معرفی announcement در ایزابل

معرفی announcement در ایزابل: در این مقاله قصد داریم تا شما را با  announcement آشنا و نحوه ی ایجاد آن در ایزابل ر برای شما شرح دهیم با ما همراه باشید:

اطلاعیه ها آسان ترین روش تعامل با کاربر می باشد. شما با استفاده از announcement ها می توانید یک پیام صوتی برای کاربر پخش کنید و سپس آن را به مسیر دیگر هدایت کنید.

به طور مثال می توانید در روز تعطیل می توانید برای کاربر یک پیام صوتی مبنی بر اینکه در این روز امکان پاسخگویی تماس وجود ندارد پخش کنید و سپس مکالمه را قطع کنید ، و یا قبل از متصل کردن کاربر به صندوق صوتی پیامی مبنی بر اینکه چطور پیام خود را ضبط کند به کاربر بگویید سپس تماس را به صندوق صوتی متصل کنید.

ساخت ANNOUNCEMENT یا اطلاعیه در ایزابل

برای ساخت یک announcement یا اطلاعیه در ایزابل ابتدا از منوی سمت راست گزینه PBX را انتخاب و سپس از زیر منوی آن PBX Configuration را انتخاب می کنید ، در منوی باز شده جدید گزینه announcement را انتخاب می کنید.

سپس از منوی سمت راست گزینه add announcement را انتخاب کنید .

معرفی announcement در ایزابل

تنظیمات announcement در ایزابل

معرفی announcement در ایزابل

Description : یک توضیح برای announcement خود می نویسید این توضیح ارتباطی با نحوه کارکرد ندارد و فقط جهت یاد آوری announcement به کار می رود.

Recording : در این قسمت می توانید صدای ضبط شده توسط System recording  را انتخاب کنید . در مطالب قبلی از مجموعه آموزش ایزابل نحوه ضبط و یا بارگذاری صدا در system recording آموزش داده شده است.

Repeat : در این قسمت تعداد تکرار پیام را مشخص می کنید در صورتی که روی Disable قرار داده شده باشد یعنی پیام یک بار پخش خواهد شد

Allow Skip: در صورتی که این گزینه را فعال کنید تماس گیرنده با فشردن هر کلید پیام را رد خواهد کرد.

Return to IVR : در صورت فعال کردن این گزینه ، اگر کاربر توسط یک IVR به این پیام وارد شده باشد بعد از تمام شدن پیام دوباره به IVR باز خواهد گشت ، دقت کنید که اولویت این گزینه از مقصدی که شما انتخاب می کنید بالا تر است.

Destination after playback: در این قسمت شما می توانید مسیری برای هدایت کاربر بعد از پخش پیام مشخص کنید .این مسیر می تواند به هر کجا از سیستم تلفنی متصل شود و یا حتی تماس را قطع کند

در آخر هم  روی submit و سپس Applay config کلیک کنید.

در سمت چپ هم می توانید لیستی از  announcement هایی که تا به حال ایجاد کرده اید را ببینید.

در ضمن در ایزابل محدودیتی برای تعریف announcement  وجود ندارد.

همانطور که می دانید از نرم افزار ایزابل برای نصب و راه اندازی Voip استفاده خواهد شد.

نحوه ی مدیریت زمان در Issabel قسمت اول

نحوه ی مدیریت زمان در Issabel: در این مقاله قصد داریم تا مدیریت زمان را به شما آموزش دهیم با ما همراه باشید:

با مطالعه این مقاله شما قادر خواهید بود تا در تمامی موارد مربوط به مرکز تماس از زمان استفاده کرده و زمان را مدیریت نمایید.

همچنین از نرم افزار ایزابل می توانید برای نصب و راه اندازی Voip استفاده کنید

مثلا اگر بخواهید کاری کنید که بعد از تایم کاری کسانی که تماس می گیرند صدایی را دریافت کنند که از اتمام ساعت کاری خبر می دهد باید با این دو مفهوم اشنا باشید:

  • Time Group
  • Time Condition

TIME GROUP در ایزابل

Time Group در واقع به بازه های زمانی تعریف شده در ایزابل گفته خواهد شد.

تعریف TIME GROUP در ایزابل

در صورتی که بخواهید در ایزابل یک Time Group تعریف کنید باید ابتدا به منوی PBX رفته و گزینه PBX Configouration  را برگزینید و سپس در صفحه باز شده Time Group را پیدا و آن را انتخاب کنید.

در صفحه باز شده از منوی سمت راست Add Time Group را بزنید.در صفحه باز شده می توانید یک محدوره زمانی تعریف کنید

Description : یک توضیح برای محدوده زمانی خود اضافه کنید

Time to start:    می توانید ساعت شروع را مشخص کنید

Time to finish:   در این قسمت ساعت و دقیقه پایان را مشخص کنید

Week Day start: زمان شروع در هفته را مشخص کنید

Week Day finish: زمان  پایان در هفته را مشخص کنید

Month Day start: زمان شروع در ماه را مشخص کنید

Month Day finish: زمان پایان در ماه را مشخص کنید

Month start: زمان شروع  ماه را مشخص کنید

Month finish:    زمان پایان ماه را مشخص کنید

توجه داشته باشید که در هر گزینه ای اگر زمانی را انتخاب نکنید و همان خط تیره با قی بماند به معنای بی اهمیت بودن آن گزینه بوده و در تمام آن محدوده بازه زمانی شما معتبر خواهد بود.

در صورتی که می خواهید چند محدوده داشته باشید باید ابتدا محدوده اول را ذخیره کنید و سپس از منوی سمت راست دوباره آن را انتخاب کرده و در ویرایش آن می توانید محدوده های بیشتری به آن اضافه کنید

یک مثال کاربردی از محدوده زمانی در ایزابل

فرض کنید می خواهید ساعت کاری یک شرکت را در محدوده زمانی تنظیم کنید

ساعت کاری شرکت بدین شکل است

از شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹ صبح تا ۵ عصر  و در روز های پنجشنبه از ساعت ۹ صبح  تا ۱ عصر و جمعه ها تعطیل می باشد

مقدار Description را Work time قرار دهید

بقیه مقادیر به شکل زیر خواهد بود

Time to start:    ۹:۰۰

Time to finish:   ۱۷:۰۰

Week Day start: saturday

Week Day finish: wednisday

Month Day start: – –

Month Day finish: – –

Month start : – –

Month finish: – –

Time Group را ذخیره کرده و دوباره از منوی سمت راست انتخاب کنید. با اسکرول مشاهده خواهید کرد یک محدوده دیگر اضافه شده است آن را نیز به شکل زیر با مقادیر زیر پر کنید

Time to start:    ۹:۰۰

Time to finish:   ۱۳:۰۰

Week Day start: thursday

Week Day finish: thursday

Month Day start: – –

Month Day finish: – –

Month start : – –

Month finish: – –

تنظیمات را ذخیره کنید. همانطور که مشاهده می کنید بازه زمانی آماده می باشد.

امیدواریم با این مقاله  نحوه ی مدیریت زمان در Issabel را فرا گرفته باشید.

نحوه ی پیاده سازی Repository لینوکس درون سازمانی

نحوه ی پیاده سازی Repository لینوکس درون سازمانی: همانطور که می دانید برای انواع سیستم عامل های خانواده گنو لینوکس تعداد بسیار زیادی نرم افزار کوچک و بزرگ وجود دارد که در قالب بسته های نرم افزاری (package) کوچک با یکدیگر ترکیب می شوند و نرم افزار بزرگی را به وجود می آورند. این بسته ها معمولا در مخازن نرم افزار (Repository) ذخیره می شوند و کاربر برای نصب بسته ها و نرم افزارها می بایست این مخازن را به سیستم عامل خود اضافه کند و پس از آن با استفاده از نرم افزارهای مدیریت بسته (Package manager) اقدام به نصب نرم افزارها کند. این مخازن که برای هر توزیع لینوکسی (distribution) متفاوت است عملیات نصب بسته ها را ساده تر و امن تر می کنند، به دلیل اینکه مخازن رسمی هر توزیع لینوکسی از روال های تست کارکرد و امنیت خاصی بهره می برند معمولا می توان تمامی بسته های قرار گرفته در این مخازن را امن و تست شده قلمداد کرد.

شما می توانیداز سیستم عامل لینوکس برای نصب و راه اندازی Voip استفاده کنید.

به طور مثال توزیع Ubuntu چهار مخزن اصلی رسمی دارد که کارکرد هر کدام بدین شرح است:

  1.  Main – بسته های پشتیبانی شده توسط شرکت Canonical که آزاد و متن باز هستند
  2. Universe – بسته های پشتیبانی شده توسط جامعه کاربری اوبونتو که آزاد و متن باز هستند
  3. Restricted – راه انداز (driver) های اختصاصی و غیر آزاد برای برخی از دستگاه ها ( سخت افزار ها و… )
  4. Multiverse – بسته های محافظت شده توسط قانون کپی رایت

نحوه ی پیاده سازی  Repository لینوکس درون سازمانی

 

بسیاری از نرم افزارها را می توان با استفاده از 4 مخزن بالا در اوبونتو نصب کرد اما ممکن است نرم افزارها یا بسته هایی مورد نیاز باشد که به دلایل مختلف در مخازن رسمی یافت نشوند. این دلایل می تواند شامل موارد زیر باشد:

  1. بسته نرم افزاری از نظر مسائل حقوقی و کپی رایت با سیاست های مخازن رسمی در تضاد باشد.
  2. آخرین نسخه بسته نرم افزاری موردنظر به دلیل فرآیند تست کارکرد و امنیت مخازن رسمی با تاخیر در مخازن منتشر شود.
  3. فرآیند قرارگیری بسته نرم افزاری در مخازن رسمی زمان بر است و ممکن است ناشر نرم افزار برای این امر اقدام نکرده باشد.

برای دسترسی به بسته هایی که در مخازن رسمی یافت نمی شوند می توان از Personal Package Archive (که به اختصار به آن PPA می گویند) استفاده کرد. این آرشیوهای نرم افزاری توسط ناشر اصلی نرم افزارها در اختیار عموم قرار می گیرد تا با اضافه کردن آدرس آن ها در تنظیمات مدیر بسته (Package Manager) از مزایای نصب و بروزرسانی ساده تر بهره مند شوند.

مزیت استفاده از PPA نسبت به نصب مستقیم نرم افزارها توسط فایل deb یا rpm مسئله بروزرسانی نرم افزار است. درصورتی که نرم افزار توسط فایل های اجرایی مانند Deb یا rpm نصب گردد، امکان بروزرسانی خودکار آن توسط مدیر بسته (Package Manager) وجود ندارد و لازم است کاربر به صورت دستی اقدام نماید.

چرا باید از مخازن محلی استفاده کرد؟

راه اندازی یک Repository در شبکه محلی (LAN) سازمان باعث می شود سرورهایی که اینترنت ندارند یا به اصطلاح Air-Gapped هستند به مخازن نصب نرم افزارها و آپدیت بسته ها دسترسی داشته باشند. همچنین راه اندازی Repository به صرفه جویی در پهنای باند اینترنت و کاهش حجم مصرفی اینترنت کمک شایانی می کند و به دلیل قرارگیری مخازن محلی در داخل شبکه LAN امکان دانلود و آپدیت بسته ها با سرعت بسیار بالاتری مهیا می شود.

راه اندازی مخازن محلی برای سیستم عامل های گنو لینوکس از با استفاده از روش های مختلفی قابل انجام است که در این آموزش روش apt-mirror توضیح داده شده است که مناسب سیستم عامل های Debian و Ubuntu است.

مشخصات سرور پیشنهادی برای راه اندازی مخازن محلی برای توزیع اوبونتو:

  • تعداد 2 عدد vCPU
  • میزان 4 گیگابایت فضای RAM
  • حداقل 200 گیگابایت فضای ذخیره سازی برای هر توزیع لینوکس (Distro) که قصد میزبانی دارید
  • سیستم عامل Ubuntu Server 18.04 LTS در این آموزش مورد استفاده قرار گرفته است.

به طور کلی برای راه اندازی مخازن محلی توزیع اوبونتو لازم است تمام بسته های رسمی را دانلود کنیم و از طریق یک یا چند پروتکل اشتراک فایل آن ها را برای استفاده سرورها و کامپیوترهای داخل شبکه محلی به اشتراک بگذاریم:

قدم اول: باید وب سرور Apache را نصب و کانفیگ کنیم تا با استفاده از این وب سرور بسته های نرم افزاری دانلود شده را به اشتراک بگذاریم:

sudo apt install apache2 -y

وب سرور آپاچی می بایست پس از ریستارت سرور به صورت اتوماتیک راه اندازی شود:

sudo systemctl enable apache2

لازم است که یک دایرکتوری جدید بسازیم که پکیج های دانلود شده مخازن را داخل آن ذخیره کنیم و از طریق وب سرور در دسترس مصرف کننده قرار بگیرد. همچنین لازم است که کاربر www-data نسبت به دایرکتوری دسترسی Owner داشته باشد:

sudo mkdir -p /var/www/html/ubuntu

sudo chown www-data:www-data /var/www/html/ubuntu

در قدم بعدی می بایست بسته apt-mirror که مسئول دانلود بسته ها از مخازن مورد نظر است را نصب کنیم:

sudo apt install apt-mirror

بهتر است قبل از اقدام برای انجام تنظیمات apt-mirror از فایل کانفیگ آن نسخه پشتیبان تهیه کنیم:

sudo cp /etc/apt/mirror.list /etc/apt/mirror.list.backup

برای انجام تغییرات در فایل کانفیگ با استفاده از VIM یا nano فایل کانفیگ را باز می کنیم:

sudo vim /etc/apt/mirror.list

و پارامتر set base_path را منطبق با دایرکتوری ذخیره سازی بسته ها که در مراحل قبل ایجاد کردیم قرار می دهیم:

نحوه ی پیاده سازی  Repository لینوکس درون سازمانی

در این مرحله لازم است در فایل mirrors.list مخازنی که قصد دارید نسخه محلی آن ها را نگهداری کنید را به صورت لیست بنویسید، برای ایجاد این لیست می توانید از قالب زیر کمک بگیرید:

############# config ##################

set base_path    /var/www/html/ubuntu

# set mirror_path  $base_path/mirror

# set skel_path    $base_path/skel

# set var_path     $base_path/var

# set cleanscript $var_path/clean.sh

# set defaultarch  <running host architecture>

# set postmirror_script $var_path/postmirror.sh

# set run_postmirror 0

set nthreads     20

set _tilde 0

############# end config ##############

#——————————Ubuntu18-bionic—————————————————

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-security main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-security main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-updates main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-updates main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-proposed main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-proposed main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-backports main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-backports main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security main restricted

deb-amd64 http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security universe

deb-amd64 http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security multiverse

deb-i386 http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security main restricted

deb-i386 http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security universe

deb-i386 http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-security main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-updates main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-proposed main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu bionic-backports main restricted universe multiverse

deb-src http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security multiverse

deb-src http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security universe

deb-src http://security.ubuntu.com/ubuntu bionic-security main restricted

#——————————Ubuntu20-Focal—————————————————-

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-security main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-security main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-updates main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-updates main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-proposed main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-proposed main restricted universe multiverse

deb-i386 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-backports main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-backports main restricted universe multiverse

deb-amd64 http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security main restricted

deb-amd64 http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security universe

deb-amd64 http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security multiverse

deb-i386 http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security main restricted

deb-i386 http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security universe

deb-i386 http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-security main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-updates main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-proposed main restricted universe multiverse

deb-src http://archive.ubuntu.com/ubuntu focal-backports main restricted universe multiverse

deb-src http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security multiverse

deb-src http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security universe

deb-src http://security.ubuntu.com/ubuntu focal-security main restricted

clean http://archive.ubuntu.com/ubuntu

clean http://security.ubuntu.com/ubuntu

دقت داشته باشید در قالب بالا از توزیع های اوبونتو 18.04 و 20.04 پشتیبانی شده و فایل های منبع بسته ها و نسخه 32 بیتی و 64 بیتی بسته ها نیز دانلود می شوند.

پس از هر بار بروزرسانی مخزن ساخته شده، لازم است اسکریپتی اجرا شود که بسته های منقضی شده را پاک کند. لذا می بایست اسکریپت postmirror.sh به دایرکتوری var منتقل شود:

sudo mkdir -p /var/www/html/ubuntu/var

sudo cp /var/spool/apt-mirror/var/postmirror.sh /var/www/html/ubuntu/var/

در قدم بعدی می بایست با استفاده از apt-mirror دستور دانلود بسته ها و Sync شدن مخزن ایجاد شده را صادر کنیم:

sudo apt-mirror

وابسته به پهنای باند اینترنت ممکن است دانلود بسته ها ساعت ها زمان نیاز داشته باشد و حجمی معادل 500 گیگابایت را برای دو توزیع دانلود شود. در این مرحله راه اندازی مخازن محلی توزیع اوبونتو تمام شده است، اما برای اینکه مخزن ایجاد شده به صورت مرتب آپدیت شود لازم است با استفاده تعریف CronJob مخزن را آپدیت کنیم:

sudo crontab -e

لازم است Cronjob مورد نیاز برای آپدیت مخزن در ساعت 3 بامداد را تنظیم کنیم تا مخزن محلی ساخته شده به صورت روزانه بروزرسانی گردد:

00        03        *          *         *         /usr/bin/apt-mirror

 

در این مرحله با موفقیت Repository مورد نیاز آماده گردیده است و لازم است با استفاده از کلاینت های مختلف تست شود.

نحوه استفاده از مخازن محلی (LOCAL REPOSITORY) در توزیع اوبونتو 18.04 و 20.04 :

برای استفاده از مخزن ساخته شده کافی است بر روی سرور یا دسکتاپ موردنظر فایل sources.list را تغییر دهید:

در اولین گام از فایل sources.list نسخه پشتیبان تهیه کنید:

sudo cp /etc/apt/sources.list /etc/apt/sources.list.backup

سپس با استفاده از ابزار sed آدرس مخازن سیستم عامل را با آدرس مخازن محلی جایگزین کنید:

sudo sed -i “s/ir\.archive\.ubuntu\.com/192\.168\.11\.35\/ubuntu\/mirror\/archive\.ubuntu\.com/g” /etc/apt/sources.list

sudo sed -i “s/us\.archive\.ubuntu\.com/192\.168\.11\.35\/ubuntu\/mirror\/archive\.ubuntu\.com/g” /etc/apt/sources.list

sudo sed -i “s/security\.ubuntu\.com\/ubuntu/192\.168\.11\.35\/ubuntu\/mirror\/security\.ubuntu\.com\/ubuntu\//g” /etc/apt/sources.list

با انجام مراحل فوق فایل /etc/apt/sources.list اصلاح می شود و ظاهر نهایی آن به صورت زیر خواهد شد:

 

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/archive.ubuntu.com/ubuntu/ bionic main restricted

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/archive.ubuntu.com/ubuntu/ bionic-updates main restricted

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/archive.ubuntu.com/ubuntu/ bionic universe

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/archive.ubuntu.com/ubuntu/ bionic-updates universe

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/archive.ubuntu.com/ubuntu/ bionic multiverse

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/archive.ubuntu.com/ubuntu/ bionic-updates multiverse

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/archive.ubuntu.com/ubuntu/ bionic-backports main restricted universe multiverse

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/security.ubuntu.com/ubuntu/ bionic-security main restricted

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/security.ubuntu.com/ubuntu/ bionic-security universe

deb http://192.168.11.35/ubuntu/mirror/security.ubuntu.com/ubuntu/ bionic-security multiverse

 

در این مرحله با استفاده از دستورات sudo apt update و sudo apt upgrade میتوانید لیست بسته ها را از مخزن محلی دانلود و سپس بروزرسانی کنید
همچنین نصب بسته هایی که در مخازن رسمی وجود دارند نیز با تغییراتی انجام شده ممکن گردیده است.

آشنایی با نحوه ی برطرف کردن آسیب پذیری Log4j بر روی بستر مجازی سازی VMware

آشنایی با نحوه ی برطرف کردن آسیب پذیری Log4j بر روی بستر مجازی سازی VMware:

کد این آسیب پذیری CVE-2021-44228, CVE-2021-45046 می باشد.

همانطور که می دانید از بستر مجازی سازی نیز می توان برای نصب و راه اندازی Voip استفاده کرد.

این مشکل امنیتی بر روی تمامی سرویس هایی که از Apache استفاده می کنند، وجود دارد.

محصولات VMware نیز از این باگ امنیتی، در امان نبوده اند و باید برای ماژول های پیاده سازی خود، مراحل امن سازی را در سریع ترین زمان پیاده سازی کنید.

برای دریافت اطلاعات کامل در مورد این آسیب پذیری بر محصولات VMware از این لینک استفاده کنید.

در نظر داشته باشید که هنوز هیچ Patch یا آپدیتی از سمت شرکت VMware برای از بین بردن این مشکل امنیتی منتشر نشده است، اما برای اکثر محصولات مجازی سازی VMware، روش حل موقت این مشکل یا به اصطلاح Workaround ارائه شده است.

محصولاتی مجازی سازی که توسط این مشکل امنیتی در تهدید هستند به شرح زیر می باشد :

  • VMware Horizon
  • VMware vCenter Server
  • VMware HCX
  • VMware NSX-T Data Center
  • VMware Unified Access Gateway
  • VMware WorkspaceOne Access
  • VMware Identity Manager
  • VMware vRealize Operations
  • VMware vRealize Operations Cloud Proxy
  • VMware vRealize Automation
  • VMware vRealize Lifecycle Manager
  • VMware Site Recovery Manager, vSphere Replication
  • VMware Carbon Black Cloud Workload Appliance
  • VMware Carbon Black EDR Server
  • VMware Tanzu GemFire
  • VMware Tanzu GemFire for VMs
  • VMware Tanzu Greenplum
  • VMware Tanzu Operations Manager
  • VMware Tanzu Application Service for VMs
  • VMware Tanzu Kubernetes Grid Integrated Edition
  • VMware Tanzu Observability by Wavefront Nozzle
  • Healthwatch for Tanzu Application Service
  • Spring Cloud Services for VMware Tanzu
  • Spring Cloud Gateway for VMware Tanzu
  • Spring Cloud Gateway for Kubernetes
  • API Portal for VMware Tanzu
  • Single Sign-On for VMware Tanzu Application Service
  • App Metrics
  • VMware vCenter Cloud Gateway
  • VMware vRealize Orchestrator
  • VMware Cloud Foundation
  • VMware Workspace ONE Access Connector
  • VMware Horizon DaaS
  • VMware Horizon Cloud Connector
  • VMware NSX Data Center for vSphere
  • VMware AppDefense Appliance
  • VMware Cloud Director Object Storage Extension
  • VMware Telco Cloud Operations
  • VMware vRealize Log Insight
  • VMware Tanzu Scheduler
  • VMware Smart Assurance NCM
  • VMware Smart Assurance SAM [Service Assurance Manager]
  • VMware Integrated OpenStack
  • VMware vRealize Business for Cloud
  • VMware vRealize Network Insight
  • VMware Cloud Provider Lifecycle Manager
  • VMware SD-WAN VCO
  • VMware NSX-T Intelligence Appliance
  • VMware Horizon Agents Installer
  • VMware Tanzu Observability Proxy

نحوه بر طرف کردن آسیب پذیری LOG4J

در ادامه به نحوه بر طرف کردن این مشکل امنیتی بر روی برخی از محصولات VMware می پردازیم.

vCenter

مرحله اول :  انتقال فایل به vCenter

شرکت VMware برای محصول مدیریت مجازی سازی لایه محاسبات خود یعنی vCenter یک اسکریپت ارائه داده است که به راحتی می توانید این آسیب پذیری را بر طرف کنید.

ابتدا فایل موجود در انتهای این مطلب آموزشی (remove_log4j_class.py) را بر روی سیستم خود دانلود کنید.

نرم افزار Winscp را بر روی سیستم عامل ویندوز خود دانلود و نصب نمایید.

با استفاده از Winscp به ماشین vCenter بستر خود متصل شوید.

*برای برقراری ارتباط توسط Winscp با vCenter خود پروتکل ارتباطی را بر روی SFTP قرار دهید .

مطابق شکل زیر :

آشنایی با نحوه ی برطرف کردن آسیب پذیری Log4j بر روی بستر مجازی سازی VMwareبر روی دکمه Advanced کلیک کنید و در تب SFTP در قسمت SFTP Server خط زیر را مطابق شکل وارد کنید :

shell /usr/libexec/sftp-server

 سپس اوکی کنید و گزینه login را وارد نمایید.

حال که به vCenter وصل شدید یک بار دکمه Back را لحاظ کنید و به پارتیشن tmp بروید .

فایل دانلود شده (remove_log4j_class.py)  را به این پوشه منتقل کنید.

مرحله دوم (اعمال تغییرات)

به ماشین vCenter  توسط SSH یا Shell متصل شوید.

با استفاده از کامند cd /tmp به پارتیشن tmp منتثل شوید.

در نهایت کامند زیر را اعمال کنید :

python remove_log4j_class.py

بعد از اجرای این کامند دکمه Y را لحاظ کنید تا تمامی تغییرات به صورت اتوماتیک اعمال شود و سرویس های vCenter دوباره استارت شوند.

آشنایی با نحوه ی برطرف کردن آسیب پذیری Log4j بر روی بستر مجازی سازی VMwareدر نهایت شکل زیر اتمام کار را نمایش می دهد .

آشنایی با نحوه ی برطرف کردن آسیب پذیری Log4j بر روی بستر مجازی سازی VMware

 

vRealize Operations :

مراحل زیر بر روی نود های Primary، Replica، Data،  Witness و Collector  باید اعمال گردد .

ابتدا صفحه فایل های مربوط به vRops  با نام های زیر رو دانلود نمایید.

  • data-rc-witness-log4j-fix.sh
  • vrops-log4j-fix.sh

سپس بر روی Admin پنل vRops، لاگین کرده و کلاستر را آفلاین کنید.

منتظر بمانید تا کلاستر آفلاین شود، سپس به vRops توسط Winscp متصل شوید و فایل دانلود شده را به پارتیشن /tmp منتقل کنید.

سپس با استفاده از Putty یا هر راهکار SSH ای به نود های vRops خود متصل شوید.

با استفاده از کامند زیر به شاخه /tmp منتقل شوید.

Cd /tmp

سپس با استفاده از کامند زیر قابلیت اجرای فایل ها را به دسترسی های مربوطه آن، بر روی تمام نود ها اضافه کنید.

chmod +x data-rc-witness-log4j-fix.sh

chmod +x vrops-log4j-fix.sh

در نهایت فایل اول و دوم را با استفاده از کامند زیر بر روی تمام نودها اجرا کنید.

./data-rc-witness-log4j-fix.sh

./vrops-log4j-fix.sh

مطمئن شوید که در نهایت خروجی کامند بدون هیچ اروری تمام می شود.

در مرحله نهایی، کامند زیر را وارد کنید تا تمامی سرویس ها CaSA دوباره Run شوند.

در نهایت بر روی Admin پنل لاگین کرده و کلاستر را آنلاین کنید.

آشنایی با نحوه ی برطرف کردن آسیب پذیری Log4j بر روی بستر مجازی سازی VMware

 

نصب ویندوز سرور بر روی سرور Vmware ESXI 6.5

نصب ویندوز سرور بر روی سرور Vmware ESXI 6.5 :در این مقاله به آموزش نصب ویندوز سرور روی esxi ، آموزش مجازی سازی سرور و ساخت ماشین مجازی در ESXI  خواهیم پرداخت با ما همراه باشید:

آموزش نصب ویندوز سرور روی esxi :

برای نصب ویندوز سرور در محیط برنامه مجازی ساز ESXI.ول باید esxi را روی سرور نصب کرد .

مراحل نصب ویندوز SERVER :

برای نصب ماشین مجازی در محیط ESXI ، اول از طریق مرورگر ویندوز ، آی پی کنسول ESXI را وارد کنید.

پس از وارد کردن نام کاربری و پسورد ، وارد کنسول مدیریتی hypervisor Esxi شوید.

از منوی Navigator ، روی زیر منوی HOST  کلیک می کنیم.

در مرحله بعد ، همانطور که در تصویر مشخص شده، گزینه Create/Register VM را کلیک کنید.

ساخت ماشین مجازی در ESXI :

نصب ویندوز سرور بر روی سرور Vmware ESXI 6.5

وارد صفحه new virtual machine شوید که شامل 5 مرحله است .

مرحله 1 – select creation type :

در این مرحله از ساخت ماشین مجازی در ESXI ، باید نحوه ایجاد ماشین مجازی رو مشخص کرد .

در این مرحله ، سه حالت ، تعریف شده است.

1- Creat a New Virtual Machine : برای ایجاد یک ماشین مجازی این گزینه را انتخاب کنید .

در مرحله بعد میتوان به ماشین مجازی پردازنده، حافظه RAM، هارد و غیره اختصاص داد.

2- Deploy a Virtual machine from an OVF or OVA file : با استفاده از این گزینه ، ماشین های مجازی در سرور های دیگر را میتوان import کرد .

3- Register an Existing virtual machine : با انتخاب این گزینه، اگر از قبل ماشین مجازی در ESXI وجود داشته باشد، میتوان از آن استفاده کرد .

پس ما برای نصب ماشین مجازی ویندوز سرور، گزینه اول یعنی Creat a New Virtual Machine  را انتخاب کنید .

نصب ویندوز سرور بر روی سرور Vmware ESXI 6.5

مرحله 2 – select a name and guest os : 

  • در کادر مربوط به Name ، نام ماشین مجازی را بنویسید .

این نام نباید روی ماشین مجازی دیگر استفاده شود. و منحصر به فرد باشد .

  • در کادر Guest os family ، باید نوع سیستم عامل را مشخص کنید. مثلا ما ویندوز را انتخاب می کنیم.
  • در کادر Guest os version ، هم باید ورژن سیستم عامل را انتخاب کنید. مثلا Windows Server 2016.

ساخت ماشین مجازی در ESXI

مرحله 3 – Select storage : 

در این مرحله از آموزش نصب ویندوز سرور روی esxi فضای ذخیره سازی ماشین مجازی را انتخاب کنید .

اگر چند آرایه RAID ، داشته باشید، در این قسمت array های موجود نمایش داده می شود .

مرحله 4 -customize settings :

در این مرحله مقادیر مورد نیاز سخت افزاری مشخص ، و پیکربندی می شود .

مرحله 5 -ready to compete :

در مرحله آخر همانطور که در تصویر زیر مشخص است ، تمام مشخصات پیکربندی نشان داده میشود.

نصب ویندوز سرور بر روی سرور Vmware ESXI 6.5

روش نصب سیستم عامل در ماشین مجازی :

برای مشاهده ماشین های مجازی ، از منوی سمت چپ Navigator و سپس Vrtual machine را کلیک کنید.

روی ماشین مجازی مورد نظر ، راست کلیک کرده ، و Edit settings را کلیک کنید.

آموزش مجازی سازی سرور

در این مرحله باید فایل نصبی ویندوز سرور 2016 ، را به ESXI معرفی کنیم تا فرایند نصی شروع شود.

دو روش برای معرفی فایل نصبی ماشین مجازی به ESXI دارید .

  1. FLASH : در این روش میتوانید فایل ISO سیستم عامل را از طریق فلش نصب کنید .
  2. CD/DVD :در این روش هم از DVD یا CD ، سیستم عامل استفاده کنید.

طبق تصاویر زیر فایل ISO و یا CD/DVD سیستم عامل را به ESXI معرفی کنید.

پس از انتخاب فایل ISO یا DVD سیستم عامل روی OK کلیک کنید.

در مرحله بعد باید طبق تصویر زیر، روی ماشین مجازی راست کلیک کده و آن  را روشن کنید.

آموزش مجازی سازی سرور

بعد از روشن کردن ماشین مجازی ، دوباره راست کلیک کرده و کنسول را باز کنید.

آموزش مجازی سازی سرور

همانطور که در تصوی مشخص است ، مراحل نصب شروع می شود .

آموزش نصب ویندوز سرور روی ESXI

امیدواریم مراحل  نصب ویندوز سرور بر روی سرور Vmware ESXI 6.5 به خوبی متوجه شده باشید .

نحوه فعال سازی SNMP بر روی سرور ESXI

نحوه فعال سازی SNMP بر روی سرور ESXI: در این مقاله قصد داریم تا شما را با نحوه فعال سازی SNMP بر روی ESXI آشنا کنیم ، تا بتوانید مانیتورینگ کاملی را بر روی ماشین های مجازی داشته باشید با ما همراه باشید:

همچنین شما می توانید برای نصب و راه اندازی Voip از سرور ESXI استفاده کنید.

برای فعال کردن SNMP در سرور ESXI باید بوسیله محیط کامندی آن عمل کنید که مستلزم آن فعال کردن SSH ESXi می باشد که برای فعال سازی SSH کافیست مراحل زیر را انجام دهید.
در ابتدا وارد کنسول مدیریتی تحت وب ESXI شوید.
سپس از منو Action => Services => Enable secure shell را انتخاب نمایید.

حالا از طریق نرم افزار Putty باید از طریق پروتکل SSH که چند لحظه پیش آن را فعال کرده ایم متصل شویم.
در نرم افزار Putty در کادر (Host Name (or IP address کافیست IP آدرس سرور ESXI را وارد نمایید.

سپس در پنجره باز شده باید نام کاربری و رمز عبور ESXI را وارد نمایید.

حالا دستور زیر را وارد نمایید، فقط به جای کلمه TechTik باید SNMP Community که از قبل تعریف کرده اید را وارد نمایید.

esxcli system snmp set — communities TechTik

در مرحله بعدی لازم است که سرویس SNMP را فعال کنید.

esxcli system snmp set –enable true

حالا لازم است که دستورات زیر را وارد نمایید تا در فایروال ESXI دستورات زیر را پورت SNMP اجازه ورود را داشته باشد.

esxcli network firewall ruleset set –ruleset-id snmp –allowed-all true
esxcli network firewall ruleset set –ruleset-id snmp –enabled true

در مرحله آخر باید یکبار با دستور زیر سرویس SNMP را ریستارت کنید.

/etc/init.d/snmpd restart

نکته: بعداز انجام کار حتما سرویس SSH را در ESXI را غیرفعال کنید.

 

با توجه به گفته های بالا شما می توانید SNMP را بر روی سرور ESXI راه اندازی کنید.

معرفی پروتکل های WAN

معرفی پروتکل های WAN: همه ما با تعریف شبکه های WAN آشنا هستیم. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به تکنولوژی های WAN با ما همراه باشید.

می دانیم که پروتکل های WAN در لایه های Physical و Data-Link از مدل OSI کار می کنند. مشهورترین WAN Protocols شامل :  HDLC و PPP Frame-Relay همچنین ATM و بسیاری دیگر هستند.

از این پروتکلها در نصب و راه اندازی Voip استفاده خواهد شد.

Serial WAN Communications

ارتباط های سریال WAN به دو گروه تقسیم می شوند. دسته اول هم زمان یا Synchronous و دسته دوم غیر هم زمان یا Asynchronous Communication هستند.

Synchronous Communication ها از Clocks استفاده می نمایند. ( Timing ) فرستنده و گیرنده خود را توسط مقیاس زمان همگام می نمایند. بنابراین سریع تر هستند و سربار کم تری را تحمیل می نمایند. در این دسته یک بلاک از کاراکترها به صورت یک جا و در یک زمان منتقل می شوند.

ارتباط سریال WAN غیر هم زمان از Timing استفاده نمی کند. بنابراین فرستنده و گیرنده با یکدیگر هماهنگ نیستند.در نتیجه در این حالت هر کاراکتر در زمان جداگانه ای جا به جا می شود.

از طرفی دیگر باید بدانیم که اینترفیس های سریال نیز دو نوع هستند. نوع اول DCE یا Data Communication Equipment قابلیت Clocking و تغییر User Data به فرمت Service Provider را دارا هستند. مشهورترین مثال آن CSU/DSU است.  نوع دوم DTE یا Data Terminal Equipment هستند. DTE برای عملیات به DCE نیاز دارد.

WAN Protocols

تا این جا ویژگی های اساسی تمام پروتکل های WAN بررسی خواهد شد:

HDLC یا High-Level Data Link Control

این پروتکل که به صورت Synchronous کار می کند یکی از ساده ترین پروتکل های WAN است. برای اطلاعات بیشتر درباره آن به این مقاله مراجعه نمایید : ” پروتکل HDLC و جایگزین آن چیست؟ ”

PPP یا Point to Point Protocol

این پروتکل بر پایه HDLC بنا شده است و نسبت به آن از ویژگی احراز هویت برخوردار است. از برتری های دیگر PPP نسبت به HDLC پشتیبانی از Multilink ، Error Detection و Quality Check است.

Frame Relay

پروتکل لایه دو دیگری است که بر مبنای X.25 بنا شده است. فریم ریلای در حال حاضر به ندرت استفاده می شود.

ATM یا Asynchronous Transfer Mode

اِی تی ام یک WAN Protocol  برای شبکه های سلولی است که در T3 ، E3 و Sonet به وفور استفاده می شود.

مدل ارائه سرویس در WAN

ارائه سرویس در WAN به سه روش صوت می پذیرد. این Service Type ها شامل Leased Lines ، Circuit-Switched Network و Packet-Switched Network هستند که هر کدام سودمندی های خاص خود را دارند.

Leased Line یا خطوط اجاره ای

Leased Line ها خطوط اجاره ای هستند که توسط شرکت های Service Provider ( از جمله مخابرات ) به صورت اختصاصی یا Dedicated به مشتریان شان اجاره داده می شود.

در این روش هر مشتری خط ارتباط مخصوص به خود را به صورت جداگانه دارد ، اما هزینه آن بالا است.

در تصویر زیر شمایی کل از Leased Line نمایش داده شده است. شاید در نگاه اول نکته خاصی را در تصویر زیر متوجه نشوید ، اما در مقایسه با شماتیک های بعدی مربوط به Circuit-Switched Networks و Packet Switched-Networks این تفاوت را بیشتر درک می کنید.

خطوط اجاره ای یا Leased Line

Circuit-Switched Networks

در این نوع سرویس یک مسیر مداری اختصاصی برای مشتری توسط Service Provider ارائه می شود. PSTN و ISDN مثال هایی از این نوع شبکه ها هستند.

سوئیچینگ مداری

Packet-Switched Networks

در مدل ارائه سرویس  Packet-Switched Networks یک مسیر مداری اختصاصی و مجازی به مشتری تعلق می گیرد. بیشتر شبکه های Packet-Switched از MPLS استفاده می نمایند.

سوئیچینگ بسته ای

آشنایی با IPV6

آشنایی با IPV6:همانطور که می دانید آدرس های IP در حال تمام شدن می باشد و با وجود مکانیزم هایی مانند NAT نتوانستند راه حلی برای تمام شدن آدرس ها بیابند. هرروز به تعداد افراد و دستگاههایی که نیاز به برقراری ارتباط با یکدیگر دارند افزوده می شود که این رشد زیاد را می توان به عنوان یک پدیده خوب یاد نمود. دلیل آن هم ارتباط برقرار کردن افراد با یکدیگر با دستگاه های ارتباطی مختلف می باشد.با این شرایط با در نظر گرفتن شدت رشدی که وجود دارداز حدود ظرفیت خود خارج خواهد شد.

همانطور که می دانید IPV4 تقریبا در حدود ۴ میلیون آدرس در اختیار ما قرار می دهد. اما نمی توان از همه آنها برای آدرس دهی دستگاه ها ی مختلف بهره برداری کرد.. بدین معنی که در عمل فقط قادر به استفاده از ۲۵۰ میلیون آدرس می باشیم.هرچند با تکنیک های مختلف همانند CIDR و NAT تاثیر این کمبود شدید آدرسهای IPV4 را کاهش داده اند، اما نتوانسته است راه حل کاربردی را ارایه دهد و جلوی اتمام آن را بگیرد.به همین دلیل پیشنهاد نسخه ۶ مطرح شد تا به طور کل آدرس دهی نسخه ۴ کنار گذاشته شود.

همانطور که در تصویر مشاهده می کنید سرعت رشد آدرس های IP درنسخه ۶ در ابتدا بسیار پایین بوده ولی در سال های اخیر به دلیل تمام شدن IP های نسخه ۴ به شدت رشد آن رو به افزایش است.در مقابل آدرس های IP نسخه ۴ در همان سال های ابتدایی که این گونه آدرس دهی مطرح شد به شدت بالا رفته و در سال های اخیر علاوه بر اینکه رشد نداشته به سرعت رو به کاهش است.

 

پیش تر بیان کردیم که در کوتاه مدت راهکارهای مانند  Subnetting و Summarization ارائه گردید تا بتوانند از فضای آدرس دهی بهینه استفاده کنند و از هدر رفت آدرس ها جلوگیری کنندکه در این راهکارها به جای استفاده از آدرس دهی Classful و به هدر رفتن آدرس های IP از آدرس دهی های Classless استفاده کردند و همچنین از ویژگی خلاصه نویسی در بحث Routing Tableها  استفاده کردند. اما این روش ها همانطور که بیان شد فقط در کوتاه مدت جواب گو بودنند و راه حل اساسی نبود.امادر بلندمدت راهکار IPv6 مطرح شد.

و اما آی پی نسخه ۶

IPv6 برای جایگزینی IPv4 در نظر گرفته شده است.  IPv6 در دسامبر ۱۹۹۸ پیش نویس استاندارد آن تهیه شد، اما تا ۱۴ ژانویه ۲۰۱۷ به طوریک استاندارد به استاندارد اینترنت تبدیل نشد(سازمان IETF)

IPv6 یک آدرس ۱۲۸ بیتی می باشد. که فضای آدرس دهی آن ۲ به توان ۱۲۸ است که بر خلاف آدرس دهی های IPv4 که ۳۲ بیتی می باشند تعداد زیادی آدرس IP را در اختیار قرار می دهند  و این تعداد آدرس IP در IPv6 چیزی در حدود ۳۴۰.۲۸۲.۳۶۶.۹۲۰.۹۳۸.۴۶۳.۴۶۳.۳۷۴.۶۰۷.۴۳۱.۷۶۸.۲۱۱.۴۵۶ می باشد.

همانطور که در بالا گفته شد ای پی ورژن 6 جایگزین ای پی ورژن 4 خواهد شد و در سیستم های voip و همچنین نصب و راه اندازی voip از این ای پی استفاده خواهد شد

 

دو ویژگی در IPV6 وجود دارد که در بین متخصصین بسیار حایز اهمیت است:

بسیاری از مواردی که در هدر نسخه ۴ وجود داشت در نسخه ۶ آن از هدر حذف شده است (به دلیل سبک تر شدن) اما می توان موارد مورد نیاز را دوباره در قسمت Optional Extension header که بعد از header استاندارد قرار می گیرد، جای داد. همچنین کاهش سربار پردازشی روترها و درنتیجه کاهش پیچیدگی سخت افزار و سریع تر شدن پردازش بسته ها و درنتیجه کوچک تر شدن جداول روتینگ( Routing) و مؤثرتر شدن مسیریابی در کل شبکه می شود.

خلاصه بودن هدر آی پی نسخه ۶ نسبت به هدر آی پی نسخه ۴ کاملا در تصویر مشخص است

یکی دیگر از ویژگی های IPV6تخصیص چندین آدرس محتلف به شبکه ها و دستگاه های مختلف می باشد.همچنین IPV6 کاربرد ارتباطاتMulticast را نیز گسترش داده است.IPV4 از پیام های Broadcast خیلی استفاده می کند به همین دلیل پدید Broadcast Storm در شبکه زیاد ایجاد می شود و باعث هدر رفتن پهنای بایند شبکه می شود که این امر در نسخه ۶ آدرس های IP وجود ندارد.

سایر ویژگی هایی که به طور خلاصه در زیر به آن اشاره شده است:
  • امیت بسیار خوب در لایه شبکه
  • فضای آدرس دهی بسیار بزرگ(۲ به توان ۱۲۸)
  • ویژگی های خاص آدرس دهی بدون نیاز به DHCP یا Static Addressing
  • پشتیبانی از Renumbering
  • پشتیبانی از Mobility در تغییرات شبکه به صورت سیار و مباحث Routing
  • استفاده از آدرس های Public مستقل از ISP ها
  • عدم نیاز به NAT و PAT
  • استفاده از ویژگی IPSec در هدر این آدرس دهی ها و امن شدن آینده اینترنت
  • بهینه سازی در ساختار Header
  • عدم حضور Broadcast در این ساختار آدرس دهی
  • پشتیبانی خاص جهت مهاجرت از IPv4 به IPv6 و یا استفاده از هر دو در یک شبکه

 

یک مثال :

درIPV6 می توان بنا به شرایط مختلف آدرس را به صورت خلاصه نوشت:

می توان صفر ها را در IPv6 خلاصه کرد.

مثال:

IPv6 زیر را در نظر بگیرید:

fc50:0000:0000:0000:0000:0000:0000:0032

می توانیم IP بالا را به صورت زیر خلاصه کنیم:

fc50:0:0:0:0:0:0:0032

fc50::0032

fc50::32

به جای بلاک هایی که به صورت متوالی صفر بودند : گذاشته می شود.

در آخرین بلاک یعنی ۰۰۳۲ ، صفرهای پشت عدد ۳۲ حذف می شود.

نکته۱ :اگر حداقل دو پارتیشن متوالی صفر باشند می توانیم به جای آن ها از : استفاده کنیم.

نکته ۲فقط یک بار می توانیم از : در خلاصه سازی صفر ها استفاده کنیم.

کاربرد پورت SFP در سوئیچ

کاربرد پورت SFP در سوئیچ : SFP سرنام واژه های Small Form-factor Pluggable است. این عبارت در راهنمای بسیاری از تجهیزات شبکه ، به خصوص سوئیچ ها دیده می شود. برای مثال زمانی که شما قصد تهیه یک سوئیچ سیسکو را دارید یکی از معیارهای مهم تعداد پورت های SFP می باشد. SFP یک Transceiver کوچک است که با اتصال به پورت SFP سوئیچ شبکه ، امکان اتصال کابل های فیبر نوری را فراهم می آورد. Transceiver واژه ای تخصصی است که بیانگر یک فرستنده-گیرنده می باشد. یعنی جزئی که به تنهایی هم فرستنده و هم گیرنده است.

SFP سیگنال های الکتریکی سریال را به سیگنال های نوری تبدیل می کند. البته این یک عملیات دو طرفه است. یعنی سیگنال های نوری نیز در SFP به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شوند. ماژول های SPF همیشه از نوع Hot Swappable هستند. یعنی هر زمانی که بخواهید می توانید آن ها را از سوئیچ جدا کنید. همچنین هر ماژول یک ID و System Information را به سوئیچ ارائه می دهد. در بازار به ماژول های SFP جیبیک هم گفته می شود.

عبارت Combo SFP Port بر روی سوئیچ من به چه معناست؟

اگر سوئیچ شما پورت های SFP کمبو دارد ، به این معناست که برای مثال در صورت استفاده از پورت SFP شماره ۲۴ ، شما دیگر نخواهید توانست از پورت Ethernet با شماره متناظر همان سوئیچ استفاده کنید و پورت با شماره متناظر ( در اینجا ۲۴ ) غیرفعال خواهد شد ، حتی اگر کابل به آن متصل باشد.

ماژول SFP در سیسکو

XFP و SFP+

از آن جایی که SFP تنها سرعت ۴.۲۵ Gbps را پشتیبانی می کند ، نوع دیگری از این ماژول ها به وجود آمدند که به آن ها XFP گفته می شود. XFP ها سرعت تا ۱۰ گیگابیت در ثانیه را نیز پشتیبانی می کنند. بعد ترSFP+ نیز معرفی شد که سرعت ۱۰ گیگابیت را پشتیبانی می کند ، اما نیاز به شدت جریان بیشتری نیز دارد. به همین دلیل پورت های  SFP+ را بیشتر در سوئیچ های Enterprise و در کارت های جداگانه که به هاست متصل می شوند مشاهده می کنید.

SFP

همان طور که در تصویر بالا مشاهده می شود ( سمت راست ) ماژول های XFP بزرگ تر از SFP+ هستند اما با شدت جریان کم تر همان مقدار Throughput را محیا می کنند.

تنظیمات IPV6 بر روی تجهیزات سیسکو

 

در این  مقاله قصد داریم شما را با تنظیمات آی پی ورژن ۶ بر روی تجهیزات سیسکو ، آشنا کنیم  با ما همراه باشید:

سناریوی تصویر زیر را در نظر بگیرید :

آی پی ورژن 6 در سیسکو

فرض کنید طراح شبکه بالا با ارائه این شماتیک از شما خواسته است که آی پی های ورژن ۶ را بر روی اینترفیس های روتر R1 پیکربندی نمایید. ( IPv4 پیش از این پیکربندی شده است )

به این منظور به روتر متصل شده و پس از ورود به محیط Configure Terminal وارد وضعیت پیکربندی اینترفیس Gi0/0 شوید. در اینجا برای پیکربندی یک آی پی ورژن ۶ کافی ست که به جای دستور ip address از دستور ipv6 address استفاده نمایید. به تصویر دقت کنید :

آی پی ورژن 6 در سیسکو

ذکر چند نکته در این جا حائز اهمیت است. موضوع اول اینکه ذکر Prefix که معادل ساب نت در آی پی ورژن ۴ است را فراموش نکنید. همان طور که مشاهده می کنید در شماتیک سناریو آی پی ورژن ۶ به همراه پرفیکس آن که در این جا ۶۴ می باشد قید شده است. این بدان معنا است که ۶۴ بیت ابتدایی آدرس مشخص کننده Prefix هستند و بنابراین تمام آی پی های دیگری که با Prefix یکسان آغاز می شوند ، در همان ساب نت قرار دارند.

موضوع دوم اینکه علامت :: به معنای وجود چندین کوآرتت از آی پی به صورت بیت های صفر ۴ تایی پشت سر هم است. یعنی به جای این علامت تا زمانی که ۱۲۸ بیت آدرس کامل شود باید صفر در نظر گرفته شود. در این مثال ، علامت :: معادل ۱۲ صفر یا ۳ کوآرتت ۴ تایی از بیت های صفر است. بنابراین آدرس خلاصه نشده به شکل زیر خواهد بود :

۳۰۰۱:۰۰۰۰:۰۱۷۲:۰۰۲۱:۰۰۰۰:۰۰۰۰:۰۰۰۰:۰۰۰۱

حال اگر از شما پرسیده شود Subnet Number شبکه ای که آی پی Set شده بر روی اینترفیس S0/0/0 چیست ، پاسخ درست چیست؟ از آن جا که هر کوآرتت برابر با ۱۶ بیت است و Prefix این آی پی نیز ۶۴ می باشد ( ۶۴ تقسیم بر ۱۶ برابر است با ۴ ) بنابراین ۴ کوآرتت مربوط به Subnet است و برای تعیین Subnet Number بقیه بیت ها برابر با صفر خواهند بود. ( حتی بیت آخر ) و به این صورت Subnet Number را می نویسند :

۳۰۰۱:۰:۱۷۲:۳۰::/۶۴

همچنین Subnet Number شبکه متصل به اینترفیس Gi0/0 برابر است با

۳۰۰۱:۰:۱۷۲:۳۰::/۶۴ 

نکته : در هر آدرس آی پی  ورژن ۶ تنها یک بار امکان خلاصه سازی صفرها با استفاده از علامت :: وجود دارد.

اکنون که IPv6 را بر روی اینترفیس ها پیکربندی کردیم ، بد نیست نگاهی داشته باشیم به خروجی دستور show ipv6 interface brief که جهت مشاهده خلاصه تنظیمات IPv6 اینترفیس ها به کار می رود :

آی پی ورژن 6 در سیسکو

علی رغم اینکه ما در مرحله قبل تنها یک آی پی به ازای هر اینترفیس اضافه کردیم ، اما در خروجی دستور بالا به هر اینترفیس دو آی پی تعلق گرفته است. آی پی دوم که با FE80 آغاز می شود ، همان IP های مشهور به Link Local Addresses می باشند. در مقاله های بعدی تک تیک و در ویدیو های یوتیوب درباره کارایی این نوع از آدرس ها بیش تر صحبت خواهیم کرد. به عنوان حسن ختام مقاله مقدماتی IPv6 در سیسکو نگاه کوتاهی خواهیم داشت به جدول Routing مربوط به آی پی ورژن ۶ که با کامند show ipv6 route قابل مشاهده است :

آی پی ورژن 6 در سیسکو

درباره Subnet Number نیز می دانید که چرا در انتهای خط Route های Connected علامت :: وجود دارد. اما درباره Prefix برابر با ۱۲۸ باید گفت که زمانی از این پرفیکس استفاده می شود که منظور و مقصود ما یک Host و یا Node خاص است.

نحوه ی نصب ESXi 6.5

 

در این مقاله قصد داریم طریقه نصب ESXi 6.5 را به صورت گام به گام  به شما آموزش دهیم. با ما همراه باشید:

همانطور که می دانید تکنولوژی مجازی سازی که در اینجا منظور تکنولوژی server virtualization است این امکان را مهیا میکند که بر روی یک سیستم فیزیکی (معمولاً سرور ) ، تعداد زیادی سیستم عامل را در قالب ماشین مجازی راه اندازی نماییم که این ماشین های مجازی را میتوان همزمان اجرا و استفاده نمود. بدین ترتیب تکنولوژی مجازی سازی باعث استفاده بهینه از منابع سخت افزاری سرور میشود.

ESXi 6.5 یکی از بهترین سیستم عامل هایی است که توسط Hypervisor موجود در خود ، امکان راه اندازی تکنولوژی مجازی سازی را در اختیار شما قرار میدهد.

ESXi را بنا به نیاز خود میتوانید در PC و یا Server و یا درون یک ماشین مجازی نصب نمایید.

در شبکه و در محیط های کاری مسلماً می بایست آنرا بر روی سرورهای فیزیکی نصب نماییم ، اما در محیط های آزمایشی و لابراتوار خود میتوانیم آنرا در PC و یا درون ماشین مجازی نیز نصب نماییم.

برای نصب ESXi 6.5 در سیستم خود ( PC و یا سرور و یا ماشین مجازی ) به source سیستم عامل ESXi نیاز داریم که این سورس در قالب یک فایل iso. میباشد و میتوانید آنرا از سایت های مختلفی دانلود نمایید.

نام این فایل در سیستم ما VMware-VMvisor-Installer-6.5.update01.iso  میباشد .البته این فایل را ممکن است با نامی مشابه این نام نیز مشاهده نمایید :

VMware vSphere_Hypervisor (ESXi) 6.5.0 U1.iso

اگر قصد دارید ESXi را در یک سیستم فیزیکی ( PC و یا Server ) نصب کنید ، می بایست این فایل iso.  را در یک DVD رایت نموده و در DVD-ROM سیستم خود قرار دهید. همچنین میتوانید توسط نرم افزاری همانند Rufus ، توسط فایل iso یک فلش bootable حاوی سیستم عامل ESXi ایجاد نموده و توسط این فلش USB سیستم را بوت نمایید.

اما اگر قصد دارید ESXi را برای مقاصد آزمایشی و در محیط تست و لابراتوار خود درون یک ماشین مجازی نصب نمایید ، مستقیما فایل iso. سیستم عامل ESXi را به عنوان DVD-ROM مجازی با ماشین مجازی خود معرفی خواهیم نمود.این فایل Bootable می باشد.ما در این  مقاله آموزش نصب ESXi 6.5 ، آنرا را در قالب یک ماشین مجازی درون نرم افزار  VMware Workstation 14 نصب و راه اندازی خواهیم نمود.

نکته: برای اینکه بتوانیم ESXi را به عنوان یک ماشین مجازی در VMware Workstation نصب کنیم حتما باید سخت افزار سیستم ما VTX را ساپورت نماید و سیستم عامل ما نیز ۶۴ بیتی باشد.

مراحل کار :

ابتدا نرم افزار VMware Workstation که در حال حاضر آخرین نسخه آن ۱۴ است را دانلود و نصب نمایید.نرم افزار را باز نموده و بر روی گزینه create a virtual machine کلیک نمایید

طبق شکل زیر گزینه custom را انتخاب کنید :

طبق شکل زیر گزینه workstation 14.x را انتخاب کنید :

در این صفحه فایل iso. را انتخاب می نماییم :

در این صفحه نام ماشین مجازی خود و محل قرارگیری فایل فولدرهای آنرا تعیین می نماییم.  ما نام و محل را به صورت شکل زیر در نظر میگیریم :

در این مرحله تعداد processor ها و تعداد core ی که از هر processor به این ماشین مجازی تخصیص خواهد داد را انتخاب مینمایم.

انتخاب این موارد بسته به processor سیستم فیزیکی شما متفاوت است ، ما حالت پیش فرض را انتخاب می نماییم :

در این مرحله مقدار Memory که در نظر داریم از سیستم فیزیکی به این ماشین مجازی اختصاص یابد را تعیین می نماییم :
در این مرحله گزینه use host-only networking را انتخاب می کنیم :

برای مشاهده توضیحات کامل گزینه های موجود صفحه فوق به مجموعه ویدیویی آموزش نصب esxi ( ورژن 6.7 u1 )  مراجه نمایید.

در دو صفحه بعد به ترتیب گزینه های paravirtualized SCSI و SCSI را انتخاب می کنیم :
در این مرحله گزینه create a new virtual disk  را انتخاب می کنیم :
اینجا بهتر هست حتما دکمه browse را بزنیم و محل فولدر خود ماشین مجازی را انتخاب کنیم :
در این مرحله بسته به نیاز خود و تعداد ماشین های مجازی که میخواهیم در این سرور ESXi ایجاد کنیم انتخاب می کنیم :
در این مرحله من بر روی customize hardware کلیک کرده و USB را حذف میکنم :
در مرحله آخر بر روی Finish کلیک میکنیم تا فرایند ایجاد این ماشین مجازی آغاز شود.
در این مرحله گزینه اول یعنی standard installer را انتخاب مینماییم :
فرایند نصب سیستم عامل ESXi 6.5 همانند فرایند نصب ESXi 6.0 می باشد.

در این صفحه سیستم بیان میکند که ESXi بر روی هر سخت افزاری قابل نصب نمی باشد و هر سخت افزاری  را پشتیبانی نمیکند. به عنوان مثال برخی از برندهای کارت شبکه را پشتیبانی نمیکند و در صورت بروز چنین مطلبی ، قادر به استفاده از کارت شبکه سیستم خود نخواهید بود.

در لینک نشان داده شده لیست HCL یا Hardware Compatibility List وجود دارد که لیست سخت افزارهایی که ESXi از آنها پشتیبانی میکند وجود دارد.

در این صفحه دکمه F11 را میزنیم تا با EULA موافقت نماییم :

در این مرحله هارد دیسک سیستم ( در اینجا در واقع هارد ماشین مجازی ) که قرار است سیستم عامل ESXi بر روی آن نصب شود نمایش داده میشود.

در این مرحله انتخاب میکنیم که ESXi بر روی کدامیک از Storage های متصل به سیستم نصب شود. به صورت پیش فرض Storage از نوع DAS میباشد.

در این مرحله keyboard layout پیش فرض US را قبول می نماییم :

در این مرحله یک پسورد دلخوه بر روی ادمین  ESXi که نام آن Root می باشد تعیین می نماییم. این پسورد می بایست حداقل ۷ کاراکتر داشته باشد.
در این مرحله سیستم به ما پیام میدهد که دکمه F11 را بزنید تا فرایند نصب شروع شود. توجه داشته باشید که سیستم پیام میدهد که هارد دیسک این ماشین مجازی فرمت و repartition خواهد شد و اگر اطلاعاتی در آن وجود دارد به کلی حذف خواهند شد. از آنجایی که این ماشین مجازی را به همین منظور ایجاد نموده ایم و دورن هارد دیسک آن اطلاعاتی وجود ندارد ، نگرانی وجود ندارد.

صبر میکنیم تا فرایند نصب سیستم عامل ESXi به اتمام برسد :

دکمه Enter را میزنیم تا سیستم reboot شود :

بعد از reboot شدن سیستم ،صفحه کنسول مدیریتی ESXi که DCUI نامیده میشود نمایش داده میشود.

در این محیط میتوان تنظیمات اولیه سرور ESXi از قبیل تنظیمات IP Address را انجام داد.

معرفی ویژگی Kerio Control HA

 

همانطور که می دانید از ورژن 9.3  فایروال کریو کنترل ، ویژگی جدیدی به نام HA یا High Availability به آن اضافه شده است.

توجه کنید که این ویژگی HA ویژگی در خصوص خود کریو کنترل می باشد و هیچ ارتباطی با ویژگی Failover که در خصوص لینک های اینترنت در کریو کنترل است ندارد.

به اختصار ویژگی Kerio control HA این امکان را مهیا می کند که دو عدد کریو کنترل در لبه شبکه قرار دهید تا اگر زمانی کریو کنترل اول شبکه از کار افتاد ، کریو دوم وارد عمل شده و شروع به سرویس دهی نماید و بدین ترتیب سرویس دهی و پایداری امنیت ارتباطات شبکه با اینترنت تضمین شود.

در این سیستم کریو اصلی Master Appliance  و کریو دوم Slave Appliance  نامیده می شود.

در این ویژگی، میان دو کریو کنترل شبکه مان یک ارتباط active/passive ایجاد می شود. بدین معنی که در حالت عادی همیشه یکی از کریوها Active و در حال سرویس دهی می باشد و کریو دوم در حالت آماده بکار یا standby قرار می گیرد. حال اگر زمانی کریو کنترل اول از کار بیفتد ، کریو دوم وارد عمل شده و شروع به سرویس دهی می نماید.

ویژگی HA را میتوان هم برای نسخه های نرم افزاری کریو کنترل (software appliance) و هم برای نسخه های سخت افزاری (hardware appliance) کریو کنترل راه اندازی نمود.

توجه : برای راه اندازی ویژگی HA ، می بایست هر دو کریو کنترل از نظر مشخصات کاملاً یکسان باشند.

به عنوان مثال اگر appliance سخت افزاری هستند می بایست model number و version آنها دقیقا یکسان باشد.

و نیز اگر appliance نرم افزاری هستند می بایست ورژن آنها دقیقا یکسان باشد مثلا هر دو Kerio control 9.3 باشند.

نحوه راه اندازی ویژگی Kerio Control HA

جهت فعال سازی این ویژگی هر دو کریو کنترل را می بایست روشن و اجرا نمایید

در هر یک از کریوها به کنسول ادمین متصل شوید و در پنل سمت چپ بخش جدیدی به نام High availability وجود دارد :

در این بخش appliance ی که می خواهید به عنوان master باشد و نیز slave را تعیین می کنید

همچنین اینترفیسی که میخواهیم از طریق آن عملیات sync شدن تنظیمات میان این دو کریو کنترل انجام شود را انتخاب می نماییم :

در بخش device name می بایست اسامی متفاوتی را برای این دو appliance مشخص نمایید.

در بخش shared secret می بایست یک رمز مشترک جهت اعتبار سنجی میان دو کریو بابت فرایند sync تعریف نمایید

سپس در کادر پایین ، اینترفیس LAN کریو را انتخاب می نماییم

به هر یک از این دو اینترفیس LAN ، یک آدرس ip مجازی یا virtual ip اختصاص دهید. این آدرس ip  به عنوان floating gateway به کلاینت ها معرفی می شود. یعنی default gateway که در پشت صحنه دو عدد کریو کنترل پشت آن قرار دارند.

توجه : هر دو ورژن  ipv4 و ipv6  برای HA  ساپورت می شوند.

اگر زمانی دیوایس master از کار بیفتد ، دیوایس slave  مسولیت آن virtual ip را بر عهده می گیرد.

بعد از apply نمودن تنظیمات، فرایند sync  اولیه میان کریو master و کریو slave آغاز می شود.

نتیجه فرایند synchronization را می توانید در فیلد status و Health check در تب High availability در هر دو appliance مشاهده نمایید.

برای اطلاعات بیشتر در خصوص Kerio Control HA می توانید صفحه معرفی ویژگی HA در سایت رسمی GFI را مشاهده کنید.