایش داده شود.

در قسمت پایین این پنجره یک منو به نام ARP وجود دارد که اگر آن را باز کنید میتوانیم همه ی گزینه های موجود در آن را مشاهده کنید.

حالت enable : این منو به صورت پیش فرض در حالت enable قرار دارد. هنگامی که جدول ARP بر روی حالت enable باشد ، آدرس Mac و IP دستگاه هایی که به میکروتیک وصل میشوند به صورت خودکار در این جدول نوشته شده همچنین آدرس Mac و IP میکروتیک نیز در جدول ARP سیستم مقابل قرار میگیرد.

حالت disable : اگر ARP در حالت disable قرار داشته باشد هیچ دستگاهی توانایی دسترسی به این Interface را نخواهد داشت. نه آدرسی را در جدول خود ثبت میکند و نه آدرس خودش در جدول سایر سیستم ها ثبت میشود.

حالت proxy-arp : تصویر زیر را در نظر بگیرید.

فرض کنید کامپیوتر شماره ی 1 در شبکه ی LAN 1 قصد دارد به سمت کامپیوتر شماره ی 5 در LAN 2 اطلاعات ارسال کند. کامپیوتر شماره ی 1 در ابتدا NetID مربوط به IP کامپیوتر شماره 5 را بررسی میکند. NetID کامپیوتر شماره 5 شباهتی به NetID کامپیوتر شماره 1 ندارد بنابراین کامپیوتر شماره 1 یک پیغام Broadcast را در شبکه ارسال میکند. این پیغام به سمت روتر نیز ارسال میشود. روتر کامپیوتر شماره ی 5 را میشناسد اما به دلیل اینکه اجازه ی عبور Broadcast را ندارد ، آدرس Mac خود را به جای  آدرس Mac کامپیوتر شماره 5 برای کامپیوتر شماره 1 ارسال میکند. از این پس کامپیوتر شماره 1 هرگاه بخواهد اطلاعاتی را به سمت کامپیوتر شماره 5 ارسال کند آن را به سمت روتر میفرستد و روتر نیز آن ها را به کامپیوتر شماره 5 منتقل میکند. چنین شرایطی مربوط به حالت proxy-arp میباشد. به عبارت دیگر در حالت proxy-arp هرکس از روتر سوالی مبنی بر آدرس مقصد بپرسد، روتر خود را به عنوان مقصد معرفی میکند. در کل این حالت در جهت برقراری امنیت هر چه بیشتر تعبیه شده است.

حالت Local proxy-arp : این حالت نیز تقریبا شبیه به حالت proxy-arp کار میکند با این تفاوت که تنها در یک شبکه ی LAN اتفاق می افتد. در این حالت هر سیستم که بخواهد اطلاعاتی را به سمت سیستمی دیگر ارسال کند ، مستقیم به سراغ روتر رفته و اطلاعات را به آن منتقل میکند. در آخر نیز روتر اطلاعات را به سمت مقصد اصلی میفرستد. به عبارت دیگر سیستم شماره ی 1 به جای اینکه اطلاعات را به سمت آدرس Mac سیستم شماره 2 ارسال کند ، آن ها را به سمت آدرس Mac روتر میفرستد. روتر نیز به عنوان واسطه عمل کرده و اطلاعات را به سمت آدرس Mac سیستم اصلی ارسال میکند.

حالت reply-only : این حالت بسیار کاربردی است چراکه به وسیله ی آن میتوانیم معین کنیم که فقط سیستم هایی که مد نظر ما هستند بتوانند با این Interface در ارتباط باشند و فقط آدرس Mac و IP آن ها در ARP Table ثبت گردد. به منظور اجرایی کردن این سناریو لازم است که قبل از انتخاب این گزینه ، مجددا وارد ARP Table شوید.

بر روی دستگاه های مد نظر خود راست کلیک کرده و گزینه ی Make static را انتخاب کنید.

حال وارد منوی Interfaces شده و ARP را در حالت reply-only قرار دهید.

بدین ترتیب تنها دستگاه هایی که Static شدند میتوانند با این Interface ارتباط برقرار کنند و آدرس های Mac و IP خود را در ARP Table های یکدیگر Update کنند.