افزایش Host با استفاده از Supernetting

در این مقاله به افزایش Host با استفاده از Supernetting  پرداخته شده است و به شما کمک خواهد کرد در شبکه و رنج IP در اختیار، تعداد هاست را افزایش دهید.

شما به تعداد هاست بیشتری نیاز دارید

همانطور که می دانید در  Supernetting نیاز مجموعه افزودن تعداد Host در یک کلاس است. جهت انجام این عمل نیاز است از بیت های Subnet کاسته و به Host بیافزائیم.

بر خلاف Subnetting که بیت های هر Octed از سمت چپ حذف می شد، در Supernetting بیت های مورد نیاز از سمت راست حذف خواهد شد.

در شبکه ی زیر باید 2 بیت به بیت های هاست افزوده شود:

Network Address: 172.16.0.0/16

Subnet: 255.255.0.0

Broadcast:

Broadcast در Supernetting برابر خواهد بود با مجموع وزن بیت های حذف شده  با مقدار قبلی Octed.

Supernetting برای افزایش Host (آموزش کامل IPv4 قسمت چهارم)

Network Address: 172.16.0.0/14

Broadcast: 172.19.255.255

 

:Subnet

مانند Subnetting در Supernetting نیز مقدار Subnet برابر خواهد بود با اولین بیت پس از بیت های حذف شده که در این مثال مقدار 252 خواهد بود.

Network Address: 172.16.0.0/14

Broadcast: 172.19.255.255

Subnetmask: 255.252.0.0

 

 

در این مبحث با تقسیم بندی Subnet  با توجه به تعداد Host مورد نیاز آشنا خواهید شد.

در Subnetting جهت به دست آوردن تعداد بیت های مورد نیاز برای دستیابی به تعداد شبکه مورد نظر با فرمول زیر روبه رو بودیم:

Supernetting برای افزایش Host (آموزش کامل IPv4 قسمت چهارم)

حال برای رسیدن به تعداد بیت ای مورد نیاز جهت دستیابی به تعداد Host مورد نظر از فرمول زیر استفاده خواهیم کرد:

Supernetting برای افزایش Host (آموزش کامل IPv4 قسمت چهارم)

مثال:

در شبکه ای با رنج IP زیر مطلوب است داشتن 4 شبکه با تعداد 50 هاست در هر شبکه:

 

IP: 172.16.0.0/16

 

با توجه به فرمول خواهیم داشت:

Supernetting برای افزایش Host (آموزش کامل IPv4 قسمت چهارم)

در واقع برای رسیدن به شبکه ای با تعداد 50 هاست یا تعدادی نزدیک به آن نیاز به 6 بیت از Host خواهیم داشت. این تعداد را از اولین بیت هاست از سمت راست جدا کرده و مابقی را به Subnet اختصاص می دهیم.

Supernetting برای افزایش Host (آموزش کامل IPv4 قسمت چهارم)

پس از این تغییر تعداد بیت های subnet از 16 به 26 تغییر می کند و نتایج زیر را حاصل خواهد شد:

Supernetting برای افزایش Host (آموزش کامل IPv4 قسمت چهارم)

معرفی Classful و Classes

کلاس بندی های A تا E به عنوان کلاس های استاندارد و یا Classful شناخته می شود. در حالت عادی شما امکان تغییر در این کلاس ها را نخواهید داشت. حال تصور کنید به طور مثال در شبکه ای که از کلاس C استفاده می شود نیاز به تعداد IP بیشتری داشته باشید. و یا لازم باشد شبکه به چند بخش در همین رنج  تقسیم شود. در این صورن شما به روش هایی نیاز خواهید داشت تا بتوانید.

در بسیاری از سناریوها در شبکه های کامپیوتری کلاس بندی استاندارد پاسخگو نبوده و نیاز است تعداد Host و یا Subnet افزایش و یا کاهش یابد که به این تغییرات CIDR(Classes Inter Domain Routing) یا Classes می گویند.

برای دستیابی به آنچه از IP نیاز دارید می توانید دو دسته تغییرات در کلاس بندی پیش فرض اعمال کنید :

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

همانطور که گفته شد جهت انجام Subnetting و یا Supernetting نیاز است یکی از Octed ها تغییر کند. پس نیاز است کمی بیشتر وزن هر بیت در Octed را بررسی کنیم.

تصور کنید قرار است Prefix آدرس شبکه زیر از 16 به 17 تغییر یابد:

172.0.0.0/16

255.255.0.0

برای این کار ابتدا Subnetmask  را به اعدا باینری تبدیل می کنیم که معادل است با:

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

قرار است از Octed سوم یک بیت کاسته و به subnet افزوده شود(Subnetting)

پیش از تغییر Subnet دارای 16 بیت و مقدار 255.255  بود.  حال اگر مقدار بیت افزوده شده را 1 در نظر بگیریم خواهیم داشت:

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

پس از اعمال تغییرات نیاز است که مجدد اعداد را به دسیمال تبدیل کنیم تا به Subnet جدید دست پیدا کنیم:

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

با توجه به تغییر اعمال شده، Subnet جدید برابر خواهد بود با: 255.255.128.0

حال تصور کنید نیاز باشد 2 یا بیش از 2 بیت به Subnet افزوده شود. مسلما نیاز است که در Octed مورد تغییر، از سمت چپ به تعداد مورد نیاز بیت ها را برابر با 1  قرار دهیم. بنابراین می توان جدول زیر را ترسیم نمود:

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

اگر جدول فوق را خلاصه کنیم به Magic Table یا جدول طلایی خواهیم رسید:

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

درک و به خاطر سپردن این جدول در مراحل بعد شما را کمک خواهد کرد. جهت به خاطر سپردن بهتر این جدول می توانید از فرمول های ریاضی به کار رفته در آن نیز استفاده کنید:

  • از سمت چپ هر subnet Value برابر خواهد بود با مجموع Weight خود و Subnet Value پیش از خود:

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

  • در سطر اول و از سمت چپ، هر سلول مجموعه سلول های قبل از خود با عدد 1 خواهد بود:

Classful و Classes(آموزش کامل IPv4 قسمت دوم)

معرفی کلاسهای IP ورژن 4(IPv4)

پس از درک مفهوم IP نیاز است بخشهای مختلف آن نیز مورد بررسی قرار گیرد و معنا و مفهوم هر بخش مشخص گردد. IP  از دو بخش اصلی به نام Netmask و Host تشکیل شده است. Netmask که آن را Subnetmask نیز می نامند معرف شبکه(به عبارتی آدرس شبکه ) است و Host آدرس Station و یا کلاینت می باشد.

آشنایی با کلاس های IPv4 (آموزش کامل IPv4 قسمت اول)در مثال بالا همانطور که مشخص است قسمت سبز رنگ نشان دهنده  Subnetmask، قسمت آبی نشان دهنده Host و قسمت قرمز(که آن را Prefix می نامند) مشخص کننده subnet در یک شبکه است. در تعریف Prefix می توان گفت این بخش به عبارتی تعداد بیت های اختصاص یافته به Netmask است که جهت تعیین Subnet شبکه در انتهای آدرس قرار میگیرد. در این مثال اگر توجه نمائید سه Octed از سمت چپ به Netmask تعلق گرفته است. با در نظر گرفتن این نکته که هر Octed، 8 بیت است، مجموعه 24 بیت به این بخش تخصیص داده شده است.

کلاس های IPv4

در کلاس بندی IP، آن را به 5 کلاس اصلی تقسیم نموده اند که در جدول زیر به بررسی دقیق هر یک از این کلاس ها می پردازیم:

آشنایی با کلاس های IPv4 (آموزش کامل IPv4 قسمت اول)کلاس A:

در کلاس A و در Octed اول از سمت چپ، تنها اعداد 1 تا 126 قرار می گیرند. این اعداد در وزن باینری تنها اعدادی هستند که با 0 شروع می شوند.

در کلاس A، Octed اول از سمت چپ، آدرس Network و سه Octed بعد آدرس Host  خواهند بود. به همین ترتیب Subnet نیز برابر خواهد بود با 255.0.0.0 که متغیر نبوده و در تمامی شبکه ها با این کلاس مقدار خود را حفظ می کند.

تعداد شبکه هایی که با استفاده از این کلاس می توان به آن دست یافت 2-2است. در این فرمول 7 برابر است با تعداد بیت هایی که در Octed اول می توانند مقدار 0 و یا 1 داشته باشند. یعنی 7 بیت غیر از بیت اول که باید 0 باشد. همچنین در فرمول مذکور 2 شبکه حذف شده است که علت آن عدم امکان استفاده دو رنج  0.0.0.0 و 127.x.x.x در این کلاس است.

نکته: عدد 2 تنها در این کلاس از نتیجه فرمول محاسبه تعداد Subnet حذف شده است. در کلاس های دیگر فرمول به دست آوردن تعداد شبکه برابر خواهد بود با 2n .

تعداد Host در این کلاس با فرمول 224-2 مشخص میگردد که در آن 24 برابر خواهد بود با تعداد بیت هایی که به Host  تعلق گرفته است. همچنین علت کسر عدد 2 عدم استفاده از IP های Network و Broadcast است.

Network: اولین آدرس   IPدر هر شبکه که با 0 شروع شود را آدرس Network شبکه می نامند و از آن برای نشان دادن رنج IP یک شبکه استفاده می نمایند. آدرس شبکه قابل اختصاص به کلاینت نیست و IP رزرو محسوب می شود. به طور مثال 10.0.0.0  یک آدرس شبکه در کلاس A است که Octed مربوط به Subnet در آن دارای مقدار 10 و مابقی Octed ها که مربوط به Host  میباشند با عدد 0 مقداردهی شده است.

Broadcast: آخرین IP در هر رنج را Broadcast می نامند که از آن برای ارسال پیام به تمامی IP های موجود در شبکه استفاده می شود. برای مثال در شبکه ای با آدرس 10.0.0.0 می توان Broadcast را 10.255.255.255 در نظرر گرفت.

نکته: در محاسبه تعداد Host در تمامی شبکه ها و کلاس ها این دو IP کسر می شود.

کلاس B:

در کلاس B و در Octed اول از سمت چپ، تنها اعداد 128 تا 191 قرار می گیرند. این اعداد در وزن باینری تنها اعدادی هستند که با 10 شروع می شوند. در این کلاس دو Octed اول مربوط به Netmask و دو Octed آخر مربوط به Host می باشد.

کلاس C:

در کلاس C و در Octed اول از سمت چپ، تنها اعداد 192 تا 223 قرار می گیرند. این اعداد در وزن باینری تنها اعدادی هستند که با 110 شروع می شوند. در این کلاس دو Octed اول مربوط به Netmask و Octed آخر مربوط به Host می باشد. این کلاس را می توان یکی از پر کاربردترین و یا رایج ترین کلاس ها در شبکه های کامپیوتری دانست.

با توجه به توضیحات فوق می توان مقادیر زیر را در نظر گر فت:
آشنایی با کلاس های IPv4 (آموزش کامل IPv4 قسمت اول)کلاس D:

این رنج IP که اعدادی از 224 تا 239 را در بر دارد تنها برای Multicast استفاده می شود. در شبکه های کامپیوتری ارسال پیام به 3 شکل انجام می گیرد:

  • Unicast: در این نوع ارسال، دریافت کننده پیام مشخص است. به عبارتی پیام تنها به یک دریافت کننده ارسال می شود.
  • Multicast: در پیام های Multicast دریافت کنندگان بیش از یک مقصد خواهند بود. در واقع پیام به دو یا چند مقصد ارسال می شود.
  • Broadcast: پیام های Broadcast به تمامی IP های موجود در شبکه ارسال می شود.

کلاس D را کلاس Multicast نیز می نامند. این رنج از IP تنها به ارسال پیام های Multicast اختصاص دارد که در مباحث آموزشی سیسکو بیش از این در این خصوص صحبت خواهد شد.

کلاس E:

این رنج به هیچ عنوان در شبکه های کامپیوتری مصرف نشده و تنها مختص به محیط های آزمایشگاهی سازندگان است.

 

 

خوشبین بودن معامله گران حرفه ای نسبت به قیمت اتریوم

بر خلاف بیت کوین که طی روزهای گذشته عملکرد خوبی از خود به جا گذاشته است، اتریوم در ثبت عملکردی به خوبیِ بیت کوین ناکام مانده است. با این حال، بسیاری از معامله‌گران نسبت به عملکرد خوب اتریوم در کوتاه‌مدت و عبور این ارز دیجیتال از ۴,۰۰۰ دلار خوشبین هستند.

به گزارش کوین تلگراف، عملکرد بیت کوین از ابتدای ماه جاری میلادی، ۱۳ درصد بهتر از اتریوم بوده است؛ اما نباید فراموش کرد که اتریوم ۲۷۴ درصد در سال ۲۰۲۱ رشد کرده است. معامله‌گران حالا این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا اتریوم می‌تواند با موفقیت اجماع اثبات سهام را اجرا کند یا نه. با راه‌اندازی کامل اتریوم ۲.۰، تا حد زیادی شاهد کاهش مشکلات شبکه نظیر کارمزدهای بالا و طولانی‌شدن روند تأیید تراکنش‌ها خواهیم بود.

قیمت اتریوم؛ معامله‌گران حرفه‌ای خوشبین هستند

از سوی دیگر، تبدیل‌شدن پلتفرم‌هایی مثل سولانا و اولنچ به رقبای جدی اتریوم در بحث قراردادهای هوشمند، نگرانی معامله‌گران را بیشتر کرده است.

بحث مهمی که در روزها و هفته‌های اخیر بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده، احتمال تأیید صندوق‌های قابل‌معامله در بورس (ETF) بیت کوین توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) است. معامله‌گران بیت کوین با رویکردی مثبت به این موضوع نگاه می‌کنند. کمیسیون بورس آمریکا قرار است طی هفته‌های آینده تصمیم خود را در این باره اعلام کند. صد البته این احتمال هم وجود دارد که اعلام این تصمیم به تعویق بیفتد.

وضعیت معامله‌گران حرفه‌ای

برای این که بفهمیم احساسات معامله‌گران حرفه‌ای نسبت به بازار در چه وضعیتی قرار دارد، باید نگاهی به پریمیوم قراردادهای آتی بیندازیم. پریمیوم قراردادهای آتی شاخصی است که اختلاف میان قیمت قراردادهای آتی و قیمت دارایی در بازارهای آنی را محاسبه می‌کند.

قراردادهای آتی با سررسید سه‌ماهه، ابزار موردعلاقه نهنگ‌ها و افرادی است که آربیتراژ می‌کنند. این نوع قراردادها به‌سبب تاریخ سررسید و اختلاف قیمت آنها با بازارهای آتی، برای معامله‌گران عادی و خرد پیچیده به نظر می‌رسند. این در حالی است که مزیت اصلی آنها نرخ تأمین بودجه کم‌نوسانشان است.

قیمت اتریوم؛ معامله‌گران حرفه‌ای خوشبین هستند

قراردادهای آتی با سررسید سه‌ماهه عموماً‌ با پریمیوم سالیانه ۵ تا ۱۵ درصد معامله می‌شوند. این رقم همسو با نرخ اعطای وام استیبل کوین‌ها تغییر می‌کند. زمانی که تاریخ سررسید یک قرارداد به تعویق می‌افتد، فروشنده خواستار مبلغ بیشتری برای فروش قرارداد است و همین مسئله سبب اختلاف قیمت آن می‌شود.

همان طور که در بالا مشاهده می‌کنید، شکست اتریوم در عبور از مقاومت ۳,۶۰۰ دلاری، احساسات معامله‌گران حرفه‌ای را دچار تغییر نکرده است، زیرا نرخ پریمیوم در محدوده ۱۳ درصد باقی مانده است. این مسئله نشان می‌دهد که در حال حاضر خوش‌بینی مفرطی در بازار وجود ندارد.

معامله‌گران خرد

معامله‌گران خرد معمولاً تمایل بیشتری به استفاده از قراردادهای بدون سررسید دارند. در این گونه قراردادها، کارمزد قرارداد هر هشت ساعت تغییر می‌کند تا پاسخگوی تقاضا باشد. برای این که بفهمیم آیا فروش هیجانی در بازار رخ داده یا نه، باید نرخ تأمین بودجه قراردادهای آتی را بررسی کنیم.

قیمت اتریوم؛ معامله‌گران حرفه‌ای خوشبین هستند

در یک بازار خنثی، این نرخ بین ۰ تا ۰.۰۳ درصد متغیر است. کارمزد ۰.۶ درصد به‌صورت هفتگی است. در این وضعیت، کارمزدها را دارندگان قراردادهای آتی لانگ پرداخت می‌کنند.

از ۷ سپتامبر (۱۶ شهریور) تا به حال، تعیین وضعیت صعودی یا نزولی معامله‌گران ممکن نبوده است. این وضعیت توازن نشان می‌دهد علاوه بر این که معامله‌گران تمایل چندانی به ایجاد موقعیت‌های لانگ ندارند، فروش هیجانی آنچنانی هم در بازار دیده نمی‌شود.

داده‌های بازار مشتقه نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران اتریوم نسبت به عملکرد ضعیف‌تر این ارز دیجیتال در مقابل بیت کوین نگران نیستند. به‌علاوه، نبود اهرم‌های بالا پس از رشد ۲۷۴ درصدیِ امسال، عاملی مثبت تلقی می‌شود.

به‌طور کلی، در حال حاضر معامله‌گران اتریوم نسبت به تداوم روند صعودی و عبور از اوج تاریخی امیدوارند. در این میان، اخذ مجوز صندوق‌های قابل‌معامله در بورس بیت کوین می‌تواند به‌عنوان یک عامل تسریع‌کننده عمل کند.

خارج شدن ۲۰ شرکت فعال در حوزه ارز دیجیتال با افزایش محدودیت‌ها در چین

آمارهای تازه نشان می‌دهد که به‌دنبال اعمال محدودیت‌های جدید بر فعالیت‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال در چین، بیش از ۲۰ شرکت فعال در این حوزه مجبور شده‌اند فعالیت‌های خود را در این کشور متوقف کنند.

به گزارش کریپتو اسلیت، ممنوعیت ارزهای دیجیتال در چین، تأثیر زیادی بر اقتصاد دارایی‌های دیجیتال این کشور داشته است. آمارهای تازه نشان می‌دهند حداقل ۲۰ شرکت فعال در زمینه ارزهای دیجیتال مجبور شده‌اند تا ارائه خدمات به کاربران چینی را متوقف کرده و یا اینکه کسب‌وکار خود را به‌کلی تعطیل کنند.

گزارش منتشرشده در نشریه چاینا سکیورتیز ژورنال (China Securities Journal)، نشان می‌دهد صرافی‌های ارز دیجیتال هوکوین (Huocoin)، بایننس، بیکی (BiKi)، بی‌اچ‌اکس (BHEX) و چند صرافی دیگر، از جمله شرکت‌هایی هستند که مجبور به ترک فعالیت‌های خود در چین شده‌اند.

در این گزارش آمده است:

بیش از ۲۰ شرکت فعال در حوزه ارز دیجیتال اعلام کرده‌اند که ارائه خدمات به کاربران چینی خود را متوقف خواهند کرد و به‌طور کلی از بازار چین خارج خواهند شد.

شرکت‌های فعال در زمینه استخراج ارزهای دیجیتال مانند شینگهو ماین پول (Xinghuo Mine Pool)، بزرگ‌ترین استخر استخراج اتریوم، ان‌بی ماینر (Nbminer)، تولید‌کننده نرم‌افزارهای مدیریت کارت گرافیک ماینر و بسیاری از شرکت‌های دیگر، در بیانیه‌های مختلف اعلام کرده‌اند که دیگر به کاربران چینی خدماتی ارائه نمی‌دهند.

پلتفرم‌های ارائه‌دهنده اطلاعات مرتبط با بازار ارزهای دیجیتال هم شامل این محدودیت‌ها شده‌اند. بسیاری از برنامه‌های نه‌چندان‌ کوچک فعال در این حوزه هم اعلام کرده‌اند برای اینکه فعالیت‌های خود را با قوانین این کشور مطابقت دهند، مجبورند از ارائه خدمات به چینی‌ها صرف‌نظر کنند.

در حال حاضر برخی از وب‌سایت‌های محبوب ارز دیجیتال مانند کوین گکو (CoinGecko) و کوین مارکت کپ (CoinMarketCap) را هم مقامات چینی مسدود کرده‌اند و شهروندان این کشور به آنها دسترسی ندارند.

دینگ فیپنگ (Ding Feipeng)، از مدیران شرکت «Beijing Liantong Law Firm»، در رابطه با بسته‌شدن این شرکت‌ها گفته است:

فرقی نمی‌کند که موضوع فعالیت‌های قانونی کسب‌وکارهای ارز دیجیتال در چین باشد یا خارج از کشور، چه کارکنان در چین باشند چه خارج از این کشور، در هر صورت تا زمانی که به کاربران چینی خدمات‌رسانی کنند، آن پلتفرم و کارکنانش با مجازات‌ کیفری یکسان مواجه خواهند شد.

در این گزارش همچنین آمده است که ضربه شدیدی به بازار داخلی ارزهای دیجیتال چین وارد شده است و احتمالاً هیچ شانسی برای احیای آن وجود ندارد.

معرفی ادرس ها در بلاک چین و تفاوت آنها

مبحث آدرس ها در بلاک چین یک مبحث بسیار مهم در زمینه ارز های رمزنگاری شده و بلاک چین می باشد که  در این مقاله به این پرداخته خواهد شد که چه آدرس هایی در بلاک چین وجود دارد و تفاوت آدرس ها در چه می باشند.

آدرس ها در بلاک چین

آدرس ها در بلاک چین
در اوایل در بیت کوین افراد می توانستند پرداخت خود را به ای پی های مختلف ارسال کنند که در واقع در آن زمان برنامه ها برنامه ریزی شده بود تا بتوان بیت کوین را بدون کلید ها و آدرس های عمومی غیر حرفه ای استفاده کرد که وقتی توسعه دهندگاه این موضوع را فهمیدند که این روش ارسال می تواند در معرض حملات جدی بسیاری قرار بگیرد دیگر از آن استفاده نشد.
بسیاری فکر می کنند مفهموم آدرس در بلاک چین یک مفهموم سنگین و خاص می باشد که در واقع این طور نمی باشد و آدرس ها در واقع وظیفه نگه داری مبادلات بلاک چین را بر عهده دارند مانند آدرس IBAN و یا SWIFT.
در مبحث آدرس , خود آدرس و فرمت آن از اهمیت زیادی برخوردار نمی باشد و تنها نکته ای که در آن حائز اهمیت می باشد این است که آدرس در خدمت هدف خود باشد.برای مثال پداخت به یک نهاد که اطلاعات منحصر به فردی دارد معمولا از یک کلید خصوصی استفاده می شود.آدرس ها در واقع چیزی نیستند جز یک شناسه مطمعن.

تولید آدرس در بلاک چین از کجا شروع می شود؟

تولید آدرس در بلاک چین
زمانی که پرداختی در بیت کوین صورت می گیرد یک قالب استاندارد جدید به نام P2PKH برای آدرس های بیت کوین ایجاد می شود که یک نمونه آن به صورت زیر است:

1K31KZXjcochXpRhjH9g5MxFFTHPi2zEXb

آدرس P2PKH استانداردی می باشد که از 34 نشانه و کارکتر تشکیل شده است که با عدد 1 نیز شروع می شود. P2PKH مخفف شده “پرداخت به کلید عمومی هش” می باشد که این بدین معنا می باشد که شما به یک هش با کلید عمومی پرداخت می کنید.
هر کیف پول دیجیتالی ای می تواند به راحتی یک آدرس P2PKH ایجاد کند.در ابتدا ممکن است شما فکر کنید این مفهموم بسیار پیچیده می باشد اما این اعداد و حروف ترکیبی از چندین عملیات رمزنگاری می باشد.

آدرس ها در ارزهای دیجیتالی

آدرس ها در ارزهای دیجیتالی
بسیاری از ارز های دیجیتال از همان قالب آدرس دهی بیت کوین که در بالا ذکر شد استفاده می کنند. برای مثال Litecoin , Dash , Dogecoin همان روش های رمزنگاری را برای تولید آدرس استفاده می کنند که نام فرمت آن ها به ترتیب ECDSA , SHA 256 , RIPEMD 160 می باشد.
از آنجا که این ارزهای دیجیتال از همان الگوریتم های رمزنگاری استفاده می کنند می توانید از همان کلید های خصوصی و عمومی برای ذخیره ارزها در تمام این ارزهای پایه استفاده کرد.این شباهت تا حدی می باشد که شما می توانید تا حدی آن ها را در همان آدرس ها ذخیره سازی کنید برای مثال لایت کوین و بیت کوین پیشوند های یکسانی دارند که شما می توانید هر دو را در یک آدرس ذخیره سازی کرد.

معرفی کریپتوکیتیز

یکی از بازی هایی که در حوزه بلاک چین وجود دارد کریپتوکیتیز (CryptoKitties) می باشد که در دسامبر سال گذشته توانست بسیار محبوب شود و به عنوان یکی از بازی های محبوب و جدید در حوزه بلاک چین شناخته شود.

هر چه نیاز است درباره کریپتوکیتیز بدانید
سوالی که وجود دارد این می باشد که این بازی به چه صورت می باشد و چگونه کار می کند و چه هدفی در بازی کردن آن وجود دارد که در ادامه ذکر خواهد شد.در این بازی کاربران می توانند به خرید گربه های منحصر به فرد کارتونی روی فناوری بلاک چین بپردازند.پیشرفت این بازی در ابتدای معرفی آن بسیار سریع بود و این سرعت پیشرفت تا جایی ادامه داشت که روی شبکه اتریوم نیز تاثیر گذاشت و آن را کند کرد.در چند روز اول اجرا و رونمایی از این بازی کاربران رقمی معادل یک ملیون دلار را در این بازی خرج کردند تا بتوانند به جمع آوری گربه های منحصر به فرد بپردازند.
نکته جالبی که درباره کریپتوکیتیز وجود دارد این می باشد که آن ها یک تظاهر می باشند و وجود خارجی ای ندارند و تنها برای سرگرمی ایجاد شده اند که زیبایی خاصی نیز دارند با این حال آن ها توانستند پتانسیل خود را در تجارت و دارایی های دیجیتالی نشان دهند که این خود یک قدم بزرگ در این حوزه بود.یکی از هدف هایی که این بازی با خود به همراه دارد این می باشد که سازنده های آن امیدوار بودند تا بازی کریپتوکیتیز بتواند به مردم کمک کند تا دید خود را نسبت به آنچه در بلاک چین اتفاق می افتد گسترش دهند که بسیار نیز در این زمینه موفق بودند.

ماهیت کریپتوکیتیز

ماهیت کریپتوکیتیز
بسیاری به اشتباه بر این باورند که کریپتوکیتیز ارز می باشد که این تفکر اشتباه می باشد آن ها در واقع یک دارایی محسوب می شوند که می توان گفت کریپتوکیتیز ها دارایی های بلاک چین هستند.کریپتوکیتیز شباهت بسیاری با توکن های دیگر دارد ولی با شباهت های بسیار یک تفاوت عمده نیز وجود دارد و آن نیز تفاوت در شخصیت ها می باشد که هر شخصیت در کریپتوکیتیز منحصر به فرد و در واقع تک می باشند و هیچ مشابهی برای آن ها وجود ندارد و حتی آن ها با یکدیگر نیز شباهتی ندارند و با یکدیگر نیز قابل تعوض نیستند.

استفاده از شبکه اتریوم

استفاده از شبکه اتریوم
لازم به ذکر است این بازی از شبکه اتریوم استفاده می کند به جای اینکه بلاک چین مخصوص به خود را بسازد.ایجاد و تجارت های کریپتوکیتیز بر عهده قراردادهای هوشمند همه جانبه می باشد در نتیجه می توان گفت هیچ مرجع مرکزی وجود ندارد تا بتواند یک کریپتوکیتی را ایجاد کند یا حذف کند و یا ویرایش کند.شخصی که صاحب نشان ERC-721 می باشد می تواند گربه مخصوص به خود را خریداری کند و می تواند به تجارت آن بپردازد.
از زمانی که کریپتوکیتیز از شبکه اتریوم استفاده می کند از اتر به عنوان ارز رایج برای پرداخت و معامله آن استفاده می شود.خرید کریپتوکیتیز هنوز با ارز فیزیکی و رایج هر کشور امکان پذیر نمی باشد اما گفته شده در آینده قرار است این قابلیت به آن اضافه شود.سرمایه گذاری روی کریپتوکیتیز نیاز دارد تا شما از یک مرورگر یکپارچه برای کیف پول اتریوم خود استفاده کنید.

نحوه ی مدیریت زمان در ایزابل(پارت اول)

در این مقاله قصد داریم تا شما را با نحوه ی مدیریت زمان در ایزابل آشنا کنیم با ما همرا باشید.

فرض کنید بخواهید در خارج از ساعت کاری تماس گیرنده ها با صدایی مبنی بر اتمام ساعت کاری برخورد کنند. برای انجام این کار شما باید دو مفهوم  را در ایزابل  یاد بگیرید

  • Time Group
  • Time Condition

TIME GROUP در ایزابل

به بازه های زمانی تعریف شده در ایزابل Time Group می گویند

تعریف TIME GROUP در ایزابل

برای تعریف یک Time Group در ایزابل از منو PBX ، گزینه PBX Configouration را انتخاب کنید از تنظیمات PBX گزینه Time Group را انتخاب کنید.

time group در ایزابل

در صفحه باز شده از منوی سمت راست Add Time Group را بزنید

در صفحه باز شده می توانیم یک محدوره زمانی تعریف کنید

Description : یک توضیح برای محدوده زمانی خود اضافه کنید

Time to start:    می توانم ساعت شروع را مشخص کنید

Time to finish:   در این قسمت ساعت و دقیقه پایان را مشخص کنید

Week Day start: زمان شروع در هفته را مشخص کنید

Week Day finish: زمان  پایان در هفته را مشخص کنید

Month Day start: زمان شروع در ماه را مشخص کنید

Month Day finish: زمان پایان در ماه را مشخص کنید

Month start: زمان شروع  ماه را مشخص کنید

Month finish:    زمان پایان ماه را مشخص کنید

مدیریت زمان در ایزابل

توجه داشته باشید که در هر گزینه ای اگر زمانی را انتخاب نکنید و همان خط تیره باقی بماند به معنای بی اهمیت بودن آن گزینه می باشد و در تمام آن محدوده بازه زمانی شما معتبر خواهد بود.

در صورتی که می خواهید چند محدوده داشته باشید باید ابتدا محدوده اول را ذخیره کنید و سپس از منوی سمت راست دوباره آن را انتخاب کرده و در ویرایش آن می توانید محدوده های بیشتری به آن اضافه کنید

یک مثال کاربردی از محدوده زمانی در ایزابل

فرض کنید می خواهید ساعت کاری یک شرکت را در محدوده زمانی تنظیم کنید

ساعت کاری شرکت بدین شکل است:

از شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹ صبح تا ۵ عصر  و در روز های پنجشنبه از ساعت ۹ صبح  تا ۱ عصر و جمعه ها تعطیل می باشد

مقدار Description را Work time قرار دهید

بقیه مقادیر به شکل زیر خواهد بود

Time to start:    ۹:۰۰

Time to finish:   ۱۷:۰۰

Week Day start: saturday

Week Day finish: wednisday

Month Day start: – –

Month Day finish: – –

Month start : – –

Month finish: – –

Time Group را ذخیره کرده و دوباره از منوی سمت راست انتخابش کنید . با اسکرول مشاهده می کنید یک محدوده دیگر اضافه شده است آن را نیز به شکل زیر با مقادیر زیر پر کنید

Time to start:    ۹:۰۰

Time to finish:   ۱۳:۰۰

Week Day start: thursday

Week Day finish: thursday

Month Day start: – –

Month Day finish: – –

Month start : – –

Month finish: – –

تنظیمات را ذخیره کنید ، بازه زمانی آماده است.

چگونگی نوشتن VOIP DIAL PEER

در این مقاله قصد داریم تا شما را با چگونگی نوشتن VOIP DIAL PEER آشنا کنیم . با ما همراه باشید .

نحوه نوشتن VOIP DIAL PEER :

اگر به خاطر داشته باشید  نحوه نوشتن POTS Dial Peer ها را مورد بررسی قرار دادیم و گفتیم که چگونه می‌توانیم دستگاه‌ها و تجهیزاتی که برای برقراری ارتباط از IP Address استفاده نمی‌کنند را به روتر سیسکو متصل نماییم . همانطور که گفته شد در این مقاله می‌خواهیم نحوه نوشتن VOIP Dial Peer ها در روتر سیسکو را مورد بررسی قرار دهیم و سناریوی مطرح شده در مقاله قبل را با نوشتن VOIP Dial Peer های آن تکمیل نماییم . برای شروع ، شکل سناریوی قسمت قبل را مجددا مشاهده نمایید .

آشنایی با dial peer

همانطور که در تصویر فوق مشاهده می‌کنید ، ارتباط دو روتر از طریق بستر WAN برقرار شده است . همانطور که همه‌یشما می‌دانید روتر‌ها برای برقراری ارتباط از IPها استفاده می‌کنند یا به عبارتی IP Address را می‌فهمند . بنابراین برای این که ارتباط تماس‌ها را بین دو روتر برقرار کنید باید از VOIP Dial Peer ها استفاده نمایید که در ادامه با نحوه نوشتن آن آشنا خواهید شد .

نوشتن VOIP Dial Peer برای برقراری ارتباط بین دو روتر :

در مرحله‌ی اول می‌خواهیم روتر سمت چپ را تنظیم کنیم تا تماس‌های لازم را به سمت روتر سمت راست هدایت کند .

در قدم اول باید وارد مود کانفیگ شوید و یک Dial Peer از نوع ویپ با یک تگ منحصر به‌ فرد ایجاد نمایید . ( در این جا عدد ۲۰۰۰ را در نظر گرفته‌ایم )

Router# conf t
Router(config)# dial-peer voice 2000 VOIP

در قدم بعدی باید یک الگوی تماس ایجاد کنید .

Router(config-dial-peer)# destination-pattern 2…

همانطور که مشاهده می‌کنید الگوی تماس را روی …۲ قرار داذیم ، یعنی هر تماسی که شماره گرفته شده در آن چهار رقمی بوده و با ۲ آغاز شود را با این Dial Peer ساخته شده Match کن .

در مرحله‌ی بعد کدک تماس را مشخص می‌کنید که بسته به نوع سناریوی شما می‌تواند حالت‌های مختلفی داشته باشد . در اینجا ما کدک را روی G711ulaw قرار می‌دهید .

Router(config-dial-peer)# codec G711ulaw

در قدم آخر باید مقصد مورد نظر برای هدایت تماس را تعیین نمایید.

Router(config-dial-peer)# session target IPV4:10.1.1.2

حال نوبت به تنظیم روتر سمت راست برای هدایت تما‌س‌های لازمه به سمت روتر سمت چپ می‌رسد . با توجه به نکاتی که تا این مرحله مطرح شد برای نوشتن VOIP Dial Peer روتر سمت راست :

Router# conf t
Router(config)# dial-peer voice 1000 VOIP
Router(config-dial-peer)# destination-pattern 110.
Router(config-dial-peer)# codec G711ulaw
Router(config-dial-peer)# session target IPV4:10.1.1.1

نکته : برای مشاهده debug های dial peer ها می‌توانید از کامند debug voip dialpeer در مود enable استفاده نمایید .

نکته : در صورتی که کدک‌ تماس در دو طرف یکسان نباشد تماس شما به درستی برقرار نخواهد شد . کدک پیش‌فرض VOIP Dial Peer ها G729 می‌باشد‌ .

 

چگونگی نوشتن POTS DIAL PEER

در این مقاله قصد داریم تا شما را با نحوه نوشتن POTS Dial Peer ها در روتر سیسکو آشنا کنیم . با ما همراه باشید .

نحوه نوشتن POTS DIAL PEER :

اگر به خاطر داشته باشید ،  از POTS Dial Peer ها برای برقراری ارتباط با تجهیزاتی که IP Address را نمی‌فهمند ، استفاده می شود. ( مانند پورت FXO ، FXS ، E&M و یا Digital Interfaceها ) . برای این که درک درستی نسبت به این مطالب داشته باشید ، بحث را در قالب یک سناریو ادامه خواهیم داد . به تصویر ذیل دقت کنید :

آشنایی با dial peer

همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید ، در این سناریو دو نوع سیستم آنالوگ وجود دارد که از IP Address استفاده نمی‌کنند . اولی ماژول‌های FXS با شماره‌های ۱۱۰۱ و ۱۱۰۲ ، دومی دستگاه مرکز تلفنی آنالوگ با شماره‌‌های ۲XXX که از طریق کارت VWIC به روتر B متصل شده است . در ابتدا باید ارتباط بخش FXS را راه اندازی کنید .

نوشتن POTS Dial Peer برای ارتباط با FXS :

در قدم اول باید وارد مود کانفیگ روتر خود شوید و توسط کامند ذیل یک Dial Peer از نوع POTS ایجاد نمایید .

Router# conf t
Router(config)# dial-peer voice 1101 pots

عدد ۱۱۰۱ که در کامند فوق مشاهده می‌کنید تنها یک تگ منحصر به فرد برای Dial Peer می‌باشد و می‌تواند هر مقدار عددی داشته باشد . ( این مقدار ارتباطی به شماره داخلی FXS ندارد اما معمولا شماره داخلی را قرار می‌دهند . )

در قدم بعدی باید یک الگوی یا شماره تماس و آدرس پورت را تعیین نمایید .

Router(config-dial-peer)# destination-pattern 1101
Router(config-dial-peer)# port 0/0/0

با کامند‌های فوق تعیین می‌کنید که زمانی که مقصد تماس ۱۱۰۱ بود ، باید تماس به سمت پورت ۰/۰/۰ ارسال شود . به همین ترتیب برای داخلی ۱۱۰۲ دارید:

Router# conf t
Router(config)# dial-peer voice 1102 pots
Router(config-dial-peer)# destination-pattern 1102
Router(config-dial-peer)# port 0/0/1

مراحل نوشتن POTS Dial Peer ها برای پورت‌های FXS به پایان رسید و اکنون هر یک از داخلی‌ها می‌تواند به سادگی با طرف مقابل خود ارتباط برقرار کند . در ادامه به نوشتن POTS Dial Peer برای هدایت تماس‌ها به سمت مرکز تلفن آنالوگ از طریق کارت VWIC پرداخته خواهد شد .

نوشتن POTS Dial Peer برای ارتباط از طریق VWIC :

برای نوشتن Dial Peer جهت برقراری ارتباط با VWIC پس از اعمال تنظیمات اولیه ماژول دیجیتا ، مانند مرحله‌ی قبل ابتدا یک Dial Peer ایجاد کنید .

Router# conf t
Router(config)# dial-peer voice 2000 pots

در قدم بعدی مجددا باید یک الگوی تماس و آدرس پورت را تعیین نمایید .

Router(config-dial-peer)# destination-pattern 2…
Router(config-dial-peer)# port 1/0:23
Router(config-dial-peer)# no digit-strip

با کامند اول یک الگوی تماس ایجاد کردید به این صورت که هر تماسی را که با عدد ۲ آغاز شود و سه رقم بعدی ( سه نقطه ) آن هر میزان دلخواهی باشد را شامل می‌شود . با کامند دوم تعیین می‌کنید که این الگوی تماس باید به سمت پورت مورد نظر ما ارسال شود ( چون ارتباط با مرکز تلفن آنالوگ از نوع T1 است و سیگنالینگ T1 روی کانال ۲۳ ارسال می‌شود ، تماس را به ۱/۰:۲۳ ارسال می‌کند ) .

همیشه به خاطر داشته باشید ، زمانی که یک Destination pattern ایجاد می‌کنید ، اگر درون الگوی شما اعداد ثابت وجود داشته باشد ( مثلا عدد ۲ در الگوی فوق میزان ثابت و سه نقطه نشان دهنده سه عدد متغییر می‌باشد ) روتر ابتدا آن عدد را حذف نموده و سپس به سمت مقصد مورد نظر شما ارسال می‌کند . حال همانطور که در تصویر می‌بینید شماره‌های مرکز تلفن آنالوگ به صورت ۲XXX می‌باشد . بنابراین باید قانون حذف اعداد ثابت لغو شود که برای این کار از کامند سوم ( no digit-strip ) استفاده می‌کنید.

نکته : برای ارسال تماس‌ها به FXO در روتر باید یک الگوی تماس که شامل همه‌ی مقصد‌ها شود ایجاد کنید و به سمت پورت‌های FXO ارسال کنید . برای این کار کافی است یک Dial Peer ایجاد نموده و الگوی تماس را روی T. قرار دهید . ( الگوی T. مانند دیفالت روت عمل می‌کند و در صورتی که تماس‌ها با هیچ یک از Dial Peerها match نشود به سمت آن مقصد ارسال می‌شود . )

Router# conf t
Router(config)# dial-peer voice [tag] pots
Router(config-dial-peer)# destination-pattern .T
Router(config-dial-peer)# port [FXO Ports]

نکته : برای مشاهده تمامی Dial Peer های نوشته شده می‌توانید از کامند ( Show Dial-peer voice summary ) استفاده نمایید .

 

نحوه استفاده از WILDCARD در DIAL PEER ها در سیسکو

در این مقاله قصد داریم تا شما را با یکی از مباحث کاربردی جهت تعیین Destination Pattern یعنی استفاده از wildcard در Dial Peer ها آشنا کنیم . با ما همراه باشید .

استفاده از WILDCARD در DIAL PEER ها :

همانطور که می دانید در زمان نوشتن Dial Peer ها باید پارامتری به نام Destination Pattern را نیز تنظیم کنید . همانطور که گفته شد زمان تعیین این پارامتر باید یک الگوی مناسب انتخاب کنید تا تمام شماره‌هایی که قصد دارید تا Dial Peer ما با آن‌ها Match شود را پوشش دهد .

استفاده از Wildcard نقطه ( . ) در Dial Peer :

استفاده از نقطه در زمان تنظیم Destination Pattern به معنی وجود یک عدد در بازه ۱ تا ۹ می‌باشد . این  Wildcard می‌تواند با کلید * تلفن نیز Match شود . به عنوان مثال زمانی که مقدار Destination Pattern را .۱۰۰ قرار می‌دهیم ، این Dial Peer می‌تواند با شماره‌های ۱۰۰۱ – ۱۰۰۲ – ۱۰۰۳ – ۱۰۰۴ – ۱۰۰۵ – ۱۰۰۶ – ۱۰۰۷ – ۱۰۰۸ – ۱۰۰۹ Match شود .

استفاده از Wildcard بعلاوه ( + ) در Dial Peer :

استفاده از بعلاوه در تنظیم Destination Pattern به این معنی است که این Dial Peer می‌تواند با یک یا چند رقم پیش از + Match شود . به عنوان مثال زمانی که مقدار Destination Pattern را ۱۲۳+۱ تعیین می‌کنیم ، این Dial Peer با اعداد ۱۱۲۳ – ۱۱۱۲۳ – ۱۱۱۱۲۳ و …. Match شود . ( نکته : طول عدد نهایتا می‌تواند ۳۲ رقم باشد . )

استفاده از Wildcard براکت ( [ ] ) در Dial Peer :

به کمک براکت می‌توانید یک بازه برای Destination Pattern خود تعیین کنید . به عنوان مثال اگر مقدار را ۰۲[۵-۸] قرار دهید ، این Dial Peer می‌تواند با اعداد ۸۰۲ – ۷۰۲ – ۶۰۲ – ۵۰۲ Match شود . یا اگر مقدار را ۰۲[۵-۸^] قرار دهید ، این Dial Peer می‌تواند با اعداد ۰۰۲ – ۱۰۲ – ۲۰۲ – ۳۰۲ – ۴۰۲ – ۹۰۲  Match شود . ( همانطور که مشاهده می‌کنید علامت ^ باعث مستثنی شدن اعداد داخل براکت می‌شود . به کمک براکت می‌توانید اعداد غیر پیوسته را نیز انتخاب کنید . به عنوان مثال اگر میزان Destination Pattern را ۰۲[۵۱] قرار دهید فقط اعداد ۵۰۲ و ۱۰۲ با این Dial Peer می‌تواند Match شود .

استفاده از Wildcard کاما ( , ) در Dial Peer :

استفاده از کاما باعث می‌شود تا یک وقفه یک ثانیه‌ای بین شماره‌ها ایجاد شود . ( این Wildcard در سناریو‌های خاص و نسبتا پیچیده کاربرد دارد . )

استفاده از Wildcard  تی بزرگ ( T ) در Dial Peer :

استفاده از این Wildcard باعث می شود تا Dial Peer شما با هر چیزی Match شود ( نهایتا تا ۳۲ رقم ) حتی این Wildcard با خالی ( عدم شماره گیری ) هم Match می‌شود .

نکته : اگر به خاطر داشته باشید در قسمت چهاردهم گفتیم زمانی که میزان Destination Pattern را T. قرار می‌دهیم ، این Dial Peer مانند دیفالت روت عمل می‌کند و تمام تماس‌ها را می‌تواند Match کند . همانطور که گفته شد T می‌تواند با خالی ( عدم شماره گیری ) نیز Match شود . به همین دلیل سیسکو پیشنهاد می‌دهد تا برای دیفالت روت از میزان T. استفاده کنید تا حداقل برای برقراری تماس گرفتن حداقل یک شماره الزامی باشد .

نمونه مثال استفاده از Wildcard در Dial Peer :

  1. [۵-۸]۹۶۳ : این Wildcard می‌تواند با اعداد ۹۶۳۵ – ۹۶۳۶ – ۹۶۳۷ – ۹۶۳۸ Match شود .
  2. [۵۸]۹۶۳ : این Wildcard می‌تواند با اعداد ۹۶۳۵ – ۹۶۳۸ Match شود .
  3. [۵-۸]۹۶۳[۵۶] : این Wildcard می‌تواند با شماره‌هایی که عدد اول ۵ یا ۶ باشد ، سه رقم بعد ۹۶۳ باشد ، رقم آخر ۵ یا ۶ یا ۷ یا ۸ باشد Match شود .
  4. [۵-۸]۹۶۳[۵۶^] : این Wildcard می‌تواند با شماره‌هایی که عدد اول ۵ یا ۶ نباشد ، سه رقم بعد ۹۶۳ باشد ، رقم آخر ۵ یا ۶ یا ۷ یا ۸ باشد Match شود .
  5. ….[۲-۸^] : این Wildcard می‌تواند با شماره‌های پنج رقمی که رقم اول ۲ تا ۸ نباشد Match شود .
  6. …….۰۹۱۲ : این Wildcard فقط با خطوط ۰۹۱۲ Match می‌شود .

نکته : همانطور که می دانید به صورت پیش‌فرض روتر قانون حذف اعداد مشخص در Destination Pattern را اجرا می‌کند و سپس شماره را ارسال می‌کند . بنابر‌این در سناریوهایی مانند مثال ششم اگر کامند no digit-strip را نزنیم Dial Peer ما درست کار نمی‌کند .

 

معرفی کامند PLAR در روتر سیسکو و نحوه ی استفاده از آن

در این مقاله قصد داریم تا شما را با یکی از کامند‌های بسیار پرکاربرد CME یعنی کامند PLAR در روتر سیسکو صحبت کنیم و کاربرد و نحوه تنظیم این پارامتر را روی تجهیزات خود ، مورد بررسی قرار دهیم . با ما همراه باشید .

 کامند PLAR در روتر سیسکو :

همانطور که می دانید از Dial Peerها برای هدایت تماس به نقاط مورد نظر  استفاده می شود اما نکته‌ی مهمی که باید به خاطر داشته باشید این است که در بسیاری از موارد برای این که Dial Peer ما به درستی کار کند باید پارامتر‌ها و کامند‌های دیگری را نیز درون CME خود تنظیم کرده باشید که یکی از این موارد کامند PLAR در روتر سیسکو می‌باشد . ما به طور کلی از کامند PLAR در دو نقطه استفاده می‌کنیم ، یکی در زمان تنظیم پورت FXO و دیگری در زمان تنظیم پورت FXS .

کامند PLAR در تنظیم پورت FXO :

تنظیم پورت FXO یکی از پرکاربردترین نقاطی است که از کامند PLAR برای راه‌اندازی آن استفاده می‌کنید . اگر به خاطر داشته باشید ، زمانی که ما به کمک Dial Peerها تماس را به نقاط مورد نظرمان هدایت می‌کردید ، از پارامتری به نام Destination Pattern استفاده کردید . این پارامتر در حقیقت به ما کمک می‌کند تا تماس را متناسب با میزان DNIS یا Dialed Number Identification Service به سمت مقصد مورد نظر خودمان ارسال کنید .

همانطور که می‌دانید خط‌های آنالوگ تنها قابلیت ارسال CID یا Caller ID را دارند و نمی‌تواند اطلاعات DNIS را نیز به سمت ما ارسال کنند . به همین دلیل زمانی که از Port FXO برای اتصال خط آنالوگ به مرکز تلفن استفاده می‌کنیم باید میزان DNIS را به صورت دستی روی تمامی تماس‌های دریافت شده تنظیم کنیم تا Dial Peer ما عمل هدایت تماس را به درستی انجام دهد . برای این کار ما از کامند PLAR در تنظیم Voice Port استفاده می‌کنیم . برای درک بهتر موضوع به مثال ذیل توجه کنید .

کامند PLAR در روتر سیسکو

فرض کنید می‌خواهیم تمامی تماس‌های دریافتی از هر دو پورت FXO به سمت تلفنچی با شماره ۱۰۰۰ ارسال شود . برای پیاده‌سازی این سناریو در قدم اول باید وارد تنظیمات Voice Portها شده و میزان DNIS تماس‌ها را روی پورت مورد نظر تنظیم کنیم .

Router# conf t
Router(config)# voice-port 0/0/0
Router(config-voiceport)# connection plar 1000
Router(config)# voice-port 0/0/1
Router(config-voiceport)# connection plar 1000

سپس زمان نوشتن Dial Peer برای FXS ، میزان destination pattern را ۱۰۰۰ قرار دهیم . با این کار در ابتدا میزان ۱۰۰۰ روی اطلاعات DNIS تمامی تماس‌های دریافت شده تنظیم می‌شود . سپس تماس با Dial Peer ما Match شده و تماس به سمت پورت FXS ارسال می‌شود .

نکته : تنها زمانی که از خطوط آنالوگ برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم به کامند PLAR احتیج داریم چرا که خطوط  دیجیتال و Sip Trunk قابلیت ارسال اطلاعات DNIS را دارند .

کامند PLAR در تنظیم پورت FXS :

زمانی از کامند PLAR در تنظیم FXS استفاده می‌کنیم که بخواهیم یک خط برای تماس‌های اضطراری راه‌اندازی کنیم . زمانی که کامند Connection plar را زیر پورت FXS می‌زنیم ، روتر به محض دریافت سیگنال off-hook ( برداشتن گوشی ) شماره تنظیم شده روی PLAR را می‌گیرد . به عنوان مثال اگر پورت FXS 0/0/3 ما به تلفن اضطراری درون آسانسور متصل است داریم :

Router# conf t
Router(config)# voice-port 0/0/3
Router(config-voiceport)# connection plar 2000

با این کار به محض برداشتن تلفن داخل آسانسور ، روتر شماره ۲۰۰۰ را می‌گیرد .

مطالب مرتبط با کامند PLAR در روتر سیسکو در همین نقطه به پایان می‌رسد . در قسمت بعدی با یکی دیگر از مطالب جذاب دنیای سیسکو در خدمت شما عزیزان خواهیم بود . در صورت وجود هرگونه سوال یا ابهام در مورد مقاله فوق می‌توانید از طریق فیلد دیدگاه‌ها با کارشناسان گروه ویپینگ در ارتباط باشید .