برچسب: سایت کامپیوتری

کانفیگ CME در روترهای سیسکو

Posted on by tilatel

کانفیگ CME در روترهای سیسکو

در این مقاله ما قصد داریم تا نحوه ی راه اندازی CME را در روترهای سیسکو به شما آموزش دهیم.

قدم اول ، آماده‌سازی مقدمات برای راه‌اندازی مرکز تلفن CME

در شکل زیر سناریو مد نظر ما اماده شده است کانفیگ CME در روترهای سیسکو با توجه به شکل خواهید دید که یک تلفن و دو کامپیوتر در طبقه 1 و 2 وجود دارد شما در ایتدا باید سناریو خود را VLAN بندی کرده سپس از طریق DHCP به تمام تجهیزات IP دهید. سپس کاری کنید که کامپیوترها بتوانند پینگ یکدیگر را بگیرند و CME  را راه اندازی کرده و تلفنها بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

در این قسمت کامندهای مربوط به  VLANها آمده شده است.این کامندها بایستی در سوییچ های هر سه طبقه نوشته شود.

switch> enable
switch# configure terminal
switch(config) vlan 10
switch(config-vlan) name pc-f1
switch(config-vlan) vlan 20
switch(config-vlan) name pc-f2
switch(config-vlan) vlan 30
switch(config-vlan) name voice

در این قسمت بایستی پورتها را عضو VLAN کرده و در حالت Access قرار گیرند و در آخر برای اینکه بتوانید ترافیکی را که از تمام VLANها به سمت روتر عبور می کند  ، لینک بین سوییچ طبقه اول و سوم ، سوییچ طبقه دوم و سوم ، سوییچ طبقه سوم و روتر را از نوع ترانک قرار دهید.

سوییچ طبقه ۱

switch(config) interface fastethernet 0/1
switch(config-if) switchport mode access
switch(config-if) switchport access vlan 10
switch(config-if) switchport voice vlan 30
switch(config-if) interface fastethernet 0/2
switch(config-if) switchport mode trunk

سوییچ طبقه ۲

switch(config) interface fastethernet 0/1
switch(config-if) switchport mode access
switch(config-if) switchport access vlan 20
switch(config-if) switchport voice vlan 30
switch(config-if) interface fastethernet 0/2
switch(config-if) switchport mode trunk

سوییچ طبقه ۳

switch(config) interface fastethernet 0/3
switch(config-if) switchport mode trunk

در این قسمت شما بایستی پورت روتررا روشن کرده و به پیاده سازی  IVR یا Inter VLAN Routing بر روی روتر بپردازید . ( با  Inter VLAN Routing  می توان ترافیک VLANهای مختلف را توسط روتر  به یکدیگر ارسال کرد )

در این قسمت کامندهای مربوط به فعال سازی این قابلیت بیان شده است .

روی روتر

Router> enable
Router# configure
Router(config)# interface fastEthernet 0/0
Router(config-if)# no shutdown
Router(config-if)# exit
Router(config)# int fastEthernet 0/0.10
Router(config-subif)# encapsulation dot1Q 10
Router(config-subif)# ip address 192.168.10.1 255.255.255.0
Router(config-subif)# int fastEthernet 0/0.20
Router(config-subif)# encapsulation dot1Q 20
Router(config-subif)# ip address 192.168.20.1 255.255.255.0
Router(config-subif)# int fastEthernet 0/0.30
Router(config-subif)# encapsulation dot1Q 30
Router(config-subif)# ip address 192.168.30.1 255.255.255.0

در این قسمت شما باید قابلیت DHCP  را فعال کنید تا تجهیزات بتوانند IP بگیرند شما باید در روتر طبقه‌ی سوم سرویس DHCP را راه‌اندازی کنید.  برای تلفن‌ها باید از آدرس TFTP سرور با Option 150 استفاده کنید .

روی روتر

Router(config)# ip dhcp pool f1-data
Router(dhcp-config)# network 192.168.10.0 255.255.255.0
Router(dhcp-config)# default-router 192.168.10.1
Router(config)# ip dhcp pool f2-data
Router(dhcp-config)# network 192.168.20.0 255.255.255.0
Router(dhcp-config)# default-router 192.168.20.1
Router(config)# ip dhcp pool voice
Router(dhcp-config)# network 192.168.30.0 255.255.255.0
Router(dhcp-config)# default-router 192.168.30.1
Router(dhcp-config)# option 150 ip 192.168.30.1

با انجام کارهای بالا تجهیزات IP رفته و کامپیوترها قادر خواهند بود یکدیگر را پینگ کنند.

قدم دوم ، راه اندازی CME

در این قسمت مراحل راه اندازی CME گفته خواهد شد

قبل از هر چی به دو تعریف ذیل توجه کنید :

  1. Ephone-dn :در واقع یک داخلی بوده که برای تلفن تعریف خواهد شد و دارای دو نوع Single یا Dual می باشند در نوع Single تنها به پردازش یک داخلی پرداخته و در نوع دوم پشتیبانی از سرویس پشت‌خطی یا کنفرانس تماس وجود دارد.
  2. Ephone : تلفنی که به صورت فیزیکی قابل استفاده می باشد را Ephone می گویند.

در این سناریو از روتر ۲۸۱۱  برای راه اندازی این سرویس استفاده شده است

اما برای راه اندازی سرویس CME از کامندهایی زیر استفاده کنید.

 

روی روتر

Router(config)# telephony-service
Router(config-telephony)# ip source-address 192.168.30.1 port 2000
Router(config-telephony)# max-ephones 10
Router(config-telephony)# max-dn 10
Router(config-telephony)# auto assign 1 to 10
Router(config-telephony)# auto-reg-ephone
Router(config-telephony)# create cnf-files

همانطور که در کامندها مشاهده می کنید ابتدا وارد تلفنی سرویس می شوید سپس به مشخص کردن آدرس مرکز تلفن و پورت پرداخته و در خط سوم ماکزیمم تعداد تلفن‌ها را مشخص کرده و در خط بعد تعیین خواهید کرد که داخلی ها به صورت خودکار به تلفن‌ها اختصاص داده شود در خط بعد به تعیین شناسایی خودکار تلفنها پرداخته و در آخر به ارسال درخواست برای ساخت فایل کانفیگ در سرور می پردازید.

در کامندهای زیر شما می توانید  برای هر یک از Ephone-dnها یک شماره داخلی تعیین خواهید کنید .

روی روتر

Router(config)# ephone-dn 1
Router(config-ephone-dn)# number 1000
Router(config-ephone-dn)# ephone-dn 2
Router(config-ephone-dn)# number 2000
….

 

بعد از انجام تمامی مراحل با گرفتن داخلی تلفن دیگر شروع به زنگ خوردن خواهد کرد.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

چگونگی عملرد Firewall در شبکه

Posted on by tilatel

همانگونه که همه واژه ی فایروال زرا شنیده اند و می دانند که فایروال ازحمله خطناک ویروسها و کرمها به شبکه محلی و کامپیوترها جلوگیری می کند .در واقع فایروال به کنترل اطلاعاتی که بین کامپیوترها و اینترنت مبادله می شود می پردازد.firewall به محافظت از کامپیوتر شما در مقابل دسترسی افراد دیگر به کامپیوتر شما و همچنین محفظت از ترافیک پرداخته و اجازه عبور ترافیک ساده را داده و از عبور ترافیک ناسالم جلوگیری خواهد کرد در وافع بخشی که ترافیک سالم را از ناسالم جا می کند منترل دستیابی نام دارد که جزء بخشهای مهم فایروال می باشد.چگونگی عملرد Firewall در شبکه

نمونه‌هایی از روش‌های کاری فایروال

فایروا به مقایسه همه ترافیکهای وارد شده به خود که هر کدام متعلق به یک شبکه می باشند با معیارهای تعیین شده خود می پردازد و با استفاده از معیارهای خود تصمیم گیری را آغاز می کند. firewall همچنین قادر است تا به بسته‌هایی را که در بين شبکه‌ها رد و بدل می شوند تعیین مسیر کند که بهاین عمل Routing گفته می شود.

firewall به فیلتر کردن ترافيک ورودی (inbound) و  ترافيک خروجی (outbound) نیز می پردازد

firewall می تواند به مدیریت دسترسی های عمومی از طریق شبکه داخلی پرداخته و عملیات log برداری از دخواستهای قابل دسترسی به شبکه داخلی را انجام دهد و در صورتی که نمونه مشکوکی را ببیند به مدیر سیستم هشدار دهد.چگونگی عملرد Firewall در شبکه

فایروال‌های سخت‌افزاری

 

نام دیگر فایروالهای سخت افزاری ، فایروال شبکه بوده و این نوع از فایروالها بین  کامپيوتر يا شبکه و کابل و يا خط DSL قرار خواهد گرفت . در حال حاضر روترهایی توسط تولیدکنندگان و  و مراکز ISP ساخته شده که یک فایروال را دارا می باشند.چگونگی عملرد Firewall در شبکه

در صورتی که بخواهید از یک یا چندین کامپیوتر محافظت کنید می توانید از این فایروالها استفاده کنید.در صورتی که تنها دارای یک کامپیوتر هستید یا اطمینان دارید که هیچ کدام از کامپیوترهای موجود در شبکه هیچ گونه ویروس یا کرمی ندارند به اضافه کردن یک سطح حفاظتی احتیاجی نخواهید داشت چگونگی عملرد Firewall در شبکه

فایروالهای سخت افزاری دارای سیستم عاملهای جدا و اختصاصی مربوط به خود بوده و با استفاده از آنها یک لایه دفاعی اضافه در مقابل حمله ها به وجود خواهد آمد

فایروال‌های نرم‌افزاری

ممکن است یک فایروال در سیستم عامل شما تعبیه شده باشد زیرا بعضی از سیستم عاملها دارای این قابلیت می باشند بنابراین به شما توصیه می کنیم تا اگر سیستم عامل شما دارای فایروال تعبیه شده است آن را فعال کنید تا با اضافه کردن یک سط حفاظتی از اطلاعات کامپیوتر خود محافظت کنید.در صورتی که سیستم عامل شما دارای فایروال نباشد شما قادر هستید تا بر روی سیستم خود یک فایروال نرم افزاری نصب کنید.از آنجایی که نمیتوان از دریافت فایروال از اینترنت اطمینان داشت توصیه می شود که از CD و يا DVD برای نصب نرم افزار فایروال استفاده کنید.

فايروال NAT ساده

فایروال‌هایی كه برای broadband router ها وجود دارند و نرم‌افزارهایی مانند Microsoft ICS از انواع فایروالهای ساده می باشند.کاری که این فایروالهای ساده انجام می دهند محافظت از ارتباط مستقیم بین کامپیوترها در شبکه می باشد و تعداد کمی از هکرها می توانند از این فایروالها عبور کند

فایروال‌های با ويژگی stateful packet inspection

stateful packet inspection ها نسل جديد فایروال‌های خانگی می باشند.این فایروال پیشرفته به بررسی هر پاکت اطلاعاتی که از آن عبور می کند می پردازد. این فایروال به اسکن هر پاکت اطلاعات پرداخته تا هر نوعی از هک را ردیابی کند.ممکن است هیچ وقت از این گونه حمله ها اتفاق نیقتد امابعضی از مناطق در اینترت مورد حمله هکرهای حرفه ای قرار می گیرد

کاربردهای پراهمیت یک فایروال قوی و مناسب

  • توانایی ثبت و اخطار :

فایروال به ثبت وقایع می پردازد و همین امر باعث می شود تا مدیران شبکه بتوانند حملات را زیر نظر بگیرند. همچنین با استفاده از مزیت ثبت اطلاعات مدیران شبکه قادر خواهند بود ترافیکی که توسط هر کابر ایجا شده است را کنترل کند. در صورتی که روش ثبت مناسب باشد مدیران قادر خواهند بود که به اطلاعات مهم ثبت شده دسترسی پیدا کنند همچنین در صورتی که دارای فایروال خوبی باشید مدیران می توانند در شرایط بحرانی اطلاعات مهم را به صورت اخطار از فایروال دریافت کنند.

  • بازدید حجم بالایی از بسته‌های اطلاعات:

فایروال دارای ویژگی آزمودن بازدید از حجم بالایی از بسته ها بدون کاهش کارایی شبکه می باشد.یک فایروال بدون انکه به گلوگاه شبکه تحت محافظتش تبدیل شود باید بتواند حجم داده ای را کنترل کند که این حجم در شبکه ها مختلف متفاوت خواهد بود یک از محدودیتهایی که در سرعت پردازش اطلاعات و کارایی  فایروال نقش دارند سرعت پردازنده و بهینه‌سازی کد نرم‌افزار می باشد. کارتهای واسطی یکی دیگر از عوامل محدودت کننده می باشد.فایروالی دارای کارایی بهتر و سرعت بیشتر است که کارهایی مانند صدور اخطار، کنترل دسترسی مبنی بر URL و بررسی وقایع ثبت‌شده را به نرم‌افزارهای دیگر را انجام دهد.

  • سادگی پیکربندی:

پیکربندی ساده به معنای این است که فایروال سریع راه اندازی شده و خطاها و مشکلات سریعا مشاهده شوند. پیکربندی اشتباه یک فایروال منجر به ایجاد مشکلات کامپیوتری خواهد شد. بنابراین در صورتی که فایروال به درستی پیکربندی شود امکان خطا پایین خواهد آمد. چیزی که برای یک فایروال اهمیت دارد امکان نمایش گرافیکی معماری شبکه و یا ابزاری که قادر باشد سیاست‌های امنیتی را به پیکربندی ترجمه کند، است.

اساس کار Firewall برچه مبنایی است؟

فایروالها براساس Rule ها عمل می کنند درواقع مینای کار فایروالها Rule ها می باشند و Rule ها شامل قوانینی درباره ی ترافیک بوده و به دو دسته Allow و Deny  تقسیم بندی می شوند. شما در فایروال قادر خواهید بود زمان رد و بدل شدن ترافیک شبکه خود را مشخص کنید.به عنوان مثال شما قادر خواهید بود که مشخص کنید چه کاربری اجازه عبور داشته باشد، می توانید میزان دسترسی کاربران را مشخص کنیدو همچنین می توانید مشخص کنید که چه کاربرانی اجازه دسترسی به اینترنت را دارند.

انواع Firewall

فایروالها انواع مختلفی دارند که طریقه و روش انجام کارها در هر نوع با دیگری تفاوت دارد که این تفاوت باعث شده که در کارایی و سطح امنیت پیشنهادی فایروال ها نیز تفاوت وجود داشته باشد. بنابراین فایروالها با توجه به این موضوع به 5 گروه تقسیم خواهند شد

  • فایروال‌های سطح مدار (Circuit-Level)

کاری که این فایروالها انجام می دهند قطع ارتباط TCP  با رایانه پشتشان بوده و پاسخگو بودن خود به جای کامپیوتر پشتشان است در واقع به عنوان یک رله برای ارتباطات TCP مورد استفاده قرار می گیرند.تنها زمانی که ارتباط برقرار شود اجازه جریان داده به سمت کامپیوتر مقصد داده می شود و تنها اجازه عبور به بسته های داده ای مرتبط داده خواهد شد. از انجایی که در این نوع فایروال هیچ گونه بررسی ای از درون بسته اطلاعاتی صورت نمی گیرد این فایرواله دارای سرعت بالایی می باشند. همچنین تنها امکان ایجاد محدودیت بر روی پروتکل TCP  را داده و شامل بقیه پروتکلها نمی شود.

  •  فایروال‌های پروکسی سرور

فایروال‌های پروکسی سرور بسته های اطلاعاتی که در لایه کاربرد قرار دارند را بررسی می کنند. کاری که این فایروال انجام می دهد قطع درخواست ارائه‌شده توسط برنامه‌های کاربردی پشتش و ارسال درخواست از جانب خود می باشد. پاسخ درخواست را نیز ابتدا خود دریافت کرده و سپس به برنامه کاربردی می فرستد. این روش باعث ایجاد امنیت بالا شده زیرا از ارتباط مستقیم برنامه با سرورها و برنامه‌های کاربردی خارجی جلوگیری می کند. این فایروال تنها قادر است محدودیتها را بر مبنای پروتکلهای لایه کابرد ایجاد کند و قادر به ایجاد محدودیت برای پروتکلهای دیگر نمی باشد.این فایروال محتوای بسته های داده ای را نیز بررسی می کنند و میتوانند محدودیتهای خود را بر روی محتوای بسته ها نیز اعمال کنند. اما باید توجه داشت که این سطح از بررسی باعث کند شدن فایروال می شود. همچنین از انجایی که فایروال وظیفه پردازش ترافیک ورودی و اطلاعات برنامه‌های کاربردی کاربر انتهایی را نیز انجام می دهد در نتیجه کارایی آن نیز کاهش خواهد یافت.در صورتی که بخواهید هر گونه برنامه جدیدی از این فایروال بگذرد باید در  پشته پروتکل فایروال تغییراتی ایجاد کنید

  •  فیلترهای Nosstateful packet

کاری که این فیلترها انجام می دهند این است که با استفاده از مجموعه ای از قواعد اجازه عبور به بعضی از بسته ها و بلوکه کردن بعضی دیگر را می دهند و با توجه به اطلاعات آدرس‌دهی موجود در پروتکل‌های لایه شبکه مانند IP و در بعضی موارد با توجه به اطلاعات موجود در پروتکل‌های لایه انتقال مانند سرآیندهای TCP و UDP این تصمیمات گرفته خواهد شد.در صورتی که این فیلترها درک درستی از کاربرد سرویس‌های موردنیاز شبکه جهت محافظت داشته باشند می توانند به خوبی کار خود را انجام دهند.همچنین این فیلترها به دلیل اینکه همانند پروکسی ها عمل نمی‌کنند و فاقد اطلاعات درباره پروتکل‌های لایه کاربرد هستند می توانند سریع باشند.چگونگی عملرد Firewall در شبکه

  •  فیلترهای Stateful Packet

کاری که این فیلترها انجام می دهند بلوکه کردن ترافیک ورودی و اجازه دادن به ماشین های پشتشان برای جوابگویی می باشند. این فیلترها رکورد اتصالاتی که ماشین‌های پشتشان در لایه انتقال به وجود می‌آورند را نگهداری می کنند و همچنین قادر به ثبت رد پای اطلاعات مختلف  از طریق بسته‌هایی که در حال عبورند ، خواهند بود.برای مثال شماره پورت‌های TCP و UDP مبدا و مقصد، شماره ترتیب TCP و پرچم‌های TCP می باشد.بسیاری از فیلترهای جدید Stateful این توانایی را دارند که به تشخیص پروتکل‌های لایه کاربرد مانند FTP و HTTP بپردازند و   کنترل دسترسی را با توجه به نیازها و سرعت این پروتکل‌ها اعمال کنند.

  • 5- فایروال‌های شخصی

ین فایروالها که قابل نصب بر روی رایانه ها شخصی می باشند از حملات شبکه ای جلوگیری می کنند.این فایروالها اگاهی کاملی از برنامه های در حال اجرا دارند و تنها اجازه می دهند که ارتباطات ایجادشده توسط این برنامه‌ها  به کار بپردازند. برای آنکه سطح امنیت پیشنهادی توسط فایروال شبکه بالا رود  احتیاج است که یک فایروال شخصی بر روی یک PC نصب شود. امروزه بسیاری از حملات از درون شبکه اتفاق می افتد و فایروالهای شبکه قادر به انجام کار بر رو یاین گونه حملات نیستند بنابراین وجود یک فایروال شخصی می تواند حائز اهمیت باشد.

فناوری و تکنولوژی SDN درشبکه

Posted on by tilatel

SDN که در سال 1996 به وجود امده قادر است به کاربر این امکان را دهد تا در گره های موجود در شبکه خود بتواند روی ارسال ها و دریافت ها مدیریت داشته باشد.برای اینکه فناوری و تکنولوژی SDN درشبکه را پیاده سازی کرد ابتدا باید بین تمام اجزا مانند سوییچ، روتر و …. یک معماری منطقی مشترک ایجاد کرد همچنین به یک پروتکل بین  SDN و تجهیزات شبکه که امن باشد نیاز است که میتوان از پروتکلهایی مانند Ipsilon 1996 و IETF 2000 ،Ethan 2007 و OpenFlow 2008  استفاده کرد. به وسیله OpenFlow  هر دو نیاز بای پیاده سازی SDN  رفع خواهد شد.

فناوری Software Defined Network) SDN) چیست ؟

همانطور که می دانید سوییچ های Ethernet در قسمت پردازش خود از دو بخش Control Plane و Data plane تشکیل شده اند و هر یک از تجهیزات پردازشی در بخش سامانه پردازشی و ارسال بسته به طور مستقل عمل می کند.همانطور که در شکل نشان داده شده است معمار پیسین تجهیزلت شبکه به صورت این شکل بوده است.

هنگامی که شما به کانفیگ دستگاهی درون شبکه می پردازید درواقع کاری که شما انجام می دهید تعامل با Control plane می باشد. همانطور که قبلا هم گفته شد در قسمت پردازش دو بخش وجود دارد که انجام بخش دوم یعنی پردازش هایی که مربوط به ارسال داده ها می باشد با استفاده از پردازنده اصلی دستگاه و نرم افزار (IOS) بهینه شده در بخش Control plane انجام خواهد شد که Switching ،Routing ،QOS ،Access Control List شامل پردازش های مربوط به ارسال داده ها می باشند.یکی از خصوصیات اصلی تجهیزات شبکه که به یکی از چالشهای رقابتی بین سازندگان تجهیزات شبکه  نیز بدل شده است انجام پردازش های مورد نیاز در کمترین زمان ممکن می باشد که باعث شده تا سازندگان تجهیزات شبکه تجهیزاتد سخت افزاری را ارائه دهند که با روشهای بهینه پردازشها را در کمترین زمان ممکن انجام دهند.

اگر به روندی که تجهیزات شبکه ارائه شده اند نگاهی بندازید متوجه خواهید شد که در 10 سال گذشته این تجهیزات دارای قابلیتهایی مانند :کمترین زمان مورد نیاز برای ارسال بسته و افزایش حجم ترافیک گذر دهی می باشند.

تجهیزات روانه‌سازی – سوئیچ‌های SDN

یک زیرساخت SDN همانند شبکه‌های سنتی دارای مجموعه‌ای از تجهیزات شبکه (ازجمله سوئیچ‌ها،‌ مسیریاب‌ها و جعبه‌های میانی (Middlebox Appliances) هست.

زیرساخت SDN شامل مجموعه ای از سوئیچ‌ها،‌ مسیریاب‌ها و جعبه‌های میانی (Middlebox Appliances) می باشد و تنها فرقی که با شبکه های معمولی دارد در تبدیل تجهیزات فیزیکی سنتی به عناصر ساده روانه‌سازی بوده که بخش کنترلی و یا نرم‌افزاری جهت تصمیم‌گیری‌های خودکار را شامل نمی شود و به انتقال هوش شبکه از تجهیزات صفحه داده به یک سیستم کنترلی به‌طور منطقی متمرکز  می پردازد. این سیستم کنترلی سیستم‌عامل شبکه و برنامه‌های کاربردی آن را شامل می شود.همچنین باید به ایجاد این شبکه ها بر روی واسط‌های باز و استانداردی مانند OpenFlow پرداخت تا از اینکه بین انواع مختلف صفحه کنترل و داده ، همکاری و سازگاری وجود دارد یا نه  اطمینان حاصل کرد. در صورتی که چنین واسطی وجود داشته باشد کنترل کننده ها خواهند توانست تجهیزات روانه‌سازی ناهمگون را به صورت پویا کنترل کنند. این موضوع به چالشی اساسی در شبکه های سنتی تبدیل شده و استفاده از تجهیزات شرکت‌های مختلف باواسط‌های غیر متن‌باز و صفحه کنترلی توزیع‌شده می تواند دلیل آن باشد فناوری و تکنولوژی SDN درشبکه

یک دستگاه روانه‌سازی که بر پروتکل OpenFlow  مبتی می باشد از خط لوله‌ای از جداول جریان (Flow Tables) تشکیل شده است که هر مدخل (Entry) از این جداول سه بخش را شامل می شود:

  • یک قاعده انطباق (Matching Rule)
  • یک اقدام (Action) که برای بسته‌های انطباق‌یافته صورت می‌پذیرد
  • شمارنده‌هایی که آمار بسته‌های انطباق‌یافته را نگهداری می‌کنند

هم اکنون در ساخت و پیاده‌سازی بسیاری از دستگاه‌های صفحه داده‌ی SDN از  این مدل  OpenFlow  استفاده می شود.

در یک دستگاه OpenFlow،این جداول جریان هستند که  طرز رفتار با یک بسته را مشخص می کنند.هنگامی که یک بسته وارد شود فرایند جستجو از جدول شماره یک شروع شده و ایت جستجو تا زمانی که منجر به انطباق یا بسته شدن قاعده برای آن نشود ادامه خواهد داشت.در جدول زیر خواهید دید که یک قاعده ی جریان به شکلهای مختلف تعریف می شود اما اگر هیچگونه قاعده ای به صورت پیش فرض بر روی سوییچ نصب نشود بسته ارسالی دور ریخته خواهد شد.هر چند که یک قاعده پیش فرض که به سویچ دستور فرستادن تمامی بسته های دریافتی به سمت کنترل‌کننده را می دهد ، بر روی سوییچ نصب خواهد شد.اولویت  قواعد براساس  شماره جدول و ترتیب سطرهای جدول‌های جریان است و این بدان معناست که ابتدا قواعد جدول0 سپس قواعد جدول 1 و……. بررسی خواهد شد.در نتیجه در صورتی که یک انطباق پیدا شود اقداماتی طبق آن انطباق انجام می پذیرد

اقدام‌ها (Actions) مواردیست که در پایین ذکر شده:

  • هدایت بسته به سمت پورت‌های خروجی تعیین‌شده
  • کپسوله (Encapsulate) و سپس راهنمایی کردن بسته به سمت کنترل‌کننده
  • دور ریختن بسته (Drop)
  • ارسال آن به سمت خط لوله عادی (Normal pipeline)
  • ارسال آن به جدول جریان بعدی و یا به جدول‌های خاص، مانند جداول گروه (Group Tables) و یا جداول اندازه‌گیری (Metering Tables)
  • کنترل‌کننده SDN: کنترل‌کننده به مانند یک سیستم‌عامل شبکه بوده که سخت افزار را کنترلو به تسهیل مدیریت خودکار شبکه می پردازد. این سیستم‌عامل به آماده سازی یک واسط قابل برنامه‌ریزی متمرکز و یکپارچه  برای تمام شبکه می پردازد. همان‌طور که می دانید سیستم‌عامل یک رایانه قادر است خواندن و نوشتن  برای برنامه‌های کاربردی را ممکن کند، سیستم‌عامل شبکه نیز از چنین قابلیتی برخوردار بود و مشاهده و کنترل شبکه را امکان پذیر می کند؛ بنابراین بک کنترل کننده قادر نخواهد بود به تنهایی مدیریت شبکه را انجام دهد و به عنوان یک واسط قابل برنامه‌ریزی عمل کرده که مدیریت شبکه را برای نرم‌افزارهای کاربر امکان پذیر می کند.فناوری و تکنولوژی SDN درشبکه
  • کنترل‌کننده Floodlight

Floodlight یک کنترل‌کننده OpenFlow با ویژگی‌های زیر است:

  • Enterprise-class
  • Apache-licensed
  • Java-based

طراحی کنترل‌کننده Floodlight با کارایی بالا بوده و مقیاس پذیر در  شبکه‌های با تعداد مؤلفه بالا می باشد. کنترل‌کننده Floodlight بر کنترل‌کننده دیگری با نام Beacon مبتنی است. زبان برنامه‌نویسی جاوا بدین دلیل برای آن انتخاب‌شده که از توازن مناسبی میان کارایی و کاربرپسند بودن برخوردار است. همچنین پرتابل هم می‌باشد، یعنی این‌که روی انواع مختلف سیستم‌عامل قابل‌اجرا است. علاوه بر این، Beacon و نیز Floodlight دارای واسط برنامه‌نویسی کاربری خوب و ساده‌ای است که به همراه برنامه‌های کاربردی مفیدی عرضه می‌شوند، ازجمله:

  • Device Manager: دستگاه هایی که در شبکه دیده‌شده‌اند را ردیابی می‌کند. این ردیابی شامل مواردی از قبیل اطلاعات آدرس آن‌ها، آخرین تاریخ رؤیت آن‌ها، و آخرین سوئیچ و پورتی که در آن رؤیت شده‌اند می‌باشد.
  • Topology: لینک‌های مابین سوئیچ‌های OpenFlow را کشف می‌کند.
  • Routing: کوتاه‌ترین مسیریابی لایه ۲ را میان دستگاه‌های شبکه فراهم می کند.
  • Web: یک واسط کاربری تحت وب فراهم می کند.

یکی از مزایای Beacon و Floodlight توانایی آغاز و یا خاتمه برنامه‌های کاربردی در حین اجرای فرآیند کنترل‌کننده است؛ یعنی بدون نیاز به غیر فعال‌سازی کنترل‌کننده می‌توان آن‌ها را اضافه و یا حذف کرد. برنامه‌های کاربردی کاملاً چند نخی و دارای الگوریتم‌های (blocking (Shared Queue و (non-blocking (Run-to-completion به‌منظور خواندن پیام‌های OpenFlow هستند. با توجه به مطالعات صورت گرفته،  توسط آقای اریکسون ، Beacon در مقایسه با NOX ، Pox  و Maestro  دارای بهترین کارایی می‌باشد.

از محدودیت‌های دامن‌گیر معماری سنتی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • 1. عدم چابکی و خودکار سازی روال‌های پیاده‌سازی سرویس‌های موردنیاز در کل تجهیزات شبکه: به‌طور مثال پیکربندی ACL و یا QoS باید بر روی تک‌تک تجهیزات شبکه تکرار و انجام شود و این فرآیند زمان‌بر و مستعد اشتباه بوده و رفع مشکلات آن بسیار سخت است. در واقع نمی‌توان پیکربندی موردنیاز را یک‌بار انجام داد و آن را به‌کل تجهیزات شبکه بسط داد.
  • 2. گسترش‌پذیری محدود پردازشی و ناهمگون مبتنی بر نیازهای سرویسی شبکه: performance دستگاه‌های شبکه در صورت اجرای سرویس‌هایی همچون PBR ،QoS ،Calculation Routing ،Traffic Engineering و غیره به‌طور قابل‌توجهی کم می‌شود دلیل این موضوع آن است که برخی از سرویس‌ها بر اساس معماری سنتی سه لایه شبکه تنها در لایه‌ای خاص قابل‌ اجرا بوده و در نتیجه بار پردازشی مربوطه در آن لایه از شبکه به‌طور تصاعدی زیاد می شود و به همین دلیل گلوگاه ترافیکی بوجود می آید تلاش برای افزایش توان پردازشی به‌ منظور رفع این محدودیت نتیجه‌ بخش نبوده است.فناوری و تکنولوژی SDN درشبکه
  • 3. عدم امکان مدیریت متمرکز تجهیزات درگیر در مسیر جابجا شدن اطلاعات در شبکه، به دلیل نبود دید کامل و دقیق از همبندی منطقی شبکه، امکان ایجاد راه‌کار جامع و یکپارچه برای پیکربندی تجهیزات شبکه درگیر در فرآیند جابجا شدن بسته داده و پایش لحظه‌ای بسته داده در مسیر حرکت خود امکان پذیر نبوده است.
  • 4. عدم امکان ایجاد شبکه‌های هم‌پوشان با امکان جداسازی کامل با گسترش ارائه خدمات میزبانی سرویس‌های فناوری اطلاعات در مراکز داده، نیاز به جداسازی منطقی مشتریان این‌گونه خدمات مورد اهمیت قرار گرفته است. در معماری سنتی این کار با استفاده از شبکه‌های مجازی (Vlan) و اعمال کنترل‌های امنیتی ممکن می شود. به دلیل محدودیت‌های ذاتی در چنین پروتکل‌های، توسعه‌پذیری کمی و کیفی با محدودیت‌های بسیاری روبرو می‌شود. عدم امکان ایجاد شبکه‌های همپوشان و یا Multi-Tenancy با امکان ارائه سرویس از دیگر ضعف‌های معماری سنتی شبکه است.
  • 5. عدم امکان مدیریت و کنترل ترافیک تولیدی از مبدأ تا مقصد در زیرساخت مجازی‌سازی به‌طور کامل به دلیل نبود ارتباط منطقی میان زیرساخت شبکه بستر مجازی با بستر شبکه فیزیکی، امکان اعمال سیاست‌های کنترلی به بسته داده در بستر مجازی ممکن نیست و این امکان تنها محدود به بستر شبکه فیزیکی می‌گردد.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

کاربرد پروتکل OPENFLOW در شبکه

Posted on by tilatel

OpenFlow به شما این امکان را می دهد تا سوییچ ها و مسیریابها را از راه دور کانفیگ کنید. سوییچ ها از دو بخش کنترل و انتقال تشکیل شده اند.وظیفه بخش کنترل این است که با استفاده از پروتکل‌های مسیریابی، درگاه خروجی را با توجه به آدرس مقصد برای بسته‌های ورودی تعیین کرده و این آدرس را در جدول مسیریابی ثبت کند. بخش انتقال، وظیفه ی بخش انتقال این است که با توجه به جدول مسیریابی بسته ها را از درگاه ورودی به درگاه خروجی انتقال دهد.کاربرد پروتکل OPENFLOW در شبکه

پروتکل OPENFLOW چیست؟

پروتکل OpenFlow یک پروتکل رایج ارتباطی بین کنترلر و سوئیچ‌ در شبکه می باشد. به سوئیچی که از این پروتکل پشتیبانی می‌کند، سوئیچ OpenFlow گفته می شود. هر سوییچ OpenFlow از  یک یا چند جدول مسیریابی و یک جدول گروه تشکیل شده است که عمل کنترل و انتقال را انجام می دهد.

این پروتکل قادر است به عنوان واسط برای برقراری ارتباط بین سوئیچ‌های SDN و کنترلر SDN عمل کند. کنترلری که از این پروتکل پشتیبانی می‌کند،  بر روی پورت پیش‌فرض 6633 (در نسخه‌های بالاتر بر روی پورت 6653) گوش می‌دهد و منتظر است تا سوئیچ‌های OpenFlow از طریق این پورت متصل شوند. طریقه ی اتصال سوئیچ OpenFlow به کنترلر از طریق یک اتصال TCP که ممکن از SSL نیز باشدصورت می گیرد و از آن به بعد اختیارات این سوئیچ در دست کنترلر SDN قرار می‌گیرد.کاربرد پروتکل OPENFLOW در شبکه

در معماری شبکه نرم‌افزار محور، وظیفه ی کنترل از سوئیچ‌ حذف‌ می شود  و سوئیچ‌ تنها وظیفه انتقال بسته‌ها از درگاه ورودی به درگاه خروجی بر اساس اطلاعات درج‌ شده در جدول مسیریابی را بر عهده دارد. وظیفه فراهم کردن اطلاعات مسیریابی در شبکه به عهده کنترلر شبکه است که به‌صورت مستقل از سوئیچ‌ در شبکه قرار می‌گیرد و معمولاً تعدادی سوئیچ‌ در شبکه را تحت کنترل خود قرار می‌دهد.

یک کنترلر در شبکه با استفاده از پروتکل OpenFlow می‌تواند به سویچ وصل شود و اطلاعات مسیریابی را در جدول مسیریابی سویچ اضافه یا حذف کند یا آن‌ها را تغییر دهد. هر ردیف از جدول مسیریابی دارای دو قسمت اصلی است، قسمت شرط و قسمت دستورالعمل. سویچ بسته‌های ورودی را با شروط هر ردیف جدول مسیریابی مقایسه می‌کند و در صورت تطابق، دستورالعمل تعریف‌شده در قسمت دوم آن ردیف از جدول مسیریابی را اجرا می‌کند. دستورالعمل امکان دارد شامل انتقال به یک درگاه خروجی، حذف بسته، فرستادن بسته به کنترلر و غیره باشد.

عمل تطابق بسته با شرط یا شروط تعریف‌شده در هر ردیف از جدول مسیریابی، از جدول اول شروع می‌شود و امکان دارد در جدول‌های اضافی دیگر هم انجام گردد. کمپانی‌های بزرگی از قبیل سیسکو، ای‌بی‌ام، اچ پی، جونیپر و غیره اعلام کردند که از OpenFlow در محصولات خود پشتیبانی می‌کنند.

 

در Match Field یا همان فیلد انطباق قادر خواهید بود ویژگی‌های سرآیند جریانی که می‌خواهید سیاستها را برای آن اعمال کنید ،مشخص کنید.

 

Actions ،  اقداماتی است که شما می خواهید بر روی یک جریان خاص اعمال شود. به‌طور مثال می‌خواهیم اگر بخواهید تمامی بسته‌های FTP که به سوییچ وارد می شود را دور بریزید می‌توانید از drop استفاده کنید.

 

جزییات پروتکل OPENFLOW

هر پیام OpenFlow با یک ساختار هدر مشابه شروع خواهد شدکه این ساختار داارای 3 قسمت می باشد : قسمت اول، فیلد version است که  ورژن OpenFlow مورداستفاده در پیام را نشان خواهد داد. قسمت دوم، فیلد  length  بوده که  محل اتمام پیام در byte stream است (از اولین بایت هدر) را نشان می دهد. قسمت سوم و آخرین قسمت ،xid یا شناسه تراکنش می باشد، که مقدار آن منحصربه‌فرد بوده و ارتباط بین درخواست‌ها و پاسخ‌ها را مشخص می کند. فیلد type هم که  نوع پیام و چگونگی تفسیر پیلود را نشان می دهد به ورژن وابسته می باشد.

 

نقاط قوت و نقاط ضعف OpenFlow

سیسکو توانسته  یک کنترلر کامل به نام Cisco Extensible Network Controller که OpenFlow می باشد را ابداع کند. بعضی از سوئیچ‌های سیسکو Agentهای OpenFlow را دارا می باشند و نقشه‌ی راه مستلزم وجود Agent‌های تحت پشتیبانی، روی اکثر محصولات روتینگ و سوئیچینگ سیسکو می باشند.

OpenFlow همچنین قادر است تا به پشتیبانی از روند مدیریت مبتنی بر Policy، در داخل شبکه بپردازد.  OpenFlow ای مناسب  است که به‌ پیش بردن سیاست‌های از پیش‌ تعریف‌ شده، برای تفکیک سازی شبکه، اکتفا کند. علاوه بر دارا بودن قابلیت‌هایی مانند: تطبیق گردش و Forwarding، محصولات بعدی که خصوصیات OpenFlow را دارا می باشند، به معرفی روش‌های جدیدی برای پیاده‌سازی ساده‌ی کیفیت خدمات (QoS) و اندازه‌گیری گردش پرداخته اند.

حوزه‌ های برنامه‌نویسی شبکه که خارج از مقیاس فعلی OpenFlow هستند:

تسهیلات برای مدیریت و مانیتورینگ عناصر پایه تجهیزات

مدیریت Image سیستم‌عامل، مدیریت سخت‌افزار، به‌کارگیری Zero-Touch، راه‌اندازی رویداد، اطلاعات مکان المان و غیره

قابلیت تأثیر مستقیم بر رفتار Forwarding یک المان شبکه

بهره‌گیری از پایگاه “مسیریابیِ اطلاعات/پایگاه ارسال اطلاعات” یا به‌اختصار “RIB/FIB”، وضعیت مسیر، اعلان‌های پروتکل مسیریابی، مسیرهای Add/Delete و پشتیبانی از درخت پوشای وسیع

بهره‌گیری از ظرفیت Packet داده

رمزنگاری On-Box و VPN، الگوریتم‌های رمزنگاری سفارشی‌سازی‌شده، بازرسی دقیق Packet، آگاهی برنامه در صورت نیاز به بررسی ظرفیت، قابلیت تزریق Packetها به جریان شبکه

به‌کارگیری خدمات:

OpenFlow قادر نیست سرویس را روی یک المان شبکه به صورت مستقیم معرفی کند. نمونه‌ای از این سرویسهایی که OpenFlow  قادر به معرفی مستقیم آنها روی یک المان نیست عبارتند از

  • Firewall
  • خدمات برنامه‌ای حوزه‌های وسیع (WAAS)،
  • نرم‌افزار سیستم حفاظت در برابر ورود غیرمجاز یا Broadband Network Gate ،IPS یا به‌اختصار BNG با قابلیت SDN،
  • مانیتورینگ نمودن ویدئو
  • و …….

صفحه کنترل توزیعی و APIها:

اتکای OpenFlow به یک صفحه کنترل مرکزی، باعث محدود شدن گزینه های مربوط به زمان اجرای برنامه می شود.

بهترین مقیاس OpenFlow زمانی است که ذر یک مدل کنترلی ، گردش‌ها به‌صورت آماری تعریف‌شود و سیاست‌ها به المان‌های شبکه تحمیل گردند. مقیاس‌پذیری کنترلر، زمانی باعث به وجود آمدن دغدغه می شود که  به اصلاح پویای Policy در واکنش به شرایط پویای شبکه باشد (مانند خطاهای سخت‌افزاری دستگاه یا سایر رخدادهایی که روی دسترس‌پذیری لینک یا خدمات اثر می‌گذارند) نیاز باشد

رویایی بزرگ‌تر برای برنامه‌نویسی شبکه

رویای سیسکو ایجاد برنامه‌نویسی حقیقی شبکه برای فناوری (Software Defined Networking (SDNبوده تا با این کار امکان نوشتن برنامه ها یی که در لحظه اطلاعات را از شبکه دریافت کنند  و با استفاده از این اطلاعات سیاستهای مناسب را تعیین کنند و در آخر این سیاستها از طریق ابزارهایی مانند OpenFlow ،onePK یا سایر ابزارها به المان‌های شبکه تحمیل خواهند شد

این مدل Closed-loop به اتصال مستحکم برنامه‌های “شبکه به کسب‌وکار” منجر می شود و به برنامه‌ها این امکان را می دهد تا  به هماهنگ کردن منابع شبکه بپردازند که این امر سناریویی را امکان پذیر می کند که در این سناریو دستگاه‌های شبکه به برای تشخیص تغییرات ترافیک ، خود به ارائه‌ی تجزیه‌ و تحلیل پرداخته، که این تغییرات نشان‌دهنده‌ی موجی در ترافیک یک برنامه‌ی خاص خواهد بود. اصلاح Policy  توسط برنامه‌ی Orchestration امکان پذیر خواهد بود تا پیکربندی مجدد شبکه انجام شود که این کار باعث می شود که سرانجام تجربه‌ی کاربر و عملکرد برنامه به صورت هم زمان بهینه سازی ش.ند.

بررسی دیدگاه سیسکو به فناوری SDN

از انجایی که اکثر سازمان‌های بخش عمومی خود را برای Big Data، موج ترافیک ویدئویی، محیط‌های BYOD و محاسبات Cloud آماده می کنند، برنامه‌نویسی رفتار شبکه قابلیتی ارزشمند برای آن‌ها محسوب خواهد شد.

محققان دانشگاهی و علمی موفق به اعمال قابلیت برنامه‌نویسی شبکه  در تسهیل نمودن اشتراک داده در مؤسسات و همچنین در به‌کارگیری انواع جدید برنامه‌های محاسبات توزیعی شدند.  انها همچنین توانستند  پروتکل OpenFlow را جایگزین روش‌های سنتیِ پشتیبانی شده است.

برخی محصولات سیسکو علاوه بر داشتن Imageهایی باقابلیت OpenFlow دارای یک نقشه‌ی راه تعریف‌شده برای بسط و گسترش پشتیبانی از OpenFlow نیز هستند.

شرکت سیسکو معماری “محیط شبکه‌ی باز یا (Open Network Environment (ONE” را با عنوان یک رویکرد چندوجهی به برنامه‌نویسی شبکه ارائه کرد که استوار بر سه ستون است:

۱- بسته‌ای از محصولات، جهت ارائه‌ی پوشش مجازی، سرویس‌های مجازی و قابلیت‌های Orchestration منبع در DataCenter

۲- کنترلر و Agentهای OpenFlow که آماده‌ی استفاده می‌باشند.

۳- مجموعه‌ای از واسط‌های کاربری برنامه‌نویسی (APIها) که مستقیماً روی سوئیچ‌ها و روترها قرار می‌گیرند تا خصوصیات موجود OpenFlow را ارتقا دهند.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

Posted on by tilatel

یکی از مهمترین دلایل برای کاهش هزینه های عملیاتی، NFV می باشد و با Network Function Virtualization می توانید مدیریت و کنترل شبکه های سنتی را با معماری جدید راه اندازی کنید. مجازی سازی توابع شبکه را NFV گویند که به معنی ارائه سرویس های مختلف شبکه بدون وابستگی به سخت افزار می باشد.NFV، مجازی سازی فناوری اطلاعات را بنا به تکنولوژی های مجازی سازی، داخل کلاس های توابع گره های شبکه پیشنهاد می کند تا بتوانید به طور مداوم سازنده  بلاک هایی که به هم وصل می شوند یا سرویس های ارتباطی را به وجود می آورند باشید عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

NFV، روی یک پلت فرم ابری زیرساخت قرار گرفته و بعد فانکشن ها بوجود خواهد آمد load ،balancing ،DNS ،Routing ،switching همگی توسط خود کاربر (که می تواند هم کاربر عادی باشد هم ارائه دهنده ابر) تعریف خواهند شد و به متخصص نیازی نیست عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

سه بخش اصلی NFV فریم ورک:

  •  NFV در واقع به پیاده سازی نرم افزاری توابع شبکه پرداخته است که این موضوع باعث می شودکه در قسمت زیرساخت مجازی تابع شبکه(NFVI) استقرار یابد.
  •  زیرساخت NFV شامل همه اجزای سخت افزاری و نرم افزاری می باشد و  سازنده محیطی است که VNF ها در آن استقرار دارند. زیرساخت NFV توانایی استقرار در مکان های مختلف را دارد. شبکه، مشخص کننده  ارتباط بین این مکان ها بر طبق زیرساخت NFV می باشد
  •  مدیریت و تنظیم چهارچوب معماری مجازی توابع شبکه (NFV-MANO) شامل بلاک های توابع، مخازن داده ای که به وسیله این بلاک ها استفاده می شوند و نقاط مرجع و تعاملی که این بلاک های توابع از طریق آن به مبادله  اطلاعاتی که برای مدیریت و سازماندهی NFVI ها و VNF ها لازم است می پردازد، می باشد .

 

مقایسه  NFV و SDN

شبکه تعریف شده توسط نرم افزار (SDN) معمولا به عنوان جداسازی هواپیماهای حمل و نقل و کنترل در یک عنصر شبکه تعریف می شود این کنترل، مدیریت بهتر و همچنین قابلیت برنامه نویسی شبکه را بوجود می آورد SDN با NFV تمایز دارد، اما بسیاری از اعمال (NFV) ممکن است از کنترل کننده (SDN) به عنوان بخشی از معماری NFV کلی استفاده کنند.عملکرد NFV در مجازی سازی چگونه است

شبکه ای که توسط SDN تعریف می شود به عنوان جداسازی هواپیماهای حمل و نقل و کنترل در یک عنصر شبکه بکار می رود که این امر باعث به وجود اوردن کنترل، مدیریت بهتر و قابلیت برنامه نویسی شبکه می شود. SDN با NFV متفاوت است، اما این امکان وجود دارد که بسیاری از کارها (NFV) از کنترل کننده (SDN) به عنوان بخشی از معماری NFV استفاده کنند

ابعاد اصلی :

کسانی که ارائه دهنده طراحی NFV می باشند ،توابع شبکه مجازی VNF را نشان می دهند. یک VNF به تنهایی ارائه دهنده یک محصول قابل استفاده به مشتری نمی باشد همچنین اگر بخواهید سرویس های پیچیده تری ساخته شود باید ازمفهوم خدمات زنجیری استفاده کنید که از تعداد متعدد VNF در رشته های متوالی استفاده شده است تا به ارائه یک سرویس بپردازد.

جنبه دیگر اجرای NFV، فرآیند تنظیم می باشد.NFV برای ساخت سرویس های مقیاس پذیر با قابلیت اعتماد بالا به شبکه ای با توانایی ایجاد نمونه VNF احتیاج دارد تا آنها را مانیتور  و تعمیر کرده و صورت حساب استفاده از آن را صادر کند. این ویژگی ها در یک لایه تنظیم برای دسترسی به امنیت و دسترس پذیری بالا و کاهش هزینه های عملیاتی ونگه داری قرار می گیرند و لایه تنظیم باید توانایی مدیریت VNF ها بدون در نظر گرفتن نوع تکنولوژی بکار رفته در آن را داشته باشد.

 

پلت فرم ابری که برای این توابع استفاده شده تاکنون openstack بوده پس دو دلیل برای این انتخاب وجود دارد: یکی اینکه openstack بر پایه زبان برنامه نویسی پایتون بنا شده و از آنجایی که این زبان برنامه نویسی بسیار قدرتمند و روان هست دست توسعه دهنده بازتر می شود و دوم اینکه openstack در بخش ارائه سرویس شبکه اش با نام neutron بسیار قوی تر عمل کرده و اگه یک بررسی ساده انجام شود می‌بینیم که اکثر فروشندگان سرویس های ابری برای بخش شبکه از openstack بهره برده‌اند.

در این توابع تا کنون از پلت فرم ابری openstack استفاده شده است برای این انتخاب دو دلیل وجود دارد:1.openstack  از زبان برنامه نویسی پایتون استفاده می کند و چون این زبان روان و قوی است دست توسعه دهنده را باز گذاشته است.2. openstack در بخش ارائه سرویس شبکه اش با نام neutron بسیار قوی تر عمل می کند و  اکثر فروشندگان سرویس های ابری برای بخش شبکه از openstack بهره می برند.

NFV سخت افزار

  • یک جنبه حیاتی از NFV،سرورهای قابل اعتماد، با کارایی بالا می باشد
  • پرطرفدارترین انتخاب، سرورهای مبتنی بر اینتل هستند.
  • NFV مجازی سازی لایه OpenStack ،VMware، کانتینرها به فناوری مجازی سازی سرور متکی است.
  • گزینه های اولیه Hypervisor OpenStack و VMware می باشند.
  • فناوری کانتین ارائهن دهنده مزایای عملکرد برای کاربردهای نسل بعدی بوده اما در حال حاضر به طور وسیع در این زمینه اعمال نشده است.

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

کانفیگ VPLS در روترهای Huawei

Posted on by tilatel

کانفیگ VPLS در روترهای Huawei :

الزامات شبکه
شکل زیر یک  شبکه backbone ساخته شده توسط یک شرکت را نشان می دهد. چند سایت شعبه در شبکه backbone وجود دارد. تونل های MPLS TE می توانند بین  PE ها تنظیم شوند. Site1 از طریق CE1 به PE1  و سپس به شبکه backbone متصل می شود. Site2 از طریق CE2 به PE2 و سپس به شبکه backbone متصل می شود. کاربران در Site1 و Site2 نیاز به برقراری ارتباط در لایه 2 دارند و هنگام انتقال بسته های Layer 2 از طریق شبکه backbone ، اطلاعات کاربر باید محفوظ باشد.کانفیگ VPLS در روترهای Huawei

شکل زیر نمودار شبکه برای پیکربندی VPLS از طریق TE در حالت Martini mode را نشان می دهد

 

کانفیگ مراحلی که باید طی شود:

کانفیگ مراحل به شرح زیر است:

  • انتقال شفاف بسته های Layer 2 را از طریق شبکه backbone با استفاده از VPLS تنظیم کنید تا کاربران در Site1 و Site2 بتوانند در لایه 2 ارتباط برقرار کرده و هنگام انتقال بسته های Layer 2 از طریق شبکه backbone ، اطلاعات کاربران را ذخیره کنند.
  • از Martini VPLS برای اجرای ارتباطات لایه 2 بین CE ها در یک شبکه سازمانی با چند سایت استفاده کنید.
  • پروتکل مسیریابی IGP را در شبکه backbone پیکربندی کنید تا انتقال داده در شبکه عمومی بین PE ها انجام شود.
  • MPLS و LDP را در PE ها در شبکه backbone پیکربندی کنید و  remote LDP را بر روی PE ها تنظیم کنید تا از VPLS پشتیبانی کند.
  • برای جلوگیری از شناسایی داده ها توسط شبکه عمومی ، تونل هایی را برای انتقال داده ها بین PE ها ایجاد کنید.
  • MPLS L2VPN را در PE ها برای اجرای VPLS فعال کنید.
  • سیاست های تونل در PE ها را پیکربندی کنید و برای اجرای VPLS بر اساس تونل های MPLS TE ، سیاست های مربوط به VSI را اعمال کنید.
  • VSI را در PE ها ایجاد کنید ، LDP را به عنوان پروتکل سیگنالینگ مشخص کنید ، VSI ها  را به اینترفیسهای AC برای اجرای Martini VPLS  وصل کنید.

روش
1. VLAN هایی که اینترفیسها به آن تعلق دارند را پیکربندی کنید.
# پیکربندی PE1. پیکربندی P، PE2، CE1 و CE2 شبیه به PE1 است و در اینجا ذکر نشده است.کانفیگ VPLS در روترهای Huawei

<HUAWEI> system-view

[HUAWEI] sysname PE1

[PE1] vlan batch 10 20

[PE1] interface vlanif 20

[PE1-Vlanif20] ip address 100.1.1.1 255.255.255.0

[PE1-Vlanif20] quit

[PE1] interface gigabitethernet 0/0/1

[PE1-GigabitEthernet0/0/1] port link-type trunk

[PE1-GigabitEthernet0/0/1] port trunk allow-pass vlan 20

[PE1-GigabitEthernet0/0/1] quit

[PE1] interface gigabitethernet 0/0/2

[PE1-GigabitEthernet0/0/2] port link-type trunk

[PE1-GigabitEthernet0/0/2] port trunk allow-pass vlan 10

[PE1-GigabitEthernet0/0/2] quit

  1. پروتکل IGP را پیکربندی کنید. در این مثال از OSPF استفاده می شود.
    هنگام پیکربندی OSPF ، آدرس 32 بیتی اینترفیس loopback (شناسه LSR) را در PE1 ، P و PE2 اعلان کنید.

OSPF را در PE1 ، P و PE2 پیکربندی کنید.

# پیکربندی PE1. پیکربندی در P و PE2 شبیه به PE1 است و در اینجا ذکر نشده است.

[PE1] interface loopback 1

[PE1-LoopBack1] ip address 1.1.1.9 255.255.255.255

[PE1-LoopBack1] quit

[PE1] ospf 1

[PE1-ospf-1] area 0.0.0.0

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] network 1.1.1.9 0.0.0.0

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] network 100.1.1.0 0.0.0.255

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[PE1-ospf-1] quit

 

پس از اتمام کانفیگ، دستور ip routing-table را روی PE1 ، P و PE2 اجرا کنید. می توانید مسیرهای آموخته شده توسط PE1 ، P و PE2 را از یکدیگر مشاهده کنید.

  1. (MPLS, MPLS TE, MPLS RSVP-TE, and MPLS TE Constraint Shortest Path First (CSPF را فعال کنید.

MPLS ، MPLS TE و MPLS RSVP-TE را در نمای سیستم و نمای اینترفیس نودها در طول تونل فعال کنید. علاوه بر این ، MPLS TE CSPF را در ورودی فعال کنید.

# کانفیگ PE1.

[PE1] mpls lsr-id 1.1.1.9

[PE1] mpls

[PE1-mpls] mpls te

[PE1-mpls] mpls rsvp-te

[PE1-mpls] mpls te cspf

[PE1-mpls] quit

[PE1] interface vlanif 20

[PE1-Vlanif20] mpls

[PE1-Vlanif20] mpls te

[PE1-Vlanif20] mpls rsvp-te

[PE1-Vlanif20] quit

# کانفیگ P.

[P] mpls lsr-id 2.2.2.9

[P] mpls

[P-mpls] mpls te

[P-mpls] mpls rsvp-te

[P-mpls] quit

[P] interface vlanif 20

[P-Vlanif20] mpls

[P-Vlanif20] mpls te

[P-Vlanif20] mpls rsvp-te

[P-Vlanif20] quit

[P] interface vlanif 30

[P-Vlanif30] mpls

[P-Vlanif30] mpls te

[P-Vlanif30] mpls rsvp-te

[P-Vlanif30] quit

 

# کانفیگ PE2.

[PE2] mpls lsr-id 3.3.3.9

[PE2] mpls

[PE2-mpls] mpls te

[PE2-mpls] mpls rsvp-te

[PE2-mpls] mpls te cspf

[PE2-mpls] quit

[PE2] interface vlanif 30

[PE2-Vlanif30] mpls

[PE2-Vlanif30] mpls te

[PE2-Vlanif30] mpls rsvp-te

[PE2-Vlanif30] quit

  1. کانفیگ OSPF TE در شبکه backbone

# کانفیگ PE1.

[PE1] ospf

[PE1-ospf-1] opaque-capability enable

[PE1-ospf-1] area 0.0.0.0

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] mpls-te enable

[PE1-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[PE1-ospf-1] quit

# کانفیگ P.

[P] ospf

[P-ospf-1] opaque-capability enable

[P-ospf-1] area 0.0.0.0

[P-ospf-1-area-0.0.0.0] mpls-te enable

[P-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[P-ospf-1] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] ospf

[PE2-ospf-1] opaque-capability enable

[PE2-ospf-1] area 0.0.0.0

[PE2-ospf-1-area-0.0.0.0] mpls-te enable

[PE2-ospf-1-area-0.0.0.0] quit

[PE2-ospf-1] quit

5.کانفیگ اینترفیسهای تونل

# اینترفیهای تونلی را در PE ها ایجاد کنید و MPLS TE را به عنوان پروتکل تونل و RSVP-TE به عنوان پروتکل سیگنالینگ مشخص کنید.

# کانفیگ PE1.

[PE1] interface tunnel 1

[PE1-Tunnel1] ip address unnumbered interface loopback 1

[PE1-Tunnel1] tunnel-protocol mpls te

[PE1-Tunnel1] destination 3.3.3.9

[PE1-Tunnel1] mpls te tunnel-id 100

[PE1-Tunnel1] mpls te reserved-for-binding

[PE1-Tunnel1] mpls te commit

[PE1-Tunnel1] quit

 

# کانفیگ PE2.

[PE2] interface tunnel 1

[PE2-Tunnel1] ip address unnumbered interface loopback 1

[PE2-Tunnel1] tunnel-protocol mpls te

[PE2-Tunnel1] destination 1.1.1.9

[PE2-Tunnel1] mpls te tunnel-id 100

[PE2-Tunnel1] mpls te reserved-for-binding

[PE2-Tunnel1] mpls te commit

[PE2-Tunnel1] quit

 

بعد از اتمام کانفیگ ، دستور display this interface را در اینترفیس تونل اجرا کنید. خروجی فرمان  “Line protocol current state” را نشان می دهد که به صورت Up می باشد. این نشان می دهد که تونل MPLS TE با موفقیت تنظیم شده است.

فرمان  display tunnel-info all را در نمای سیستم اجرا کنید. می بینید که تونل TE که آدرس مقصد آن MPLS LSR ID peer PE است وجود دارد.

[PE1] display tunnel-info all

 * -> Allocated VC Token

Tunnel ID           Type                 Destination           Token

———————————————————————-

0x4                 cr lsp                3.3.3.9                109

0x5                 lsp                   3.3.3.9                110

6.کانفیگ  remote LDP

یک remote peer بین PE1 و PE2 تنظیم کنید.

# کانفیگ PE1.

[PE1] mpls ldp

[PE1-mpls-ldp] quit

[PE1] mpls ldp remote-peer 3.3.3.9

[PE1-mpls-ldp-remote-3.3.3.9] remote-ip 3.3.3.9

[PE1-mpls-ldp-remote-3.3.3.9] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] mpls ldp

[PE2-mpls-ldp] quit

[PE2] mpls ldp remote-peer 1.1.1.9

[PE2-mpls-ldp-remote-1.1.1.9] remote-ip 1.1.1.9

[PE2-mpls-ldp-remote-1.1.1.9] quit

پس از اتمام تنظیمات ، یک LDP session با موفقیت بین PE ها تنظیم می شود.

[PE1] display mpls ldp session

 LDP Session(s) in Public Network

 Codes: LAM(Label Advertisement Mode), SsnAge Unit(DDDD:HH:MM)

 A ‘*’ before a session means the session is being deleted.

 ——————————————————————————

 PeerID             Status      LAM  SsnRole  SsnAge      KASent/Rcv

 ——————————————————————————

 3.3.3.9:0          Operational DU   Passive  0000:00:06  95/95

 ——————————————————————————

 TOTAL: 1 session(s) Found.

  1. کانفیگ سیاستهای تونل

# کانفیگ PE1.

[PE1] tunnel-policy policy1

[PE1-tunnel-policy-policy1] tunnel binding destination 3.3.3.9 te tunnel 1

[PE1-tunnel-policy-policy1] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] tunnel-policy policy1

[PE2-tunnel-policy-policy1] tunnel binding destination 1.1.1.9 te tunnel 1

[PE2-tunnel-policy-policy1] quit

  1. فعال کردن MPLS L2VPN روی PEs.

# کانفیگ PE1.

[PE1] mpls l2vpn

[PE1-l2vpn] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] mpls l2vpn

[PE2-l2vpn] quit

9.ایجاد VSI در PE و پیکربندی سیاست های تونل

# کانفیگ PE1.

[PE1] vsi a2 static

[PE1-vsi-a2] pwsignal ldp

[PE1-vsi-a2-ldp] vsi-id 2

[PE1-vsi-a2-ldp] peer 3.3.3.9 tnl-policy policy1

[PE1-vsi-a2-ldp] quit

[PE1-vsi-a2] quit

# کانفیگ PE1.

[PE2] vsi a2 static

[PE2-vsi-a2] pwsignal ldp

[PE2-vsi-a2-ldp] vsi-id 2

[PE2-vsi-a2-ldp] peer 1.1.1.9 tnl-policy policy1

[PE2-vsi-a2-ldp] quit

[PE2-vsi-a2] quit

10. اتصال اینترفیسها در PEs به VSIs

# کانفیگ PE1.

[PE1] interface vlanif 10
[PE1-Vlanif10] l2 binding vsi a2
[PE1-Vlanif10] quit

# کانفیگ PE2.

[PE2] interface vlanif 40
[PE2-Vlanif40] l2 binding vsi a2
[PE2-Vlanif40] quit

11.تایید کانفیگ انجام شده
بعد از پایدار شدن شبکه ، فرمان vsi name a2 verbose را روی PE1 اجرا کنید ، می بینید که VSI a2 یک PW را در PE2 تنظیم می کند و وضعیت VSI به صورت Up می باشد.

[PE1] display vsi name a2 verbose

 ***VSI Name               : a2
    Administrator VSI      : no
    Isolate Spoken         : disable
    VSI Index              : 3
    PW Signaling           : ldp
    Member Discovery Style : static
    PW MAC Learn Style     : unqualify
    Encapsulation Type     : vlan
    MTU                    : 1500
    Diffserv Mode          : uniform
    Mpls Exp               : --
    DomainId               : 255
    Domain Name            :
    Ignore AcState         : disable
    P2P VSI                : disable
    Create Time            : 0 days, 0 hours, 30 minutes, 6 seconds
    VSI State              : up

    VSI ID                 : 2
   *Peer Router ID         : 3.3.3.9
    Negotiation-vc-id      : 2
    primary or secondary   : primary
    ignore-standby-state   : no
    VC Label               : 1026
    Peer Type              : dynamic
    Session                : up
    Tunnel ID              : 0x4
    Broadcast Tunnel ID    : 0x4
    Broad BackupTunnel ID  : 0x0
    Tunnel Policy Name     : policy1
    CKey                   : 5
    NKey                   : 4
    Stp Enable             : 0
    PwIndex                : 0
    Control Word           : disable 

    Interface Name         : Vlanif10
    State                  : up
    Access Port            : false
    Last Up Time           : 2012/08/20 15:11:06
    Total Up Time          : 0 days, 0 hours, 28 minutes, 37 seconds

  **PW Information:

   *Peer Ip Address        : 3.3.3.9
    PW State               : up
    Local VC Label         : 1026
    Remote VC Label        : 1025
    Remote Control Word    : disable 
    PW Type                : label
    Local  VCCV            : alert lsp-ping bfd
    Remote VCCV            : alert lsp-ping bfd
    Tunnel ID              : 0x4
    Broadcast Tunnel ID    : 0x4
    Broad BackupTunnel ID  : 0x0
    Ckey                   : 0x5
    Nkey                   : 0x4
    Main PW Token          : 0x4
    Slave PW Token         : 0x0
    Tnl Type               : CR-LSP
    OutInterface           : Tunnel1
    Backup OutInterface    :
    Stp Enable             : 0
    PW Last Up Time        : 2012/08/20 15:12:16
    PW Total Up Time       : 0 days, 0 hours, 27 minutes, 27 seconds

 

اجرای دستور display mpls lsp include 3.3.3.9 32 verbose در PE1 برای مشاهده وضعیت LSP به 3.3.3.9/32

[PE1] display mpls lsp include 3.3.3.9 32 verbose
-------------------------------------------------------------------------------
                 LSP Information: RSVP LSP
-------------------------------------------------------------------------------

  No                  :  1
  SessionID           :  100
  IngressLsrID        :  1.1.1.9
  LocalLspID          :  1
  Tunnel-Interface    :  Tunnel1
  Fec                 :  3.3.3.9/32
  TunnelTableIndex    :  0x0
  Nexthop             :  100.1.1.2
  In-Label            :  NULL
  Out-Label           :  1024
  In-Interface        :  ----------
  Out-Interface       :  Vlanif20
  LspIndex            :  2048
  Token               :  0x5
  LsrType             :  Ingress
  Mpls-Mtu            :  1500
  TimeStamp           :  3141sec
  Bfd-State           :  ---
  CBfd-Event          :  0x0
  Bed-State           :  BED STOP
  Bed-LastNotifyValue :  ---
  Bed-LastNotifyLspId :  ---

اجرای دستور  display vsi pw out-interface vsi a2 در PE1.شما می توانید ببینید که اینترفیس egress تونل MPLS TE بین 1.1.1.9 و 3.3.3.9 ، Tunnel1 می باشد و اینرفیس egress واقعی VLANIF 20 می باشد.

[PE1] display vsi pw out-interface vsi a2
Total: 1
--------------------------------------------------------------------------------
Vsi Name                        peer            vcid       interface
--------------------------------------------------------------------------------
a2                              3.3.3.9         2          Tunnel1
                                                            Vlanif20

CE1 و CE2 می توانند یکدیگر را پینگ کنند.

[CE1] ping 10.1.1.2
  PING 10.1.1.2: 56  data bytes, press CTRL_C to break
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=1 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=2 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=3 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=4 ttl=255 time=1 ms
    Reply from 10.1.1.2: bytes=56 Sequence=5 ttl=255 time=1 ms

  --- 10.1.1.2 ping statistics ---
    5 packet(s) transmitted
    5 packet(s) received
    0.00% packet loss
    round-trip min/avg/max = 1/1/1 ms

بعد ار اینکه CE1 توانست CE2 را پینگ کند دستورdisplay interface tunnel 1 را برای مشاهده اطلاعات اینترفیس تونل اجرا کنید و خواهید دید که آمار مربوط به بسته هایی که از طریق اینترفیس عبور می کنند افزایش می یابد.

[PE1] display interface tunnel 1
Tunnel1 current state : UP
Line protocol current state : UP
Last line protocol up time : 2012-08-20 14:50:22
Description: 
Route Port,The Maximum Transmit Unit is 1500
Internet Address is unnumbered, using address of LoopBack1(1.1.1.9/32)
Encapsulation is TUNNEL, loopback not set
Tunnel destination 3.3.3.9
Tunnel up/down statistics 1
Tunnel protocol/transport MPLS/MPLS, ILM is available,
primary tunnel id is 0x5, secondary tunnel id is 0x0
Current system time: 2012-08-20 15:54:54+00:00
    300 seconds output rate 0 bits/sec, 0 packets/sec
    0 seconds output rate 0 bits/sec, 0 packets/sec
    1249 packets output,  21526 bytes
    0 output error
    0 output drop
    Input bandwidth utilization  :    0%
    Output bandwidth utilization :    0%

کانفیگ فایلها

کانفیگ فایل CE1

#
sysname CE1
#
vlan batch 10
#
interface Vlanif10
 ip address 10.1.1.1 255.255.255.0
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 10
#
return

کانفیگ فایل PE1

#
sysname PE1
#
vlan batch 10 20
#
mpls lsr-id 1.1.1.9
mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
 mpls te cspf
#
mpls l2vpn
#
vsi a2 static
 pwsignal ldp
  vsi-id 2
  peer 3.3.3.9 tnl-policy policy1
#
mpls ldp
#
mpls ldp remote-peer 3.3.3.9
 remote-ip 3.3.3.9
#
interface Vlanif10
 l2 binding vsi a2
#
interface Vlanif20
 ip address 100.1.1.1 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 20
#
interface GigabitEthernet0/0/2
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 10
#
interface LoopBack1
 ip address 1.1.1.9 255.255.255.255
#
interface Tunnel1
 ip address unnumbered interface LoopBack1
 tunnel-protocol mpls te
 destination 3.3.3.9
 mpls te tunnel-id 100
 mpls te reserved-for-binding
 mpls te commit
#
ospf 1
 opaque-capability enable
 area 0.0.0.0
  network 1.1.1.9 0.0.0.0
  network 100.1.1.0 0.0.0.255
  mpls-te enable
#
tunnel-policy policy1
 tunnel binding destination 3.3.3.9 te Tunnel1
#
return

کانفیگ فایل P

sysname P
#
vlan batch 20 30
#
mpls lsr-id 2.2.2.9
mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface Vlanif20
 ip address 100.1.1.2 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface Vlanif30
 ip address 100.2.1.1 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 20
#
interface GigabitEthernet0/0/2
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 30
#
interface LoopBack1
 ip address 2.2.2.9 255.255.255.255
#
ospf 1
 opaque-capability enable
 area 0.0.0.0
  network 2.2.2.9 0.0.0.0
  network 100.1.1.0 0.0.0.255
  network 100.2.1.0 0.0.0.255
  mpls-te enable
#
return

کانفیگ فایل PE2

#
sysname PE2
#
vlan batch 30 40
#
mpls lsr-id 3.3.3.9
mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
 mpls te cspf
#
mpls l2vpn
#
vsi a2 static
 pwsignal ldp
  vsi-id 2
  peer 1.1.1.9 tnl-policy policy1
#
mpls ldp
#
mpls ldp remote-peer 1.1.1.9
 remote-ip 1.1.1.9
#
interface Vlanif30
 ip address 100.2.1.2 255.255.255.0
 mpls
 mpls te
 mpls rsvp-te
#
interface Vlanif40
 l2 binding vsi a2
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 30
#
interface GigabitEthernet0/0/2
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 40
#
interface LoopBack1
 ip address 3.3.3.9 255.255.255.255
#
interface Tunnel1
 ip address unnumbered interface LoopBack1
 tunnel-protocol mpls te
 destination 1.1.1.9
 mpls te tunnel-id 100
 mpls te reserved-for-binding
 mpls te commit
#
ospf 1
 opaque-capability enable
 area 0.0.0.0
  network 3.3.3.9 0.0.0.0
  network 100.2.1.0 0.0.0.255
  mpls-te enable
#
tunnel-policy policy1
 tunnel binding destination 1.1.1.9 te Tunnel1
#
return

 

کانفیگ فایل CE2

#
sysname CE2
#
vlan batch 40
#
interface Vlanif40
 ip address 10.1.1.2 255.255.255.0
#
interface GigabitEthernet0/0/1
 port link-type trunk
 port trunk allow-pass vlan 40
#
return


برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

Windows Server Backup در ویندوز سرور

Posted on by tilatel

در این مقاله ما قصد داریم  Windows Server Backup در ویندوز و پیکربندب آن را در ویندوز سرور به شما آموزش دهیم با ما همراه شوید  پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور.

مرحله 1:وارد Server Manager مربوط به ویندوز سرور شده و بر روی Add Roles and Features کلیک کنید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور.

 

مرحله 2:صفحات بعد را با مقدار پیشفرض رد کنید تا وارد صفحه Select Features شوید. به دنبال Windows Server Backup گشته و تیک مربوط به آن را زده و سپس Next و Install کنید.

 

پس از پایان Close بزنید

مرحله 3:در Server Manager از سمت راست بالای پنجره بر روی گزینه Tools کلیک کرده و زیر گزینه Windows Server Backup را انتخاب کنید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور .

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

مرحله 4:حال در سمت راست پنجره مربوط به Windows Server Backup شما بخش Actions و قسمت Lock Backup را مشاهده خواهید کرد. بر روی گزینه Backup Schedule کلیک کنید.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

در پنجره جدید مرحله Getting Started را بر روی Next کلیک کنید.

مرحله 5:در مرحله Select Backup Configuration باید مشخص کنید که از چه بخش هایی از سرور می خواهید پشتیبان گیری کنید. گزینه Full server برای بک آپ گیری از اطلاعات سرور به صورت کامل است و گزینه Custom برای بک آپ گیری از بخش های دلخواه سرور است که خود شما آنها را مشخص خواهید کرد.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

پس از انتخاب گزینه مورد نظر خود بر روی Next کلیک کنید.

مرحله 6:در بخش Specify Backup Time می توانید بازه زمانی برای تهیه بک آپ از سرور ویندوز را مشخص کنید.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

گزینه Once a day برای بک آپ گیری یک بار در روز است که از طریق کادر کشویی Select time of day نیز می توانید مشخص کنید که هر روز در چه ساعتی بک آپ گیری انجام شود.

گزینه More than once a day برای بک آپ گیری بیشتر از یک بار در روز است که از طریق کادر Available Time می توانید ساعت هایی که در طول روز می خواهید بک آپ گیری انجام شود را با گزینه Add به کادر Scheduled Time اضافه کنید.

پس از انتخاب بازه زمانی بر روی گزینه Next کلیک کنید.

مرحله 7: در مرحله Specify Destination Type باید مقصد یا محل ذخیره شدن بک آپ گرفته شده را مشخص کنید.

گزینه Back up to a hard disk … برای ذخیره بر روی هارد است.

گزینه Back up to a volume برای ذخیره بر روی یک فلش یا حجم متصل به سرور است.

گزینه Back up to a shared network folder برای ذخیره بر روی یک درایو در شبکه است.(به عنوان مثال سرور دیگری که به سرور شما متصل است)

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

اگر بیش از یک هارد بر روی سرور دارید می توانید از مرحله Select Destination Disk ، هارد مورد نظر خود را انتخاب کنید.

پس از انتخاب محل ذخیره سازی فایل بک آپ بر روی گزینه Next کلیک کنید.

مرحله 8:در مرحله Confirmation نیز می توانید زمان ، محل و مواردی که برای پشتیبان گیری انتخاب کرده اید را مشاهده کرده و در صورت تایید بر روی گزینه Finish کلیک کنید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور.

بک آپ گیری خودکار و زمان بندی شده در ویندوز سرور

در قسمت Summary نیز می توانید پیاده سازی Windows Server Backup در ویندوز سرور وضعیت پشتیبان گیری خودکار از سرور ویندوز را بررسی کنید.

 

برای پشتیانی شبکه و پشتیبانی voip با شرکت تیلاتل در تماس باشید.

Hyper-V در ویندوز سرور

Posted on by tilatel

در این مقاله ما قصد داریم نحوه ی نصب و راه اندازی Hyper-V در ویندوز سرور را به شما آموزش دهیم با ما همراه باشید.

مرحله 1: از طریق کادر جست و جو Server Manager را پیدا کنید و وارد داشبورد Server Manager شده و بر روی گزینه Add Roles and Features کلیک کرده تا پنجره Add Roles and Features Wizard برای شما باز شود و بتوانید مراحل نصب Hyper-V بر روی سرور ویندوز خودشروع کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 2: در  مرحله Before you begin تنها بر روی گزینه Next کلیک کنید تا به مرحله بعدی بروید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 3:در مرحله Installation Type باید نوع نصب را مشخص کرده که باید برای این مورد گزینه Role-based or feature-based installation را انتخاب کنید و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 4:در مرحله Select Destination Server باید سروری که قصد دارید نرم افزار Hyper-V بر روی آن نصب شود را انتخاب کنید که برای این مورد حالت Select a server from the server pool را انتخاب کرده و از قسمت مربوط به Server Pool سرور مورد نظر خود را در حالت انتخاب قرار دهید و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 5:در مرحله Server Roles باید نرم افزار و ویژگی که می خواهید بر روی سرور نصب شود را انتخاب کنید که در اینجا تیک مربوط به نرم افزار Hyper-V را زده و گزینه Next را انتخاب کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 6:ممکن است با کلیک بر روی گزینه Next یک پنجره به صورت پاپ آپ برای شما نمایان شود که چک باکس Include management tools را انتخاب کرده و بر روی گزینه Add Features کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 7:در مرحله Features باید ویژگی هایی که می خواهید همراه با نرم افزار انتخابی نصب شود را انتخاب کرده و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 8:در مرحله Hyper-V سیستم از شما درخواست می کند که تنظیمات و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019 را انجام دهید که برای این مورد بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 9:در مرحله Virtual Switches شما باید کلید مجازی ایجاد کنید که این کلید های مجازی زمینه ارتباط ماشین های مجازی با یک دیگر را فراهم خواهند کرد. در این مرحله شما می توانید کلید های مجازی را به یک یا تعداد بیشتری شبکه فیزیکی که بر روی سرور قرار دارند متصل کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

پس از انتخاب شبکه فیزیکی سرور برای کلید مجازی بر روی Next کلیک کنید تا به مرحله بعد بروید.

مرحله 10:در مرحله Migration می توانید از قسمت Authentication protocol گزینه Use Credential Security Support Provider را انتخاب کنید و بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 11:در مرحله Default Stores شما باید محل ذخیره اطلاعات فایل های هارد دیسک مجازی و محل ذخیره سازی کانفیگ های ماشین مجازی را مشخص کنید. پس از تعیین محل ذخیره سازی و در آخر بر روی گزینه Next کلیک کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 12:در مرحله Confirmation خلاصه ای از نرم افزار های انتخابی برای نصب و کانفیگ های اعمال شده را برای تایید مشاهده خواهید کرد که در صورت تایید می توانید با کلیک بر روی گزینه Install نصب را آغاز کنید.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

مرحله 13:پس از تکمیل فرآیند نصب بر روی دکمه Close کلیک کنید تا نصب Hyper-V به پایان برسد.

آموزش کامل نصب و کانفیگ Hyper-V در ویندوز سرور 2019

پس از پایان مراحل نصب شما باید سرور را یک بار ریستارت کنید .

پیاده سازی ARP در روتر میکروتیک

Posted on by tilatel

پروتکلARP  مسئول تبدیل IP به Mac Address است. پیاده سازی ARP در روتر میکروتیک پروسه از طریق Broadcasting در داخل شبکه انجام می شود. بدین صورت که کامپیوتر ارسال کننده در داخل شبکه فریاد میزند که ” این آدرس IP متعلق به کدام سیستم است؟ من Mac Address تو را نیاز دارم. “!

این Broadcast به داخل شبکه فرستاده شده و همه ی کامپیوتر ها آن را دریافت می کنند. سپس کامپیوتری که آدرس IP ارسال شده، متعلق به آن باشد در پاسخ ، Mac Address  خود را ارسال میکند. در نهایت این پروسه با در اختیار قرار دادن Mac Address به کامپیوتری که برای ارسال داده های خود نیازمند به آن Mac Address بود کامل می شود.

برای کاهش ترافیک شبکه، جدولی تحت عنوان ARP Table طراحی شده که پس از ارسال هر پیغام Broadcast و مشخص شدن آدرس Mac سیستم مورد نظر ، آدرس IP و Mac سیستم در آن نگه داشته می شود. همه ی سیستم هایی که در یک شبکه کار میکنند این جدول را در درون خود دارند و از آن استفاده میکنند. برای اینکه ARP Table را در میکروتیک مشاهده کنید وارد منوی IP شده و گزینه ی ARP را انتخاب کنید تا پنجره ای مانند پنجره ی زیر نمایش داده شود. این جدول آدرس Mac و IP همه ی سیستم هایی که به نحوی با میکروتیک در ارتباطند را نمایش داده است. همچنین میتوان دریافت که این دستگاه ها از طریق کدام Interface به میکروتیک وصل شده اند.

به محض اینکه دو دستگاه در یک شبکه وجود یکدیگر را احساس کرده و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند آدرس IP و Mac یکدیگر را به ARP Table خود اضافه میکنند .

پروتکل ARP یکی از حفره هایی است که به وسیله ی آن میتوان به شبکه Attack زد. برای مثال فرض کنید که یک سیستم بخواهد برای سیستمی دیگر که فقط آدرس IP آن را در اختیار دارد اطلاعات ارسال کند. در این صورت کامپیوتر شماره 1 در ابتدای کار NetID مربوط به IP کامپیوتر شماره 2 را مورد بررسی قرار میدهد. اگر NetID کامپیوتر شماره 2 با NetID کامپیوتر شماره 1 یکسان باشد به سراغ ARP Table خود رفته و آدرس Mac کامپیوتر شماره 2 را در آن جست و جو میکند. در صورتی که هیچ آدرسی از کامپیوتر شماره 2 در این جدول ثبت نشده باشد یک پیغام Broadcast در جهت یافتن آدرس Mac کامپیوتر شماره 2 در شبکه ارسال میکند. در چنین شرایطی فرض کنید که یک کامپیوتر دیگر خود را به جای کامپیوتر شماره 2 جا بزند و به این پیغام Broadcast پاسخ دهد. مسلما شبکه دچار مشکل شده و اطلاعات نیز به سرقت میروند.برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی تعدادی گزینه در میکروتیک تعبیه شده است که به وسیله ی آن ها میتوان تا حدودی از این خطر احتمالی دوری کرد. در ادامه به بررسی این گزینه ها خواهیم پرداخت.همه ی Interface های موجود در میکروتیک از این گزینه ها برخوردارند چراکه همان طور که در جلسه های قبل نیز گفتیم هر Interface در روتر یک Broadcast domain مجزا به حساب می آید.بنابراین برای دسترسی به این گزینه ها وارد منوی Interfaces شوید و بر روی Interface مورد نظر خود کلیک کنید تا پنجره ی زیر نمایش داده شود.

در قسمت پایین این پنجره یک منو به نام ARP وجود دارد که اگر آن را باز کنید میتوانیم همه ی گزینه های موجود در آن را مشاهده کنید.

حالت enable : این منو به صورت پیش فرض در حالت enable قرار دارد. هنگامی که جدول ARP بر روی حالت enable باشد ، آدرس Mac و IP دستگاه هایی که به میکروتیک وصل میشوند به صورت خودکار در این جدول نوشته شده همچنین آدرس Mac و IP میکروتیک نیز در جدول ARP سیستم مقابل قرار میگیرد.

حالت disable : اگر ARP در حالت disable قرار داشته باشد هیچ دستگاهی توانایی دسترسی به این Interface را نخواهد داشت. نه آدرسی را در جدول خود ثبت میکند و نه آدرس خودش در جدول سایر سیستم ها ثبت میشود.

حالت proxy-arp : تصویر زیر را در نظر بگیرید.

فرض کنید کامپیوتر شماره ی 1 در شبکه ی LAN 1 قصد دارد به سمت کامپیوتر شماره ی 5 در LAN 2 اطلاعات ارسال کند. کامپیوتر شماره ی 1 در ابتدا NetID مربوط به IP کامپیوتر شماره 5 را بررسی میکند. NetID کامپیوتر شماره 5 شباهتی به NetID کامپیوتر شماره 1 ندارد بنابراین کامپیوتر شماره 1 یک پیغام Broadcast را در شبکه ارسال میکند. این پیغام به سمت روتر نیز ارسال میشود. روتر کامپیوتر شماره ی 5 را میشناسد اما به دلیل اینکه اجازه ی عبور Broadcast را ندارد ، آدرس Mac خود را به جای  آدرس Mac کامپیوتر شماره 5 برای کامپیوتر شماره 1 ارسال میکند. از این پس کامپیوتر شماره 1 هرگاه بخواهد اطلاعاتی را به سمت کامپیوتر شماره 5 ارسال کند آن را به سمت روتر میفرستد و روتر نیز آن ها را به کامپیوتر شماره 5 منتقل میکند. چنین شرایطی مربوط به حالت proxy-arp میباشد. به عبارت دیگر در حالت proxy-arp هرکس از روتر سوالی مبنی بر آدرس مقصد بپرسد، روتر خود را به عنوان مقصد معرفی میکند. در کل این حالت در جهت برقراری امنیت هر چه بیشتر تعبیه شده است.

حالت Local proxy-arp : این حالت نیز تقریبا شبیه به حالت proxy-arp کار میکند با این تفاوت که تنها در یک شبکه ی LAN اتفاق می افتد. در این حالت هر سیستم که بخواهد اطلاعاتی را به سمت سیستمی دیگر ارسال کند ، مستقیم به سراغ روتر رفته و اطلاعات را به آن منتقل میکند. در آخر نیز روتر اطلاعات را به سمت مقصد اصلی میفرستد. به عبارت دیگر سیستم شماره ی 1 به جای اینکه اطلاعات را به سمت آدرس Mac سیستم شماره 2 ارسال کند ، آن ها را به سمت آدرس Mac روتر میفرستد. روتر نیز به عنوان واسطه عمل کرده و اطلاعات را به سمت آدرس Mac سیستم اصلی ارسال میکند.

حالت reply-only : این حالت بسیار کاربردی است چراکه به وسیله ی آن میتوانیم معین کنیم که فقط سیستم هایی که مد نظر ما هستند بتوانند با این Interface در ارتباط باشند و فقط آدرس Mac و IP آن ها در ARP Table ثبت گردد. به منظور اجرایی کردن این سناریو لازم است که قبل از انتخاب این گزینه ، مجددا وارد ARP Table شوید.

بر روی دستگاه های مد نظر خود راست کلیک کرده و گزینه ی Make static را انتخاب کنید.

حال وارد منوی Interfaces شده و ARP را در حالت reply-only قرار دهید.

بدین ترتیب تنها دستگاه هایی که Static شدند میتوانند با این Interface ارتباط برقرار کنند و آدرس های Mac و IP خود را در ARP Table های یکدیگر Update کنند.

ساده ترین راه برای کاهش رتبه الکسا سایت

Posted on by tilatel

ساده ترین راه برای کاهش رتبه الکسا سایت

شاید جالب باشید بدانید که اگر تنها خودتان اقدام به نصب تولبار الکسا کنید و هر روز به سایت خود سر بزنید پس از مدت چند هفته رتبه الکسای شما به زیر 1 میلیون خواهد رسید.

اما چگونه این اتفاق می افتد؟

آیا واقعا سایت شما با یک بازدید در روز جزء یک میلیون سایت پربازدید دنیا است؟

واقعیت اینست که خیر. تعداد سایت هایی که در روز بیش از یک بازدید دارند در دنیا بسیار بیشتر است.

الکسا چگونه رتبه ی سایت را تشخیص می دهد

بزرگترین پارامتر الکسا برای تشخیص میزان بازدید سایت ها همان نوار ابزار الکسا می باشد و اگر سایتی بازدیدکنندگانش روی مرورگر خود این نوار ابزار را نصب نکرده باشند هیچ رتبه ای به آنها اختصاص نخواهد یافت.

یعنی الکسا با استفاده از تولزبار خود تشخیص می دهد چه کسانی از یک وبسایت بازدید کرده اند.

اگر کسی این نوارابزار را نصب نکرده باشد الکسا اصلا نمی فهمد که او از سایتی بازدیده کرده.

حال زمانی که شما نوار ابزار الکسا را نصب می کنید و خودتان هر روز به سایت سر می زنید از همه ی سایت هایی که ممکن است روزانه تعدادی بازدید داشته باشند اما هیچکدام از بازدیدکنندگان آن نوارابزار الکسا را نصب نکرده اند رتبه ی بهتری به دست خواهید آورد.

رتبه ی الکسا چقدر اهمیت دارد

واقعیت این است که رتبه ی الکسا چندان قالب اعتماد نیست اما در رفتار بخشی از کاربران سایت موثر است.

مهمترین دلیل این تاثیر این است که الکسا از معدود رتبه بندی های در دسترس عموم کاربران است.

برای مثال سایتی که الکسای خوبی دارد در جذب تبلیغات یا جلب اعتماد یک مشتری موفق تر است و کاربران به سایت های با الکسای بالاتر بیشتر اعتماد می کنند.

البته همانطور که گفته شد بر بخشی از کاربران موثر است و اگر رتبه ی الکسای شما خوب نیست نا امید نشوید و سعی کنید یک وبسایت خو بسازید که بتواند آمار بازدید بالایی داشته باشد و به دنبال آن رتبه ی آلکسای شما نیز بهبود خواهد یافت.