نویسنده: tilatel

همه ما می‌خواهیم امنیت کامپیوترمان را حفظ کنیم و مانع از حملات سایبری یا بدافزاری علیه آن شویم. در سال‌های اخیر نه تنها تعداد حملات افزایش پیدا کرده، بلکه پیچیده‌تر هم شده‌اند. علاوه بر این، با روش‌های محافظتی متنوعی هم روبه‌رو هستیم که از مهم‌ترین آن‌ها باید به فایروال و آنتی ویروس اشاره کنیم. در این مطلب می‌خواهیم نگاه دقیق‌تری به این ابزارها داشته باشیم.

اغلب کاربران ابزارهای امنیتی فایروال و آنتی ویروس را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند. اگرچه هردوی آن‌ها در زمینه امنیت کارایی دارند، اما این موضوع به معنای آن نیست که کارشان هم یکسان است. بنابراین چه تفاوتی میان آن‌ها وجود دارد و اصلا چگونه کار می‌کنند؟

آنتی ویروس چیست؟

نرم افزار آنتی ویروس کار مشخصی دارد: وظیفه آنتی ویروس این است که فایل‌ها را برای پیدا کردن ویروس‌ها جستجو و اسکن کند. در حالی که اکثرا این برنامه‌ها به عنوان آنتی ویروس شناخته می‌شوند، اکثر این نرم افزار‌ها در حقیقت ضد بدافزار هستند که ویروس‌ها هم نوعی از بدافزار به حساب می‌آیند.

فرقی نمی‌کند آنلاین یا آفلاین باشید، آنتی ویروس باید قادر به شناسایی و ثبت هرنوع بدافزاری مانند ویروس‌ها، کرم‌ کامپیوتری، تروجان‌ها، آگهی‌افزارها و جاسوس‌افزارها باشد. تا زمانی که هکرها آنلاین هستند و به دنبال راهی برای ورود به دستگاه‌تان و سرقت اطلاعات‌تان می‌گردند، آنتی ویروس در حفظ امنیت‌تان نقش حیاتی برعهده دارد.

آنتی ویروس در پس زمینه کار می‌کند تا در هنگام گشت‌و‌گذار در وب یا دانلود فایل‌های ناشناس، امنیت‌تان را حفظ کند. اما آنتی ویروس چگونه متوجه این موضوع می‌شود که یک فایل حاوی بدافزار است و فایل دیگری، مشکلی ندارد؟

آنتی ویروس چطور کار می‌کند؟

اکثر نرم افزارهای آنتی ویروس تجاری از هوش مصنوعی استفاده نمی‌کنند، بنابراین آن‌ها خودشان نمی‌توانند ویروس‌ها و بدافزارها را تشخیص دهند. باید فرد دیگری چنین موضوعی را به آن‌ها یاد دهد که در اکثر مواقع، سازنده چنین کاری را انجام می‌دهد.

آنتی ویروس با اسکن کردن فایل‌ها، کدها و اسکریپت‌های ورودی به دستگاه‌تان کار می‌کند. حالا فرقی نمی‌کند این موارد را از دنیای وب دانلود کرده باشید یا از طریق یک وسیله ذخیره‌سازی خارجی مانند فلش USB یا سی‌دی وارد کامپیوترتان شده باشید، در هر صورت باید آن‌ها اسکن شوند.

در فرایند اسکن، آنتی ویروس محتوای هر فایل را با یک دیتابیس غنی از انواع بدافزارهای شناخته شده مقایسه می‌کند. به همین دلیل آنتی ویروس باید همیشه در پس زمینه کار کند و بطور مداوم دستگاه‌تان را برای شناسایی بدافزار پنهان اسکن کند.

اگرچه شاید به نظر برسد با کاری روبه‌رو هستیم که یکبار انجام می‌شود و آنتی ویروس بجای کل هارد باید تنها فایل‌های ورودی را اسکن کند، اما هیچ آنتی ویروسی بطور کامل و ۱۰۰ درصدی موثر نیست. سازندگان آنتی ویروس‌ها باید بطور مداوم دیتابیس خود را بروزرسانی کنند تا حاوی جدیدترین ویروس‌ها و اسکریپت‌های مخرب باشد.

زمانی که آنتی ویروس بطور مداوم کار می‌کند، هدفش مصرف بیش از حد منابع نیست بلکه می‌خواهد تمام ویروس‌ها و بدافزارها را بررسی کند تا چیزی را از دیدش پنهان نماند و از سیستم‌تان در برابر آن‌ها محافظت کند.

حتما باید روی کامپیوترتان آنتی ویروس نصب کنید؟

اگرچه آنتی ویروس‌ها می‌خواهند امنیت شما را تضمین کنند، اما معایبی هم دارند. این نرم افزارها چندان به حریم شخصی احترام نمی‌گذارند و البته از CPU سیستم بیش از حد کار می‌کشند.

تنها راهی که بدون آنتی ویروس بتوانید ایمن باقی بمانید، نحوه رفتارتان با دنیای آنلاین است. برای اینکار حتما باید در وب‌سایت‌های امن گشت‌و‌گذار کنید و البته فایل‌ها را از منابع امن و قابل اطمینان دانلود کنید. اگر در این دسته از افراد قرار نمی‌گیرید، برای حفظ امنیت‌تان بهتر است به سراغ آنتی ویروس بروید.

فایروال چیست؟

همانطور که می‌توان از نام فایروال یا دیوار آتش حدس است، با یک مانع بین دستگاه و دنیای بیرون شامل اینترنت روبه‌رو هستیم. فایروال برخلاف آنتی ویروس بدافزارهای موجود روی دستگاه‌تان را خنثی نمی‌کند و کاری هم با اسکن فایل‌ها ندارد. با یک محافظ روبه‌رو هستیم که روی جریان داده‌های شبکه نظارت می‌کند و پیش از اینکه به دستگاه‌تان دسترسی پیدا کنند، امنیت‌شان را بررسی می‌کند.

با دو نوع فایروال روبه‌رو هستیم: نرم افزاری و سخت افزاری. یک دیوار آتش نرم افزاری مسئول حفاظت از شما در برابر حملات دیجیتالی ورودی است. نسخه سخت افزاری از دسترسی سخت افزاری دیگران به دستگاه‌تان جلوگیری می‌کند که برای مثال می‌توان به استفاده از یک فلش USB در زمانی که کامپیوتر فعال نیست، اشاره کرد.

فایروال هم مانند آنتی ویروس در پس زمینه کار می‌کند و به شما اجازه می‌دهد که روی برخی قوانینش کنترل داشته باشید. با تغییر در قوانین دیوار آتش و تنظیمات آن می‌توانید منابع داده‌ای که می‌توانند از اینترنت وارد دستگاه یا از آن خارج شوند را مشخص کنید.

فایروال چگونه کار می‌کند؟

به بیان ساده، دیوار آتش یک سیستم فیلترینگ است. فایروال شبیه فلزیابی است که در فرودگاه از آن رد می‌شوید. با این وجود، زمانی که به سراغ نحوه عملکردش می‌رویم، با کارکردی مشابه آنتی ویروس روبه‌رو می‌شویم.

در حالی که داده‌ها درون سیستم‌تان جریان پیدا می‌کنند، فایروال بخشی کوچکی از آن را اسکن کرده و یافته‌هایش را با دیتابیس تهدیدات تایید شده مقایسه می‌کند. داده‌ای می‌تواند از دیوار آتش عبور کند که تمام تست‌ها را با موفقیت پشت سر بگذارد.

فایروال‌ها هم مانند آنتی ویروس‌ها نیاز به بروزرسانی منظم دارند. اگر در دیتابیس امنیتی آن‌ها جدیدترین تهدیدات امنیتی وجود نداشته باشند، بدافزارها و اسکریپت‌های مخرب می‌توانند از دیوار عبور کرده و به دستگاه شما برسند. پس از اینکار، باید به این امید داشته باشید که پیش از اینکه دیر شود، آنتی ویروس آن را شناسایی کند.

راه‌های مختلفی وجود دارد که فایروال از طریق آن‌ها می‌تواند جریان شبکه‌تان را اسکن و تنظیم کند. تفاوت آن‌ها در امنیت و بهره‌وری است، اما تمام آن‌ها در موارد استفاده‌شان مفید هستند که شامل موارد زیر می‌شوند:

سرویس پروکسی: این نوع از فایروال با ایجاد یک نسخه مشابه از دستگاه‌تان و اتصال به دنیای وب، از شما محافظت می‌کند. داده‌های ورودی بطور مستقیم با دستگاه‌تان ارتباط برقرار نمی‌کنند و ایزوله باقی می‌مانند. در حقیقت سرویس پروکسی یکی از امن‌ترین نوع فایروال به حساب می‌آید، با این حال سرعت فوق‌العاده پایینی دارد و منابع بیش از حدی مصرف می‌کند.

فیلترینگ بسته: فایروال‌هایی که از فیلترینگ بسته استفاده می‌کنند، داده‌ها را به صورت کوچک و کم اسکن می‌کنند. هر بسته داده از طریق یک سری فیلتر ارسال می‌شوند. بسته‌های دیتایی که به عنوان یک تهدید شناسایی می‌شوند، پرچم‌گذاری شده و مسدود می‌شوند و از دسترسی آن‌ها به سیستم‌تان جلوگیری می‌شود.

دروازه سطح مدار: بجای اسکن خود دیتا، فایروال دروازه سطح مدار روی پروتکل کنترل انتقال (TCP) نظارت می‌کند. این دیوار آتش بجای اسکن محتوای بسته‌های دیتای ورودی، از امن و قانونی بودن ارتباط اطمینان پیدا می‌کند و بجای داده، منبع آن را تایید می‌کند. در حالی که این فایروال سریع و کارآمد است، به یک فناوری امنیتی دیگر برای جلوگیری از نشت نیاز دارد.

آیا بدون فایروال می‌توان امنیت سیستم را تضمین کرد؟

فایروال‌ها یک اقدام محافظتی به حساب می‌آیند. اگر آن‌ها را حذف کنید، نیاز به یک جایگزین دارید حتی اگر با احتیاط در دنیای وب به گشت‌وگذار بپردازید. بدون دیوار آتش، بسته‌های داده مخرب می‌توانند راهی برای ورود به سیستم‌تان پیدا کنند.

اگر کامپیوترتان به اینترنت وصل نیست، بدون نیاز به دیوار آتش هم می‌توانید امنیت را تجربه کنید و حتما نیازی به آن ندارید.

آیا به آنتی ویروس و فایروال نیاز داریم؟

همانطور که در بالا درباره نحوه عملکرد آنتی ویروس و فایروال توضیح دادیم، نمی‌توانیم یکی را جایگزین دیگری بدانیم. آن‌ها بطور مستقل و متفاوت برای حفظ امنیت سیستم‌تان کار می‌کنند، هرچند در برخی مواقع از یکدیگر پشتیبانی هم می‌کنند.

اگر به دنبال بالاترین امنیت برای کامپیوترتان هستید، هردوی آن‌ها را فعال نگه دارید و البته بروزرسانی هم کنید تا به جدیدترین دیتابیس‌ها دسترسی داشته باشند.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

با افزایش تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت در هر منزل، تنظیم شبکه خانگی ایمن به ضرورتی اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده که می‌تواند با پوشاندن آسیب‌پذیری‌ها، از وقوع جرائم سایبری جلوگیری کند.

ممکن است در ابتدا تنظیم شبکه خانگی کمی پیچیده به نظر برسد؛ اما انجام آن بدون دانش و مهارت قبلی هم امکان‌پذیر است. البته اگر به برخی مفاهیم پایه مرتبط با شبکه آشنایی داشته باشید، قطعاً آسان‌تر می‌توانید مراحل مورد نیاز را پشت سر بگذارید.

سیمی یا بی‌سیم؟

پیش از شروع تنظیم شبکه خانگی، باید نوع آن را مشخص کنید. اگرچه امروزه بسیاری از منازل و دفاتر از اتصال بی‌سیم به دلیل سهولت بیشتر بهره می‌گیرند؛ اما هنوز برخی افراد ترجیح می‌دهند از شبکه‌های سیمی استفاده کنند. اتصال سیمی می‌تواند پایداری بیشتری را فراهم کند و تمامی دستگاه‌ها از طریق کابل شبکه به صورت مستقیم به روتر وصل می‌شوند.

اگر قصد دارید یک شبکه خانگی بی‌سیم راه‌اندازی کنید، بسیار مهم است که به نوع فرکانس مورد استفاده توسط روتر(ها) توجه داشته باشید. تقریباً تمامی محصولات موجود در بازار از دو استاندارد رایج ۲.۴ گیگاهرتز و ۵ گیگاهرتز استفاده می‌کنند. فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز قدیمی‌تر است و به دلیل طول موج بلندتر، می‌تواند دامنه تحت پوشش بیشتری را در اختیار کاربر قرار دهد. در سوی دیگر استاندارد ۵ گیگاهرتز به نسبت جدیدتر است و پایداری و سرعت بیشتری دارد؛ در نتیجه گزینه مناسبی برای محیط‌های کوچک و آپارتمان‌ها به شمار می‌رود. در نهایت کاربر باید با توجه به نیازهای خود میان سرعت یا محدوده تحت پوشش یکی را انتخاب کند.

مراحل تنظیم شبکه خانگی ایمن

در این مطلب، مراحل موردنیاز برای راه‌اندازی یک شبکه خانگی ایمن به ۱۰ مرحله تقسیم شده است تا امکان دنبال کردن آن‌ها آسان‌تر شود. همچنین باید توجه داشته باشید که تنظیمات روترهای برندهای مختلف با هم تفاوت دارد؛ در نتیجه ممکن است برخی مراحل با آنچه تجربه خواهید کرد، یکسان نباشد.

اتصال فیزیکی روتر

در اولین مرحله باید روتر خود را به یک مودم سازگار با شبکه شرکت ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی، متصل کنید. برای برقراری این اتصال می‌توانید از کابل شبکه (Ethernet) استفاده نمایید. تنها کافیست تا مودم خود را خاموش کرده و پس از روشن کردن روتر، آن را با کابل گفته شده به مودم وصل کنید. بطور معمول کابل باید در درگاهی که با عبارت Internet یا WAN مشخص شده است، قرار بگیرد. در نهایت می‌توانید مودم را روشن کنید؛ اما توصیه می‌شود پیش از برقراری سیگنال قوی که نشانگر اتصال پایدار میان مودم و روتر است، سایر دستگاه‌ها را به شبکه وصل نکنید.

یافتن قسمت تنظیمات روتر

تمامی روترها از یک رابط کاربری وب برخوردارند که به کمک آن، می‌توان اقدام به پیکربندی تنظیمات از طریق مرورگر کرد. پیکربندی صحیح روتر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و نقش بسزایی در تعیین سطح امنیت شبکه خانگی خواهد داشت. آسان‌ترین روش برای ورود به پنل تنظیمات هر روتر، وارد کردن عبارت 192.xxx.x.x در قسمت آدرس بار مرورگر دلخواه و فشردن کلید Enter است. البته به جای x باید آدرس لوکال روتر را جایگزین کنید. آدرس روترها با توجه به سازنده، متفاوت خواهد بود؛ در نتیجه می‌توانید با یک جستجوی ساده در اینترنت مقادیر موردنظر را پیدا کنید. پس از یافتن ورودی بخش پیکربندی، باید نام کاربری و رمز عبور خود را جهت دسترسی به تنظیمات تایپ کنید. اگر در طی این مرحله با مشکل مواجه شدید، می‌توانید به سایت سازنده یا دفترچه راهنمای محصول مراجعه نمایید.

تغییر رمز عبور پیش‌فرض روتر

روترها به طور معمول همراه با رمزهای عبور و نام‌های کاربری قابل حدس به بازار عرضه می‌شوند؛ در نتیجه اگر آن‌ها را تغییر ندهید، افراد سودجو می‌توانند تنها با دانستن نوع برند روتر و استفاده از مقادیر پیش‌فرض رایج، وارد قسمت تنظیمات شوند. پس بهتر است در گام بعدی، اقدام به تغییر اطلاعات حساب کاربری اصلی روتر کنیم. با کمی جستجو در تنظیمات می‌توانید گزینه Change Password یا موارد مشابه با آن را پیدا کنید. سپس رمز عبور جدید را وارد کرده و در نهایت تغییرات صورت گرفته را ذخیره نمایید. همیشه به یاد داشته باشید که یک رمز عبور مناسب حداقل ۸ حرف خواهد داشت و ترکیبی از اعداد، حروف بزرگ و کوچک و کاراکترهای ویژه (مثل # و @) خواهد بود.

آپدیت رمزگذاری روتر

رمزگذاری یکی از موثرترین قسمت‌ها در تامین امنیت شبکه‌های بی‌سیم است. تنظیمات رمزگذاری تاریخ گذشته می‌تواند دسترسی آسان‌تر افراد سودجو را به نقاط آسیب‌پذیر فراهم کند؛ بدون اینکه نیازی به اطلاعات کاربری و رمز عبور داشته باشند. برای آپدیت شیوه رمزگذاری، باید تنظیمات مرتبط با آن را در پنل پیکربندی روتر بیابید. بطور معمول عبارت Wireless Security نشانگر بخش موردنظر خواهد بود. توصیه می‌شود حالت WPA2 PSK را برای روتر خود انتخاب کنید؛ اما در صورت دسترسی به حالت WPA3 SAE می‌توانید از آن استفاده نمایید. در نهایت تغییرات اعمال شده را با انتخاب کلید Set یا Save ذخیره کنید.

غیرفعال‌سازی دسترسی از راه دور

اگرچه دسترسی از راه دور به پنل مدیریت روتر به طور معمول چندان خطرناک نیست؛ اما غیرفعال کردن آن می‌تواند امکان نفوذ از این طریق را بطور کلی مسدود سازد. در چنین شرایطی حتی اگر رمز عبور شبکه بی‌سیم افشا شود، امکان تغییر تنظیمات آن وجود نخواهد داشت. برای انجام چنین کاری به دنبال عبارت‌های Remote Access یا Remote Administration در پنل روتر باشید. گاهی اوقات ممکن است ویژگی گفته شده تحت عنوان Remote Management ذکر شده باشد. البته قابلیت مذکور به شکل پیش‌فرض در بیشتر روترهای موجود در بازار غیرفعال است؛ اما کاربران می‌توانند به صورت دستی نیز آن را خاموش کنند.

تغییر نام شبکه بی‌سیم

SSID به نام اصلی شبکه بی‌سیم خانگی شما گفته می‌شود و امکان تغییر آن در همان مراحل ابتدایی پیکربندی وجود دارد. همچنین ویرایش این نام از اتصال ناخواسته سایر افراد جلوگیری به عمل می‌آورد و می‌تواند به ساکنان خانه در یافتن شبکه صحیح کمک کند.

برای تغییر SSID به دنبال قسمت Wireless Settings یا Wi-Fi Setup در کنسول روتر باشید. سپس روبه‌روی عبارت SSID یا Network name می‌توانید یک قسمت خالی متنی برای وارد کردن عنوان دلخواه مشاهده کنید. طولانی‌ترین نام قابل انتخاب شامل ۳۲ کاراکتر خواهد بود. احتمال دارد که در هنگام تغییر نام نیاز به وارد کردن دوباره رمز عبور نیز وجود داشته باشید. در نهایت با فشردن کلید Apply یا Save قادر خواهید بود تا تغییر ایجاد شده را ذخیره کنید. بهتر است از انتخاب اسامی حاوی اطلاعات شخصی خودداری کنید. بهره‌گیری از عناوین مستعار می‌تواند روشی مناسب برای پنهان کردن هویت صاحب شبکه باشد.

تغییر آدرس آی‌پی پیش‌فرض

برای ارتقای امنیت هنگام تنظیم شبکه خانگی، بهتر است آدرس آی‌پی پیش‌فرض روتر را تغییر دهید. آی‌پی آدرس، همان اعدادی است که در مرحله دوم برای دسترسی به روتر و ورود به پنل تنظیمات استفاده کرده بودید. برای انجام این کار، پس از ورود به بخش پیکربندی روتر، قسمت Network Configuration را پیدا کنید. سپس یک یا هر دو سری آی‌پی مشاهده شده در قسمت LAN IP Address را عوض کنید. برای مثال اگر آی‌آپی آدرس پیش‌فرض تعریف شده درون روتر 192.168.200.01 باشد می‌توانید آن را به 192.168.200.36 تبدیل کنید. در نهایت روی گزینه Apply یا Save کلیک کنید و سپس روتر را ریستارت نمایید.

تنظیم آی‌پی آدرس استاتیک

در بیشتر شبکه‌ها، روتر به عنوان ابزار مدیریت پیش‌فرض آی‌پی در نظر گرفته می‌شود؛ به عبارتی دیگر روتر برای دستگاه‌های متصل به شبکه یک آی‌پی متغیر انتخاب خواهد کرد. اگر قصد اتصال به سرور خاصی داشته باشید یا بخواهید خارج از شبکه فعلی دسترسی پیدا کنید؛ می‌توانید از قابلیت DHCP Reservation استفاده نمایید. در واقع با این حالت می‌توانید روتر را مجبور کنید تا همیشه یک آی‌پی ثابت (استاتیک) برای یک دستگاه خاص در نظر بگیرد. برای جستجوی نام این ویژگی در قسمت تنظیمات قادر خواهید بود به گزینه‌های مورد نیاز دست پیدا کنید.

فیلتر کردن مک آدرس‌ها

همه دستگاه‌ها از یک آدرس مک (Media Access Control) انحصاری بهره‌مند هستند که به عنوان عامل شناسایی آن‌ها در شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند. با افزودن مک آدرس دستگاه‌های خود به پیکربندی روتر و ممانعت از اتصال سایر دستگاه‌ها با مک آدرس‌های متفاوت، می‌توانید شبکه خانگی ایمن‌تری داشته باشید. برای یافتن آدرس مک می‌توانید به بخش تنظیمات دستگاه‌های گوناگون مراجعه کنید یا دستور getmac را در Command Prompt ویندوز تایپ نمایید و کلید Enter را فشار دهید.

هنگامی که درون پنل تنظیمات روتر خود هستید، قسمت MAC Filter را پیدا کرده و سپس با تعریف یک فیلتر جدید، آدرس دستگاه‌های خود را وارد کنید. ممکن است ویژگی مذکور تحت عناوین دیگری مثل Network Filter یا Access Control میان گزینه‌های تنظیمات روتر قرار گرفته باشد.

اتصال به شبکه خانگی

اکنون شبکه خانگی برای اتصال دستگاه‌های مختلف آماده است. اگرچه فرایند اتصال به روتر ممکن است در محصولات برندهای مختلف کمی تفاوت داشته باشد، اما اساس آن یکسان خواهد بود. تنها کافی است تا نام شبکه خانگی خود را در میان نقاط قابل اتصال پیدا کرده و سپس رمز عبور در نظر گرفته شده در مراحل قبلی را وارد نمایید.

بهبود قابلیت‌های امنیتی شبکه خانگی می‌تواند در بلند مدت نقش چشمگیری در جلوگیری از بروز مشکلات سایبری داشته باشد. انجام این فرایند کمی زمان‌بر خواهد بود؛ اما خوشبختانه به مهارت و دانش قبلی چندانی نیاز ندارد و کاربران مبتدی هم می‌توانند با دنبال کردن آموزش‌ها، موانع امنیتی مناسب را تعریف کنند.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

آنتی ویروس نرم افزاری است که امنیت کامپیوترها را افزایش می‌دهد و همواره در حال فعالیت است. مدت‌هاست شاهد استفاده از آن‌ها روی کامپیوترها هستیم و شرکت‌های مختلفی در این زمینه کار می‌کنند، اما آنتی ویروس چگونه کار می‌کند؟

اکثر کاربران روی سیستم خود آنتی ویروس دارند و از آن برای اسکن ویروس‌ها استفاده می‌کنند. با این وجود، از کار این نرم افزار اطلاع دقیقی ندارند و نمی‌دانند چگونه کارهایش را انجام می‌دهد. به همین دلیل می‌خواهیم در ادامه نحوه کار این نرم افزارها را توضیح دهیم.

 

ویروس‌ها معمولا کجا مخفی می‌شوند؟

ویروس‌ها می‌توانند در جاهای مختلفی قرار بگیرند، از اسناد گرفته تا فایل‌هایی که در بخش‌های متنوع سیستم قرار دارند. آن‌ها حتی می‌توانند در فایل‌ها و فولدرهای سیستمی مهم یا حتی بایوس کامپیوتر مخفی شوند. حتی بخش بوت هارد درایو هم از دست ویروس‌ها در امان نیست و ویروس‌ها می‌توانند از همین طریق در هنگام بالا آمدن سیستم هم به آن دسترسی پیدا کنند.

ویروس‌ها برای حمله به کامپیوتر شما روش‌های مختلفی را در پیش می‌گیرند. برای مثال برخی از آن‌ها نقش فایل‌های سیستمی مهم را بازی می‌کنند و برخی بدون هیچ‌گونه هشداری سیستم‌تان را قفل می‌کنند. برخی ویروس‌ها هم پیش از اینکه دستشان رو شود، تا جای ممکن در سیستم گسترش پیدا می‌کنند.

همین روش‌های مختلف باعث شده کاربران به فکر استفاده از آنتی ویروس باشند و البته شرکت‌های مختلفی هم در این حوزه فعالیت کنند. بنابراین انتخاب یک اسکنر ویروس مناسب برای در امان ماندن در هنگام گشت‌و‌گذار در اینترنت، اهمیت بالایی دارد.

 

آنتی ویروس چگونه کامپیوتر را اسکن می‌کند؟

پیش از اینکه یک برنامه آنتی ویروس شروع به اسکن سیستم شما کند، باید بداند دنبال چه مواردی باشد. هر اسکنری یک کتابخانه گسترده‌ و عظیم از ویروس‌های شناخته شده دارد که با گذشت زمان، به تعداد آن‌ها افزوده می‌شود. در حقیقت هرچقدر که زمان بگذرد، حجم این کتابخانه بیشتر می‌شود.

یک آنتی ویروس برای اینکه بتواند از کاربران محافظت کند، باید یک کتابخانه بزرگ داشته باشد و به صورت مداوم آن را آپدیت کند تا جدیدترین ویروس‌ها را پوشش دهد. به همین دلیل باید این اسکنر را آپدیت کنید چرا که اگر کتابخانه‌اش بروز نشود، کار چندانی نمی‌تواند انجام دهد.

در سال‌های اولیه‌ای که اینترنت بین عموم مردم گسترش پیدا کرد، این برنامه‌ها پولی بودند. اگرچه هنوز هم با نرم افزارهای پولی روبه‌رو هستیم، اما آنتی‌ویروس‌های رایگان زیادی هم در بازار وجود دارند که حتی در برخی از آن‌ها با عملکرد مشابه نمونه‌های پولی مواجه می‎‌شویم.

زمانی که از یک آنتی‌ویروس می‌خواهید سیستم‌تان را اسکن کند، میان فایل‌ها به دنبال کدهای مشکوک می‌گردد. زمانی که یک آنتی ویروس فایلی را اسکن می‌کند، کدهای فایل مورد تحلیل می‌گیرد و آن را با کتابخانه وسیعی که دارد، مقایسه می‌کند. اگر کد این فایل با کد ویروس موجود در کتابخانه مطابقت داشته باشد، به عنوان یک فایل آلوده درنظر گرفته می‌شود.

 

تفاوت اسکن سریع و اسکن کامل

اکثر آنتی‌ویروس‌ها به شما اجازه می‌دهند که میان اسکن سریع و اسکن کامل یا همان Quick Scan‌ و Full Scan، یکی را انتخاب کنید. البته ممکن است نام آن‌ها با توجه به آنتی ویروس متفاوت باشد، اما عملکردشان مشابه است.

همانطور که می‌توانید حدس بزنید، اسکن سریع در زمان کوتاهی انجام می‌شود و هدفش بررسی فایل‌های آلوده مرسوم و رایج است. متاسفانه اگرچه این نوع اسکن برای کاربران راحت‌تر است و کمتر وقتشان را می‌گیرد، اما چندان کارآمد نیست و بطور دقیق تمام ویروس‌ها را اسکن نمی‌کند.

در مقابل، اسکن کامل همانطور که از نامش پیداست، تمام فایل‌های کامپیوتر را برای مقایسه با کتابخانه‌اش بررسی می‌کند تا آلوده بودن آن‌ها را تشخیص دهد. اگرچه فول اسکن زمان بیشتری از شما می‌گیرد، اما ویروس‌های احتمالی موجود در تمام فایل‌های ضروری را بررسی می‌کند و امنیتش بیشتر است.

 

آنتی ویروس چگونه با فایل‌های آلوده برخورد می‌کند؟

زمانی که نرم افزار یک فایل را به عنوان فایلی آلوده شناسایی می‌کند، یکی از سه کار زیر را انجام می‌دهد:

 

۱. حذف ویروس

اگر برنامه یک ویروس را در فایلی شناسایی کند و بتواند بدون آسیب رساندن به خود فایل ویروس را حذف کند، آن را ضدعفونی می‌کند. در این حالت ویروس از فایل حذف می‌شود و فایل عملکردی مشابه حالت اصلی‌اش از خود نشان می‌دهد.

 

۲. قرنطینه کردن

برنامه‌ها برای اینکه روی سیستم‌تان عملکرد عادی داشته باشند، باید با فایل‌های مختلفی ارتباط برقرار کند که همین موضوع می‌تواند منجر به گسترش بیشتر ویروس شود. اما اگر یک فایل آلوده قرنطینه و ایزوله شود، به محل مطمئنی منتقل می‌شود تا کامپیوتر دیگر به آن دسترسی نداشته باشد. در حقیقت این فایل از سایر بخش‌های سیستم عامل جدا می‌شود تا آسیب بیشتری به سیستم‌تان وارد نکند.

 

۳. حذف فایل

آخرین راه‌حل برای حذف ویروس، پاک کردن فایل آلوده است. مسلما هیچ‌کدام از ما نمی‌خواهیم یک فایل را از دست بدهیم، اما برخی مواقع برای اینکه ویروس بیشتر به سیستم آسیب وارد نکند، چنین رویکردی الزامی است. برخی ویروس‌ها را نمی‌توان بدون آسیب رساندن به فایل پاک کرد یا از سایر بخش‌های سیستم جدا کرد، بنابراین آنتی ویروس خود فایل را حذف می‌کند.

آنتی ویروس‌های مختلفی در بازار وجود دارند که هرکدام برندهای مختلفی را یدک می‌کشند و حجم‌های متفاوتی دارند. برخی از آن‌ها تاثیر منفی زیادی روی عملکرد سیستم‌تان دارند و آن را کند می‌کنند و تعدادی دیگر سبک‌تر هستند.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

 

دامین چیست ؟

دامین نام منحصر به فردی است که برای شناسایی سایت های اینترنتی ( وب سایت ها ) مورد استفاده قرار میگیره که از سه بخش کلی تشکیل میشه :

 

بخش اول دامین www

بخش اول یک دامین نشان دهنده ماهیت دامین هست برای مثال www مخفف World Wide Web می باشد .

 

بخش دوم نام دامین یا Domain Name

بخش دوم همون عنوان brand و یا اسم تجاری وب سایت است که خود صاحب دامین انتخاب میکنه .

 

بخش سوم پسوند و یا Top-Level Domain

بخش سوم که اکثر ما با عنوان پسوند می شناسیم به اصطلاح دامین سطح بالا TLD و یا Top-Level Domain نامیده میشه . پسوند دامین یا TLD نشان دهنده زمینه کاری و موقعیت جغرافیایی یک وب سایت است . در کل دو نوع TLD وجود داره : CTLD یا Country Top-Level Domain که نشان دهنده موقعیت جغرافیایی وب سایت است برای مثال : دامین هایی با پسوند ir نشون دهنده این هستند که این سایت ها در ایران مستقر هستند ! لیست مهمترین CTLD ها رو در پایین همین پست می تونید ملاحظه کنید . GTLD یا Global Top-Level Domain در واقع به دامنه های جهانی گفته میشه که اگه خاطرتون باشه در اولین پست آموزش وبلاگ نویسی عرض کردم که این نوع دامین ها از همه گرون تر هستند . دامین هایی با پسوند org , net , biz , info , com و … همگی جزء GTLD ها به حساب میان .

 

اولین دامین ثبت شده در اینترنت

اولین دامین com ثبت شده در اینترنت symbolics.com می باشد که در 15 مارچ سال 1985 میلادی متولد شد ! شرکت Symbolics یک شرکت کامپیوتری بود که دفتر مرکزی آن در ماساچوست مستقر بود . Russell Noftsker موسس و اولین مدیرعامل این شرکت بود . شرکت Symbolics تولید کننده ماشین های Lisp بود . ماشین های Lisp و یا همان Lisp Machine کامپیوترهایی بودند که نرم افزارهای نوشته شده به زبان برنامه نویسی Lisp را اجرا می کردند . زبان برنامه نویسی Lsip دومین زبان برنامه نویسی سطح بالا در دنیاست ( از لحاظ قدمت ) که توسط John McCarthy دانشمند بزرگ علم کامپیوتر در سال 1958 در دانشگاه MIT اختراع شد . از بحث اصلی خارج نشیم ! دامین symbolics.com در 27 اُگست سال 2009 به fx.com فروخته شد .

 

چند دامین در دنیا وجود دارد ؟

تعداد دامین های بین المللی در سال 2013

 

تا سال 1992 حدود 15 هزار دامین com در اینترنت به ثبت رسید . در دیسمبر سال 2009 این رقم به 192 میلیون دامین رسید ! اغلب این دامین ها با TLD یا پسوند com ثبت شده بودند . از 15 مارچ 2010 84 میلیون دامین دیگر با پسوند com ثبت شده که از آنها 11.9 میلیون وب سایت های تجارت آنلاین ، 4.3 میلیون سایت تفریحی ، 3.1 میلیون وب سایت اقتصادی و 1.8 میلیون وب سایت ورزشی به وجود آمد ! در حال حاضر بیش از 246 میلیون دامین در اینترنت ثبت شده !

 

چطور یک دامین مناسب انتخاب کنیم ؟

برای انتخاب یک دامین مناسب باید ابتدا چک کنید که آیا دامین مورد نظر شما آزاد هست یا نه . فکر میکنم واضح باشه که شما نمی تونید همون دامینی رو در اختیار داشته باشید که شخص دیگری قبلا خریده باشه . اغلب شرکت هایی که خدمات دامین و سرور ارائه میدن یک نرم افزار آنلاین هم دارند که شما با استفاده از اون می تونید دامین مورد نظرتون چک کنید تا ببینید که آیا کسی قبلا این دامین رو خریده یا نه . این نرم افزار آنلاین به شما امکان چک کردن همه TLD های قابل خرید برای ایرانی ها رو میده . اما اگر می خواهید دامین های بین المللی رو چک کنید به آدرس Whois.com و برای چک کردن دامین های ایرانی به آدرس whois.nic.ir مراجعه کنید . برای انتخاب دامین باید به چند نکته بسیار مهم دقت کنید

 

دامین نشان دهنده برند و نوع فعالیت شماست !

توجه داشته باشید که دامین در درجه اول نشان دهنده اسم تجاری و لقب شماست و از طرفی نوع فعالیت شما رو مشخص میکنه پس کاملا آگاهانه دامین رو انتخاب کنید ! معمولا افراد حقیقی یا حقوقی ( شرکت ها ، موسسات و… ) وقتی میخوان یک کار جدی در اینترنت انجام بدن حداقل دامین های اصلی مربوط به برندشون رو میخرن ! از نظر من (ابراهیم درویش) دامین های مهم com , net و دامین مربوط به منطقه جغرافیایی مثلا برای ما ایرانی ها ir است . در 95درصد موارد وقتی یک نفر 3 تا TLD از یک نام رو میخره دیگه کسی نمیاد TLD ( پسوند ) یگیره چون نمی تونه به شهرت برسه !

 

از حروف صدا دار کمتر استفاده کنید !

یکی از نکاتی که من تجربه کردم اینه که در زبان فارسی همه بعد از هر حرف بی صدا یک حرف صدادار هم میاد و از اونجایی که خیلی از واژه های فارسی رو با حرف انگلیسی میشه چند مدل نوشت ، توصیه میکنم اسمی رو انتخاب کنید که کمترین تشابه املایی رو داشته باشه ! مثلا حرف اوو رو میشه سه مدل نوشت : u , ou , oo . در نتیجه بهتره از حروف صداداری مانند اوو ، یی تا حد امکان اجتناب کنید چون ممکنه بعدا مشکلاتی مربوط به برندسازی رئ به وجود بیاره !

 

نامی متناسب با مخاطب خود انتخاب کنید !

ما به زبان فارسی صحبت می کنیم ! انتخاب اسم انگلیسی شما رو عقب میندازه ! اگر دقت کنید به ندرت میبینید سایت های ایرانی رو که با اسم انگلیسی به جایی رسیده باشن ! میشه اما خرجش سنگینه ! باید کلی هزینه تبلیغات کنید تا شناخته بشید پس واسه خودتون دردسر نسازین .

 

تشابه اسمی در انتخاب دامین

تشابه اسمی یک مسئله بسیار پیش پا افتاده است که همه جا چه در اینترنت و چه در دنیای واقعی اتفاق میوفته و اجتناب ناپذیره ! اما اگر اتفاق افتاد می توند با یک پسوند مرنبط دیگه اون اسم رو بگیرین چون چاره ای نیست . اگر پسوند مرتبط هم نبود نگران نباشید ! در این موارد می تونید از اعداد و یا کرکتر « – » استفاده کنید و بعد یا قبل اسم مورد نظر یک کلمه دیگه اضافه کنید . مثلا فرض کنید دامین darvish.ir رو قبلا گرفتن ! با اضافه کردن نام کوچک همه چی حل میشه و در ضمن بهتر هم میشه ! Ebrahim-Darvish.ir . اگر برای شخص حقیقی میخواهید یک دامین انتخاب کنید می تونید از پسوند net استفاده کنید . مثلا معنی آدرس Ebrahim-Darvish.net میشه : ابراهیم درویش در شبکه ( در اینترنت ) . و برای اشخاص حقوقی هم می تونید از پسوند های مرتبط استفاده کنید مثلا sch که در واقع مخفف School هست . مثلا مدرسه ابن سینا Ebnesina-sch.ir .

 

حتما از واژه نامه استفاده کنید !

واژه نامه دهخدا رو همه ما می شناسیم . بهترین مرجع برای شناخت معنی واژه های قدیمی پارسی همین کتابه پس برای اینکه بعدا مشکلی به وجود نیاد حتما معنی لغت و تلفظ صحیحش رو چک کنید ! اگر از اسم انگلیسی استفاده می کنید هم حتما در دیکشنری های انگلیسی به خصوص merriam-webster.com حتما چک کنید چون این دیکشنری ، برای دانشجوها تهیه شده و اطلاعات بسیار جامعی رو در اختیارتون میذاره . یکی اومد یه سایتی زد با دامین worldit بعد عنوان پارسی رو زده بود ورد آی تی !!! ( هنوزم هست حتما فوتر رو چک کنید ! 10 اسفند 91 ) . زشته ! هیچ آدم نُرمالی به همچین آدمایی اونم تو دنیای اینترنت تو سال 2013 اعتماد نمیکنه ! خیلی بده که انقدر راحت از یه وب سایت ایراد بگیرن چون این مسائل ، جزء پیش تولید یک وب سایت هست و حتما باید رعایت بشن !

 

چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی ؟

در انتخاب اسم دقت کنید ! خیلی دقت کنید ! بیشتر دقت کنید ! پشیمانی بعد از چند ماه ، در برخی موارد می تونه آسیب های جبران ناپذیری رو به یک وب سایت بزنه ! این آسیب ها رو بعدا به طور کامل مورد بررسی قرار میدم و راه های جلوگیری از این اشتباهات رو عرض خواهم کرد . اسم دامین نباید تا آخرین روز فعالیت سایت تغییر کنه مگر اجباری در کار باشه ! برای اینکه پشیمون نشید به این چند نکته دقت کنید :

1- تا حد امکان از اسم فارسی استفاده کنید !

2- از انتخاب اسم های عام مانند : مردم ، هوا ، زمین و… به هیچ وجه استفاده نکنید ! چون وب سایت های زیادی درباره این چیزا نوشتن امکان نداره تو گوگل بیاین بالا !

3- سعی کنید یک اسم منحصر به فرد انتخاب کنید که تا الان در اینترنت دیده نشده باشه و یا خیلی خیلی کم باشه .

 

راهنمای خرید دامین

از کجا می توانم یک دامین بخرم ؟ قیمت دامین چقدر است ؟

شرکت های زیادی هستند که خدمات دامین و سرور ارائه میدن . با یه جستجوی ساده هزار تا سایت میاد بالا اما حواس تون باشه گول قیمت رو نخورید ! شرکت مورد تایید و اطمینان من ایران هاست هست که واقعا هم از لحاظ فنی و تجربه و پشتیبانی و برخورد با مشتری کارشون درسته ! برای اطلاع از تعرفه و خدمات دامین شرکت ایران هاست به بخش خدمات دامین مراجعه کنید . من به این راحتی لینک اعتماد نمیدم ایشالا هیچوقت مشکلی پیش نیاد . مواظب باشید تاکید می کنم از هر کی دامین نخرید ! دزد زیاده ! بعضی از سایتا اصلا وجود خارجی ندارن .

دامین رو به نام خودشون می زنن و به شما هم اطلاع نمیدن و در موقعیت مناسب درست زمانی که دامین شما به شهرت رسید دامین رو ازتون Hijack میکنن و فلنگو میبندن ! قیمت پایین بی دلیل نیست ! البته اگر می خواهید دامین ir بگیرید توصیه میکنم حتما از وب سایت رسمی ایرانیک دامین مورد نظرتون رو بخرید . همونطور که در اولین پست آموزش وبلاگ نویسی عرض کردم قیمت دامین های بین المللی com , net , org , biz , info ( در اسفند 91 ) حدود 45 هزار تومنه و دامین های ایرانی هم از 10 تا 12 هزار تومن . مالکیت دامین یک ساله است بعد از یک سال شرکت باهاتون تماس میگیره و اطلاع میده که آیا مایل به تمدید هستین یا نه . معمولا شرکت ها تا 1 ماه بعد از پایان دوره اجاره دامین ، مالکیت دامین رو برای شما نگه میدارن تا شما فرصت تمدید داشته باشید .

 

 

لیست انواع پسوند دامین های ایترنتی TLD به همراه معنی آنها

com : مخفف کلمه commercial به معنی تجاری که اغلب سایت های تجاری دنیا با این TLD ثبت میشن .

net : مخفف کلمه network که دیگه معنیش رو میدونید دیگه ( شبکه ) .

org : مخفف کلمه organization به معنی سازمان .

biz : مخفف کلمه business به معنی تجارت .

info : مخفف کلمه information به معنی اطلاعات .

co : مخفف کلمه Colombia که خیلی ها به عنوان مخفف Corporation ازش استفاده میکنن !

ac : مخفف کلمه academy به معنی موسسه آموزشی و برای موسسات آموزشی استفاده میشه .

edu : مخفف کلمه Education و به معنی آموزش هست که برای سازمان های آموزشی مانند آموزش و پرورش استفاده میشه .

gov : مخفف کلمه Government به معنی دولت یا دولتی هست که برای سایت های دولتی کشور ها استفاده میشه .

 

پسوند های دیگه ای هم هستند که نشان دهنده موقعیت جغرافیایی وب سایت هستن و اسم بردنشون تا حدی ضروریه مثل : us برای ایالات متحده امریکا ، it برای ایتالیا ، ru روسیه ، asia آسیا ، dk دانمارک ، fr فرانسه ، eu اتحادیه اروپا ، uk انگلیس ، de آلمان ، cn چین ، il اسرائیل ، ca کانادا ، au استرالیا ، ae ایلات متحده عربی و … . لیست کامل پسوند های دامین در ویکی پیدیا موجوده .

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

با توجه به اینکه نقاط ضعف زیادی در یک شبکه وجود دارد، نمی‌توانیم به راحتی امنیت خودمان را تضمین کنیم. با این وجود می‌خواهیم به شما ۴ روش برای بررسی امنیت شبکه اینترنت را آموزش دهیم تا کمتر در معرض خطر قرار بگیرید و امنیت‌تان را افرایش دهید.

 

۱. بررسی فایروال سیستم

در اولین قدم برای بررسی امنیت اینترنت باید به سراغ فایروال بروید. کار اصلی فایروال محافظت از پورت‌های کامپیوترتان از دست ورودهای ناخواسته است. به همین دلیل می‌توانید به سراغ آزمایش این پورت‌ها بروید تا از عدم وجود ارتباطات غیرمجاز مطلع شوید.

 

۲. بررسی قدرت آنتی ویروس

آنتی ویروس‌ها برای اینکه فایل مخربی وارد سیستم‌تان نشود، فایل‌های دانلودی را بررسی می‌کنند. با توجه به نقشی که این نرم افزارها دارند، بهتر است عملکردشان را بررسی کنید تا ببینید کارهایشان را به درستی انجام می‌دهند یا خیر. اگر از آنتی ویروس نامناسب یا ضعیفی استفاده کنید، سیستم‌تان آلوده می‌شود و نه تنها امنیت داده‌هایتان به خطر میفتد، بلکه عملکرد کامپیوترتان هم کاهش می‌یابد.

برای بررسی امنیت یک آنتی ویروس، می‌توانید یک فایل EICAR را دانلود کنید. فایل‌های EICAR بی‌ضررر هستند، اما آنتی ویروس‌ها به گونه‌ای آموزش دیده‌اند که آن را به عنوان یک ویروس شناسایی کنند. فایل EICAR را می‌توانید به صورت فایل خالی یا در قالب فایل‌های ZIP دانلود کنید تا از آنتی ویروس مخفی بماند. با اینکار بدون اینکه آنتی ویروس به صورت مستقیم در معرض عامل تهدیدکننده قرار بگیرد، عملکردش را نشان می‌‌دهد.

 

۳. بررسی پروتکل در هنگام وبگردی

وقتی به وب‌سایتی با پروتکل HTTP دیتا می‌فرستید، به صورت یک «متن آشکار» (Plaintext) فرستاده می‌شود. این موضوع به معنای آن است که داده‌ها میان شما و سرور هدف رمزگذاری نمی‌شوند. بنابراین دیگران می‌توانند به آن‌ها دسترسی داشته باشند و اگر در حال استفاده از پروتکل HTTP در یک شبکه عمومی باشید، امنیت‌تان به خطر میفتد.

برخلاف HTTP، پروتکل HTTPS داده‌های شما را رمزگذاری می‌کند. HTTPS معمولا زمانی که وارد یک سایت می‌شوید، مورد استفاده قرار می‌گیرد تا دیتای شما مخفی باشد. شما با نگاه به آدرس URL یک وب‌سایت می‌توانید به پروتکل آن پی ببرید. در صورتی که در ابتدای URL کلمه HTTPS به چشم می‌خورد، پس ارتباط امن است.

مرورگرها شاید در کنار نوار آدرس یک آیکون قرار دهند تا از رمزگذاری داده‌ها مطمئن شوید. برای مثال در کروم با یک قفل کوچک روبه‌رو هستیم که HTTPS بودن سایت را مشخص می‌کند. بنابراین زمانی که می‌خواهید وارد حسابتان در یک سایت شوید، پروتکل آن را چک کنید. اگر این وب‌سایت HTTPS داشته باشد، می‌توانید با اطمینان خاطر وارد حسابتان شوید اما اگر با سایت HTTP روبه‌رو بودید، داده‌هایتان را در معرض خطر قرار می‌دهید.

اگر در حال استفاده از یک وب‌سایت معروف بودید اما در URL آن خبری از HTTPS نبود، احتمالا یک بدافزار شما را به یک سایت تقلبی مشابه وب‌سایت اصلی هدایت کرده و داده‌هایتان در معرض خطر قرار داد. هکرها با استفاده از این روش به اطلاعات ورود به حساب کاربران دسترسی پیدا می‌کنند. بنابراین HTTPS بودن وب‌سایت را قبل از ورود به حسابتان حتما بررسی کنید.

 

۴. حفظ امنیت روتر

آخرین روش برای حفظ امنیت شبکه اینترنت مربوط به روتر می‌شود. روتر مرکز اصلی ارتباط اینترنت خانگی شما به حساب می‌آید و می‌تواند دسترسی به اینترنت را کنترل کند که همین موضوع آن را به یکی از اهداف هکرها تبدیل می‌کند. به همین دلیل سعی در حفظ امنیتش داشته باشید تا در آینده برایتان دردسرساز نشود.

اول از همه مطمئن شوید که برای رمز عبور وای فای از WPA2 استفاده می‌کنید. اگر روتر را در گذشته نه چندان دور نخریده باشید، احتمالا از WPA2 استفاده می‌کند. روترهای قدیمی از WPA یا بدتر از آن از WEP استفاده می‌کنند. در صورت استفاده روتر از WEP، به فکر خرید روتر جدیدی باشید.

در ادامه پسورد روتر را بررسی کنید. یکی از این رمز عبورها برای دسترسی به شبکه و دیگری برای کنترل‌های ادمینی کاربرد دارند. روترهای مدرن از پسوردهای تصادفی استفاده می‌کنند تا از هک شدن جلوگیری کنند. با این وجود روترهای قدیمی برای دسترسی به پنل ادمین برای نام کاربری و پسورد از کلمه admin استفاده می‌کنند که در این صورت باید آن‌ها را تغییر دهید.

شما همچنین می‌توانید SSID روتر خود را تغییر دهید. در حالت پیش فرض روتر از نام مدلش استفاده می‌کند و اگر هکرها به نقص امنیتی در مدل روتر شما پی ببرند، می‌توانند به آن نفوذ کنند. بنابراین نام روتر خود را تغییر دهید.

با چهار روش بالا می‌توانید از دسترسی هکرها به ارتباط اینترنتی خود جلوگیری کنید و امنیت شبکه را افزایش دهید. این راه‌حل‌ها پیچیده نیستند و زمان زیادی هم از شما نمی‌گیرند، با این حال می‌توانند به حفظ امنیت داده‌هایتان کمک کنند.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

کاربران کامپیوتر به سه دسته تقسیم می‌شوند: آنهایی که از ماوس استفاده می‌کنند، آنهایی که از کیبورد استفاده می‌کنند و آنهایی که ترجیح می‌دهند با کورتانا و سیری صحبت کنند. مهم نیست که در کدام دسته قرار گرفته‌اید، نمی‌توانید انکار کنید که ترفندهای ساده کامپیوتری و میانبرهای خاص تا چه حد کار شما را در استفاده از کامپیوتر آسان‌تر می‌کند.

 

چند نمونه از ترفندهای ساده کامپیوتری

این تکنیک‌ها به شما کمک کی‌کند تا تجربه استفاده روزانه از کامپیوتر خود را بهبود ببخشید و همینطور امنیت و بهره‌وری‌تان را بالاتر ببرید. در ادامه این مطلب نمونه‌ای از ترفندهای ساده کامپیوتری را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت.

 

 باز کردن تب جدید با Ctrl + T

زمانیکه عمده فعالیت شما با مرورگر کامیپوتر است، برای بالابردن سرعت خود و به جای آنکه از ماوس برای باز کردن پنجره جدید استفاده کنید، تب جدید را با فشار دادن همزمان کلیدهای “ctrl” و حرف T باز کنید. البته اگر سیستم شما مک‌بوک است به‎جای کنترل، کلید “command” را نگه دارید.

از گوگل بپرسید

بیشتر مشکلاتی که در زمینه IT با آن روبه‌رو هستید، با انجام چند مرحله ساده حل می‌شود. البته بسیاری از حل مشکلات خود وحشت دارند و ترجیح می‌دهند کامپیوتر خود را به دست متخصصین بسپارند. اما به خاطر داشته باشید که گوگل بسیار هوشمند است و شما می‌توانید با نوشتن مشکلات خود بدون صرف هیچ هزینه‌ای، آنها را برطرف کنید.

کلید میان‌بر کورتانا

برای کاربرانی که لپ‌تاپ‌های مایکروسافت دارند و یا آخرین نسخه از ویندوز 10 را در سیستم خود نصب کرده‌اند، کورتانا دستیار دیجیتال بسیار مفیدی است. اگر نمی‌دانید که چطور با Cortana صحبت کنید، کلید ویندوز و حرف C را فشار دهید. کورتانا به سوالات شما در حد توانش پاسخ خواهد داد.

شارژ لپ‌تاپ در حالت پرواز

زمانیکه لپ‌تاپ خود را روی حالت پرواز (airplane mode) قرار می‌دهید، یعنی به امکاناتی مانند وای‌فای و بلوتوث دسترسی ندارید. این باعث می‌شود تا به باتری لپ‌تاپ فشار کمتری وارد شود و شارژ آن آرام‌تر از حد معمول خالی شود. علاوه‌‌براین، در حالت پرواز سرعت شارژ شدن باتری نیز بالاتر می‌رود.

تنظیم روشنایی صفحه

شما می‌توانید با نصب برنامه f.lux تنظیم میزان روشنایی صفحه‌نمایش کامپیوتر را به دست آن بسپارید. این برنامه به صورت خودکار و بسته به نور محیط میزان روشنایی صفحه را تنظیم می‌کند. بسیاری از کامپیوترها حالت Night Light را برای تنظیم نور فقط در زمان شب دارند، اما f.lux بسته به نور محیط روشنایی را تنظیم می‌کند.

دسکتاپ تمیز

اگر با سرعت کامپیوتر خود مشکل دارید، شاید دلیل آن شلوغ بودن بیش از اندازه دسکتاپ باشد. برای بالا بردن سرعت کامپیوتر خود، تمام عکس‌ها، فیلم‌ها و فایل‌هایی که بر روی دسکتاپ ذخیره کرده‌اید را به درایوی به غیر آنکه ویندوز در آن نصب است، انتقال دهید. دسکتاپ تمیزتر به معنی کامپیوتری سریع‌تر است.

ایتالیک و بولد کردن متن

با گرفتن متن مورد نظرتان و فشار دادن همزمان دو کلید “ctrl” و حرف I آن را به استایل ایتالیک تبدیل کنید. البته با فشار دادن دوباره همان کلیدها متن به حالت عادی باز خواهد گشت. با فشار دادن کلید “ctrl” و حرف B هم متن مورد نظر شما بولد خواهد شد.

ترفندهای ساده کامپیوتری که در بالا به آنها اشاره کردیم، تنها چند نمونه بسیار کوچک از دنیای بزرگ کامپیوتر است و بدون شک استفاده از آنها تجربه کاربری بهتری برای‌تان رقم خواهد زد.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

امروزه بر هیچ فردی، میزان شهرت و اهمیت گوگل، پوشیده نیست. گوگل نامی قدرتمند در عرصه کاوش است که موتور جستجوی آن در کسری از ثانیه، با بررسی صفحات وب، به راحتی آن‌ها را طبقه‌بندی و Index می‌کند. کمتر کسی پیدا می‌شود که نیاز خود را در هر مرورگری جز گوگل کروم جستجو کند. مرورگر گوگل کروم، دارای ابزارهای متنوعی است؛ برفرض مثال ماشین حساب، محاسبه نرخ ارز و تبدیل واحدهای اندازه‌گیری، وضعیت آب و هوا و تایمر گوگل، از این دسته هستند. این مرورگر، بی‌تردید هیولای دنیای جستجوی مطالب در سراسر دنیاست.

اینکه شما جزو کدام دسته از کاربران هستید که برای جستجو وارد گوگل می‌شود، بسیار مهم است. دنبال هرچیزی که باشید، در گوگل پیدا خواهید کرد. شاید پیش آمده باشد که در هنگام جستجوی یک مطلب، آن را در گوگل پیدا نکردید و ناامید شدید؛ اما مشکل در نحوه جستجوی شماست. در این مقاله قصد داریم به بررسی ترفندهای جستجو در گوگل پرداخته و آن‌ها را شرح دهیم.

ترفندهای جستجو حرفه‌ای در گوگل

قبل از اینکه به بررسی ترفند‌های جستجوی حرفه‌ای در گوگل بپردازیم، باید از چرایی ورود خود به گوگل و جستجوی موضوع مربوطه، آگاه باشیم. کلاً هدف از ورود به گوگل بر 3 شرط است:

1‌-یافتن منابع معتبر و مناسبی برای مطالب

2-انجام فرایند جستجو به شکلی سریع‌تر

3-افزایش کیفیت کار خود

حال با آگاهی از این 3 هدف، باید بدانیم که پایگاه داده گوگل، بسیار قوی و پر از مطالب مرتبط به هم بوده که همگی از چگونگی جستجوی کاربران، به دست آمده است. اگر دنبال جستجوی مطلبی هستید، مطمئناً بعد از جستجوی آن؛ به نتایج مشابه و زیادی برخورد کردید که شما را سردرگم کرده است.

استفاده از علامت کوتیشن برای جستجوی بهتر

تصور کنید شما قرار است “دانلود کروم” را در مرورگر و نوار جستجوی گوگل، پیدا کنید. سوال اینجاست که بهترین روش جستجو چیست؟ پاسخ در محدودسازی و بیشتر کردن دقت گوگل به عبارت جستجوی شماست. در نظر داشته باشید که کلمه دانلود کروم ممکن است به دفعات، جهت جستجو توسط کاربران نوشته شده باشد؛ پس قطعاً منتظر نتایج زیادی باید باشید. حال چطور این نتایج را برای رسیدن به منبع اصلی محدود کنیم؟ پاسخ در استفاده از علامت کوتیشن است. پس عبارت خود را به شکل “دانلود کروم” در بخش نوار جستجو مرورگر می‌نویسیم. به این صورت : دانلود کروم

استفاده از علامت ستاره
گاهی هنگام جستجو در گوگل ابهاماتی ممکن است وجود داشته باشد. تصور کنید که شما دنبال پیدا کردن نام فیلمی به کارگردانی فرد مورد نظر خود هستید؛ اما نام فیلم را بخاطر ندارید؛ استفاده از علامت ستاره در اینجا کاربرد دارد. برای مثال: فیلم‌ * به کارگردانی رضا‌ عطاران. حال چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

گوگل بعد از جستجوی شما به این شکل، تمامی اطلاعات مربوط به فرد مورد نظر شما و فیلم‌های آن را در اختیارتان قرار می‌دهد. علامت ستاره، دقیقاً نقشی برعکس نقل قول و کوتیشن دارد؛ یعنی شما دچار ابهام در جستجوی منبع خود بوده و نیازمند دسترسی به همه اطلاعات هستید.

جستجو در محتوای یک سایت
در این ترفند، شما از تمامی منابع خود برای جستجو آگاه هستید ولی نیاز به بررسی آن از یک سایت مشخص را دارید؛ گوگل این امکان را دارد که کاربر بتواند نتایج جستجو را محدود به یک سایت خاص کند. خیلی از اوقات، جستجو با گوگل کروم در داخل محتواهای یک سایت خاص، از ابزار جستجوی درون خود آن سایت هم بهتر عمل کرده و کارایی بهتری دارد.

سوال اینجاست که چطور این عمل را انجام بدهیم؟ برای آن که در محتواهای یک سایت مشخص جستجو کنیم، باید ابتدا عبارت روبرو را در کادر جستجو تایپ کنیم: Site:example.com (به جای com. هر دامنه دیگری که سایت مورد نظر شما در آن قرار گرفته است را باید تایپ کنید).

در مرحله دوم، با یک فاصله می‌توانید عبارت مد‌نظر خود را بنویسید. اگر عبارت یا کلیدواژه‌ای در جلوی آدرس سایت نوشته نشود، گوگل هر صفحه‌ای از آن سایت را که Index یا طبقه‌بندی کرده، به نمایش در می‌آورد.

تصور کنید که شما به دنبال مطلبی در سایت آی‌تی‌رسان هستید؛ پس باید به این شکل در نوار جستجو تایپ کنید: Site:tilatel.com (مطلب مورد نظر)

حال کار شما را راحت شده و فقط کافیست در قسمت جستجو سایت کلمه مورد نظر را تایپ کرده سپس بر روی جسجوی بیشتر کلیک کنید؛ همانطور که مشاهده می کنید مطلب مورد نظر در گوگل جستجو شده است!!

جستجوی فایل‌ خاص
ممکن است شما در بخشی از جستجوی خود، فقط به دنبال یک فایل خاص مثل یک PDF باشید. این ترفند به افرادی که کارهای تحقیقاتی انجام می‌دهند، بسیار کارآمد است و از عبارت Filetype استفاده می‌شود.

نکته مهم این است که بعد از عبارت‌ filetype:، بدون هیچ فاصله‌ای باید پسوند فایل مورد نظر (pdf، docx، ppt و…) را نوشت. سپس با یک فاصله، می‌توانیم عبارت یا موضوع مورد نظر برای جستجو را تایپ کنیم. گوگل هر فایلی که با پسوند ثبت شده در رابطه با آن موضوع را داشته باشد، برای شما نمایش خواهد داد. پس مدل نهایی این ترفند به این شکل خواهد بود: Filetype:pdf

مشاهده صفحه سایت با وجود حذف شدن
اینکه بعد از مدتی، یک مطلب از روی سایت پاک شود، امری طبیعی است. حل این مشکل در کمک گرفتن از صفحات طبقه‌بندی شده در گوگل است. مرورگر گوگل، صفحات مربوط به نتایج را در یک حافظه‌ ذخیره و نگهداری می‌کند. این ویژگی به ما در رسیدن به صفحاتی که حذف شده یا در دسترس نیستند، کمک خواهد کرد.

نحوه استفاده از این ترفند به چه شکل است؟ فرضاً شما می‌خواهید آن طور که گوگل سایت مد نظر شما مثلاً آی‌تی‌رسان را طبقه‌بندی کرده، مشاهده کنید؛ کد استفاده به شکل :cache است که کد دستوری آن به صورت Cache:itresan.com است.

جستجو در گوگل از کل به جز
از دیگر ترفندهای کاربردی جستجوی حرفه‌ای در گوگل، جستجو از کل به جز است. به عبارتی بهتر است هنگام جستجو، ابتدا از کلیدواژه ساده‌تر و عبارت کلی استفاده کنیم؛ اگر به نتیجه مطلوب نرسیدیم، آن گاه جستجوی خود را به صورت جزئی‌تر کرده و از کلمات کلیدی طولانی‌تر استفاده کنیم.

بر فرض اگر عبارت مشخصی را در گوگل جستجو کردیم و نتایج باب‌میل نبود و نیاز به نتایج جزئی‌تر حس شد، عبارت مد نظر خود را کمی طولانی‌تر و گسترده‌تر،باید جستجو بکنیم. هرچه عبارت را طولانی‌تر تایپ کنیم، نتیجه قطعی‌تر را حس خواهیم کرد.

این احتمال هست که نتیجه مدنظر شما در همان عبارت‌های کلی و جستجو با کلیدواژه‌های ساده به نمایش در بیایند. پس این ترفند برای رسیدن به نتیجه اصلی، بسیار مفید است.

جستجو در بازه زمانی خاص
این ترفند از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین قسمت‌های این آموزش است که شاید خیلی از مشکلات شما را آسان کند. تصور کنید شما می‌خواهید اطلاعات آماری جمعیت و نتیجه آن را بین سال‌های 95 تا 90 بررسی کنید؛ باید بعد از عبارت مورد نظر خود، تاریخ دو سال را نوشته و در بین آن ها دو نقطه «..» قرار دهید که به این شکل نوشته خواهد شد: جمعیت ایران 95..90

قابلیت‌های بخش Tools در موتور جستجوی گوگل
با وجود این ترفندها، اما کار ما با این مرورگر قدرتمند تمام نشده است؛ مرورگر گوگل کروم، ابزار جداسازی جستجوی شما را نیز دارد. مثلاً شما به دنبال جستجوی یک عکس با‌کیفیت یا ویدئویی از گذشته و با هر کیفیتی هستید؛ گوگل با محدود کردن نحوه جستجوی مورد نظر، آن را پیدا خواهد کرد. در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

جستجو بر‌ اساس عکس‏
ممکن است شما در بخشی از جستجوی خود، به عکسی با اندازه بزرگ یا یک آیکون با رنگ خاص و… نیاز داشته باشید. در این حالت پایین بخش جستجو، گزینه All و Images و… را خواهید دید. مطابق تصویر بالا، در انتها گزینه Tools را انتخاب کنید تا نوار ابزاری دیگر در زیر نوار All باز شود. با انتخاب هر بخش مثل نوع، زمان، رنگ و حتی بخش کپی‌رایت و دسترسی استفاده، هدف انتخاب خود را گزینش کنید.

جستجو بر اسا‏‏س ویدئو
اگر قصد جستجوی ویدئویی را دارید، می‌توانید با محدود کردن جستجوی خود، سریعتر به آن دست یابید. شما می‌توانید بر اساس میزان مدت ویدئو (Any Duration)، کیفیت، زمان و در آخر پیدا کردن از منبع خاصی مثل یوتیوب، گوگل، کروم و فیسبوک آن را پیدا نمایید.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

 پیدا کردن رمز وای فای در ویندوز از طریق Network connections

به نظر این روش نسبت به روش دوم یکم طولانی تره اما چون یاد گرفتنش برای کاربران مبتدی راحت تره اول اینو نوشتم. در قسمت Network connections میتونید خیلی راحت و بی دردسر رمز عبور شبکه وای فای که بهش وصل هستین رو ببینید! برای ورود به بخش Network connections چند روش مختلف وجود داره که من برای این پست ساده ترینش رو بهتون یاد میدم.

■ کلید های ترکیبی Win + R رو با هم بزنید تا برنامه Run اجرا بشه.

■ حالا دستور ncpa.cpl رو وارد کنید و بعد دکمه OK یا Enter رو بزنید.

 

 

■ همونطور که میبینید در صفحه Network connections لیست تمام اتصال های دستگاه تون نمایش داده شده از جمله شبکه وای فایی که بهش وصل هستین. روی آیکن Wifi دابل کلیک کنید.

■ حالا در پنجره Wi-Fi status روی دکمه Wireless Properties کلیک کنید.

 

 

■ خب الان در پنجره Wireless Network Properties روی تب Security کلیک کنید.

 

 

■ در تب Security رمز عبور شما در کادر متنی Network security key نوشته شده اما مخفیه! برای نمایش رمز کافیه گزینه Show characters رو که زیرش نوشته شده تیک بزنید.

پیدا کردن رمز وای فای در ویندوز از طریق CMD یا PowerShell

روش دوم که به نظر من خیلی راحت تر و سریع تره استفاده از خط فرمان ویندوز یا همون Command prompt هست که خب ممکنه کاربرای مبتدی با محیطش حال نکنن. البته این روش هم در CMD قابل اجراست هم در PowerShell ویندوز و نتیجه اش دقیقا یکیه!

■ کلید های ترکیبی Win + R رو با هم بزنید تا برنامه Run اجرا بشه.

■ در کادر متنی دستور CMD رو وارد کنید و بعد دکمه OK یا Enter رو بزنید. اگر میخواید از طریق پاور شل PowerShell این کار رو انجام بدین میتونید به جای CMD بنویسید powershell و بقیه مراحل دقیقا یکیه و هیچ فرقی نداره.

 

 

■ خب همونطور که میبینید برنامه Command prompt ویندوز باز شده و آماده است. حالا دستور زیر به صورت دقیق تایپ کنید و کلید Enter رو بزنید.

netsh wlan show profile wifiname key=clear

حواس تون باشه اونجایی که نوشتم wifiname شما باید اسم وای فای خودتون رو وارد کنید!

■ بعد از اینکه دکمه Enter رو میزنید یه سری اطلاعات نمایش داده میشن که ما فقط به یک قسمتش کار داریم. همون آخراش یه قسمت هست با عنوان Security settings و در این بند آخرین گزینه Key content همون رمز وای فای شماست!

 

پیدا کردن رمز وای فای از طریق تنظیمات مودم

برای پیدا کردن رمز وای فای در تنظیمات مودم باید ین سری نکات مهم و پایه ای در مورد تنظیمات مودم رو بدونید! اگه با تنظیمات مودم ها آشنایی دارید اینم میتونه یه راه باشه اگه نه این راه حل رو توصیه نمیکنم چون ممکنه یکم برای کاربران مبتدی سخت باشه!

■ مرورگرتون رو باز کنید ؛ ترجیحا گوگل کروم.

■ برید به آدرس 192.168.1.1

■ حالا اینجا باید نام کاربری و رمز عبور مودم تون رو وارد کنید. این نام کاربری و رمز با رمز وای فای فرق داره ها!

■ خب از اینجا به بعد تو هر مودمی متفاوته چون چیدمان و بعضا عنوان منیو ها در برندهای مختلف با هم فرق داره. اما من بهتون میگم باید دنبال چه گزینه هایی بگردین تا بتونید به رمز وای فای دست پیدا کنید.

■ اول باید برید تو قسمت تنظیمات مربوط به WiFi یا WLAN و بعدش باید دنبال Security بگردین.

■ در قسمت مربوط به تنظیمات Security باید گزینه Pre Shared Key یا Security key یا Wi-Fi password بگردین. معمولا این گزینه در یک کادر متنی به صورت مخفی نوشته شده و کنارش یه تیک هست که اگر اون تیک رو بزنید رمز عبور وای فای رو بهتون نشون میده.

 

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

 

اسپلیتر Splitter چیست و چگونه کار می کند ؟

کلمه Split به معنی دونیم کردن هست که معمولا هم تقسیم به اعداد زوج رو با split بیان میکنن . Splitter هم همونطور که از اسمش معلومه وظیفه تقسیم کردن یا جدا کردن رو داره . اما جدا کردن چی ؟ جدا کردن سیگنال خط تلفن اصلی به یک سیگنال تلفن و یک سیگنال ADSL . اسپلیتر یک دستگاه کوچک معمولا سفید رنگیه که کلا ۳ تا پورت داره . ۱ پورت ورودی و دو تا پورت خروجی . هدف از آفرینش اسپلیتر این بوده که مردم بدون دغدغه به اینترنت وصل شن و البته بدون دغدغه با تلفن صحبت کنن . همونطور که می دونید و شاید هم ندونید ، سرویس ADSL روی همون خط تلفنی که باهاش مکالمه تلفنی دارید سوار میشه و برای ADSL یه خط مجزا در نظر نمی گیرن ، از اونجایی که سیگنال ADSL ( دیجیتال ) و سیگنال تلفن ( آنالوگ ) هیچ ربطی به هم ندارن تو کار همدیگه دخالت می کنن و به اصطلاح کانفیلیکت یا تداخل بوجود میاد . یه دفعه وسط کار با اینترنت اگه تلفن زنگ بخوره ، اینترنت قطع میشه و یا موقعی که به اینترنت وصل هستین ، حین مکالمه صدای هوم و یا نویز میشنوید . به همین دلیل اسپلیتر در مواقعی استفاده میشه که اولا این اتفاقات واستون بیفته ، ثانیا خط تلفن و سرویس ADSL تون هر دو روی یک خط باشه . در مواقعی که شما یک خط تلفن رو مخصوص سرویس ADSL می گیرید و قصد مکالمه تلفنی ندارید ، مشکلی پیش نمیاد . اسپلیتر جز وسایل الکترونیکی Passive یا غیر فعال به شمار میره ، یعنی برای کار احتیاج به برق نداره . اسپلیتر معمولا روی مودم ها هست .

 

طرز کار اسپلیتر دقیقا چیست ؟

فعلا نمی خوام خیلی تخصصی بگم چون بعدها قراره به طور مفصل در مورد مسائل الکترونیکی مثل فرکانس ، کلاک پالس ، فیلترها و … توضیح بدم . در این حد بدونید که فرکانس سیگنال تلفن با فرکانس سیگنال DSL فرق داره . تلفن سیگنال صوتی هست و همونطور که می دونید محدوده فرکانس صوت انسان بین ۲۰ هرتز تا ۲۰ کیلو هرتز هست که فرکانس خیلی بالایی نیست این سیگنال به عنوان یک سیگنال آنالوگ شناخته میشه . سیگنال آنالوگ یعنی سیگنالی که به زمان وابسته هست و با گذر زمان مقدار اون هم تغییر میکنه . این سیگنال صوتی به صورت یک شکل موج سینوسی هست . اما سیگنالی که به مودم ADSL میره ، حاوی صوت نیست ، دیتا یا داده هست که به عنوان سیگنال دیجیتال شناخته میشه و فرکانس بالایی داره ( یعنی در هر ثانیه دفعات بسیار بسیار زیادی تغییر وضعیت میده ) . پس خط تلفنی که سرویس ADSL روش سوار هست ، شامل دو سیگنال هست یکی دیجیتال یا داده و یکی هم سیگنال آنالوگ صوتی . مثلا الان خط تلفن هایی که ADSL ندارن فقط سیگنال صوتی دارن . حالا کاری که اسپلیتر انجام میده تفکیک سیگنال دیجیتال یا ADSL از سیگنال صوتی هست . برای جداسازی سیگنال ها در الکترونیک از فیلتر ها استفاده میکنن . فیلتر ها همونطور که از اسمشون پیداست ، محدوده ای از فرکانس ها رو فیلتر می کنن مثلا فیلتری داریم به نام فیلتر بالاگذر ، یعنی فرکانس های بالا رو عبور میده و فرکانس های پایین رو مسدود می کنه . فیلتر پایین گذر هم فرکانس های پایین رو عبور میده و اجازه عبور فرکانس های بالا رو نمیده . حالا سیگنال تلفن ( صوت ) فرکانس پایین و سیگنال ADSL سیگنال فرکانس بالا هست . کاری که اسپلیتر انجام میده اینه که اجازه عبور فرکانس های بالا ( ADSL ) رو به تلفن نمیده . همین . با این کار ، هیچ تداخلی بین سیگنال ها پیش نمیاد و هر کی کار خودشو می کنه . در شکل زیر کاملا مشخصه که اسپلیتر چه بلایی سر سیگنال ها میاره .

 

تشریح مدار داخلی اسپلیتر

اگر اسپلیتر رو باز کنید ۳ تا پورت می بینید و یک مدار الکترونیکی که خازن ، مقاومت و سلف ( سیم پیچ ) روی اون لحیم شده . در بعضی مواقع هم ، مقاومتی در کار نیست و یک عدد خازن یا یک عدد سیم پیچ می بینید . حالا این سیم پیچ در برخی اسپلیتر ها قوی تر و بهتره ( چوک ) و در برخی اسپلیتر های به درد نخور یه سیم پیچ ساده خواهید دید . تفاوت اسپلیتر های خوب و اسپلیتر های در پیت هم به المان های الکترونیکی داخل شون بر میگرده .

نوع آرایش این خازن و سلف ، تشکیل یک فیلتر پایین گذر رو میده . همونطور که بالاتر گفتم سیگنال ADSL فرکانس بالایی داره و کار اسپلیتر اینه که فرکانس بالای ADSL رو حذف کنه و فرکانس پایین مکالمه رو عبور بده . این کار با فیلتر پایین گذر امکان پذیره . داخل اسپلیتری که زیر مشاهده می کنید هم یک فیلتر پایین گذر می بینید که با سلف و خازن درست شده .

سیگنال ورودی به طور مستقیم و بدون دست کاری به پورت ADSL میره اما سیگنال ورودی با عبور از فیلتر پایین گذر به پورت تلفن میره .

 

 

چگونه اسپلیتر را به مودم و تلفن وصل کنیم ؟

اصلا پیچیده نیست . کلا ۳ تا سیم باید به اسپلیتر وصل کنید ، اگه به اسپلیتر با دقت نگاه کنید می بینید که کنار هر کدوم از پورت ها یک نوشته وجود داره ، کنار پورت ورودی ( تک پورت تنها ) نوشته Line ، کنار پورت خروجی که قراره به مودم وصل بشه نوشته DSL و یا Modem و کنار پورت خروجی که قراره به تلفن وصل بشه نوشته Phone . سیم تلفنی که از ساختمون میاد رو به Line بزنید . شکل زیر گویای همه چیز هست .

 

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

منبع باز ، اوپن سورس یا به عبارتی Open source که گاها از آن به عنوان متن باز نیز یاد می شود واژه ای است که نشان می دهد که یک محصول اجازه استفاده از کد منبع , اسناد طراحی یا محتوای خود را به دیگران می دهد.

این واژه در بسیاری از موارد به مدل منبع باز اشاره دارد که در آن, نرم افزار یا سایر محصولات اوپن سورس, به عنوان بخشی از جنبش منبع باز تحت یک پروانه اوپن سورس وارد بازار می شوند. استفاده از این واژه در ابتدا تنها در زمینه نرم افزار ها کاربرد داشت اما به مرور از بخش نرم افزار فراتر رفته و سایر محتواهای باز و شکل هایی از همکاری باز را در بر می گیرد.

ریشه منبع باز یا Open source

عبارت ساده انگلیسی منبع باز یا متن باز (open source) به صورت گاه و بیگاه در کتاب هایی که بیشتر از صد ها سال قدمت دارند مورد استفاده قرار می گرفت. برای مثال، در سال ۱۶۸۵، توماس ویلیس در کتاب “تمام قسمت های کاربردی فیزیک” می نویسد: “مایع از زخم به صورت جریانی قوی جاری می شود، به طوری که انگار از یک منبع باز رها شده است. این کار تا تخلیه کامل مایع از پا ادامه دارد.” با این وجود، معنی مدرن و امروزی واژه اوپن سورس اولین بار توسط گروهی از افراد در جنبش نرم افزار آزاد پیشنهاد شد. این افراد منتقد جهت گیری های سیاسی و مسائل فلسفه اخلاقی بودند که واژه نرم افزار آزاد به ضورت ضمنی به آن ها اشاره داشت و به همین دلیل به دنبال تغییر این وضعیت بودند تا از منظری تجاری به این مفهوم نگاه شود. علاوه بر این، گنگ بودن واژه نرم افزار آزاد مانع از استفاده از در کسب و کار های مختلف می شد. این گروه از افراد شامل کریستین پترسن، تاد اندرسن، لری آگوستین، جان هال، سم اوکمن، مایکل تیمن و اریک ریموند بودند. پترسن در جلسه ای که در پالو آلتو کالیفرنیا برگزار شد، در واکنش به بیانیه شرکت Netscape مبنی بر عرضه کد منبع برای مرورگر Navigator، پیشنهاد کرد تا از واژه اوپن سورس استفاده شود. فردای آن روز، لینوس توروالدز حمایت خود از این واژه را اعلام کرد و فیل هیوز هم در Linux Journal از این واژه حمایت کرد. در ابتدا به نظر می رسید ریچارد استالمن، بنیانگذار جنبش نرم افزار آزاد، نیز قصد استفاده از این واژه را دارد اما در ادامه نظر او عوض شد. Netscape کد منبع خود را تحت پروانه عمومی Netscape Public License و در ادامه تحت پروانه عمومی Mozilla Public License منتشر کرد.

از بین افراد این گروه، ریموند در تلاش برای محبوب شدن این واژه جدید بسیار فعال بود. او اولین بار ر فوریه ۱۹۹۸، درخواست استفاده از این واژه را به انجمن نرم افزار آزاد ارائه داد. کمی بعد، او با همکاری بروس پرنز، Open Source Initiative را تاسیس کرد.

به دنبال رویدادی که در آپریل ۱۹۹۸ توسط تیم اُرایلی برنامه ریزی شده بود، این واژه توجه بیشتری به خود جلب کرد. این رویداد که در ابتدا با نام اجلاس Freeware Summit و در ادامه با نام Open Source Summit شناخته شد، میزبان رهبران بسیاری از مهم ترین پروژه های اوپن سورس و رایگان بود. این افراد شامل لینوس توروالدز، لری وال، برایان بهلندورف، اریک آلمان، گیدو فان روسوم، میاکل تیمن، پل ویکسی، جیمی زاوینسکی و اریک ریموند بودند. در این اجلاس، واژه های جاگزین برای واژه نرم افزار آزاد مورد بحث و گفتگو قرار گرفتند. تیمن اعتقاد داشت بهتر است از واژه sourceware استفاده شود در حالی که ریموند پیشنهاد داد از واژه منبع باز استفاده شود. در ادامه این دو واژه توسط حاضرین در جلسه مورد نظر سنجی قرار گرفتند و برنده در کنفرانس مطبوعاتی که در غروب همان روز برگزار شد، اعلام شد.

بسیاری از موسسات بزرگ و رسمی به حمایت از جنبش کد منبع باز پرداختند. یکی از این موسسات، بنیاد نرم افزار Apachee است که از پروژه هایی مانند چارچوب اوپن سورس Apache Hadoop و سرور منبع باز HTPP یعنی Apache HTTP حمایت می کند.

مدل منبع باز و همکاری باز

مدل منبع باز یک مدل توسعه نرم افزار تمرکز زدایی شده است که مفهوم همکاری باز را تشویق می کند. همکاری باز، یعنی هر سیستم نوآوری یا تولیدی که بر شرکت کنندگانی با یک هدف اما در موقعیت های مکانی مختلف تکیه دارد. این شرکت کنندگان با یکدیگر تعامل دارند تا محصول یا خدمتی با ارزش اقتصادی تولید کنند. این محصول هم در اختیار مشارکت کنندگان در تولید و هم در اختیار سایر افراد قرار می گیرد. یکی از اصول توسعه نرم افزار اوپن سورس، تولید توسط همتایان است و محصولاتی مانند کد منبع، بلوپرینت ها و مستندات به صورت رایگان در اختیار عموم قرار می گیرد. جنبش منبع باز در نرم افزار ها، در پاسخ به محدودیت های اعمالی بر کدهای اختصاصی آغاز شد. این مدل برای پروژه هایی مانند تکنولوژی های اختصاصی منبع باز و تکنولوژی اوپن سورس کشف دارو مورد استفاده قرار می گیرد.

مدل منبع باز برای توسعه نرم افزار الهام بخش استفاده از این واژه برای اشاره به سایر شکل های همکاری باز، مانند انجمن های اینترنتی، لیست های ایمیل نگاری و جوامع آنلاین شد. علاوه بر این، همکاری باز اصل عملیاتی دامنه گسترده ای از فعالیت های مختلف شامل بیت کوین، TEDx و ویکی پدیا است.

همکاری باز اصل بنیادی تولید توسط همتایان، همکاری جمعی و wikinomics است. این اصل اولین بار در نرم افزار های اوپن سورس مشاهده شد اما موارد کاربرد مختلفی دارد. نمونه ای از این کاربرد ها شامل انجمن های اینترنتی، لیست های ایمیل نگاری، جوامع اینترنتی و بسیاری از شکل های محتوای باز مانند Creative Commons هستند. همچنین این اصل در برخی از موارد دیگر مانند جمع سپاری، مصرف مشترک و نوآوری باز نیز به کار می رود.

Riehle و همکاران، همکاری باز را به صورت همکاری بر مبنای سه اصل مساوات خواهی، شایسته سالاری و خود سازمان دهی تعریف می کنند. Levine و Prietula همکاری باز را به صورت “هر سیستم نوآوری یا تولیدی که که بر شرکت کنندگانی با یک هدف اما در موقعیت های مکانی مختلف تکیه دارد. این شرکت کنندگان با یکدیگر تعامل دارند تا محصول یا خدمتی با ارزش اقتصادی تولید کنند و آن را در اختیار مشارکت کننده و غیر مشارکت کننده قرار می دهند” تعریف می کنند. این تعریف چند مورد کاربرد مختلف را در بر می گیرد که همه توسط اصولی مشخص به یکدیگر مرتبط شده اند. برای مثال، همه المان ها شامل کالای با ارزش اقتصادی، دسترسی آزاد برای مشارکت یا مصرف، تعامل و مبادله و کار هدف دار اما بدون هماهنگی زیاد در یک پروژه نرم افزار منبع باز، در ویکی پدیا و یا یک انجمن اینترنتی حاضر هستند. علاوه بر این ممکن است این المان ها در یک وب سایت تجاری که بر مبنای محتوای تولید شده توسط کاربران عمل می کند نیز وجود داشته باشند. در همه موارد ذکر شده از همکاری باز، هر کسی می تواند در این فعالیت ها مشارکت کند و از ثمره های به اشتراک گذاری، که از تعامل شرکت کنندگان با یکدیگر بدون هماهنگی مشخص ایجاد می شوند، بهره مند شود.

سمپوزیم بین المللی ویکی ها و همکاری باز(OpenSym) کنفرانسی سالانه است که به تحقیق و پژوهش در مورد همکاری باز اختصاص دارد. بنا به وب سایت این سمپوزیم، این گروه همکاری باز را به صورت “همکاری مساوات خواهانه(همه می توانند وارد شوند و هیچ مانع اصولی یا ساختگی برای شرکت کنندگان وجود ندارد)، شایسته سالارانه(تصمیم ها و موقعیت ها به جای تحمیلی بودن بر مبنای شایستگی هستند) و خودسازمان دهنده (به جای این که افراد خودشان را با فرآیند های از پیش تعریف شده وفق دهند، فرآیند ها خودشان را با افراد منطبق می کنند)” تعریف می کند.

پروانه منبع باز یا پروانه اوپن سورس

منبع باز دسترسی همگانی به طراحی یا بلوپرینت یک محصول و توزیع مجدد آن طرح یا بلوپرینت را از طریق پروانه اوپن سورس فراهم می کند. قبل از این که عبارت منبع باز به صورت گسترده مورد استفاده قرار بگیرد، توسعه دهندگان و تولیدکنندگان از عبارت های مختلف دیگری استفاده می کردند. با ظهور اینترنت، اوپن سورس جای پای خود را محکم کرد. جنبش نرم افزار اوپن سورس نیز برای شفاف سازی مسائل مربوط به کپی رایت، حق استفاده، دامنه و مصرف کننده به وجود آمد.

پروانه منبع باز نوعی پروانه برای نرم افزار های کامپیوتری و سایر محصولات است که اجازه می دهد کد منبع،‌ بلوپرینت و یا طراحی تحت شرایط تعریف شده مورد استفاده قرار گرفته یا اصلاح شوند. این پروانه به کاربران نهایی و شرکت های تجاری اجازه می دهد کد منبع، بلوپرینت یا طراحی را برای شخصی سازی، عیب یابی و یا از سر کنجکاوی، بازبینی و اصلاح کنند. نرم افزار دارای پروانه اوپن سورس معمولا به صورت رایگان در اختیاز عموم قرار می گیرد اما این مورد لزوما در همه موارد صادق نیست. پروانه هایی که تنها اجازه توزیع مجدد یا اصلاح کد منبع را به صورت غیر تجاری و تنها برای استفاده شخصی می دهند عموما به عنوان های پروانه های منبع باز در نظر گرفته نمی شوند. با این وجود، ممکن است پروانه های اوپن سورس محدودیت هایی، به خصوص در زمینه احترام گذاشتن به منشا نرم افزار وجود دارد. این محدودیت ها شامل نیاز به حفظ نام نویسندگان و اظهارنامه حق کپی رایت در داخل کد یا نیاز به توزیع مجدد نرم افزار پروانه دار تحت همان پروانه اصلی(مانند پروانه کپی لفت) می باشد. یکی از مجموعه پروانه های اوپن سورس محبوب، آن هایی هستند که توسط Open Source Initiative و بر مبنای سند تعریف منبع باز عرضه می شوند.

کد نرم افزاری منبع باز

به طور کلی، منظور از منبع باز برنامه ای کامپیوتری است که در آن کد منبع برای هر نوع استفاده (حتی تجاری) یا برای اصلاح نسبت به نسخه اولیه در اختیار عموم قرار می گیرد. یک کد اوپن سورس باید با تلاشی همکارانه نوشته شود. در این حالت، برنامه نویسان کد منبع را بهبود بخشیده و تغییرات را با جامعه کاربری به اشتراک می گذارند. کد تحت قوانین یک پروانه نرم افزاری عرضه می شود. بسته با نوع قوانین هر پروانه، دیگران ممکن است بتوانند کد را دانلود کرده، آن را اصلاح کنند و نسخه اصلاح شده خود را با دیگران به اشتراک بگذارند.

“باز” در برابر “آزاد” در برابر “باز و آزاد”

نرم افزار باز و آزاد، کد منبعی است که به صورت باز به اشتراک گذاشته می شود و با وجود پروانه دار بودن، هیچ محدودتی در استفاده، اعمال تغییر و توزیع آن وجود ندارد. در مورد این تعریف کاملا بدون محدودیت کمی سردرگمی وجود دارد زیرا در اینجا عبارت آزاد، به آزادی استفاده از محصول اشاره دارد و هیچ بحثی در زمینه قیمت، هزینه و… مطرح نمی شود. در واقع آزاد بودن ارتباطی به رایگان بودن ندارد.

به طور معکوس، . اگرچه طرفداران عبارت متن باز معتقدند شرایط ذکر شده در سند تعریف متن باز باید رعایت شود اما ریچارد استالمن معتقد است معنی اشکار عبارت منبع باز این است که کد منبع به صورت عمومی منتشر شده و برای بررسی بیشتر در دسترس است و این موضوع لزوما هیچگونه حق دیگری را به مصرف کننده نمی دهد.

مفهوم باز و آزاد نباید با مفاهیمی مانند مالکیت عمومی (مالکیت دولتی)، غیرخصوصی سازی (ملی سازی)، ضد خصوصی سازی (فعالیت ضد شرکتی) و رفتار شفاف اشتباه گرفته شود.

گنو
بیانیه گنو
ریچارد استایلم
مجانی در مقابل آزاد

نرم افزار منبع باز

پروانه منبع باز: پروانه کپی رایتی که کد منبع را نیز در کنار محصول در دسترس قرار می دهد
تعریف منبع باز: همان چیزی که توسط Open Source Initiative برای نرم افزار اوپن سورس به کار می رود
مدل منبع باز: یک مدل توسعه نرم افزار غیرمتمرکز که همکاری مشترک را تشویق می کند
نرم افزار منبع باز: نرم افزاری که امکان استفاده یا اصلاح کد منبع را فراهم می کند
تاریخچه نرم افزار های اوپن سورس و آزاد
حمایت از نرم افزار های اوپن سورس
توسعه نرم افزار های منبع باز
جنبش نرم افزار منبع باز
بازی های کامپیوتری اوپن سورس
مدل های کسب و کار برای نرم افزار منبع باز
مقایسه نرم افزار منبع باز و منبع بسته
تنوع نرم افزار های اوپن سورس
MapGuide Open Source: یک پلتفرم مبتنی بر وب نقشه نگاری برای توسعه و استفاده از برنامه ها و خدمات نقشه برداری و جغرافیایی تحت وب (نباید با OpenStreetMap که یک پروژه مشترک برای ساخت نقشه های آزاد و قابل ویرایش از جهان است اشتباه گرفته شود)

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.