آشنایی با دستورهای ضروری جهت بالابردن امنیت تجهیزات سیسکو

در این مقاله سعی شده تا شما با دستورهای ضروری جهت بالابردن امنیت تجهیزات سیسکو (Cisco) آشنا باشید با ما همراه باشید:

امنیت تجهیزات شبکه اهمیت بسیار بالایی دارد و باعث می شود که شبکه پایدارتری داشته باشید. در اینجا 10 دستور ضروری برای بالابردن امنیت تجهیزات شرکت سیسکو (Cisco) آماده ده است که به وسیله آن ها بتوانید امنیت شبکه خود را تامین کنید.  این نکته را فراموش نکنید این دستورات درعین سادگی خیلی مهم هستند و عدم رعایت این موارد ممکن است باعث صدمات بسیار جدی به شبکه شما شود.

 

1- تعیین طول پسورد

با استفاده از دستور زیر شما می توانید طول پسوردهای ورودی در سیسکو را مدیریت کنید. این نکته لازم به ذکر است که سعی کنید حداقل از طول 8 کارکتر جهت بالا بردن امنیت تجهیزات خود استفاده نمایید.

(Router (config) #security passwords min-length 8 ( Minimum length of all user/enable passwords

طول پسورد را می توان از صفر تا 16 کاراکتر مشخص کرد.

 

2- استفاده از دستور Enable Secret

همانظور که می دانید یکی از دستوراتی که خیلی در پیکربندی تجهیزات سیسکو استفاده می شود دستور  enable password  است اما به علت مشکل امنیتی و عدم کد گذاری پسورد پیشنهاد می شود از دستور Enable Secret  استفاده کنید.

Router (config) #enable secret cisco123

 

3- قراردادن پسورد درراه های دسترسی به تجهیزات

ما جهت دسترسی به تجهیزات سیسکو روش های مختلفی از قبیل vty , Comsole , aux … داریم که برای بالا بردن امنیت تجهیزات سیسکو خود می بایست پسورد مناسبی جهت دسترسی به آن ها قرار دهیم تا از دسترسی افراد سودجو به تجهیزات جلوگیری کنیم.

 

4- فعال سازی سرویس کدگذاری پسوردها

با استفاده از سرویس password encryption  به صورت خودکار تمام رمزهای مشخص شده کد گذاری می شوند.

Router (config) #service password-encryption

 

5- غیرفعال کردن Password Recovery

همانطور که می دانید امکان Password Recovery در محیط Rommon در تجهیزات سیسکو وجود دارد که این قابلیت در محیط های که تجهیزات در محیط های امنی از لحاظ فیزیکی وجود ندارند می تواند بسیار خطرناک باشد زیرا هکر به راحتی می تواند با استفاده از این قابلیت به تجهیزات ما دسترسی پیدا کند. با استفاده از دستور زیر می توانید این قابلیت را غیر فعال کنید.

Router (config) # no Service Password Recovery

 

6- محدودیت در تعداد دفعات وارد کردن پسورد

یکی از روشهای هک استفاده از حملات کرکینگ است که در این روش هکر به صورت مکرر از یک دیکشنری جهت وارد کردن پسورد استفاده می کنند از این رو ما باید برای ورود پسوردها محدودیت ایجاد کنیم برای این امر از دستور زیر استفاده می کنیم.

Router (config) # Security authentication failure rate 5

با توجه به دستور بالا اگر 5 بار پسورد اشتباه زده شود 15 ثانیه وقفه در دادن پسورد ایجاد می شود.

 

7- محدودیت زمان کار نکردن کاربر با تجهیزات

Router (config) #line console 0 (Vty or Aux)

Router (config-line) #exec-timeout 2 (Min) 30 (Sec)

با توجه به دستور بالا در صورتی که کاربر 2 دقیقه 30 ثانیه کانفیگی انجام ندهد ارتباط قطع می شود و باید مجددا متصل شویم.

 

8- محدودیت تعداد دفعات لاگین اشتباه در یه بازده زمانی خاص

Router (config) #login block-for 30 attempts 5 within 10

در کد بالا اگر کاربری در 10 ثانیه 5 بار اشتباه پسورد را وارد کند به مدت 30 ثانیه بلاک می شود.
9- مخفی کردن فایل Boot

جهت بالابردن امنیت تجهیزات سیسکو ، فایل boot خود را با استفاده از دستور بالا می توانید مخفی کنید.

Router(config)#secure boot-image

 

10- ایجاد پشتیبان مخفی از کانفیگ تجهیزات

Router(config)#secure boot-config

 

آشنایی با مفهوم Hardening و کاربردهای آن

در این مقاله  قصد داریم تا شما را با مفهوم Hardening آشنا کنیم با ما همراه باشید:

کاربرد Hardening به مباحث امنیتی برای سیستم عامل بر می گردد و در حقیقت عملی برای قفل کردن و محدود کردن سیستم عامل و به طور کلی Hardening به فرایندی گفته می شود که سیستم عامل از لحاظ امنیتی در شرایط خوبی باشد. به عنوان مثال  می توان به مواردی از جمله، اطمینان از اینکه سرویس های غیرقابل استفاده خاموش باشند، نرم افزارهای غیرقابل استفاده پاک شوند، پچ ها بروزرسانی شوند، حساب های کاربری از لحاظ امنیتی بررسی شوند و … اشاره کرد.

مفهوم Hardening چیست؟

کار کردن با سرویس ها :

سرویس ها معمولا با بالا آمدن سیستم عامل کار خود را شروع می کنند و بطور کلی در پس زمینه فعالیت خود را بدون اینکه کاربر متوجه شود انجام می دهند. برخی از سرویس ها مهم و حیاتی می باشند. توجه داشته باشید که یک سرویس می تواند شامل یک Attack Vector بر علیه سیستم شما باشد ، پس از سرویس خود مطمئن شده و سرویسی را فعال نمایید که به آن نیاز دارید. یک بخش از Hardening سیستم عامل ، غیرفعال کردن سرویس های غیرضروری می باشد. بعنوان مثال برای نمایش سرویس ها در سیستم عامل ویندوز به مسیر زیر بروید :

Start >> Control Panel >> Administrative Tools >> Services

در این قسمت شما می توانید تمامی سرویس های موجود بر روی سیستم عامل خود را مشاهده نمایید. برخی از آنها فعال و برخی دیگر غیرفعال می باشند ، توجه داشته باشید ، سرویس هایی را که به آنها نیاز ندارید غیرفعال کنید. توجه داشته باشید که شما بعنوان یک مدیر شبکه باید بطور مرتب برخی از سرویس ها را همیشه بررسی نموده و وضعیت آنها را چک نمایید.

حفاظت از رابط های مدیریتی و برنامه های کاربردی :

قابلیت اجرای اینترفیس های مدیریتی در داخل یک سیستم عامل ، و برنامه های کاربردی مربوط به آنها ، اغلب برای یک کاربر استاندارد و یک کاربر مدیر متفاوت می باشد. شخصی که توانایی اجرای اینترفیس های مدیریتی را دارد و می تواند در پیکربندی آنها تغییر ایجاد کند و تنظیمات سیستم را تغییر دهد ، این مسائل می تواند عواقب گسترده ای را به سیستم تحمیل نماید.

بعنوان مثال ، کاربری که به ابزارهای مدیریتی دسترسی دارد، می تواند کاربران دیگر را حذف کند ، کلمه عبور را تغییر دهد و فایل های کلیدی را حذف کند.

برای حفاظت در برابر خطرات ، دسترسی به مدیران و اینترفیس های مدیریتی فقط باید محدود به مدیرانی که به آنها نیاز دارند شود. نه تنها اینکه شما باید از ابزارهای سرور محافظت کنید ، همچنین باید دسترسی کاربران را نیز از ابزارهایی مانند رجیستری نیز محدود نموده و حذف نمایید. یکی از بهترین ابزارها برای امکان جستجوی فعالیت غیرقانونی بر روی یک ایستگاه کاری توسط کاربر ، استفاده از Performance Monitor می باشد. بعنوان مثال استفاده بیش از حد از پردازنده موجب آسیب به سیستم می شود. موضوع مهم دیگر استفاده از کلمه عبور به منظور حفاظت از وظایف مدیریتی و کنسولها بر روی یک ایستگاه کاری می باشد. زیرا کاربر فقط با انجام احراز هویت بتواند از سیستم استفاده کند و نیز لزومی ندارد که به تمامی وظایف مدیریتی دسترسی داشته باشد.

نرم افزار :

یکی دیگر از مسائل امنیتی که در حوزه Hardening باید رعیت شود ، پاک کردن نرم افزارهایی هست که به آنها نیازی نمی باشد. بطور مشخص ، می توان این اقدام را در خصوص کامپیوترهای تجاری انجام داد. شما می توانید بر روی یک کامپیوتر خانگی در صورت تمایل هر نرم افزاری را نصب کنید اما باید توجه داشته باشید که نصب نرم افزارهای غیر ضروری در محیط کار می تواند محلی برای حمله به شبکه و سیستم شما باشد.

نرم افزار غیر ضروری چیست؟ بعنوان مثال می توان اینگونه بیان کرد که ، چه لزومی دارد تا مایکروسافت آفیس را بر روی سرور خود نصب کنید ، و یا اینکه نصب یک نرم افزار حسابداری بر روی سرور دامین خود.

پچ ها :

یک پچ در واقع یک بروزرسانی برای سیستم شما می باشد ، گاهی اوقات پچ ها یک وظیفه جدید را به سیستم عامل اضافه می کنند. در حالت دیگر یک خطای امنیتی را بر روی نرم افزار اصلاح می کنند. در ویندوز شما می توانید از طریق مسیر زیر پچ های نصب شده را مشاهده کنید:

Control Panel >> System Security >> View Updates

باید توجه داشت که در محیط شبکه نصب پچ بر روی سرور و تمامی سیستم ها راه مناسبی نمی باشد. در ابتدا باید پچ را بر روی یک سیستم جدا و منفرد از شبکه نصب و مورد آزمایش قرار داد و مشاهده نمود که چه وظایف و خصوصیات جدیدی به سیستم اضافه می کند.

معرفی CDN و مزایای استفاده از آن

در این مقاله قصد داریم تا شما را با شبکه تحویل محتوا یا CDN آشنا کنیم با ما همراه باشید:

. Content Delivery Network یا شبکه تحویل محتوا که مخفف آن CDN می باشد، شبکه ای عظیم از سرور هایی می باشد که در نقاط مختلف دنیا برپا شده و به صورت جغرافیایی پخش شده اند. CDN چیزی است که علاوه بر هاست از آن استفاده می کنید؛ چون کمک زیادی به افزایش سرعت سایت می کند. CDN جایگزین هاست نیست! با وجود داشتن CDN باز هم شما به یک هاست نیاز خواهید داشت.

شبکه تحویل محتوا یا CDN چیست؟

محتوای وبسایت ها با بکارگیری از شبکه تحویل محتوا و با توجه به موقعیت جغرافیایی کاربران از طریق نزدیک ترین شبکه به کاربران ارائه داده می شود. این شبکه ها در سرعت بخشیدن به تحویل محتوا و پهنای باند در وبسایت های بزرگ و جهانی تاثیر به سزایی دارند. یک شبکه ی توزیع محتوا یا CDN در اصل یک مجموعه از سرور ها در کشور های مختلف جهان می باشد که نسخه ای از وبسایت شما (شامل تمامی عکس ها و متن ها و کد های css و  html و…) روی این شبکه وجود دارد و اگر از این شبکه استفاده کنید، زمانی که کاربران قصد وارد شدن به وبسایت شما را دارند درخواست شان به نزدیکترین سرور از نظر جغرافیایی ارسال می شود و صفحه ی وب سایت شما در سریع ترین زمان ممکن برای کاربر نمایش داده می شود.

معمولا وقتی یک کاربر از سایت شما دیدن می کند، به وب سروری که سایت خود را در آن هاست کردید هدایت می شود. فرض کنیم وب سرور میزبان شما در شهر تهران قرار گرفته است. اگر سرور اصلی در تهران قرار دارد و شخصی از تبریز به سایت مراجعه کند، به نزدیکترین سرور که در تهران است هدایت می شود.

بدون CDN همه کاربران به همین یک سرور مراجعه می کنند. حالا تصور کنید سایت شما ترافیک بالایی داشته باشد. چه اتفاقی می افتد؟

سایت شما باعث می شود بار زیادی به سرور تحمیل شود که در نتیجه سرعت لود شدن سایت کند می شود و حتی سرور کرش می کند (از کار می افتد). اینجاست که اهمیت وجود CDN به چشم می آید.

نه تنها CDN به جای یک سرور چندین سرور برای شما فراهم می کند بلکه این سرور ها در سراسر جهان گستره هستند. وقتی از CDN استفاده می کنید محتوای استاتیک سایتتان کش شده و در تمامی این سرورها ذخیره می شود.

شاید بپرسید محتوای استاتیک سایت شامل چه چیزهاییست؟

تصاویر، فایل های CSS که مربوط به قالب سایت هستند، جاوا اسکریپت ها، فلش و غیره. حالا اگر یک بازدید کننده به سایت شما بیاید (سرور اصلی) فن آوری AnyCast CDN او را به نزدیکترین سرور موقعیت مکانیش هدایت می کند.

در صورتی که CDN داشته باشید این شخص بجای انتقال به تهران، به POP موجود در تبریز منتقل می شود.

مثال برای مقایسه میزبانی بدون CDN در سمت راست تصور و با استفاده از CDN در سمت چپ تصویر:

شبکه تحویل محتوا یا CDN چیست؟

امتیاز استفاده از CDN فقط افزایش سرعت بارگزاری سایت نیست بلکه تعداد هک هایی که هنگام انتقال فایل های استاتیک به کاربر نهایی اتفاق می افتد را نیز کاهش می دهد. نزدیکی کاربر به وب سرور تاثیر به سزایی در سرعت لود سایت دارد. با مستقر کردن محتوای سایتتان روی چندین سرور پراکنده در جهان، باعث می شوید سایت از موقعیت کاربر سریعتر لود شود. اینجاست که CDN به کمکتان می آید. به زبان ساده تر هرچقدر سرور CDN به کاربر شما نزدیکتر باشد، محتوا سریعتر لود می شود.

 

مزایا استفاده از CDN

  • سرعت بارگذاری وب سایت و نمایش صفحات وبسایت با استفاده از شبکه ی توزیع محتوا به طور چشمگیری افزایش می یابد که باعث بالا بردن سئوی سایت و افزایش رتبه ی سایت در موتورهای جستجو مانند گوگل و یاهو می شود. این کار به این دلیل اتفاق می افتد که فشار ترافیک داده های وبسایت بر روی تنها یک سرور نمی باشد و چندین سرور یا شبکه همزمان با همکاری هم این کار را انجام می دهند.
  • بهبود SEO : گوگل به وضوح اعلام کرده که سایت های سریعتر رنک بالاتری در موتور های جستجو دارند.
  • امنیت وبسایت نیز با استفاده از شبکه ی توزیع محتوا یا CDN افزایش می یابد. شبکه های توزیع محتوا از Firewall بسیار قدرتمندی بهره مند می باشند که در کمترین زمان حمله هایی که به سایت شما می شود را تشخیص داده و آنها را نابود کرده و اجازه نمی دهند به وبسایت شما هیچ گونه آسیبی برسد.
  • نصب آسان و سریع
  • کاهش هزینه ها و افزایش پهنای باند : با استفاده از شبکه ی توزیع محتوا یا CDN می توانید تا حد بسیار زیادی در هزینه ها صرفه جویی کنید. زیرا این سرور ها و شبکه ها به صورت اشتراکی هستند و کاربران زیادی از آن به طور همزمان استفاده می کنند و شما دیگر لازم نیست که هزینه های زیادی برای خرید سرور های اختصاصی و هاست های جداگانه صرف کنید. در ضمن با استفاده از این شبکه از پهنای باند بیشتری هم بهره مند خواهید شد.

 

در حال حاضر شرکت های سرویس دهنده بزرگی این سرویس را به 2 شکل رایگان و تجاری عرضه کرده  اند که می توان از سرویس های رایگان به CloudFlare و Coral CDN و در سیستم های تجاری به Amazon Cloudfront , Cach Fly , MaxCDN و ویندوز Azure اشاره نمود که سرویس های رایگان ذکرشده برای استفاده از تمامی امکانات آن ها باید از پلن های غیر رایگان آن ها استفاده کنید.

نحوه ی افزایش امنیت وردپرس در مقابل نفوذ هکرها

در این مقاله قصد داریم شما را با نحوه ی افزایش امنیت وردپرس در مقابل نفوذ هکرها آشنا کنیم با ما همراه باشید:

هر سایتی که راه اندازی می کنید می تواند در معرض حملات توسط هکرها قرار داشته باشد و امنیت وب سایت شما به صورت 100 درصد نیست. در این مقاله به آموزش هایی برای افزایش امنیت سایت هایی که با سیستم مدیریت محتوا وردپرس پیاده سازی شده اند خواهیم پرداخت.

نحوه ی افزایش امنیت وردپرس در مقابل نفوذ هکرها

خیلی پلاگین ها در اینترنت وجود دارند که با شعار های مختلف مانند امنیت وردپرس و … در بین کاربران رایج هستند ولی نکته اصلی قبل از همه این ها این است که راه های نفوذی سایت شما چه چیز هایی هستند و شما بتوانید آن ها را کنترل کنید و پس از سپری کردن این مرحله برای اطمینان بیشتر از این پلاگین های امنیتی استفاده کنید.

برای داشتن یک وب سایت با امنیت خوب چه کارهایی را باید انجام دهیم ؟

  1. هر گونه پلاگین اضافه ، فایل و یا اسکریپت های اضافی در هاست خود را پاک کنید.
  2. اگر سایت شما قبلا مورد نفوذ هکر ها قرار گرفته است ، راه نفذی قبلی آن ها را شناسایی و برطرف کنید.
  3. تجربه های رایج سایر کاربران وردپرس در زمینه هک را در انجمن های مختلف جستجو کنید و آن ها را در سایت خود برسی کنید.
  4. از تمام پلاگین ها و پوسته های موجود در وردپرس خود اطمینان حاصل کنید که غیر قابل نفوذ باشند. ( قبل از نصب پلاگین به امتیازآن  در بین سایر کاربران توجه کنید )
  5. پلاگین های خود را به روز رسانی کنید تا باگ ها و مشکلات آن بر طرف شود.
  6. از امنیت کلمه عبور خود اطمینان حاصل کنید و اگر آن را قبلا به شخص دیگری داده اید آن را عوض کنید و ترجیحا از Password Generator استفاده کنید.

سایت شما هک شده و شما می خواهید که بدون مراجعه به یک متخصص در این زمینه ، هک سایت خود را رفع کنید که در اینجا چند راه حل ساده را برای این کار به شما معرفی می کنیم :

 

اولین مرحله ( سایت خود را اسکن کنید )

تعداد زیادی پلاگین برای اسکن سایت وجود دارد اما ساده ترین راه برای اسکن سایت استفاده از یک اسکنر آنلاین می باشد. اگر قصد استفاده از پلاگین اسکن دارید می توانید از پلاگین حرفه ای Wp Scan استفاده کنید ولی استفاده از اسکنر های آنلاین به شما این امکان را می دهد تا بفهمید مشکل اصلی سایت شما در کدام قسمت آن است. اگر خوش شانس باشید اسکنر فایل های مخرب و آلوده را به شما نشان خواهد داد و قدم بعدی حذف این فایل ها و یا کد های مخرب می باشد.

 

دومین مرحله (حذف کد های مخرب )

قبل از شروع این مرحله یک بک آپ کامل از سایت خود با استفاده از پلاگینی مانند Backup Buddy بگیرید که این پلاگین خود دارای یک اسکنر آسیب پذیر نیز می باشد . شایع ترین کدهای مخرب معمولا در پلاگین ها و یا پوسته ها یافت می شود ، اگر چه هسته اصلی وردپرس نیز گاهی اوقات تحت تاثییر این کدهای مخرب قرار می گیرند. هنگامی که تمام فایل های خود را بک آپ گرفتید و بر روی سیستم خود آن ها را داشتید ، فایل هایی مخربی که اسکنر به شما نشان داده است را باز کنید و بعد کدهای مخرب را پیدا کنید. پس از پیدا کردن کدهای مخرب آن قطعه کد را در اینترنت جستجو کنید و کد صحیح آن را پیدا کنید و آن را با کد فعلی خود جایگزین کنید و اگر نتیجه ای پیدا نکردید آن قطعه کد را پاک کنید. چنانچه قطعه کد های مخرب مورد نظر مربوط به پلاگین خاصی می باشد بهترین کار حذف آن پلاگین می باشد.

 

سومین مرحله ( آپلود فایل ها بر روی هاست )

پس از این که کد های مخرب را از بین بردید ، فایل های مورد نظر را با استفاده از یک FTP  ( مانند FileZilla ) بر روی هاست خود بارگذاری کنید ، سپس مجددا سایت خود را توسط اسکنر مورد نظر خود اسکن کنید و برسی کنید که تعداد خطاها و کدهای مخرب از بین رفته است و یا کمتر شده است یا نه ! اگر تعداد خطاها ، کدها و یا فایل های مخرب کمتر شده بود شما چند مرحله پیشرفت کرده اید و می توانید دوباره سایر فایل هایی که توسط اسکنر به شما نشان داده شده است را برسی کنید. اگر مجددا همان تعداد خطا را مشاهده کردید نا امید نشوید و این بار با دقت بیشتری این کار را انجام دهید و در برسی خود در بین کدها بیشتر جستجو کنید و خطای کدهای خود را پیدا کنید.

 

چهارمین مرحله ( کلمه عبور های خود را عوض کنید )

از آنجایی که سایت شما قبلا مورد نفوذ قرار گرفته است و هک شده است ، کلمه عبور های شما نیز دیگر امنیت لازم را ندارند.

کلمه عبور های زیر را عوض کنید :

  • DataBase
  • Wp Admin (مدیریت وردپرس )

 

برای امنیت بیشتر کلمه عبور هاست خود را نیز عوض کنید و همچنین بر روی مسیر مدیریت وردپرس خود نیز یک کلمه عبور تعریف کنید ( www.yoursite.com/wp-admin )

استفاده از این چهار مرحله برای از بین بردن فایل ها و کدهای مخرب و همچنین خارج شدن سایت شما از لیست سیاه گوگل کافی می باشد.

آیا این مراحل برای داشتن یک وب سایت با امنیت کامل کافی است ؟ خیر کامل شدن امنیت وب سایت شما شامل مراحل بسیار زیادی است که بسیاری از آن ها در تجربه های مختلف در این زمینه و همچنین شناسایی اولین راه نفوذ هکر ها می باشد ولی برای کاربری که اطلاعات زیادی در زمینه امنیت ندارد این چهار مرحله کمک بسیار زیادی می کند تا سایتی تقریبا مطمئن داشته باشند.

هسته اصلی وردپرس به صورت کلی دارای امنیت کاملی می باشد و معمولا هک هایی که مشاهده شده از طریق پلاگین ها و پوسته های غیر فنی و مشکل دار بوده است ولی همیشه راه های نفوذ از پلاگین ها و پوسته ها نیست.

نحوه ی  Join کردن یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

در این مقاله می خخواهیم نحوه ی  اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC) را برای شما بازگو کنیم با ما همراه باشید:

برای اینکه بتوانید مدیریت آسان تر و امنیت بیشتری برای سرور ESXi فراهم کنیم بهتر است که سرور ESXi را به سرویس دامین کنترلر (Domain Controller) خود مثل دامین کنترلر مایکروسافت اضافه کنید :

آموزش اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

اما قبل از شروع آموزش چه پیش نیازهایی باید از قبل رعایت شده باشه:

 

  • در ابتدا اینکه سرور ESXi شما باید توانایی Resolve کردن نام DNS و نام دامین رو داشته باشه.
  • نام سرور ESXi شما باید بطور کامل تنظیم شده باشه ، مثل esxi1.contoso.local.
  • ساعت هر دو سرور شما یعنی سرور ESXi و سرور DC باید یکسان باشه.

 

برای اضافه کردن و در واقع Join کردن یک سرور ESXi به دامین کنترلر ابتدا  vSphere Web Client را باز کنید و Hosts and Clusters را از قسمت منوی Home انتخاب کنید.

آموزش اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

سرور ESXi خودتون رو انتخاب کنید.

آموزش اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

بر روی Join Domain کلیک کنید. مطابق شکل زیر مسیر را پیدا کنید.

آموزش اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

نام کاربری و کلمه عبور مدیریت دامین خود را وارد کنید.

آموزش اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

پس از اتمام عملیات، بررسی کنید که همه چیز درست انجام شده است.

آموزش اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

در سرور اکتیو دایرکتوری خود به قسمت Users and Computers رفته و بررسی کنید که سرور ESXi شما اضافه شده است.

آموزش اضافه کردن (Join) یک سرور ESXi به دامین کنترلر (DC)

همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، یک سرور ESXi با نام ESXTEST1 به DC اضافه شد.

معرفی و آشنایی با Role های Exchange Server 2010

Exchange  دارایRole  مختلفی می باشد، که هر کدام وظیفه مشخصی را به عهده دارند، در این مقاله به تفکیک به بررسی هر کدام از اینRoleها در Exchange 2010 خواهیم پرداخت.

در Exchange 2010  پنج Role  با نام های زیر وجود دارد.

  • Mailbox Server Role

از این Role  برای نگهداری و مدیریت Mailbox  کاربران استفاده می شود.

  • Client Access Server Role

وظیفه این Role برقراری ارتباط کلاینت ها با Mailbox  خودشان از طریق پروتکل ها و دستگاه های مختلف می باشد، که شامل بخش های زیر می شود:

  • Outlook Web Application: وظیفه برقراری ارتباط با Mailbox از طریق وب
  • Exchange Active Sync: وظیفه برقراری ارتباط موبایل دیوایس ها به Mailbox
  • Outlook AnyWhere(RPC OVER HTTP): وظیفه برقراری اتصال برنامه Outlook به Mailbox  حتی بیرون از سازمان
  • POP3 Or IMAP: وظیفه برقراری ارتباط به Mailbox از طریق پروتکل های POP3 و IMAP
  • :Auto Discover وظیفه برقراری ارتباط کاربران شبکه داخلی با میل سرور به صورت خودکار

 

Client-Access-Role
  • Hub Transport Server Role

وظیفه دریافت و ارسال ایمیل ها در داخل و خارج از سازمان را برعهده دارد.

 

  • Edge Transport Server Role

وظیفه این Role  بسیار شبیه  Hub Transport  می باشد یا این تفاوت که این رول در محیط DMZ  شبکه برای افزایش امنیت قرار می گیرد و به صورت پیش فرض ماژول Anti-Spam بر روی آن فعال می باشد، که وظیفه تایید اعتبار ایمیل ها و بررسی فایل های ضمیمه شده در ایمیل ها به منظور ویروس یابی می باشد.

این Role  همیشه به صورت مستقیم باHub Transport   در ارتباط می باشد.

 

 

  • Unified Messaging Server Role

از این Role برای ترکیب ساختار VOIP و Exchange استفاده می گردد، با استفاده از Unified Messaging می توان تمامی ایمیل ها و Voice Mail های مربوط به کاربر را در یک Mailbox قرار داد و کاربر پس از راه اندازی این Role می توان از طریق Outlook Voice Access و با استفاده از تلفن ، موبایل و یا از طریق کامپیوتر به Mailbox خود دسترسی داشته باشد.

 

در نظر داشته باشید رول های MailBox,Client Access,Hub Transport, Unified Messaging  روی سرورهای Join  شده به دامین نصب می شود و می توان هر کدام از این Role  ها را روی  یک سرور و به صورت متمرکز یا به صورت تفکیک شده روی 4 سرور مجزا نصب کرد.

Edge Transport Rule  فقط روی سروری های Standalone  نصب می شود و نمی توان در کنار آن هیچ Role  دیگری نصب کرد.

 

نحوه ی پاک و حذف کردن فایل های لاگ در Exchange 2013

در محیط Exchange 2013  شاید تعجب کرده باشید، که چرا Drive C یا پارتیشنی که Exchange  را نصب کرده اید به سرعت پر می شود.

این ناشی از میزان لاگ های Exchange 2013 به صورت پیش فرض است.

از نسخه Exchange 2013 CU6 ، فایل هایی با پسوند .elt ساخته می شود، دراین نسخه فایل هایی با حجم 50MB با حداکثر تعداد 100 فایل  ایجاد خواهد شد، که برای کسب و کار های کوچک ایده آل نیست.

از دیگر Feature ها که فایل های log  هفتگی و روزانه ایجاد می کند Diagnostic logs (Health explorer) است، که می تواند فایل هایی بیش از 5 گیگ در هفته یا ماه ایجاد کند، که با توجه به محدودیت سخت افزاری ممکن است به این حجم از فضا نیاز داشته باشید.

از دیگر عوامل می توان به لاگ های IIS  اشاره نمود ، این سرویس می تواند فایل هایی با اندازه 1 بیت تا بیش از 500MB  ایجاد نماید.

در پایان، لاگ فایل هایی که می توانند مقداری از فضای شما را پر نمایند لاگ های HTTP Proxy  هستند، این سرویس لاگ فایل هایی به صورت ساعتی از 4MB به بالا ایجاد می کند.

در این مقاله توضیح خواهیم داد این  Logها را چگونه مدیریت نمایید، و در پایان یک اسکریپت PowerShell  را معرفی خواهیم نمود که به صورت خودکار لاگ فایل ها را حذف خواهد کرد.

 

 

Diagnostic Logs:

Health Manager اطلاعاتی در مورد سلامتی سیستم جمع آوری می کند، که اطلاعت خوبی هم به شما ارائه می کند ولی اگر با محدودیت فضا مواجه هستید یا مثلا درایور شما دارای محدودیت 80GB می باشد و در چند روز آینده پر می شود، شما می توانید این ویژگی را غیرفعال نمایید.

Service.msc  را باز نمایید.

سرویس Microsoft Exchange Health Manager Service را پیدا نمایید، سپس دابل کلیک و از بخش startup گزینه disabled  را انتخاب نمایید، اگر سرویس در حالت Running  است آن را Stop  نمایید.

سرویس Microsoft Exchange Diagnostics Service را مانند مرحله بالا disable و stop  نمایید.

در مرحله بعد Task Scheduler را باز کنید.

مسیر زیر را دنبال نمایید.

Microsoft -> Windows -> PLA

دو task  ، همانند تصویر بالا مشاهده خواهید کرد، اول آنها رو Stop  کنید و سپس disable نمایید، در مرحله بعد باید لاگ فایل های که توسط Diagnostics ساخته شده اند را پاک نمایید.

 

به مسیر زیر بروید:

C:\Program Files\Microsoft\Exchange Server\V15\Logging\Diagnostic

در این مسیر دو فولدر با نام های DailyPerformanceLog و PerformanceLogsToBeProcessed مشاهده خواهید کرد، شما می توانید تمامی لاگ فایل های موجود در این دو فولدر را پاک نمایید.

 

:ETL Files

این فایل ها معمولا هر ساعت با حجم تقریبی 50MB ساخته می شوند، به صورت پیش فرض در رجیستری 100 فایل ایجاد می کند، بعدا چگونگی تغییر این مقدار را آموزش خواهیم داد.

به مسیر زیر بروید:

C:\Program Files\Microsoft\Exchange Server\V15\Bin\Search\Ceres\Diagnostics\ETLTraces

مطابق شکل بالا، log فایل های زیادی وجود دارند، شما می توانید همه را انتخاب و بدون مشکل حذف نمایید، با این کار حدود چند گیگ از فضای شما خالی می شود.

در فولدرDiagnostics  یکسری فولدر دیگر برای لاگ ها وجود دارد، مسیر زیر را دنبال نمایید.

C:\Program Files\Microsoft\Exchange Server\V15\Bin\Search\Ceres\Diagnostics\Logs

 

مشابه بالا، فایل های Log زیادی در این مسیر وجود دارد که می توانید همه را پاک نمایید.

تغییر در :Registry

شما می توانید مقدار پیش فرض 100 فایل لاگ را به مقدار  دلخواهتان در رجیستری تغییر بدید.

  • Key: MaxTraceFileCount
  • Registry Key: HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Office Server\16.0\Search\Diagnostics\Tracing

IIS Log Files:

لاگ فایل های IIS به صورت پیش فرض در مسیر C:\inetpub نوشته می شوند، شما همچنین می توانید این فولدر را به یک درایو دیگر انتقال دهید.

این فایل ها می تواند بالای 200MB از فضای شما را اشغال نماید، برای پاک کردن آنها به مسیر زیر بروید:

C:\inetpub\logs\LogFiles

در این فولدر شما دو فولدر دیگر با نام W3SVC1  و W3SVC2  مشاهده می کنید، فایل های log  در این دو فولدر را هم می توانید پاک نمایید.

همچنین در مسیر زیر دو فولدر با نام های بالا نیز وجود دارند ، همانند بالا می توانید فایل های log  در این دو فولدر را هم پاک نمایید.

C:\Program Files\Microsoft\Exchange Server\V15\Logging\RpcHttp

HTTP Proxy Logs

آخرین مسیری که شما می توانید لاگ فایل ها را مشاهده نمایید مسیر زیر می باشد:

C:\Program Files\Microsoft\Exchange Server\V15\Logging\HttpProxy

در هر یک از فولدرهای مسیر بالا log  فایل هایی تا سایز 10MB ساخته می شود که می توانید همه را پاک نمایید.

 

 

 

تبریک

شما اکنون توانستید چند گیگ از فضای هارد خود را آزاد نمایید.

PowerShell Script:

همچنین می توانید از اسکریپت زیر در Task Scheduler برای پاک کردن لاگ ها به صورت دوره ای استفاده نمایید.

 

آشنایی با پروتکل احراز هویت DMARC ایمیل

(DMARC (Domain-based Message Authentication, Reporting & Conformance آخرین و پیشرفته ترین پروتکل احراز هویت می باشد. اما مانند SPF و DKIM گاهی اوقات به درستی قابل درک نمی باشد.

DMARC تضمین می کند که ایمیل های قانونی به درستی در برابر استانداردهای DKIM و SPF تایید شده اند و فعالیت های جعلی از دامنه های تحت کنترل سازمان (دامنه های ارسال فعال، دامنه های ارسال نشده و دامنه های ثبت شده دفاع می کنند) مسدود شده است. دو مقوله اصلی DMARC، Alignment و Reporting هستند.

ویژگی DMARC Alignment از جعل کردن آدرس Header From جلوگیری می کند.

  • تطبیق نام دامنه در Header From با Envelope From در طی بررسی SPF
  • تطبیق نام دامنه در Header From با نام دامنه در امضای DKIM

 

نحوه کار DMARC:

پروتکل DMARC

برای پاس شدن DMARC، یک پیغام باید احراز هویت SPF و SPF Alignment و/یا احراز هویت DKIM و DKIM Alignment را پاس کند، یک پیغام در احراز هویت DMARC رد خواهد شد اگر در هر دو (1) SPF  یا SPF Alignment و (2)   DKIM یا DKIM Alignment رد شود.

DMARC به فرستنده ها اجازه می دهد تا به ارائه دهندگان ایمیل در مورد چگونگی برخورد با ایمیل های ناخواسته از طریق DMARC Policy کمک کند، تا هر گونه حدس و گمان در نحوه برخورد با ایمیل هایی که احراز هویت DKIM آنها Fail  شده از بین برود، فرستنده ها می توانند:

  • نظارت بر همه ایمیل ها برای درک اکوسیستم احراز هویت ایمیل خود و اطمینان از اینکه ایمیل های قانونی به درستی تایید می شوند
  • قرنطینه پیغام هایی که در احراز هویت DMARC رد شده اند ( انتقال به فولدر Spam )
  • Reject کردن پیغام هایی که در احراز هویت DMARC رد شده اند.

 

ارائه دهندگان صندوق پستی گزارشات جامعی را به فرستندگان ایمیل ارسال می کنند، که به آن ها ایمیل هایی که احراز هویت شده اند و چه آنهایی که رد شده اند را به همراه دلایل آن گزارش می دهند.

DMARC اولین و تنها تکنولوژی است که می تواند از آدرسHeader From  که کاربران در ایمیل خود می بیند محافظت نمایند، این کار نه تنها به محافظت مشتریان و سازمان کمک می کند بلکه مجرمان سایبری را دلسرد می کند چون کمتر به سراغ سازمانی که دارای رکورد DMARC است می روند.

آشنایی با پروتکل احراز هویت DKIM ایمیل

(DomainKeys Identified Mail (DKIM پیچیده ترین پروتکل تصدیق ایمیل می باشد، این مقاله به صورت اختصاصی به معرفی پروتکل DKIM خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید:

(DomainKeys Identified Mail (DKIM یک پروتکل است که به سازمان ها اجازه می دهد تا انتقال پیام را به گونه ای که توسط ارائه دهندگان ایمیل قابل تایید باشد، انجام دهند. این تاییدیه توسط احراز هویت رمزنگاری شده (Cryptographic authentication) و از طریق کلید های Public  و Private  انجام می پذیرد.

DKIM  کمی پیچیده می باشد، در ادامه سعی می کنیم، به زبانی ساده آن را برای شما شرح دهیم.

 

گام اول: شناسایی عناصر یک پیغام برای Sign در DKIM

یک فرستنده ایمیل ابتدا باید تصمیم بگیرد که کدام Elements های یک ایمیل را می خواهد در فرایند Sign  قرار دهد، آن ها باید تصمیم بگیرند که کل پیام (Header,Body) یا فقط یک یا چند فیلد خاص در هدر ایمیل در جریان این فرایند رمزنگاری قرار بگیرد.، Element هایی که قرار است در Sign DKIM  قرار بگیرند نباید در حین انتقال پیام تغییر کنند، در غیر اینصورت احراز هویت DKIM رد یا Fail  می شود.

برای مثال، اگر یک ایمیل از Yahoo  به Gmail   forward شود، یاهو یک متن در بالای ایمیل مانند (forward By yahoo mail)  اضافه می کند و Body  ایمیل دچار تغییر می شود، اگر Body  جز Element  های امضا شده در فرایند DKIM  باشد، احراز هویت در ایمیل Forward  شده Fail  خواهد شد.

با این حال، اگر تنها یک Element از Header مانند فیلد From در فرایند امضای DKIM قرار گرفته باشد، و ایمیل از Yahoo به Gmail  forward شود، احراز هویت DKIM  تایید می شود، زیرا آن بخشی از ایمیل که تغییر کرده است در فرایند امضای DKIM  قرار نگرفته بوده است.

گام دوم: فرایند رمزنگاری

فرستنده باید یک سری تنظمیات بر روی Platform ایمیل خود انجام دهد، که به صورت خودکار یک Hash از Element هایی که قرار است در فرایند Sign قرار بگیرند ساخته شود. فرایند Hash، متن را تبدیل به یک رشته متنی منحصر بفرد می کند.

<From: Ehsan Ataei <IT@PardisMail.com

Subject: Testing

:Maps to the following unique hash string

3303baf8986f910720abcfa607d81f53

قبل از ارسال ایمیل، رشته متنی Hash  شده با استفاده از Private Key  رمزنگاری می شود، کلید خصوصی از ترکیب نام دامنه و Selector (هر اسمی امکان پذیر می باشد، بیشتر بر اساس نوع کاربری ایمیل انتخاب می شود) ساخته می شود، که به شما این قابلیت را می دهد که چندین کلید خصوصی قانونی برای یک دامنه داشته باشید( که برای مدیریت ایمیل و اهداف امنیتی مهم می باشد)، و فقط فرستنده به کلید خصوصی دسترسی دارد. بعد از کامل شدن فرایند رمزنگاری ایمیل ارسال می شود.

 

گام سوم: تایید DKIM Signature با کلید عمومی:

Mail سرور گیرنده بعد از دریافت ایمیل، متوجه می شود که ایمیل دارای امضای DKIM  می باشد، که نشان دهنده نام دامین و Selector  است که فرایند رمزنگاری را امضا کرده اند، دریافت کننده ایمیل یک پرس و جو Query DNS برای پیدا کردن کلید عمومی براسا Domain\Selector  برای تایید امضا انجام می دهد.

کلید عمومی دارای خصوصیات منحصربفردی است که تنها با کلید خصوصی که ایمیل را امضا کرده است، مطابقت دارد،که به عنوان keypair match هم شناخته می شود، که ارائه دهندگان ایمیل را قادر به رمزگشایی امضای DKIM   و بدست آوردن رشته اصلی Hash میسازد.

ارائه دهندگان ایمیل  سپس با استفاده از Element های شرکت کننده در امضای DKIM دوباره یک Hash از این عناصر میسازد، سپس هش را با هش بدست امده از DKIM Hash مقایسه می کند، اگر دو Hash  با هم مطابقت داشته باشند، ما می دانیم که:

  • دامنه با امضای DKIM مالک ایمیل می باشد، در غیر اینصورت فرایند رمزگشایی در وهله اول کار نخواهد کرد.
  • عناصر ایمیل که توسط DKIM امضا شده بودند در هنگام ارسال تغییری نکرده اند (زیرا اگر تغییر کرده بودند، Hash ها با یکدیگر مطابقت نداشتند).

 

ارائه دهندگان ایمیل که امضای DKIM را تایید می کنند، می توانند از اطلاعات مربوط به امضاکننده به عنوان بخشی از یک برنامه برای کاهش حملات Spam,Spoofing و Phishing  استفاده کنند، هر چند که DKIM به دریافت کنندگان ایمیل برای انجام، اقدامی خاص کمک نمی کند، بستگی به پیاده سازی DKIM می توان اطمینان حاصل کرد که پیام در نقل و انتقالات دستخوش تغییرات بوده است یا خیر

 

مشکل DKIM این است که به دلیل اجرای سخت پیاده سازی، فرستنده های کمتری آن را قبول کرده اند، این نقطه ضعف بدان معنی است که عدم وجود امضای DKIM لزوما نشان دهنده جعلی بودن ایمیل نیست، بنابراین DKIM یک راه قابل اعتماد برای تایید هویت فرستنده نیست، علاوه بر این DKIM برای کاربر نهایی غیر فنی قابل مشاهده نیست، و هیچ کاری برای جلوگیری از جعل هویت Header From  دامین نمی کند.

DMARC، آخرین و پیشرفته ترین پروتکل در احراز هویت ایمیل می باشد و این مشکل را با تضمین اینکه دامنه قابل مشاهده برای کاربر نهایی همان دامنه ای است که توسط SPF و DKIM بررسی و تایید شده است حل می کند. علاوه بر این، ارائه دهندگان صندوق پستی را با دستورالعمل مشخصی در مورد اینکه کدام ایمیل ها باید توسط DKIM  احراز هویت شوند و کدامیک نه کمک رسانی می کند.

آشنایی با پروتکل احراز هویت SPF ایمیل

احراز هویت ایمیل، می تواند کاری بسیار فنی و گیچ کننده باشد.

حتی متخصصان امنیت با تجربه هم نیاز به کمک و هدایت در این حوزه دارند، و توضیح آن برای افراد غیرفنی براحتی قابل هضم نیست.

در این مقاله قصد داریم تا شما را با مهمترین پروتکل های احراز هویت ایمیلآشناکنیم، پروتکل هایی  مانند :

SPF(Sender Policy Framework)

،DKIM(Domain Keys Identified Mail)

DMARC(Domain-Based Message Authentication,Reporting & Conformance)

Two “From” Addresses:

پیغام های ایمیل شامل دو آدرس “from” هستند(Envelope from(return path or mfrom و (Header from(Friendly From.

Envelope from آدرس برگشتی است، و به میل سرورها مسیر بازگشت را می گوید، Enveloper from  در هدر پیام های ایمیل مخفی می باشد که شامل جزئیات فنی سرورها است، که برای فهمیدن اینکه چه کسی ایمیل را ارسال کرده و یا از چه نرم افزاری برای ساخت آن استفاده شده است.

آدرس Header from آدرس قرار گرفته در فیلد From می باشد که برای همه کاربران قابل مشاهده می باشد.

هر دوی این ها آدرس ها توسط مجرمان سایبری به براحتی قابل جعل و کلاهبرداری می باشد، این مرحله ای است که تایید و احراز هویت ایمیل وارد می شود.

(SPF (Sender Policy Framework:

SPF یک پروتکل احراز هویت ایمیل می باشد، که به مالک یک دامین اجازه می دهد که مشخص کند،که کدام میل سرورها برای ارسال ایمیل از این دامنه استفاده می شود.

کمپانی های ارسال ایمیل رکوردهای SPF را در DNS منتشر می کنند، این رکوردها، لیست آدرس های IP مجاز برای ارسال ایمیل برروی دامنه ها را مشخص می کنند.

در طی بررسی SPF، ارائه دهندگان ایمیل،تایید رکورد SPF را با جستجو کردن نام دامنه ذکر شده درآدرس Envelope from را در DNS بررسی می کند، اگر آدرس IP ارسال ایمیل روی دامین در رکورد SPF نباشد، ایمیل دراحراز هویت SPF رد می شود.

یک دامین محافظت شده با SPF کمتر برای phishers جذاب می باشد، بنابراین کمتر به لیست های Spam اضافه می شود.

 

اما SPF دارای چند مشکل عمده می باشد.

  • فقط به این دلیل که یک پیام فاقد SPF است، به این معنا نیست که همیشه مسدود می شود، این یکی از چندین فاکتوری است که ارائه دهندگان ایمیل برای Spam در نظر می گیرند.
  • SPF هنگامی که یک پیام forward می شود، از بین می رود.
  • به روز نگه داشن رکوردSPF کمی زمانبر می باشد.
  • SPF نمی تواند هیچ کاری برای محافظت در برابر مجرمان اینترنتی که نام یا آدرس”Header from” را در پیغام خود جعل می کنند، انجام بدهد.

نحوه ی ساخت و کانفیگ Relay Connector در Exchange Server 2016

در بسیاری از نرم افزارهای امروزی مانند Veeam Backup ، کنسول های آنتی ویروس، مانیتورینگ، نرم افزارهای CRM و …  امکانی برای ارسال گزارشات به ایمیل گذاشته شده است، که نیاز به وارد کردن یک SMTP  سرور دارد، امروز یاد می گیریم چطوری یک Relay Connector در Exchange ایجاد کنیم.

که این نرم افزار ها بتونن در شبکه داخلی بدون Authentication از SMTP سرور Exchange استفاده کنند.

روش اول از طریق PowerShell:

Exchange Managment Powershell  را باز نمایید و مراحل زیر را دنبال کنید.

با دستور زیر ابتدا یک Receive Connector با نام Relay که فقط IP های 10.128.57.54 و 10.128.57.55 مجاز به استفاده از اون هستند می سازیم

New-ReceiveConnector -Name “Relay” -RemoteIPRanges (“10.128.57.54″,”10.128.57.55”) -TransportRole “FrontendTransport” -Bindings (“0.0.0.0:25”) -Usage “Custom” “-Server Servername.PardisMail.Com”

با دستور زیر در Receive Connector بالا که ساختیم اجازه استفاده از این Connector رو به همه یوزر ها می دهیم.

“Set-ReceiveConnector -Identity “Servername\Relay” -PermissionGroups “AnonymousUsers

با دستور زیر اجازه دریافت از هر گیرنده ای رو برای Receive Connector صادر می کنیم.

“Get-ReceiveConnector “Servername\Relay” | Add-ADPermission -User “NT AUTHORITY\ANONYMOUS LOGON” -ExtendedRights “Ms-Exch-SMTP-Accept-Any-Recipient

روش دوم از طریق GUI

به قسمت Receive Connector در MailFlow  بروید و روی + کلیک نمایید و مطابق شکل پیش برید:

رنج شبکه بالا رو پاک کنید و رنج IP هایی که قراره از Relay Connector  استفاده کنند را وارد کنید.

بر روی Connector ساخته شده کلیک کنید و به قسمت Security رفته و تیک گزینه Anonymous users را بزنید.

 

حال باید Exchange Managment PowerShell  را بازکنید و به Receive Connector اجازه دریافت از هر گیرنده ای رو صادر کنید.

“Get-ReceiveConnector “Servername\Relay” | Add-ADPermission -User “NT AUTHORITY\ANONYMOUS LOGON” -ExtendedRights “Ms-Exch-SMTP-Accept-Any-Recipient”

 

کار تمامه فقط کافیه در Application های خودتون آدرسSMTP  خودتون رو وارد کنید مانند شکل زیر در نرم افزار Veeam Backup & Replication

نرم افزار بکاپ گیری

 

نحوه ی تغییر رمز عبور کاربران در کنسول EAC در Exchange Server

پیکربندی و تغییر رمز عبور یکی از وظایف مهم در ایمن سازی محیط IT می باشد، در بعضی مواقع کاربران رمز عبور خود را فراموش کرده یا شاید رمز عبور به اندازه کافی قوی یا Complex نباشد یا رمز های عبور هر ماه عوض می شود، بنابراین کاربران باید بتوانند رمز عبور خود را عوض نمایند، کاربران به راحتی می توانند رمز عبور خود را از طریق صفحه تنظیمات OWA تغییر دهند و همچنین یک Admin قادر به تغییر رمز عبور کاربران از طریق کنسول EAC  می باشد.

در این مقاله قصد داریم تا نحوه راه اندازی Reset Password درکنسول EAC را بررسی کنیم با ما همراه باشید:

در ایمیل سرور اکسچنج تغییر رمز عبور توسط خود کاربر از طریق Outlook Web Access یا توسط ادمین در EAC  امکان پذیر است، تغییر رمز در OWA خیلی آسان است، ولی اگر بخواهید در کنسول EAC رمز عبور یک کاربر خاص را عوض کنید ممکن است گزینه Reset Password را در کنسول مدیریتی مشاهده نکنید.

تغییر رمز عبور

 

به صورت پیش فرض موقع نصب اکسچنج کاربر Administrator دسترسی تغییر رمز عبور کاربران را دارا نمی باشد، بنابراین باید به صورت دستی این سطح دسترسی به کاربر Administrator داده شود، کنسول EAC را باز کرده و با اکانت Administrator لاگین کنید سپس به پنل Permission ها و سپس به ثب Admin roles بروید، شما اکنون قادر به دیدن Role های پیش فرض هستید.

Role-Exchange

گروه Organization Management تقریبا شامل همه رول ها می باشد به جز ویژگی Reset Password، به صورت پیش فرض تنها کاربر Administrator عوض این گروه می باشد بنابراین شما باید رول Reset Password   به گروه Organization Management  اضافه نمایید، اگر بر روی گروه Organization Management کلیک کنید، صفحه زیر را مشاهده خواهید کرد:

organization-in-exchange

در صفحه بالا بر روی گزینه Add در بخش Roles کلیک کنید، یک صفحه جدید که شامل تمامی Role ها می باشد به شما نمایش داده خواهد شد.

 

Reset Password Role  را انتخاب، در پنل سمت راست شما می توانید توضیحات مربوط به این رول را بببینید، بر روی دکمه Add کلیک کنید تا Role  اضافه شود و سپس روی Ok کلیک کنید، اگر عملیات با موفقیت انجام شد پاراگراف بعدی را دنبال کنید، اما اگر خطای

You don’t have access to create, change, or remove the “Reset Password-Organization Management” management role assignment. You must be assigned a delegating role assignment to the management role or its parent in the hierarchy without a scope restriction

را دریافت کردید باید از طریق Exchange Management Shell  رول RBAC را مجددا نصب کنید، بعد از اجرا کردن Command یک بار دیگر از کنسول EMS خارج و دوباره لاگین کنید و رول Reset Password  را اضافه نمایید.

PS] C:\Windows\system32> Add-pssnapin microsoft]

PS] C:\Windows\system32> Install-CannedRbacRoles]

PS] C:\Windows\system32> Install-CannedRbacRoleAssignments]

پنجره تنظیمات میل باکس را با دوبار کلیک بر روی میل باکس باز کنید، اکنون در تب General گزینه Reset Password را مشاهده خواهید کرد، اکنون قادر به تغییر رمز عبور هر کاربری از طریق کنسول EAC می باشید.