امروزه اکثریت قریب به اتفاق حافظه های مورد استفاده دسک تاپ ، نوت بوک ها و دستگاه های تلفن همراه از نوع حافظه بدون ECC بررسی و تصحیح خطا می باشند.
در حقیقت اگر شخصی از پردازنده مرکزی Intel یا AMD استفاده کند می تواند از حافظه ECC DRAM بدون بافر پشتیبانی کند و تنها گزینه برای اکثر کاربران می باشد. به عنوان مثال Intel xeons از حافظه ECC پشتیبانی می کند در حالی که حتی core i7 نیز پشتیبانی نمی کند.
AMD از پشتیبانی ECC بسیار گسترده تری در سطح پردازنده برخوردار است؛ اما بسیاری از مادربرد های AMD از ویژگی های حافظه ECC پشتیبانی نمی کنند و برای سرورهای HP چندان مناسب نیست.
آنچه حافظه ECC انجام می دهد
حافظه بررسی و تصحیح خطا (ECC) این روزها بیشتر در محیط های سازمانی ضروری استفاده می شود. بررسی خطای تک بیتی و تصحیح آن در یک بایت 8 بیتی اجازه می دهد تا خطاهای تک بیتی هم شناسایی و هم اصلاح شوند.
هنگامی که یک خطای بیتی واحد شناسایی می شود ، از اطلاعات برابری برای بازسازی داده ها با خطا استفاده می شود. باز هم ، این از نظر مفهومی مشابه این است که چگونه RAID 5 می توانند خطاهای داده را در آرایه های ذخیره سازی پاک و رفع کنند. خطاهای بزرگتر از چند بیتی را می توان با نوع برابری ECC تک بیتی تشخیص داد اما اصلاح نمی شود.
برای دسک تاپ این اهمیت کمتری دارد زیرا بسیاری از ارقام هر ماه خطاهای تک بیتی را در محدوده 1 در 1GB یا 1 در 2GB حافظه قرار می دهند. برای یک کاربر دسک تاپ این ممکن است باعث خرابی یک برنامه شود ، یا در بدترین حالت به راه اندازی مجدد نیاز دارد.
در سرورها ECC حفظ یکپارچگی داده ها و به روز بودن آنها بسیار ضروری است. با هزینه فعلی جزئی ECC در مقابل DIMM بدون بافر غیر ECC ، دلیل کمی برای خرید حافظه غیر ECC برای یک سرور وجود دارد.
ECC بدون بافر در مقابل حافظه ECC ثبت شده
برای درک بیشتر ECC ، دو مفهوم وجود دارد ، ماژول های حافظه ECC بدون بافر و ثبت شده؛ تفاوت اساسی در این است که دستورات حافظه در تنظیمات حافظه غیر بافر مستقیماً از کنترل کننده به ماژول حافظه می روند ، در حالی که در تنظیمات حافظه ثبت شده دستورات ابتدا قبل از ارسال به ماژول ها به ثبت بانک های حافظه ارسال می شوند. این مفهوم ممکن است دشوار به نظر برسد ، اما در اینجا دیدگاه بسیار ساده و مفهومی اتفاق می افتد وجود دارد.