برچسب: فروش cucm

معرفی dimm و udimm وانواع رم های سرور

Posted on by tilatel

انتخاب حافظه مناسب، کلید رسیدن به بالاترین کارایی در اپلیکیشن، قابلیت اطمینان در سیستم و سریع‌تر شدن نرخ بازگشت سرمایه یا همان ROI در IT است. از دیگر مزایای آن کاهش اندازه سرور و پاور دیتاسنترها است. حافظه نقش مهمی در میزان انرژی مصرفی سرور دارد و انتخاب کم‌مصرف‌ترین حافظه، مولفه‌ای مهم و حیاتی در کاهش مصرف انرژی و کولینگ دیتاسنتر است. کاهش هزینه مصرفی در زمینه تامین انرژی و کولینگ به معنی کاهش هزینه‌های عملیاتی و افزایش ROI یا زمان بازگشت سرمایه دارد.

هرچه میزان حافظه‌ سرور بیشتر و سرعت بالاتری داشته باشد، فرآیند پاسخ‌گویی به درخواست‌ها سریع‌تر شده و رسیدگی به فرآیندهای سنگینی مانند مدیریت ماشین‌های مجازی که مبتنی بر حافظه هستند بدون تاخیر انجام می‌شود. بنابراین مهم است در زمان خرید حافظه اصلی به کیفیت برند تولیدکننده و مشخصات فنی دقت کرده و سعی نکنید برای کاهش هزینه‌ها از رم‌های دسکتاپ برای سرور استفاده کنید.

رم سرور چیست؟

رم سرور نوع خاصی از حافظه دسترسی تصادفی (RAM) است که داده‌ها را برای پردازش از هارد به پردازنده مرکزی منتقل می‌کند. رم سرور شبیه به رم کامپیوترهای رومیزی از نوع فرار و موقتی است، به این معنا که وقتی سرور خاموش می‌شود تمامی اطلاعات حافظه اصلی پاک می‌شوند. برای آن‌که تصویر روشنی از رم سرور داشته باشید به این تشابه دقت کنید که ماژول‌های حافظه شبیه به حافظه کوتاه مدت هستند، در حالی که هارد شبیه به حافظه بلند مدت است.

تفاوت رم سرور با رم دسکتاپ

متاسفانه برخی از رم کامپیوتر عادی روی سرور استفاد می‌کنند در حالی که تفاوت‌های فنی بین حافظه اصلی سرور و دسکتاپ وجود دارد. در معماری حافظه‌ سرور قابلیتی به‌نام تشخیص خطا یا ecc وجود دارد، در حالی که رم دسکتاپ فاقد چنین قابلیتی هستند. قابلیت شناسایی خطا عملکردی شبیه به مکانیزم چینش آرایه‌ها در RAID 5 دارد.

دومین تفاوت مهم بحث پایداری و قابلیت اطمینان است. قابلیت تشخیص مانع از آن می‌شود در زمان انتقال اطلاعات مهم خطاهایی به وجود آید و اطلاعات از دست بروند.

در شرایط یکسان، سرعت رم سرورها به دلیل ویژگی قابلیت کنترل خطا کمتر از رم‌های دسکتاپ‌ها است. در نهایت در برخی مدل‌ها ولتاژ کاری رم سرور کمتر از رم‌های دسکتاپ است تا مصرف انرژی به حداقل برسد.

قابلیت تشخیص خطا، پایداری و قابلیت اطمینان مهمترین تفاوت رم سرور و رم دسکتاپ است.

حافظه ECC چیست؟

نوع خاصی از حافظه‌ها که قابلیت تست و تصحیح خطا (ECC) مخفف Error Checking and Correction را دارند اشاره دارد. یک حافظه ecc می‌تواند جریان داده‌های ورودی و خروجی را کنترل کند. در این حالت پردازنده در زمان پردازش داده‌ها به حافظه رام مراجعه نمی‌کند و تنها از حافظه اصلی برای این‌کار استفاده می‌کند.

در حافظه‌‌های اصلی که فاقد قابلیت فوق هستند، هنگامی که سرعت انتقال داده‌ها افزایش پیدا می‌کند و سیگنال‌ها به هر دلیلی از دست می‌روند، خطایی اتفاق می‌افتد که باعث می‌شود حافظه کل جریان داده‌ها را بارگذاری مجدد کند، در حالی که در یک حافظه مبتنی بر ECC فرآیند شناسایی به گونه‌ای انجام می‌شود که تنها اطلاعات از دست رفته دومرتبه ارسال می‌شوند.

به همین دلیل است که توصیه می‌شود از حافظه‌‌های اصلی کامپیوترهای شخصی روی سرورها استفاده نکنید، زیرا فاقد قابلیت ECC هستند و هنگامی که پردازنده سرور مجبور است حجم سنگینی از داده‌ها را مبادله کند پایداری کمتری نسبت به حافظه‌های سرور دارند. حافظه ECC بیشتر در محیط‌هایی که نیازمند عملکرد بالایی هستند استفاده می‌شوند.

عملکرد حافظه‌های ecc درست مشابه با زمانی است که از یک آرایه raid استفاده می‌کنید، به‌طوری که ecc قادر است بیت اطلاعاتی گم شده را شناسایی کند و آن‌را برای بلوک حافظه ارسال کند تا فضای ذخیره‌سازی با ثبات‌تری به دست آید. بدین ترتیب بدون آن‌که کاربر یا پردازنده اطلاعی داشته باشد، خطاهای موجود در حافظه را آزمایش و تصحیح می‌کند.

باس رم چیست؟

باس رم به سرعت انتقال اطلاعات میان رم و سایر مولفه‌های سخت‌افزاری نظیر cpu و کارت گرافیک از طریق پل‌های جنوبی و شمالی اشاره دارد. دو مولفه مهمی که نقش کلیدی در این زمینه دارند عرض و سرعت باس هستند. عرض باس به تعداد بیت‌هایی که می‌توانند به‌طور همزمان به پردازنده مرکزی ارسال شوند و سرعت باس به تعداد دفعات ارسال گروهی بیت‌ها در واحد ثانیه اشاره دارد.

فاکتور بسیار مهم دیگری نیز وجود دارد که تقریبا نیمی از خریداران رم به ویژه در ایران نسبت به آن بی‌توجه هستند. این فاکتور مهم زمان تاخیر (Latency) است که به تعداد سیکل‌های ساعت که لازم است تا یک بیت از اطلاعات خوانده شوند اشاره دارد. در شرایطی که بسیاری از کاربران تصور می‌کنند فرکانس رم و ظرفیت رم تاثیر مهمی بر قیمت رم دارند، اما واقعیت این است که زمان تاخیر اهمیت بیشتری نسبت به این دو مقوله دارد.

هرچه زمان تاخیر کمتر باشد، اطلاعات میان ثبات‌های پردازنده و سلول‌های حافظه با سرعت بیشتری انتقال پیدا می‌کنند. البته دقت کنید که واژه باس مختص به رم نیست و سایر سخت‌افزارها نیز باس دارند.

تفاوت رم تک کاناله و دو کاناله

رمی که روی ماژول حافظه قرار دارد از طریق کنترلر حافظه که روی cpu قرار دارد با سیستم ارتباط برقرار می‌کند. برخی از کنترلرهای حافظه از چند کانال برای ارتباط با ماژول حافظه استفاده می‌کنند تا تبادل داده سریع‌تر انجام شود، زیرا فرآیند انتقال داده‌ها توسط چند کانال انجام می‌شود. کنترلرهای حافظه‌ عبارتند از:

  1. یک کاناله
  2. دو کاناله (Dual Channel)
  3. چهار کاناله (Quad Channel)
  4. شش کاناله (Six Channel)
  5. هشت کاناله (Eight Channel)

معماری شش کاناله و هشت کاناله برای سرورها استفاده می‌شود که نیازمند پهنای باند بیشتری برای انتقال داده‌ها هستند.

البته مادربورهایی نیز وجود دارند که قادر به پشتیبانی از معماری سه کاناله هستند. این مادربوردها برای تطابق دقیق‌تر آدرس‌های حافظه به بیت‌ها برای ارسال سریع‌تر اطلاعات از تکنیک جایگذاری (interleaving) استفاده می‌کنند.

رم‌های تک کاناله تنها از یک کانال برای تبادل اطلاعات با پردازنده استفاده می‌کنند که به علت ترافیک زیادی که ایجاد می‌شود سرعت کمتری دارند، در حالی که رم‌های دو کاناله از دو مسیر مجزا برای تبادل اطلاعات با پردازنده استفاده می‌کنند که ترافیک را کاهش داده و سرعت ارسال بیت‌ها را افزایش می‌دهند.

در معماری دو کاناله اولیه سعی شد دو گذرگاه ۶۴ بیتی برای دستیابی به یک گذرگاه ۱۲۸ بیتی ترکیب شوند که فناوری که gandged نامیده می‌شد اما این افزایش عملکرد کافی نبود و سازندگان دریافتند دو باس مستقل عملکرد بیشتری ارائه می‌کند بدون آن‌که نیازی باشد تغییر خاصی در معماری پردازنده‌ها به وجود آورند. در ادامه این رم را بیشتر بررسی می‌کنیم.

بنابراین بهتر است هم در سرور و هم در کامپیوترهای شخصی از رم‌های دو کاناله استفاده شود. دقت کنید که برای بهره‌مندی از ویژگی فوق مادربورد باید از آن پشتیبانی کند و رم‌ها نیز به شکل درستی روی مادربورد نصب شده باشند.

رم دو کاناله چیست؟

فناوری ‌دو کاناله ویژگی جامعی برای غلبه بر مشکل تنگنای عملکردی میان cpu و کنترلر حافظه است. در مادربوردهایی که از این قابلیت پشتیبانی می‌کنند وقتی یک جفت ماژول حافظه با ظرفیت یکسان را روی اسلات‌های فرد یا زوج مادربورد قرار دهید قابلیت فوق فعال می‌شود. برای این منظور شکاف‌های حافظه مادربوردها به شکل جفت رنگی و متفاوت از یکدیگر در نظر گرفته می‌شوند تا متخصصان سخت‌افزار مشکل خاصی در این زمینه نداشته باشند.

معماری دو کاناله دستیابی به حداکثر پهنای باند را فراهم می‌کند، زیرا نسبت به سیستم‌هایی که تنها از یک کانال منفرد برای تبادل اطلاعات استفاده می‌کنند از دو کانال مجزا از هم استفاده می‌کنند تا مشکل ازدحام را برطرف کنند. در سیستم‌های تک کاناله، ماژول‌های حافظه همه در یک اسلات نصب می‌شوند و تنها یک مسیر دسترسی به کنترلر حافظه پدید می‌آید، بنابراین تمامی مولفه‌های سیستم تنها از همین مسیر به حافظه دسترسی دارند.

در سیستم‌های دو کاناله، ماژول‌های حافظه روی دو کانال جداگانه نصب می‌شوند که هرکدام مسیر دسترسی خاص خود به کنترلر حافظه را دارند، بنابراین حداکثر پهنای باند داده موجود را دو برابر می‌کنند.

نکته مهمی که شاید از شنیدن آن تعجب کنید به تفاوت نه چندان زیاد این دو معماری باز می‌گردد. در پیکربندی حافظه تک کاناله پردازنده ۱۰ تا ۲۵ درصد بیشتر از حالت دو کاناله از گذرگاه تک کاناله استفاده می‌کند. بنابراین در پیکربندی دو و چهار کاناله، گذرگاه اضافی به میزان جزیی از بار پردازنده می‌کاهد. بنابراین این تفاوت چندان آشکار نیست که یک کاربر عادی متوجه آن شود. برای روشن شدن این موضوع به تصویر زیر دقت کنید. همان‌گونه که مشاهده می‌کنید در بازی Shaow of War میانگین استفاده در هر دو معماری تک کاناله، دو کاناله و چهار کاناله تقریبا نزدیک به یکدیگر است.

به بیان ساده‌تر، تاثیر دو یا چند کاناله بودن حافظه در مورد سرورها بیشتر محسوس است که باید در هر ثانیه حجم سنگینی از داده‌ها را با پردازنده‌های مرکزی مبادله کنند.

استفاده از دو رم با ظرفیت متفاوت

یکی از پرسش‌های رایجی که توسط کاربران و شرکت‌ها مطرح می‌شود این است که آیا امکان به‌کارگیری دو رم مختلف وجود دارد یا خیر. البته سوال کلیدی‌تری که وجود دارد این است که آیا می‌توان دو رم با فرکانس‌ها یا نسل‌های مختلف را استفاده کرد یا خیر؟

بله امکان به‌کارگیری رم‌های با ظرفیت‌های مختلف وجود دارد. با این‌حال پرسش اصلی‌تر این است که آیا امکان به‌کارگیری رم‌هایی با فرکانس‌های مختلف وجود دارد؟ باز هم پاسخ مثبت است و در نتیجه این امکان وجود دارد که یک رم با فرکانس ۱۳۳۳ مگاهرتز را با یک رم با فرکانس ۱۶۰۰ مگاهرتز استفاده کرد، اما در این حالت فرکانس رم کاهش پیدا می‌کند و به سرعت پایین‌تر یعنی ۱۳۳۳ می‌رسید. اگر بخواهید ماژولی که سرعتش کمتر است را به ماژول پر سرعت برسانید باید از رویکرد اورکلاک استفاده کنید.

آیا می‌توان رم هایی با نسل متفاوت مثلا رم DDR2 و رم DDR3 را با یکدیگر روی یک سیستم استفاده کرد؟ پاسخ منفی است، زیرا هر یک مبتنی بر نسل‌ها و معماری‌های مختلفی هستند و حتا مادربوردها نیز از این رویکرد پشتیبانی نمی‌کنند.

سوکت dimm چیست؟

ماژول حافظه خطی دوگانه (DIMM) مخفف dual in-line memory module مجموعه‌ای متشکل از مدارهای مجتمع حافظه تصادفی پویا است. این ماژول‌ها روی صفحه مدار چاپی (PCB) قرار گرفته‌اند. در حافظه‌های DDR2 وDDR3  سوکت‌های DIMM شامل ۲۴۰ پین هستند. در  حافظه‌های DDR4 و DDR5 تعداد پین‌ها به ۲۸۸ عدد می‌رسد.

انواع نسل‌های رم

رم‌ها در نسل‌های مختلفی ارائه شده‌اند و طبیعی است هر نسل قابلیت‌های بهتری از نسل قبلی داشته باشد:

رم‌های ddr2: این حافظه‌ها در سال ۲۰۰۳ میلادی منتشر شدند و حداکثر سرعت انتقال آن‌ها ۳۲۰۰ مگابایت بر ثانیه بود. با گذشت زمان سرعت انتقال در آن‌ها افزایش پیدا کرد و به رقم‌های ۴۲۰۰، ۵۳۰۰ و ۶۴۰۰ مگابایت نیز رسید. PC2-5300 رایج‌ترین نوع رم DDR2 بود که امروزه در برخی از سرورها از آن استفاده می‌شود.

رم‌های ddr3: در سال ۲۰۰۷ میلادی و به عنوان جایگزین پر سرعت‌تری برای DDR2 به بازار عرضه شدند. در ابتدا این رم‌ها سرعت انتقال ۶۴۰۰ مگابایت بر ثانیه را ارائه می‌کردند، اما به مرور زمان این مقدار بیشتر شد و به ۸۵۰۰ و ۱۰۶۰۰ و ۱۲۸۰۰ مگابایت بر ثانیه رسید. البته چند برند محدود موفق شدند رم‌هایی با سرعت ۱۴۹۰۰ و ۱۷۰۰۰ مگابایت بر ثانیه را مخصوص سرورها به بازار عرضه کنند.

رم‌های ddr4: ابتدا با فرکانس ۲۶۶۷ مگاهرتز روانه بازار شدند، اما در ادامه تولیدکنندگان موفق شدند به سرعت انتقال ۱۲۸۰۰ و ۱۴۹۰۰ و ۱۷۰۰۰ و ۱۹۲۰۰ مگابایت بر ثانیه برسند که چندین برابر بیشتر از DDR3ها است.

رم‌های ddr5: جدیدترین نسل حافظه‌هایی هستند که برای سرورها روانه بازار شده و دو برابر سریع‌تر از ddr4 است. شاخص‌ترین ویژگی‌ این رم‌ها در مصرف انرژی و پایداری بیشتر خلاصه می‌شود. علاوه بر این، ضریب خطای آن‌ها نسبت به نمونه‌های دیگر پایین‌تر است. به همین دلیل گزینه مناسبی برای مراکز داده و به ویژه سرورها هستند.

این حافظه‌ها همانند ddr4 از کانکتور ۲۸۸ پین استفاده می‌کنند، اما طراحی فیزیکی متفاوتی نسبت به آن‌ها دارد. به‌طور معمول نرخ تبادل اطلاعات در این حافظه‌ها معادل ۴۴۰۰ میلیون ترانسفر در واحد ثانیه است که در بدترین حالت ۳۷.۵ درصد سریع‌تر از قدرتمندترین حافظه‌های ddr4 است.

تاکنون شرکت‌های مختلفی موفق به ساخت ماژول حافظه RDIMM مبتنی بر این فناوری شده‌اند که ظرفیت ۶۴ گیگابایت و نرخ انتقال ۴۸۰۰ میلیون ترانسفر بر ثانیه را دارد. در زمان نگارش این مقاله دستیابی به سرعت ۶۴۰۰ مگابایت بر ثانیه برای این مدل حافظه‌ها ثبت شده است. اما به دلیل هزینه‌ زیاد در تولید، عرضه گسترده آن‌ها به بازار یک سال دیگر به تعویق افتاد و قرار است در سال ۲۰۲۲ شاهد ورود پردازنده‌های سازگار با این حافظه‌ها به بازار باشیم.

مقایسه رم ddr3 با ddr4

از نظر فیزیکی، یک ماژول ddr4 شباهت زیادی به ماژولddr3  دارد، اما یکسان نیست. تفاوت رم ddr3 و ddr4 عبارتند از:

  1. ماژول DDR4 دارای ۲۸۸ پین است ولی در ماژول DDR3 این تعداد ۲۴۰ پین است.
  2. میزان برق مصرف ماژول ddr4 نزدیک به ۱.۲ ولت است ولی این مقدار برای ddr3 برابر با ۱.۳۵ تا ۱.۵ ولت است.
  3. بریدگی روی ماژول ddr4 در مکانی متفاوت از ddr3 قرار دارد و اتصال لبه مانند “V” کمی خمیده به نظر می‌رسد تا شناسایی آن ساده‌تر شود. این طراحی باعث می‌شود در زمان جا زدن ماژول روی اسلات مادربورد به نیروی کمی نیاز داشته باشید، زیرا هنگام قرار دادن ماژول همه پین‌ها به‌طور همزمان درگیر نیستند.

با نگاه کردن به مکان قرارگیری حافظه‌ها روی رم و تغییر شیاری که حافظه روی اسلات مادربور قرار می‌گیرد امکان تشخیص آن‌ها وجود دارد. شکل زیر این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد.

ویژگی‌های فنی ماژول DDR3 عبارتند از:

  1. فرکانس در بازه ۸۰۰ تا ۱۸۶۶ مگاهرتز
  2. تعداد پین‌ها: ۲۴۰ عدد
  3. کلاک باس ورودی/خروجی: ۴۰۰ تا ۹۳۳ مگاهرتز
  4. حداکثر نرخ تبادل داده‌ها در این نسل برابر با ۱۷ گیگابایت بر ثانیه است.

ویژگی‌های فنی ماژول DDR4 عبارتند از:

  1. فرکانس در بازه ۱۸۶۶ تا ۳۲۰۰ مگاهرتز
  2. تعداد پین‌ها: ۲۸۸ عدد
  3. کلاک باس: ۹۳۳ تا ۱۶۰۰ مگاهرتز
  4. حداکثر نرخ تبادل داده‌ها در این نسل برابر با ۲۵.۶ گیگابایت بر ثانیه است.

انواع رم ddr3 و ddr4

یکی از مهم‌ترین نکاتی که در ارتباط با سرورها و به ویژه حافظه سرورها باید به آن دقت کنید انواع مختلف رم‌هایی است که توسط سرورها پشتیبانی می‌شود. به‌طور مثال، نسل‌های هشتم و نهم سرورهای اچ‌پی از چهار نوع حافظه DDR3 به شرح زیر پشتیبانی می‌کنند:

Unbuffered DIMMs: اولین نوع از حافظه‌های نسل سوم است که تمامی دستورات، سیگنال‌ها و آدرس‌ها در یک کلاک به شکل مستقیم برای کنترلر حافظه انتقال پیدا می‌کنند. بزرگ‌ترین مزیت این مدل حافظه‌ها سرعت زیاد، زمان تاخیر کم و مصرف انرژی کم است، با این‌حال، بزرگ‌ترین عیب آن‌ها ظرفیت کم است. این مدل حافظه‌ها بیشتر برای سامانه‌هایی که نیازمند ظرفیت ذخیره‌سازی کم هستند اما سرعت برای آن‌ها حائز اهمیت است و نیازمند تاخیر کم هستند مناسب است.

Registered DIMMs: این حافظه‌ها از طریق یک تراشه سخت‌افزاری به‌نام ثبات به کنترلر حافظه متصل می‌شوند تا بار کاری کنترلر حافظه کمتر شود. سرورهای نسل هشتم اچ‌پی از سه حافظه Dual-Rank پشتیبانی می‌کنند که دستیابی به ظرفیت‌های بیشتر را فراهم می‌کنند. البته بزرگ‌ترین مشکل این حافظه مصرف انرژی و زمان تاخیر زیاد است.

Load Reduced DIMMs: این مدل حافظه‌ها مجهز به یک تراشه بافر است تا فرآیند عملیات میان حافظه و کنترلر حافظه به شکل بهینه‌تری انجام شود. بزرگ‌ترین مزیتی که حافظه‌های فوق ارائه می‌کنند این است که بافر امکان استفاده از سه حافظه Quad-Rank را فراهم می‌کند تا مشکل خاصی از بابت ظرفیت به وجود نیاید. البته دقت کنید که افزایش ظرفیت به معنای مصرف بیشینه انرژی و زمان تاخیر بیشتر است.

HyperCloud DIMMs: نسل دیگری از حافظه‌ها است که دستیابی به سرعت ۱۳۳۳ مگاهرتز را ارائه می‌کند. این حافظه‌ها به شکل از پیش ساخته شده روی سرور نصب می‌شوند و با محدود ۳۸۴ گیگابایت روبرو هستند. در حالی که محدودیت ظرفیت در حافظه‌های LRDIMM برابر با ۷۶۸ گیگابایت، در RDIMM برابر با ۳۸۴ گیگابایت و در حافظه‌های UDIMM برابر با ۱۲۸ گیگابایت است.

انواع رم در نسل ddr4 همانند نسل سوم است، صرفنظر از تغییرات فنی در معماری و تفاوت‌هایی که در پاراگراف بعد به آن اشاره خواهیم کرد در رم‌های ddr4 شاهد افزایش و بهبود سرعت هستیم. به‌طوری‌که حداکثر باس و پهنای باند رم بدون در نظر گرفتن اورکلاک بیشتر شده است. نکته مهم دیگری که باید در رم‌های ddr4 کلاینت و سرور به آن دقت کنید وجود تراشه اضافی است که قابلیت تصحیح خطا در رم‌های سرور را فراهم می‌کند تا پایداری بیشتری به دست آید. البته دستیابی به این قابلیت باعث کاهش اندک سرعت می‌شود. در رم‌های نسل چهارم دستیابی به سرعت‌های ۲۱۳۳ مگاهرتز، ۲۴۰۰ مگاهرتز، ۲۸۰۰ مگاهرتز و ۳۲۰۰ مگاهرتز فراهم می‌شود.

NVM نوعی حافظه کامپیوتری است که توانایی نگهداری داده‌های موجود در رم را حتی در صورت قطع برق دارد. چنین سیستمی را در حافظه‌های NVDIMM هم داریم. بر خلاف حافظه‌های موقت، این حافظه نیازی به Periodically Refreshed ندارد و معمولا کاربران استوریج‌های دائمی یا ثانویه از آن استفاده می‌کنند.

رم RDIMM چیست؟

registered dimm یک ماژول حافظه دو خطی است که یک ثبات میان ماژول dram و کنترلر حافظه رم در آن قرار گرفته تا قابلیت اطمینان بهتری را ارائه کند. rdimm مجهز به یک ثبات سخت‌افزاری است که سیگنال‌های کنترلی (و نه داده‌ای) را در ماژول‌ها بافر می‌کند. کاری که بافر انجام می‌دهد این است که یک سیکل کلاک اضافی به چرخه انتقال داده‌ها اضافه می‌کند تا بارهای الکتریکی بیشتری تولید شوند تا هنگامی که قرار است اطلاعاتی با چگالی بالا به سرعت انتقال پیدا کنند مشکل خاصی به وجود نیاید.

البته این فرآیند مستلزم صرف انرژی بیشتر است، اما در مقابل تضمین می‌دهد که اطلاعات در رم‌ها و به ویژه رم‌های سرور بدون مشکل انتقال پیدا می‌کنند. به همین دلیل ماژول‌های حافظه rdimm عملکرد بهتری نسبت به ماژول‌های سنتی dimm یا unbuffered dimm دارند.

rdimm قابلیت پشتیبانی از حافظه Chipkill / SDDC را دارد. هنگامی که دو یا چند dimm به ازای هر کانال حافظه استفاده می‌شوند، RDIMMها عملکرد بهتری نسبت به UDIMM ارائه می‌کنند. البته به این نکته مهم دقت کنید که ماژول‌های فوق مجهز به کنترل‌کننده‌ای هستند که وظیفه هدایت سیگنال‌های داده‌ای را دارد.

وجود یک مولفه اضافی سیگنال‌دهی باعث می‌شود تا سرعت این حافظه‌ها به نسبت حافظه‌های lrdimm کمتر شود. با این حال، قبل از آن‌که به سراغ خرید این ماژول‌ها بروید ابتدا باید دفترچه راهنمای مادربورد را مطالعه کنید تا مطمئن شوید از این فناوری پشتیبانی می‌کند. این مدل ماژول‌ها بیشتر برای سرورها و ورک استیشن‌ها مناسب است.

LRDIMM چیست؟

هنگامی که اینتل اولین بار پردازنده‌های E5-v2 را معرفی کرد از ساخت نوع جدیدی از ماژول حافظه خطی دوگانه مبتنی بر کاهش بار به‌نام Load-Reduced DIMM خبر داد که در منابع از واژه LRDIMM برای توصیف آن استفاده می‌شود. در آن زمان، سرورها قابلیت پشتیبانی از سه نوع مختلف از ماژول‌های حافظه LRDIMM و RDIMM و UDIMM را داشتند.

با توجه به محدودیت‌های زیاد در پهنای باند و ظرفیت حافظه، فرآیند ساخت حافظه‌های udimm متوقف شد. lrdimm یک حافظه خطی دوگانه مبتنی بر کاهش بار است که در سرورها استفاده می‌شود و از چگالی بالاتر نسبت به rdimmها پشتیبانی می‌کند. این ماژول بر عکس rdimm که مجهز به ثبات است از یک تراشه بافر به منظور کم کردن و به حداقل رساندن بار کاری در گذرگاه حافظه سرور استفاده می‌کند.

ماژول lrdimm با کم کردن تعداد آدرس‌ها، داده‌ها و دستورات در هر بار کاری سرعت حافظه را افزایش می‌دهد.

lrdimm در محیط‌های ابری و محیط‌های مبتنی بر محاسبات با کارایی بالا (HPC) و مراکز داده استفاده می‌شود. lrdimm با سوکت‌های ddr3 dimm و استاندارد jedec سازگاری کامل دارد.

مقایسه رم‌ های RDIMM و LRDIMM

در RDIMMها قطعه‌ای به نام رجیستر وجود دارد که سیگنال‌های کنترلی، آدرس‌دهی و کلاک را دریافت می‌کند پس دیگر برای نوشتن داده روی DRAM نیازی به رجیستر کردن نیست و مستقیم روی DRAM نوشته می‌شود. در حافظه‌های Load-Reduced برای رجیسترینگ، از مموری بافر چیپ‌ها استفاده می‌شود در نتیجه در LRDIMMها که نوعی حافظه Load-Reduced هستند به جای رجیستر، بافر وجود دارد و داده‌ها ابتدا وارد بافر می‌شوند و سپس از روی آن روی DRAM نوشته می‌شوند. در LRDIMMها علاوه بر سیگنال‌های کنترلی، آدرس‌دهی و کلاک، Data Lineها نیز ذخیره می‌شوند.

LRDIMMها علاوه بر آن که ظرفیت را در یک DIMM افزایش می‌دهند، کارایی باس را نیز بهبود می‌بخشند و فرکانس بالاتری ارایه می‌دهند. به علت کاهش لود، مصرف برق، کمتر می‌شود. lrdimm دارای ظرفیت بالایی بوده و در ماژول‌های ١٢٨ گیگابایتی تولید شده است و معمولا برای بیگ‌دیتا استفاده می‌شود. توان عملیاتی آنها بیشتر از RDIMMهاست ولی Latency آنها نیز کمی بالاتر است. لازم به ذکر است که LRDIMMها و RDIMMها را نمی‌توان روی یک سرور ترکیب کرد. در ایران روی سرورها بیشتر از رم‌های rdimm استفاده می‌شود.

نکته مهم اینجاست که روی سرورها امکان ترکیب رم‌های RDIMM با NVDIMM وجود دارد اما رم‌های lrdimm با هیچ نوع حافظه دیگری قابل ترکیب نیست.

در شکل زیر، تکنولوژی‌های rdimm و lrdimm با یکدیگر مقایسه شده‌اند. در rdimm سیگنال‌های داده با یک کنترلر هدایت می‌شوند که باعث محدودیت در سرعت و کارایی می‌شود. LRDIMMها نه تنها کارایی را بهبود می‌بخشند بلکه مشکلات ناشی از گرما و اتلاف انرژی را نیز کاهش می‌دهند و در واقع برای افزایش سرعت و ظرفیت طراحی شده‌اند. در RDIMM سیگنال‌های داده با یک کنترلر هدایت می‌شوند که باعث محدودیت در سرعت و کارایی می‌شود. LRDIMMها نه تنها کارایی را بهبود می‌بخشند بلکه مشکلات ناشی از گرما و اتلاف انرژی را نیز کاهش می‌دهند و در واقع برای افزایش سرعت و ظرفیت طراحی شده‌اند.

پس به صورت فهرست‌وار مزایای حافظه LRDIMM نسبت به RDIMM می‌بینیم:

  1. بافر کردن سیگنال‌های کنترلی و آدرس (شباهت با RDIMM)
  2. بافر کردن Data Lineها (تفاوت با RDIMM)
  3. کاربرد آن معمولا در بیگ‌دیتا
  4. صرفه‌جویی در مصرف انرژی
  5. کاهش مشکلات ناشی از گرما و اتلاف انرژی (زیرا لود را کاهش می‌دهد)
  6. کاهش دما به دلیل عدم وجود یک ثبات سخت‌افزاری اضافی
  7. rdimm دارای یک کنترلر برای هدایت سیگنال‌های داده: باعث کمتر شدن سرعت آن نسبت به lrdimm می‌شود.
  8. ترکیب آنها در یک سرور مجاز نیست.
  9. طراحی شده برای افزایش سرعت و کارایی
  10. طراحی شده برای افزایش ظرفیت (ظرفیت بالا: ۱۲۸ GB)
  11. ارایه فرکانس بالاتر
  12. ارایه ظرفیت بالاتر
  13. ارایه زمان تاخیر پایین‌تر
  14. ارایه زمان توان عملیاتی بالاتر
  15. بهبود کارایی باس
  16. استفاده از مموری بافر چیپ‌ها برای رجیسترینگ

ویژگی‌هایی مانند Advanced Error Detection و Advanced Fault Resiliency که در سرورهای نسل ۸ پرولیانت وجود داشت در سرورهای نسل ۹ و ۱۰ که DDR4 دارند نیز باقی مانده‌اند.

hp سرورهای نسل ۸ و ۹ و ۱۰ پرولیانت از LRDIMMها پشتیبانی می‌کنند. سرورهای نسل ۹ و ۱۰ غیر از آن از تکنولوژی Three Dimention Stacking یا ۳DS نیز پشتیبانی می‌کنند.

مقایسه رم ها در hp سرورهای g9 و g10

این حافظه‌ها تحت آزمایش‌های سختی قرار می‌گیرند که بتوانند کاملا سازگار و بهینه در سرورهای اچ پی کار کنند. کیفیت و قابلیت اطمینانی که DRAMها دارند اهمیتی بیش از پیش دارند. در دیتاسنترها، مجازی سازی سروری، Cloud Computing، اپلیکیشن‌های دیتابیسی بزرگ، نیاز روزافزونی به حافظه‌هایی با ظرفیت بالا همراه با Uptime بیشتر دارند.

حافظه‌هایی که همراه با سرورهای نسل ۱۰ اچ پی به بازار عرضه شده، سرعت و پهنای باند بیشتری نسب به حافظه‌های نسل قبلی فراهم می‌کنند. دسترس پذیری بالا، کارایی بالا و سرعت در Fault Tolerance از مهمترین پیشرفت‌های این تکنولوژی است. اگر رم‌های با سرعت ۲۶۶۶ را در نظر بگیریم، سرعت نرخ انتقال داده در این نسل، نسبت به حافظه‌های نسل قبلی افزایش ۶۶ درصدی دارد:

Percentage compare Gen10 vs. Gen9:

Gen10 = 12 Channels x 2666 data rate x 8 bytes = 256 GB/sec.

Gen9 = 8 channels x 2400 x 8 bytes = 154 GB/sec.

۲۵۶/۱۵۴ = ۱.۶۶ or Gen10 is 66% greater bandwidth

در hp سرورهای g10 به جای ۴ کانال حافظه از ۶ کانال حافظه پشتیبانی کنند و این DIMMها با ظرفیت بالایی که دارند مقدار جدید و بی‌سابقه‌ای از ظرفیت حافظه را ارایه می‌دهند که برای اغلب حجم‌های کاری سروری که Most Demanding هستند مناسبند. در واقع با پیشرفت تکنولوژی از ۴ گیگابایت به ۸ گیگابایت، می‌توانیم از DIMMهایی با ظرفیت بالاتر استفاده کنیم.

حافظه‌هایی که همراه با سرورهای نسل ۱۰ اچ پی به بازار عرضه شده‌اند، نسلی از حافظه‌های سروری هستند که حداکثر از سرعت ۲۶۶۶ و ۲۹۳۳ مگاهرتز پشتیبانی می‌کنند و با نسل جدید پردازنده‌های سروری که قابلیت‌های بسیاری در کارایی دارند، سازگارند. این پردازنده‌ها که همانند این حافظه‌ها با سرورهای نسل ۱۰ اچ پی ارائه شده‌اند همان پردازنده‌های نسل ۵ اینتل زئون هستند که علاوه بر کارایی و سرعت بالا، امنیت بالاتری نیز دارند. امنیتی که در سرورهای نسل ۱۰ اچ پی بسیار قابل توجه است.

خواندن مشخصات رم از نام آن

روشی که بیشتر تولیدکنندگان برای شناسایی اطلاعات حافظه‌ها استفاده می‌کنند به کار بردن کد اختصاری است که روی بسته رم درج می‌شود تا خریداران بتوانند به راحتی مشخصات را بررسی کنند. برای آشنایی با این کدها مثالی از رم hp می‌زنیم.

نام رم hp دارای ساختار چند بخشی است که جزییات دقیق و کاملی در این زمینه ارائه می‌کند استفاده می‌کند. مثلا رم زیر را در نظر بگیرید.

رمزگشایی تصویر فوق به ترتیب از سمت چپ به شرح زیر است:

Capacity: ظرفیت حافظه رم را نشان می‌دهد که اعداد آن ۱، ۲، ۴، ۸، ۱۶ و ۳۲ و ۶۴ و ۱۲۸ هستند. در این ستون حروف GB به گیگابایت اشاره دارند.

Rank: در این ستون قبل از حرف R عددی قرار می‌گیرد که ۱ بیان‌گر Single Rank، ۲ بیان‌گر Dual Rank و ۴ به معنای Quad Rank و ۸ به معنای Octal Rank است. Rank فضایی در حافظه است که برای انتقال اطلاعات استفاده می‌شود. حافظه‌های متشکل از چند Rank به‌طور همزمان در هر یک از Rankها عملیات جداگانه‌ای انجام می‌دهند.

Data Width: به پهنای کانال ارتباطی اشاره دارد. عدد قرار گرفته در این بخش پهنای کانال ارتباطی تراشه حافظه را مشخص می‌کند. به‌طور مثال ۴ بیان‌گر ۴ بایت و ۸ بیان‌گر ۸ بایت و ۱۶ بیان‌گر ۱۶ بایت است.

Memory Type:  نوع حافظه توسط این ستون مشخص می‌شود. PC بیان‌گر نسل اول حافظه است. PC2 نسل دوم، PC3 نسل سوم را PC4 نسل چهارم را نشان می‌دهد.

Voltage: اگر مقدار این ستون خالی باشد بیان‌گر این موضوع است که حافظه از ولتاژ معمولی ۱.۵ ولت استفاده می‌کند. حرف L به معنای ولتاژی پایین‌تر از ۱.۳۵v است.

Module Speed: این ستون پهنای باند حافظه و حداکثر سرعت انتقال را نشان می‌دهد.

Module Type: این ستون نوع حافظه را مشخص می‌کند. کاراکتر E یا ECC نشان می‌دهند که حافظه از ۸ بیت اضافی برای برقراری ارتباط تراشه حافظه با سایر بخش‌های سرور استفاده می‌کند. R به حافظه‌های رجیستر شده، U به حافظه‌های رجیستر نشده و L به حافظه‌های کاهنده بار اشاره دارند.

CAS Latency: این ستون به تعداد سیکل‌هایی که بعد از دریافت دستور توسط حافظه انجام می‌شود تا اطلاعات ارسال شوند اشاره دارد. اگر این مقدار کمتر باشد به معنای سرعت انتقال سریع‌تر اطلاعات است و نشان می‌دهد حافظه از چرخه‌های کمتری استفاده می‌کند.

Special Descriptor: در این ستون توضیحات فنی‌تر ارائه می‌شود. به‌طور مثال LP به کم مصرف بودن حافظه اشاره دارد.

 

نکاتی برای استفاده از رم‌ها در سرورهای نسل ۱۰

  • DIMMها باید همراه با پردازنده‌های مناسب استفاده شوند.
  • اگر در سیستم‌هایی که قابلیت پشتیبانی از دو پردازنده را دارند، تنها از یک پردازنده استفاده شود، تنها نیمی از اسلات‌های حافظه قابل استفاده هستند.
  • برای داشتن حداکثر کارایی، پیشنهاد می‌شود ظرفیت حافظه‌ها را بین پردازنده‌های نصب شده در سرور، به صورت بالانس استفاده کنید.
  • اگر از دو پردازنده استفاده می‌کتید، DIMMها را بین دو پردازنده تقسیم کنید.
  • اولین اسلات‌هایی که در یک کانال باید پر شوند، اسلات‌های سفید هستند.
  • ترکیب انواع DIMMها (UDIMM، RDIMM و LRDIMM) پشتیبانی نمی‌شود.
  • حداکثر سرعت حافظه بستگی به نوع حافظه، پیکربندی حافظه و مدل پردازنده دارد.

پادکست: بررسی نسل جدید رم های hp

 

حافظه‌های HPE DDR4 SmartMemory دارای تکنولوژی منحصربفردی هستند که برای سرورهای اچ پی طراحی شده است و در سرورهای پرولیانت نسل ۹ و ۱۰، خانواده Apollo، سیستم‌های Blade و Synergy استفاده می‌شوند.

کیفیت و قابلیت اطمینانی که DRAMها دارند اهمیتی بیش از پیش دارند. در دیتاسنترها، مجازی‌سازی سروری، Cloud Computing، اپلیکیشن‌های دیتابیسی بزرگ، نیاز روزافزونی به حافظه‌هایی با ظرفیت بالا همراه با Uptime بیشتر دارند.

End Podcast

راهنمای خرید رم سرور

مهم‌ترین نکته‌ای که در زمان خرید رم سرور باید به آن دقت کنید الزامات کسب‌وکار است. شناسایی این الزامات به شما کمک می‌کند بر مبنای ویژگی‌های فنی گزینه مناسب را انتخاب کنید. از مهم‌ترین نکاتی که در زمان خرید رم سرور باید به آن دقت کنید به موارد زیر باید اشاره کرد:

ظرفیت موردنیاز: حافظه‌های رم سرور در ظرفیت‌های مختلفی در دسترس هستند. بنابراین بر مبنای خدماتی که ارائه می‌کنید ظرفیت مناسب را خریداری کنید. به‌طور مثال، در مبحث مجازی‌سازی دست‌کم به ۱۲۸ گیگابایت رم برای مدیریت ماشین‌های مجازی نیاز دارید، هرچند در عمل به مقداری بیش از ۱۲۸ گیگابایت نیاز دارید.

فرکانس رم: فرکانس رم نشان می‌دهد در هر ثانیه چه میزان اطلاعات انتقال پیدا می‌کنند. این سنجه به‌نام فرکانس ساعت مشخص شده و بر مبنای مگاهرتز مشخص می‌شود. نکته‌ای که باید در ارتباط با فرکانس رم به آن دقت کنید این است که رم‌های با فرکانس بالا قیمت بیشتری دارند. فرکانس به دو صورت DDR3-1600 یا PC3-12800 نشان داده می‌شود.

زمان تاخیر حافظه: همان‌گونه که اشاره کردیم زمان تاخیر نقش بسیار مهمی در افزایش سرعت تبادل اطلاعات دارد. این سنجه به مدت زمانی که درخواست را ارسال می‌کنید و سیستم پاسخ می‌دهد اشاره دارد. این سنجه با مقدار CAS یا CL نشان داده می‌شود.

نوع رم: نوع رم به مشخصات فنی که سرور و مادربورد از آن پشتیبانی می‌کند بستگی دارد. به‌طور مثال، اگر سرور از حافظه‌های DDR4 پشتیبانی می‌کند قاعدتا باید به فکر خرید ماژول‌های DDR4 باشید. علاوه بر این باید به دو فاکتور Buffered Registered و Unbuffered Registered که در مورد آن صحبت کردیم دقت کنید.

پشتیبانی از ویژگی تصحیح خطا: رم‌های مجهز به ویژگی ECC پایداری سیستم را تضمین می‌کنند، زیرا از یک مکانیزم تشخیص و تصحیح خطای توکار استفاده می‌کنند.

راهنمای خرید حافظه و رم hp

محصولات HPE در زمینه رم، شامل HPE Standard Memory و HPE Smart Memory است که در ادامه به بررسی این تکنولوژی‌ها می‌پردازیم.

اگر ظرفیت‌های کم، نیاز شما را برآورده می‌کنند HPE Standard Memory مناسب کار شماست ولی برای حجم‌های کاری مبنی بر حافظه و Data-Intensive باید از HPE Smart Memory استفاده کنید. SmartMemory برای مشتریانی که می‌خواهند از حداکثر کارایی و قابلیت اطمینان حافظه و همچنین مصرف کمتر انرژی استفاده کنند مناسب است که این تکنولوژی‌ها در سرورهای پرولیانت نسل ۸ و ۹ و ۱۰ فراهم شده است.

HPE Smart Memory تکنولوژی منحصربفردی است که برای سرورهای پرولیانت اچ پی طراحی شده و می توان اطمینان داشت که حافظه نصب شده روی سرورهای سری پرولیانت اچ پی مورد تایید و آزمایش اچ پی قرار گرفته است. HPE Smart Memory از استانداردهای صنعتی که در سیستم های اچ پی اعتبارسنجی و تایید شده‌اند استفاده می‌کند. از آنجا که حافظه‌ها از آزمایش‌های سخت بر روی پلت‌فرم‌های اچ پی گذشته‌اند، تمام مشخصه‌های حافظه، دارای بالاترین استانداردهاست. این تکنولوژی، پلت‌فرمی فراهم می‌کند تا سرور بتواند توسعه‌ها و افزایش حافظه در آینده را پشتیبانی کند و این کار از طریق سیستم HPE Active Health و نرم افزارهای مدیریتی دیگر انجام می شود.

  1. HPE DDR4 Standard Memory

به طور خاص برای سرورهای نسل ۹ سری ۱۰ و ۱۰۰ طراحی شد و تعادل مناسبی بین کارایی، قابلیت اطمینان و بهره‌وری را ارایه می‌کند. Standard Memory مطابق استانداردهای HPE در کیفیت است تا بتواند کارایی و قابلیت اطمینان را همزمان با ارایه راهکار کم هزینه ارایه دهد و در عین حال نیاز اپلیکیشن‌هایی که نیاز کمتری به حافظه دارند را برآورده می‌کند.

  1. HPE DDR4 Smart Memory

دارای پیشرفت‌های خارق‌العاده‌ای نسبت به حافظه‌های نسل قبلی است. برای اولین بار در سروهای نسل ۹ پرولیانت از HPE Smart Memory استفاده شد که بر اساس تکنولوژی DDR4 است. حافظه‌های DDR4 وقتی در پیکربندی‌های ۱or 2 DIMMs per channel (DPC) نصب می‌شوند، با سرعت …/۱۸۶۶/۲۱۳۳/۲۴۰۰ MT/s عمل می‌کنند.

تا وقتی در هر کانال یک یا دو عدد DIMM قرار گیرد، حداکثر سرعت حافظه، پشتیبانی می‌شود اما اگر در هر کانال سه عدد DIMM قرار گیرد، حداکثر سرعت پشتیبانی نمی‌شود و سرعت پایین‌تر ارایه می‌شود.

از قابلیت‌های مهم و سودمند تکنولوژی HPE Smart Memory می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. پشتیبانی از توسعه و ارتقاء در آینده به وسیله سیستم HP Active Health و نرم‌افزارهای مدیریتی دیگر
  2. بهینه شدن کیفیت و افزایش قابلیت اطمینان حافظه: امروزه شاهد بزرگ‌تر شدن محیط‌های IT، پیچیده‌تر شدن برنامه‌ها، افزایش مسئولیت حساس انتقال داده به سرورها، افزایش درخواست‌های پردازش تراکنشی و ثبات سرورهای حیاتی هستیم. حافظه، جزیی مهم و حیاتی از سیستم‌های اطلاعاتی است که در تعیین قابلیت اطمینان و کارایی سیستم و در کل، قدرت سرور و مراکز داده تاثیر به سزایی دارد. تولیدکنندگان درجه اول DRAM، این قطعات را با بالاترین کیفیت تهیه می‌کنند. شرکت اچ پی تنها حافظه هایی را مورد تایید قرار می دهد که از آزمایشات سخت و حساس  عبور کنند. حافظه‌های آزمایش و تایید شده اچ پی برای پلت‌فرم پرولیانت سرورهای اچ پی، بهینه شده‌اند تا نهایت سازگاری، عملکرد و قابلیت اطمینان را داشته باشند.
  3. بهره‌وری انرژی: نقش حافظه‌ها در مصرف برق سرور قابل توجه است در نتیجه انتخاب کارآمدترین حافظه، نقشی مهم و حیاتی در کاهش مصرف انرژی و تجهیزات خنک کننده در مراکز داده دارد. این صرفه‌جویی به معنی کاهش هزینه عملیات و بازگشت سریع‌تر سرمایه (ROI) و در نتیجه آزاد کردن بودجه IT مصرف شده در انرژی و خنک کننده است. شرکت اچ پی، خود را در به حداکثر رساندن بهره‌وری انرژی در زیرساخت‌های IT متعهد می‌داند.
  4. امکان پیش‌بینی خطا (هشدار Pre-Failure): زمانی که HPE SmartMemory در ارتباط با سیستم‌های مدیریتی استفاده می‌شود امکان پیش‌بینی خطا را فعال می‌کند. اگر مشکلی در یکی از DIMMها گسترش یابد، سیستم مدیریتی به شما در پیش‌بینی این رخداد کمک می‌کند و می‌توانید قبل از بروز مشکلی جدی، DIMM را جایگزین کنید.

تکنولوژی HPE SmartMemory در سرورهای پرولیانت نسل ۸ معرفی شد و در سرور نسل ۹ و سپس در نسل ۱۰ بهبود یافت و اچ پی ویژگی‌هایی که تنها در حافظه‌های باکیفیت اچ پی در دسترس بود را در دسترس همگان قرار داد. مشتریان می‌توانند انواع مختلف از حافظه‌های اچ پی و ظرفیت‌های متفاوت DIMM را برای بهینه‌سازی مصرف برق، ظرفیت و کارایی سرور انتخاب کنند. این تکنولوژی برخلاف حافظه‌های تولیدی با برندهای دیگر، روی هر DIMM یک امضای منحصربه‌فرد دارد که نشان می‌دهد حافظه توانسته تمامی مراحل سخت و دشوار تست و کنترل کیفیت را طی کند.

همه ماژول‌های حافظه اچ پی روی تمامی hp سرورهای پرولیانت، مورد آزمایش قرار گرفته‌اند تا تشخیص مشکلات، تصمیم‌گیری سریع در ارایه راه‌حل‌ها و جلوگیری از خطاها بررسی شوند. با وجود ویژگی‌های Authentication که در حافظه‌های اچ پی قرار گرفته است، از بهبود و کارایی سرورهای خود خاطر جمع خواهید بود. ویژگی‌های Authentication در واقع همان مولفه‌هایی است که اچ پی در رم‌های خود قرار داده تا اورجینال و غیراورجینال بودن آنها قابل تشخیص باشد.

نکته: در صورت تشخیص دمای بالا در ماژول‌ها توسط سنسور Memory، سیستم به طور خودکار میزان دسترسی به آن ماژول را کم می‌کند تا از افزایش دما جلوگیری کند.

انواع حافظه HPE SmartMemory

طراحی HPE Smart Memory به گونه‌ای است که بهترین کارایی و ظرفیت را همراه با قیمتی قابل رقابت و مناسب ارایه می‌دهد. انواع SmartMemory عبارتند از:

  1. Registered DIMM (RDIMM) DDR4 با ظرفیت ۳۲ گیگابایت
  2. Load-reduced DIMM (LRDIMM) DDR4 با ظرفیت ۳۲ تا ۱۲۸ گیگابایت
  3. Unbuffered with ECC DIMM (UDIMM) با ظرفیت ۱۶ گیگابایت

نکته مهم: به طور کلی UDIMMها در معماری پرولیانت سرورهای نسل ۱۰ پشتیبانی نمی‌شوند و تنها در میکروسرورهای نسل ۱۰ قابل استفاده هستند و در تعداد معدودی پرولیانت سرور نسل ۹ یعنی سرورهای ML10 G9 و ML30 G9 و DL20 G9 پشتیبانی می‌شوند. DDR4 در بقیه پرولیانت سرورهای نسل ۹ و ۱۰، تنها به صورت RDIMM و LRDIMM در دسترس است.

در اپلیکیشن‌هایی که به حداکثر ظرفیت حافظه نیاز دارند، حافظه‌های HPE SmartMemory Load Reduced DIMM یا همان LRDIMMها، توصیه می‌شود که بار الکترونیکی بر کنترلر حافظه را کاهش می‌دهند و نتیجه آن، میزان حافظه بیشتر در پیکربندی ۳ DIMM per channel یا ۳ DPC است. اچ پی از ماه ژوئن ۲۰۱۶ با ارایه حافظه‌های جدید ۱۲۸GB DDR4 LRDIMM 2400 MT/s، میزان حافظه را در سرور دوپردازنده‌ای DL380 G9 به ۳ ترابایت و سرور دوپردازنده‌ای DL580 G9 به ۶ ترابایت رساند. و نکته قابل ذکر این است که بیش از ۱۴ درصد افزایش کارایی به علت افزایش فرکانس در DDR4 داریم و همچنین به سبب عملکرد با ۱.۲ V، بیش از ۲۰ درصد کاهش مصرف برق نیز خواهیم داشت.

تعداد اسلات‌های حافظه که در سرورهای پرولیانت نسل نه پشتیبانی می‌شود، ۸، ۱۶ و یا ۲۴ عدد است. در پیکربندی‌های ۲۴ اسلات، حداکثر تا میزان ۳ ترابایت و در پیکربندی‌های ۱۶ اسلات، حداکثر تا میزان ۱ ترابایت حافظه خواهیم داشت. حافظه‌های DDR4 این قابلیت را دارند که در صورت استفاده از LRDIMMهای ۱۲۸ گیگابایتی، دو برابر ظرفیت را فراهم می‌کنند.

برخلاف حافظه دیگر برندها، همه سرورها، حافظه‌های HPE SmartMemory را که آزمایشات سختی را گذرانده‌اند، می‌شناسند (ویژگی Authenticate) در نتیجه مشتریان همه نوع برند سروری، می‌توانند از باکیفیت‌ترین حافظه سروری بهره‌مند شوند. وقتی در سرورهای پرولیانت نسل نه از HPE SmartMemory استفاده می‌شود، تکنولوژی‌های Extended Performance و Enhanced Manageability در دسترس هستند که در صورت استفاده از حافظه دیگر برندها، امکان استفاده ازچنین تکنولوژی‌هایی وجود ندارد.

نکته: با ترکیب مدل پردازنده و پیکربندی حافظه، سرعت‌های متفاوتی از این حافظه‌ها در دسترس است.

معرفی NAT و PAT و کاربرد آنها در شبکه

Posted on by tilatel

NAT تکنولوژی برای ارسال و دریافت اطلاعات در شبکه است. NAT یک راه حل کوتاه مدت، برای رفع مشکل کمبود IP است و برای آدرس دهی خصوصی (Private) استفاده می‌شود. انواع مختلفی دارد و با Route و PAT تفاوت دارد.

تکنولوژی nat

NAT مخفف عبارت Network Address Translation است، تکنولوژی برای ارسال و دریافت اطلاعات در شبکه است.

تکنولوژی NAT  برای رفع مشکل کمبود IP کاربرد دارد. به شرکت و سازمان‌ها امکان ایجاد آدرس‌های خصوصی IPV4 در شبکه‌های LAN را می‌دهد، که به درستی با اینترنت ارتباط برقرار کنند. روتر ارتباط بین شبکه داخلی را با یک IP Private و شبکه بزرگ را با IP Public برقرار می‌کند‌. امروزه تمام سیستم عامل‌ها و پلتفرم‌های نرم افزاری از NAT پشتیبانی می‌کنند.

Nat چیست و چگونه کار می کند؟

NAT یک راه حل کوتاه مدت، برای رفع مشکل کمبود IP است و برای آدرس دهی خصوصی (Private) استفاده می‌شود.

نحوه عملکرد آن به این صورت است که یک آدرس IP اختصاصی به عنوان نماینده تعداد زیادی از کامپیوتر‌ها در شبکه public عمل می‌کند. به عنوان مثال وقتی در شبکه LAN از تکنولوژی NAT استفاده شود، سیستم‌های عضو SubDomain درخواست‌های خود را با آدرس های Inside Local به روتر ارسال می‌کنند، روتر بسته‌های داده (Packet) را با آدرس Inside Global برای مقصد ارسال می‌کند و مقصد پاسخ را با آدرس Outside Local برای مبدا ارسال می‌کند.

اگر آدرس مقصد در Routing Table موجود نباشد، آدرس در Translation Table ذخیره می‌شود و درخواست ارتباط با شبکه عمومی Drop می‌شود.

Nat در مودم چیست؟

از قابلیت‌های مهم یک مودم می‌توان NAT را نام برد. با استفاده از این قابلیت، مودم آدرس‌های داخلی را به آدرس های معتبر جهانی که روی بستر شبکه خارجی و اینترنت قابل استفاده هستند، تبدیل می‌کند.

در فضای شبکه جهانی تعداد دستگاه‌های بیشماری وجود دارند که برای ارتباط و تبادل اطلاعات نیاز به داشتن آدرس اختصاصی دارند، از طرفی هم تعداد این آدرس که همان IP ها هستند محدویت دارد.

هنگامی که شما از مودمی استفاده می‌کنید که قابلیت NAT را دارد. با تبدیل IP که در بالا گفته شد. مشکل را حل و ارتباطات را برقرار می‌کند.

 

NAT در شبکه چیست؟

ارتباطات داخلی یک شبکه بین سرویس دهنده‌ها و سرویس گیرنده‌ها باید از طریق یک آدرس منحصر به فرد انجام شود.

این آدرس یک شماره ۳۲ بیتی است، ترکیب این شماره را می‌توان برای بیش از ۴ میلیارد آدرس یکتا در نظر گرفت.

این IP Address به IP V4 معروف است. ۴ میلیارد عدد بزرگی به نظر می‌رسد اما به دلیل پیشرفت و گسترش بسیار سریع اینترنت مشکل کمبود IP وجود دارد و راه حل موقت آن NAT است. فعال بودن NAT باعث ایجاد دو نوع آدرس عمومی و خصوصی می‌شود. از IP آدرس‌های خصوصی در شبکه‌های داخلی استفاده می‌شود، در شبکه‌های خصوصی یک IP آدرس منحصر به فرد به تمام رایانه‌ها، سرورها و سایر منابع نیازمند IP اختصاص داده می‌شود، که این عملیات از طریق DHCP انجام می‌شود. ممکن است سازمان‌های زیادی از یک IP آدرس خصوصی یکسان استفاده کنند. ولی چون با هم در ارتباط نیستند و این آدرس‌ها در سطح شبکه جهانی مسیریابی نمی شوند مشکلی ندارد.

هرگاه دستگاه‌های یک شبکه بخواهند در سطح اینترنت با هم ارتباط برقرار و تبادل اطلاعات کنند. باید از یک آدرس IP عمومی که نشانگر شبکه یک مجموعه است، استفاده کنند. این آدرس توسط شرکت‌های ISP ارائه می‌شوند، مختص به سازمان شماست و آدرسی است که توسط همه قابل مشاهده است.

راه اندازی nat

NAT بصورت یک به یک کار می‌کند، یعنی یک آدرس محلی را به یک آدرس جهانی تبدیل می‌کند. کاربرد این نوع NAT زمانی است که بخواهیم یک IP خصوصی را به یک IP  عمومی تبدیل کنیم.

یک مثال برای راه اندازی یک NAT در روتر سیسکو، فرض کنید ۲ عدد اینترفیس داریم. اولی به اینترنت و دومی به شبکه داخلی ما وصل شده است.

اگر بخواهید آدرس ۱۰/۱/۱/۱ را به آدرس ۲۵۴/۱۱/۱۱/۱۱ تبدیل کنید. به ترتیب عملیات زیر را انجام می‌دهید:

در روتر سیسکو وارد محیط کانفیگ شوید.

Config Terminal

با دستور زیر یک Nat Static انجام می‌دهیم.

Ip nat inside source static 10.1.1.1 11.11.11.254

وارد اینترفیس سریال شوید.

Interface serial

این اینترفیس را برای خروجی NAT مشخص کنید.

Ip nat outside

از اینترفیس خارج شوید.

Exit

وارد اینترفیس اترنت شوید.

Interface Ethernet

این اینترفیس را به عنوان ورودی nat مشخص کنید.

Ip nat inside

از اینترفیس و mode config خارج شوید.

حالا با اختصاص آدرس ۱۰.۱.۱.۱ و گیتوی ۱۰.۱۰.۱۰.۱۰ برای کلاینت می توانید به اینترنت متصل شوید.

فرایند nat چه مزایایی دارد؟

استفاده از فرآیند NAT راه حلی برای برقراری ارتباط بین محدوده آدرس‌های یکسان و برقراری ارتباط با اینترنت است. این تکنولوژی مشکل کمبود IP را با روش استفاده محدود از IPهای عمومی بصورت موقت رفع کرده است. ویژگی مهم دیگر این است، که اگر سازمانی به هر دلیلی ISP خود را تغییر دهد. نیاز به تغییر آدرس های شبکه داخلی خود ندارد.

Static nat چیست؟

تبدیل یک آدرس IP ثبت  نشده به یک آدرس IP ثبت شده، به ازای هر آدرس LOCAL یک آدرس مبدل وجود دارد. این روش زمانی که قصد دارید یک دستگاه در خارج از شبکه داخلی به شبکه دسترسی پیدا کند، مفید است.

نشانی IP کامپیوتر ۱۹۲.۱۶۸.۳۲.۱۰ همیشه به ۲۱۳.۱۸.۱۲۳.۱۱۰ تبدیل می‌شود.

Nat type چیست؟

در شبکه از NAT برای ایجاد تغییرات در شبکه مثل تغییر آدرس مبداء و مقصد و پورت‌ها استفاده می‌شود، NAT دو فضای مجزای شبکه را به هم متصل و تبادل اطلاعات می‌کند. شبکه را می‌توان دو فضا یعنی فضای قبل از مودم( فضایی که سیستم های شما وجود دارند) و فضای بعد از مودم (فضای اینترنت) در نظر گرفت. این دو فضا از طریق یک مودم به هم وصل می‌شوند. به مودم اتصال دهنده دو فضای شبکه، NAT Router می‌گویند.

اتصال بین دو فضای شبکه انواع مختلفی دارد، که به هر نوع آن NAT Type گفته می‌شود. NAT Type به سه دسته تقسیم می‌شود. NAT Type 1/Open ، NAT Type 2/Moderate، NAT Type 3/ Strict

Nat open چیست؟

در این نوع NAT Type، اتصال ۲ فضای شبکه کامل و دو طرفه است، در این نوع اتصال تمام پورت‌ها و دسترسی‌ها باز هستند، به کاربر یک Public Address اختصاص داده می‌شود و تمام Modeهای بازی فعال هستند. در این روش کاهش تعداد ping امکان پذیر نیست و به دلیل ارتباط دو طرفه نامحدود احتمال حمله‌های اینترنتی و نفوذ به کنسول افزایش می‌یابد.

Snat چیست؟

هر بسته اطلاعاتی (packet) دارای یک مبداء و یک مقصد و یک پورت خروجی است. Source NAT روی Source بسته‌ها عملیات انجام می‌دهد. بعد از ارسال بسته از مبدا، زمانی که بسته بخواهد از روتر عبور کند و وارد اینترنت شود، آدرس مبدا و مقصد آن در NAT Table ذخیره می‌شود و یک IP Public روی آن بسته قرار می‌گیرد و آدرس مبدا آن را تغییر می‌دهد و از روتر خارج می‌شود. زمان بازگشت بسته به سمت مقصد، روتر به NAT Table خود مراجعه می‌کند و براساس آدرس مقصد بسته، آدرس مبدا را روی بسته قرار می‌دهد و به کامپیوتر می‌فرستد.

Subnetting چیست؟

دستکاری یک محدوده آدرس IP با هدف ایجاد بیش از یک شبکه LAN، ساده ترین تعریف subnetting است. شما می‌توانید با ایجاد تغییرات در محدوده آدرس subnet mask از داخل یک محدوده IP چندین محدوده دیگر ایجاد کنید که در شبکه‌های مختلفی قابل استفاده است.

فرق nat با route

زمانی که یک بسته اطلاعاتی را به مقصد می‌فرستید nat  روی heading آن تغییرات ایجاد می‌کند، گیرنده بسته متوجه نمی‌شود که این بسته از طرف چه کسی برایش ارسال شده است. یک IP برای گیرنده ارسال می‌شود اما IP فرستنده نیست، IP روتری است که heading بسته را تغییر داده است. این کار با هدف افزایش امنیت شبکه انجام می‌شود، گیرنده بسته امکان مشاهده range IP شبکه محلی فرستنده و IP دقیق آن را ندارد.

اما در routing بسته بدون تغییرات به گیرنده می‌رسد، بسته‌ای که بخواهد از شبکه محلی وارد اینترنت شود nat می‌شود، ولی بسته از اینترنت به کامپیوتر ما ارسال شود route می‌شود و ما امکان مشاهده IP دقیق فرستنده را داریم.

برای کسب تجربه، سایت گوگل را ping کنید، قطعا شما IP دقیق گوگل را مشاهده می‌کنید، ولی گوگل نمی‌تواند و فقط یک IP Valid که مربوط به ISP شماست را مشاهده می‌کند، پاسخش را به سمت آن می‌فرستد و ISP هم پاسخ گوگل را برای شما ارسال می‌کند.

Pat چیست؟

PAT مخفف عبارت Port Address Translation و به معنی ترجمه آدرس پورت است. نحوه عملکرد PAT جایگزین کردن چند آدرس IP خصوصی با یک آدرس IP عمومی است. اگر سازمانی بخواهد تمام فعالیت پرسنلش فقط با یک آدرس IP انجام شود، از PAT استفاده می‌کند. اصلی ترین کاربرد PAT، اتصال کاربران یک مجموعه به اینترنت است.

 

 

بررسی تفاوت های NAT و PAT

وقتی از PAT استفاده می‌کنیم یک آدرس IP عمومی به سیستم اختصاص داده می‌شود، شماره پورت آنها در نظر گرفته می‌شود پس در واقع سیستم‌ها از یکدیگر متمایز هستند.

با استفاده از PAT دیگر نیاز نیست به تعداد پرسنل یک مجموعه IP Public خریداری شود و این باعث کاهش هزینه می‌شود.

نکاتی که در اتصال به وای فای عمومی باید به آنها توجه داشت

Posted on by tilatel

شبکه وای فای عمومی تقریبا در تمامی نقاط کشور در دسترس کاربران قرار دارد حتا برخی کافی‌شاپ‌ها برای جذب مشتریان بیشتر وای فای عمومی ارائه می‌کنند. wifi عمومی و رایگان مزایای غیر قابل انکاری برای کاربران دارد که عدم پرداخت هزینه برای دسترسی به آن از شاخص‌ترین آن‌ها است اما اگر به نکات امنیتی این شبکه‌ها دقت نکنید این مزایا به سرعت رنگ باخته و تبدیل به کابوس می‌شوند. برای اینکه با خیال آسوده از مزایای wifi عمومی استفاده کنید حتما به نکاتی که در ادامه ارایه می‌دهیم توجه کنید.

خطرات استفاده از وای فای عمومی

واقعیت این است که نقاط اتصال wifi عمومی می‌توانند بهشت ​​هکرها باشند. اما با رعایت نکات مهم امنیتی می‌توانید گشت و گذار ایمنی انجام داده و مانع از آن شوید تا هکرها به راحتی اطلاعات حساس شما را سرقت کنند. آمارها نشان می‌دهند هر فردی که اینترنت رایگانی در دسترس داشته باشد به آن وابستگی شدیدی پیدا می‌کند و دوست دارد همواره آنلاین باشد، بدون آن‌که کوچک‌ترین فکری در مورد آن شبکه کند. امروزه Wi-Fi در هتل‌ها، هواپیما، کافی‌شاپ‌ها و حتا رستوران‌ها به شکل رایگان در دسترس کاربران قرار دارد و کاربران از این شبکه‌های عمومی برای انجام انواع فعالیت‌های آنلاین استفاده می‌کنند.

بسیاری کاربران تفاوت شبکه وای فای امن و شبکه وای فای ناامن را نمی‌دانند. این کاربران به هکرها در هک وای فای عمومی کمک می‌کنند و  اجازه می‌دهند با سهولت بیشتری حمله‌های هکری با موفقیت پیاده‌سازی شوند. طبق گزارش وب‌سایت کسپرسکی بخش عمده‌ای از کاربران دنبال مکانیزم ارتباطی پایدار هستند و از وای فای عمومی برای موقعیت‌یابی یا ارسال موقعیت فعلی برای دوستان خود استفاده می‌کنند، نزدیک به ۴۰ درصد کاربران از وای فای عمومی برای موضوعات سرگرم‌کننده و دانلود فیلم‌ها استفاده می‌کنند. جالب آن‌که ۵۳ درصد کاربران فرق بین شبکه ایمن و غیر ایمن را نمی‌دانند و بالغ بر ۶۰ درصد تصور می‌کنند اتصال به هات اسپات عمومی در شرایط ایده‌آل و ایمنی انجام می‌شود.

با رعایت چند نکته امنیتی ساده هنگام اتصال به وای فای عمومی به هکرها اجازه نخواهید داد به شنود اطلاعات بپردازند یا به دستگاه‌ شما دسترسی پیدا کنند. مشکل وای فای عمومی این است که اگر هکری موفق شود به دستگاه همراه‌تان نفوذ کند و بدافزاری روی آن نصب کند، این قابلیت را به دست می‌آورد که موقعیت لحظه‌ای شما را پیدا کرده و حتا هنگامی که در خانه قرار دارید و از وای فای خانه استفاده می‌کنید شما را زیر نظر گرفته و تمامی فعالیت‌های شما را رصد کند.

 

۱۳ نکته مهم در امنیت استفاده از وای فای عمومی

برای حفظ امنیت اطلاعات و دستگاه خود هنگام استفاده از وای فای عمومی به نکاتی که در ادامه می‌گوییم دقت کنید تا هنگام استفاده از وای فای عمومی دچار مشکل امنیتی نشوید. با فالنیک همراه باشید.

  1. به نام شبکه وای فای دقت کنید

وقتی وای فای روی گوشی را روشن می‌کنید فهرستی از هات اسپات‌های عمومی و مختلف را می‌بینید که برخی نام‌های مختلف و برخی دیگر نامی شبیه به شبکه وای فای اصلی دارند. مثلا falnic و falinc دو نام شبکه کاملا شبیه به یکدیگر هستند، اما یکسان نیستند. یکی از رایج‌ترین حمله‌هایی که هکرها از آن استفاده می‌کنند و بر پایه مثال بالا کار می‌کند حمله مرد میانی (Man In the Middle) است که در زیرمجموعه حمله‌های فیشینگ قرار می‌گیرد.

در حمله فیشینگ هکرها سعی می‌کنند تا کاربران را فریب دهند به شبکه وای فای عمومی که نام آن شبیه به شبکه اصلی است متصل شوند. پس از اتصال، هکرها با کمترین زحمت ممکن قادر به جمع‌آوری اطلاعات شخصی کاربران هستند. کسپرسکی اعلام می‌کند که بیشتر کاربران هنگام اتصال به وای فای عمومی توجه خاصی به این مسئله نمی‌کنند و تنها موضوعی که به آن دقت می‌کنند برقراری اتصال به شبکه است.

حتما قبل از اتصال به یک شبکه وای فای عمومی ابتدا اصالت آن‌را بررسی کنید و مطمئن شوید به شبکه درستی وصل شده‌اید. برای بسیاری کاربران سخت است از هات اسپات وای فای که به شکل رایگان در اختیار آن‌ها قرار دارد به سادگی عبور کنند، اما نباید این واقعیت را نادیده گرفت که همواره خطرات امنیتی در استفاده از شبکه‌های وای فای عمومی ناشناس وجود دارد.

  1. شبکه وای فای ایمن را پیدا کنید

وقتی قصد اتصال به شبکه وای فای دارید اگر آیکن قفل در کنار آن قرار دارد یعنی شبکه ایمن است. شبکه‌هایی که امنیت زیادی ندارند هیچ‌گونه قفل امنیتی در کنار آن‌ها نیست و نشان می‌دهد که آن شبکه امنیت خوبی ندارد. این موضوع در با شبکه‌های باز (Open Network) نیز صدق می‌کند.

در گوشی‌های آی‌فون اگر قصد اتصال به شبکه غیر ایمنی داشته باشید پیغام هشداری به‌نام توصیه‌های امنیتی (Security Recommendation) دریافت می‌کنید. نکته مهمی که تنها تعداد کمی از کاربران در مورد آن اطلاع دارند این است که برخی شبکه‌های وای فای ایمن هستند، اما قفل امنیتی در کنار آن‌ها قرار ندارد. این مسئله به این دلیل به وجود می‌آید که این مدل شبکه‌ها از یک لایه امنیتی پنهان به‌نام Walled Garden استفاده می‌کنند. به‌طور معمول این مدل شبکه‌های وای فای عمومی در هتل‌ها و مراکز تجاری خاص استفاده می‌شوند و برای اتصال به آن‌ها باید اطلاعات ورود به شبکه را از متصدی مربوطه دریافت کنید. بهترین روش استفاده از وای فای عمومی در محیط‌هایی نظیر کافی‌شاپ‌ها، رستوران‌ها، هتل‌ها و سایر مراکز عمومی، اتصال به شبکه‌هایی است که نیازمند رمزعبور هستند. در این حالت مطمئن هستید که حداقل مکانیزم‌های امنیتی در پیاده‌سازی این شبکه‌ها لحاظ شده است.

 

  1. ویژگی پرسش قبل از اتصال را فعال کنید

عملکرد تجهیزات سیار به‌گونه‌ای است که قابلیت اتصال خودکار دارند. در این حالت تبلت، گوشی هوشمند یا لپ تاپ به‌طور خودکار به  شبکه‌ای که سیگنال قوی‌تری ساطع می‌کند یا شبکه‌ای که کاربر قبلا از آن استفاده کرده متصل می‌شود. متاسفانه بسیاری از کاربران از این نقطه ضربه می‌خورند چون تصور می‌کنند اگر در یک مکان خاص از شبکه‌ای استفاده کرده‌اند در زمان‌های بعدی نیز اتصال به شکل مطمئن انجام می‌شود، در حالی که این احتمال وجود دارد که شبکه‌ای هم‌نام در همان نقطه توسط هکرها پیاده‌سازی شده باشد.

علاوه بر این، هنگامی که قابلت اتصال خودکار فعال باشد، این احتمال وجود دارد که نام شبکه خانگی و نام وای فای عمومی یک مکان تجاری یکسان باشد. در این حالت هنگامی که آیکون وای فای گوشی را لمس می‌کنید، گوشی با این تصور که قصد اتصال به شبکه آشنایی را دارید به آن متصل می‌شود. شگردی که هکرها برای این منظور استفاده می‌کنند این است که از ابزارهای خاصی برای جعل نام شبکه وای فای (SSID) استفاده می‌کنند.

عملکرد ابزارهای فوق به این صورت است که برای یک بازه زمانی کوتاه سیگنال‌های شبکه اصلی را مختل می‌کنند تا نام شبکه جعلی روی گوشی کاربران ظاهر شود یا از ترکیب کاراکترهای خاص برای اضافه کردن کاراکتری اضافی به شبکه جعلی استفاده می‌کنند. به‌طور مثال به دو کلمه falnic وfalnic  دقت کنید. در نگاه اول هیچ مورد مشکوکی مشاهده نمی‌کنید، در حالی که ما در کلمه دوم از ترکیب Alt+255 برای اضافه کردن یک کاراکتر نام پیدا به نام شبکه دوم استفاده کرده‌ایم. درست به همین سادگی یک شبکه وای فای جعلی و هم‌ نام ساخته می‌شود. در این حالت شبکه اصلی و جعلی هر دو نام یکسانی دارند، اما گوشی به شبکه‌ای که سیگنال وای فای قوی‌تری دارد متصل می‌شود.

اگر قابلیت اتصال خودکار روی گوشی یا لپ‌تاپ غیر فعال شود، وقتی گزینه وای فای را روشن می‌کنید قادر به مشاهده و انتخاب شبکه‌ای هستید که تصور می‌کنید ایمن است. برای فعال‌‌سازی ویژگی فوق در گوشی‌های آ‌ی‌فون به مسیر Settings > WiFi رفته و گزینه Ask on Join Networkرا فعال کنید. در سیستم‌عامل اندروید باید به بخش  Settingsو سپس تنظیمات وای‌فای بروید.

  1. هات‌اسپات‌های حق اشتراکی بهترین گزینه هستند

در مدل سرویس بی‌سیم اشتراکی، مشترک مبلغی را ماهنامه، هر سه ماه یکبار یا سالانه برای اتصال به هات‌اسپات‌هایی که توسط یک شرکت ارائه‌دهنده خدمات عرضه می‌شود پرداخت می‌کند. این شبکه‌های وای فای عمومی اشتراکی در مقایسه با نمونه‌های رایگان این مزیت را دارند که هر هکری به آن‌ها دسترسی ندارد. این‌گونه به نظر می‌رسد که پرداخت حق‌اشتراک برای دسترسی به یک هات اسپات عمومی مقرون به صرفه نیست، اما واقعیت این است که هکرها به راحتی به اطلاعاتی که توسط این مدل شبکه‌ها مبادله می‌شوند دسترسی نخواهند داشت.

در داخل ایران این سرویس‌ها با قیمت‌ها و سرعت‌های مختلفی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. به‌طور مثال، قیمت یک ماهه دسترسی به شبکه‌های وای فای عمومی با سرعت ۴۰ مگابایت دانلود و ترافیک ۱۰ گیگابایت خارجی قیمتی نزدیک به ۴۰ هزار تومان دارد. اگر قصد سفر به خارج از ایران را دارید، سرویس‌هایی مثلBoingo  یاGogo  که بالغ بر یک میلیون هات‌اسپات در سراسر جهان دارند و به‌طور خاص برای استفاده در هواپیماهای در حال پرواز در نظر گرفته شده‌اند بهترین گزینه هستند.

  1. از HotSpot 2.0 استفاده کنید.

استاندارد ۸۰۲.۱۱ u است که به‌نام Wi-Fi Certified Passpoint از آن نام برده می‌شود برای اتصال به یک هات اسپات ایمن و انتقال از یک هات اسپات پشتیبانی شده به ها‌ت اسپات بعدی است. عملکرد این استاندارد دقیقا شبیه به کاری است که دکل‌های مخابراتی انجام می‌دهند و شما را به نزدیک‌ترین ایستگاه ارسال و دریافت داده‌های سیار متصل می‌کنند.

در استاندارد ۸۰۲.۱۱ u کاربران اطلاعات ورود به شبکه را یکبار وارد می‌کنند و از اطلاعات مذکور در تمامی هات اسپات‌هایی که مبتنی بر استاندارد فوق هستند استفاده می‌کنند. این روش راهکاری ایمن و سریع برای اتصال به شبکه در اختیار کاربر قرار می‌دهد. البته برای آن‌که بتوانید از HotSpot 2.0 استفاده کنید، دستگاهی که از آن استفاده می‌کنید باید سخت‌افزار مربوطه را داشته باشد. خوشبختانه تمامی سیستم‌عامل‌های مدرن مثل ویندوز ۱۰، اندروید و iOS از آن پشتیبانی می‌کنند و در بخش تنظیمات می‌توانید آن را فعال کنید. مثلا در ویندوز باید به مسیرSettings >  Network & Internet > Wi-Fi  رفته و در ادامه گزینه Hotspot 2.0 networks را فعال کنید.

 

  1. هات‌اسپات خودتان را ایجاد کنید

ممکن است بخواهید به جای اتصال به هات اسپات عمومی که چالش‌های امنیتی خاص خود را دارد، موبایل خود را به یک نقطه دسترسی تبدیل کنید. خوشبختانه تمامی گوشی‌ها قابلیتی دارند که اجازه می‌دهند گوشی همراه را به عنوان هات اسپات سیار تعریف کنید و لپ تاپ‌ها و سایر دستگاه‌ها به روش‌های مختلف می‌توانند از آن استفاده کنند. بزرگ‌ترین مزیت استفاده از هات اسپات موبایل این است که تمامی اطلاعاتی که مبادله می‌کنید به شکل ایمن انتقال پیدا می‌کنند علاوه بر این، در این روش ضرورتی ندارد از فناوری Backhaul استفاده کنید.

چرا باید گوشی خود را به یک هات اسپات تبدیل کنیم؟ پاسخ ساده است. فرض کنید در یک محیط اداری یا آموزشی هستید و قصد دارید از طریق لپ تاپ اطلاعاتی ارسال کنید، اما امکان شنود آن‌ها از طریق وای فای عمومی وجود دارد. در این حالت کافی است موبایل خود را روشن کرده و آن‌را به یک هات اسپات سیار تبدیل کنید تا مودم لپ تاپ، شبکه را شناسایی کرده و به آن متصل شود. علاوه بر این، امکان سرویس‌دهی به دستگاه‌هایی که اطراف‌تان قرار دارد نیز فراهم می‌شود.

برای فعال‌‌سازی ویژگی فوق در ویندوز ۱۰ به مسیرSettings> Network & Internet > Mobile Hotspot  بروید و نوع اتصال موردنظر را انتخاب کنید. در مرحله بعد نام شبکه و گذرواژه دسترسی را در اختیار افرادی که نیازمند ارتباط اینترنتی هستند قرار دهید. در سیستم‌عامل iOS به مسیر Settings > Wi-Fi > Personal Hotspot بروید. در این بخش گذرواژه را با هشت کاراکتر تنظیم کنید. این قابلیت روی گوشی‌های اندرویدی نیز فراهم است.

  1. از هات‌اسپات سیار استفاده کنید

ساخت هات اسپات با گوشی اندرویدی یا iOS یک اشکال بزرگ دارد، باتری گوشی به سرعت تخلیه می‌شود، زیرا گوشی باید به‌طور همزمان به دکل‌های مخابراتی متصل شود و دوم این‌که نقش یک اکسس پوینت سیار را بازی کند تا سایر دستگاه‌ها قابلیت اتصال به آن‌را داشته باشند. در روش فوق گوشی بیشتر از دو ساعت سرویس‌دهی نمی‌کند و باتری به سرعت تخلیه می‌شود، بنابراین به عنوان یک راه‌حل بلندمدت نباید در نظر گرفته شود.

راهکار جایگزینی که در این زمینه وجود دارد این است که از هات اسپات همراه استفاده کنید یعنی از مودم‌های سیار مجهز به باتری استفاده کنید که قابلیت اتصال به اینترنت سلولی را دارند. روش فوق در مقایسه با نمونه‌های دیگر هزینه‌بر هست اما امنیت آن تضمین شده است. در گذشته ایرانسل، همراه اول و رایتل اصلی‌ترین گزینه‌ها در این زمینه بودند، اما امروزه شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی نیز به این حوزه وارد شده‌اند، بنابراین مشکل خاصی از بابت انتخاب سرویس‌دهنده وجود ندارد.

 

  1. در اتصال به وای فای عمومی اطلاعات حساس مبادله نکنید

تمامی کارشناسان و شرکت‌های امنیتی هشدار می‌دهند به هیچ عنوان از وای فای عمومی برای ارسال اطلاعات حساس و به ویژه بانکی استفاده نکنید. یکی از خطرناک‌ترین کارها در این زمینه ارسال فرم‌های اظهارنامه مالیاتی، پرداخت قبوض بانکی یا ارسال وجوه از طریق برنامه‌های بانکی یا به شیوه آنلاین است. تمامی این اطلاعات باید از طریق یک شبکه وای فای مطمئن ارسال شوند. وای فای عمومی باید تنها برای گشت‌وگذار در اینترنت یا انجام کارهای تحقیقاتی یا مشاهده ویدیوها استفاده شود.

  1. مدیریت رمزهای عبور از طریق یک ابزار کارآمد

متاسفانه تعداد رمزهای عبوری که هر فرد برای دسترسی به حساب‌های کاربری باید آن‌ها را حفظ کند زیاد است. هنگامی که به وای فای عمومی متصل می‌شوید برای دسترسی به حساب کاربری باید رمزهای عبور مختلفی را وارد کنید. در این حالت اگر گوشی همراه هک شود یا مکانیزم ارتباطی توسط هکرها شنود شود، هر کاراکتری که روی صفحه‌کلید لمسی یا فیزیکی تایپ می‌کنید ضبط شده و برای هکرها ارسال می‌شود. برای حل این مشکل کارشناسان امنیتی به کاربران توصیف می‌کنند از یک ابزار مدیریت رمزعبور استفاده کنند.

نرم افزارهای مدیریت رمزعبور، تمامی اطلاعات حساس کاربران را به شکل رمزگذاری شده ذخیره می‌کنند و به کاربر اجازه می‌دهند تنها یک رمزعبور را حفظ کند. مزیت روش فوق در این است که بیشتر نرم افزارها قابلیت پر کردن خودکار فیلدهای حساس را دارند. در این حالت بدون نیاز به تایپ رمزهای عبور قادر به دسترسی به حساب‌های کاربری هستید. با این‌حال، برای آن‌که ضریب اطمینان را بیشتر کنید بهتر است از مکانیزم احراز هویت دو مرحله‌ای استفاده کنید.

 

  1. قابلیت اشترک‌گذاری را غیر فعال کنید

به‌طور معمول، هنگامی که ویندوز، مک یا لینوکس به شبکه متصل می‌شوند به‌طور خودکار قابلیت اشتراک‌گذاری سرویس‌های فایل یا چاپ را فعال می‌کنند. اگر ویژگی‌های مذکور روی هات اسپات غیر قابل اعتمادی فعال شوند به هکرها اجازه می‌دهند به سرویس‌های مذکور متصل شده و به شنود اطلاعات پرداخته یا بدافزارهایی را روی پوشه‌های اشتراکی فعال کنند.

برای غیر فعال کردن سرویس‌های مذکور در ویندوز ۱۰ به مسیر Settings > Network and Internet > Wi-Fi > Change Advanced Sharing Options
بروید و گزینه Guest  یا Public را پیدا کنید. در گام بعد روی آیکون فلش رو به پایین کلیک کنید و دکمه رادیویی کنار گزینه Turn off network discovery  را انتخاب کنید تا کامپیوتر در شبکه قابل مشاهده نباشد. در گام بعد گزینه Turn off file and printer sharing  را انتخاب کنید.

  1. از پروتکل‌های ایمنی مثل SSL و HTTPS استفاده کنید

تقریبا تمامی وب‌سایت‌های بزرگ امروزی از پروتکل HTTPS استفاده می‌کنند و از این بابت جای نگرانی خاصی نیست. با این‌حال اگر به وب‌سایتی مراجعه کنید که از پروتکل HTTP  استفاده کند، اطلاعات شما در شبکه وای فای عمومی قابل شنود هستند. برای حل این مشکل از افزونه HTTPS Everywhere که قابل نصب روی مرورگرهای مطرح است استفاده کنید. کاری که افزونه فوق انجام می‌دهد رمزنگاری اطلاعات قبل از ارسال آن‌ها است.

  1. مرورگر و سیستم عامل را به‌روز نگه دارید

به‌روز نگه داشتن سیستم عامل و برنامه‌های کاربردی برای برخی کاربران فرآیند خسته‌کننده‌ای است. برای آن‌که چنین احساسی را پیدا نکنید به این نکته دقت کنید که هر زمان به‌روزرسانی جدیدی برای سیستم‌عامل‌ها و برنامه‌های کاربردی منتشر می‌شود به فاصله کمی جزییات مربوط به آسیب‌پذیری ترمیم شده توسط شرکت‌های بزرگ به شکل عمومی رسانه‌ای می‌شود. به‌طوری که تمامی کاربران به این جزییات دسترسی خواهند داشت. حال اگر از سیستم‌عاملی استفاده کنید که به‌روز نباشد و در برابر رخنه‌ها آسیب‌پذیر باشد به محض اتصال به یک وای فای عمومی کامپیوترتان تبدیل به هدفی ساده برای هکرها می‌شود.

برنامه‌های کاربردی که به شکل رسمی از فروشگاه گوگل پلی دانلود می‌کنید به‌طور خودکار به‌روزرسانی را دریافت می‌کنند. برای فعال‌سازی ویژگی فوق در سیستم‌عامل iOS باید به مسیر
Settings > iTunes & App Store> Updates  بروید و گزینه به‌روزرسانی را فعال کنید تا برنامه‌های کاربردی قابلیت به‌روزرسانی را داشته باشند.

در سیستم‌عامل اندروید به مسیر Google Play > Settings > Auto-update apps بروید و نوع شبکه ارتباطی که اندروید قادر به دریافت به‌روزرسانی‌ها است را مشخص کنید. در این بخش امکان دریافت به‌روزرسانی‌ها از طریق شبکه وای فای، سلولی یا هر زمان شبکه‌ای در دسترس بود قابل انتخاب است.

  1. یک فایروال قدرتمند نصب کنید

دیوار آتش برگ برنده‌ای در اتصال به شبکه‌های وای فای عمومی است. کاری که دیوار آتش انجام می‌شود بازرسی بسته‌های وارد و خارج شونده به دستگاه است. بنابراین اگر به شبکه وای فای عمومی متصل شوید و هکری موفق شود به دستگاه شما نفوذ کند، فایروال به محض مشاهده یک فعالیت مشکوک این موضوع را اطلاع می‌دهد و مانع از آن می‌شود تا اطلاعات به راحتی از دستگاه استخراج شده یا به آن وارد شوند.

در سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ به مسیر Control Panel > System and security > Windows Defender Firewall بروید و مطمئن شوید فایروال فعال باشد. دیوارآتش ویندوز به کاربران اجازه می‌دهد خط‌مشی‌هایی را متناسب با نیاز کاری خود تعریف کنند تا برنامه‌های کاربردی و پروتکل‌ها مطابق با آن خط‌مشی‌ها قادر به دریافت یا ارسال اطلاعات باشند.

پیکربندی ابتدایی سوییچ های سیسکو

Posted on by tilatel
همانطور که می دانید زمانی که یک سوییچ را خریداری و نصب کردید باید شروع به پیکربندی آن نمایید که این کار به شرایط محیطی که قرار است سوییچ در آن مورد استفاده قرار گیرد بستگی خواهد داشت.سوییچ ها دارای دو نوع مدیریتی و غیر مدیریتی می باشند که در سوییچ های مدیریتی پیکربندی به مدل و قابلیتهایی که سوییچ ارائه می دهد و همچنین به محیطی که قرار است سوییچ در آن مورد استفاده قرار گیرد بستگی خواهد داشت.
این مقاله به شرح پیکربندی اولیه سوییچ خواهد پرداخت بنابراین برای آشنایی با نحوه ی پیکر بندی اولیه سوییچ در این مقاله با ما همراه باشید.

 

اتصال به سوئیچ

برای اتصال به سوییچ باید از درگاهی به نام کنسول که از نوع RJ45 یا  USB  بر روی سوییچ می باشد استفاده کرد . همچنین کابلی به نام کابل کنسول نیز برای اتصال سوییچ به کامپیوتر شما مورد نیز می باشد. در صورتی که سوییچ شما از مدلهای قدیمی موجود در بازار می باشد باید از یک مبدل سریال به یواس‌بی برای اتصال کایل کنسول به کامپیوتر خود استفاده کنید.

میان‌افزار دستگاه

نرم افزار PUTTY  در واقع یک میان افزار بوده که مبتنی بر محیط خط فرمان می باشد و با استفاده از آن می توانید با سوییچ خود ارتباط برقرا کنید.بنابراین شما می توانید از این نرم افزار برای برقرار ارتباط با سوییچ خود استفاده کنید اما باید به این نکته نیز توجه کنید که به هنگام استفاده از این نرم افزار باید به انتخاب درگاه serial و COM برای برقراری ارتباط با سوییچ بپردازید و نوع ارتباط خود را یکی از این دو درگاه در نظر بگیرید تا در برقراری ارتباط خود با سوییچ به مشکلی برخورد نکنید.

پیکربندی اولیه سوئیچ‌های سیسکو

حال به مراحل پیکربندی اولیه سوییچ خواهیم پرداخت با ما همراه باشید:

در مرحله اول باید کابل کنسول را به سوییچ و کامپیوتری که می خواهید آن را به سوییچ متصل کنید وصل کنید .سپس نرم افزار PuTTY را بر روی کامپیوتر خود نصب کرده و آن را اجرا کنید. نوع ارتباط خود را درگاه serial انتخاب کنید.

 

در مرحله بعد باید به بخش Category رفته و بر روی گزینه Serial  کلیک کنید.

حال باید به انتخاب نوع ارتباط سریال بپردازید. برای این کار باید به انتخاب گزینه پورت COM را برای فعال‌سازی فیلد Serial line to connect در وضعیت COM1 بپردازید.

بعد ار انتخاب نوع ارتباط سریال نوبت به تعیین سرعت ارتباط با سوییچ می باشد که برای این کار در صورتی که سوییچ شما مربوط به سری‌های ۳۰۰ و ۵۰۰  می باشد استفاده از مقدار ۱۱۵۲۰۰  برای سرعت ارتباط با سوییچ بهتر می باشد.

حال باید به تنظیم فیلد مربوط به Data bits بپردازید که مقدار ۸ برای تنظیم این فیلد مناسب می باشد.همچنین مقدار 1 را برای تنظیم فیلد مربوط به Stops bits قرار دهید.

بعد از انجام تنظیمات گفته شده به منوی Parity رفته و به انتخاب گزینه None بپردازید.

گزینه None را برای منوی مربوط به Flow Control نیز انتخاب کنید.

در اخر تنظیمات انجام شده را سیو کرده و به اجرای PuTTY CLI بپردازید. برای اینکه بتوانید تنظیمات را سیو کنید باید به قسمت Session  در پنل سمت چپ رفته و فیلد Saved Session را پیدا کرده و نامی را برای تنظیمات انجام داده انتخاب بر روی گزینه Save کلیک کنید. حال برای وارد شدن به محیط CLI باید به انتخاب گزینه Open بپردازید.

بعد از انجام تمامی مراحل بالا باید با پیغام زیر روبرو شوید:

<Switch

ورود به حالت EXEC و تنظیم نام میزبان برای سوئیچ

بعد از مشاهده  <Switch و باز شدن محیط CLI باید کلمه Enable را تایپ کرده تا وارد محیط مربوط به پیکربندی سوییچ شوید. بعد از تایپ این کلمه خط فرمان به صورت #Switch تغییر خواهد کرد.در مرحله بعد باید فرمان زیر را تایپ کنید:

Switch# configure terminal

#Switch(config)

 

حال بهتر است برای سوییچ خود یک نام مشخص کنید برای این کار باید به اجرای دستور زیر بپردازید:

Switch(config)# hostname access-switch1

#access-switch1(config)

 

همانطور که مشاهده می کنید نام سوییچ مورد نطر به access-switch1 تغییر داده شد.

اختصاص گذرواژه به سوئیچ

حال برای ایجاد امنیت و بالا بردن آن باید برای سوییچ خود یک پسورد قرار دهید تا دسترسی به آن محدود شود و تنها افراد مشخصی که از پسورد اطلاع دارند بتوانند به سوییچ دسترسی داشته بااشند برای انجام این کار باید دستور زیر را اجرا کنید:

access-switch1(config)# enable secret COMPARI7ECH

 

پیکربندی Telnet و گذرواژه های دسترسی کنسولی

در این قسمت باید برای ورود و استفاده از Telnet یک پسورد قرار دهید. انجام این کار سبب شده تا با امنیت بیشترب با سوییچ ارتباط برقرار کنید. انجام این کار سبب می شود تا در صورتی که فردی بخواهد از طریق Telnet  به سوییچ شما متصل شود امکان این کار را نداشته باشد برای اینکه بتوانید برای Telnet یک گسورد قرار دهید باید به اجرای دستورات زیر بپردازید:

Telnet

access-switch1(config)# line vty 0 15
access-switch1(config-line)# password COMPARI7ECH
access-switch1(config-line)# login
access-switch1(config-line)# exit
#access-switch1(config)

 



Console


access-switch1(config)# line console 0
access-switch1(config-line)# password COMPARI7
access-switch1(config-line)# login
access-switch1(config-line)# exit
#access-switch1(config)





پیکربندی آدرس‌های IP برای دسترسی از طریق تلنت


حال باید به تعیین آدرس آی پی هایی بپردازید که قصد دارید به آنها دسترسی استفاده از Telnet را بدهید. برای این کار باید دستورات زیر را اجرا کنید:


access-switch1(config)# ip
access-list standard TELNET-ACCESS
access-switch1(config-std-nacl)# permit 216.174.200.21
access-switch1(config-std-nacl)# permit 216.174.200.21
access-switch1(config-std-nacl)# exit





شما همچنین می توانید به پیکربندی یک فهرست از کنترل دسترسی ها برای VTY بپردازید. با انجام این کار شما از اتصال افراد مجاز به سوییچ به وسیله Telnet اطمینال حاصل خواهید کرد.برای انجام این کار باید دستورات زیر را اجرا کنید:


access-switch1(config)# line vty 0 15
 #access-switch1(config-line)
access-class TELNET-ACCESS in
access-switch1(config-line)# exit
#access-switch1(config)










پیکربندی آدرس مدیریتی شبکه


حال باید به تعیین یک آئری آی پی مدیریتی شبکه بپردازید نا بتوانید به وسیله Telnet و یا SSH به سوییچ متصل شوید. برای اینکه این کار را انجام دهید باید ابتدا به یک VLAN رفته و به تعریف یک رابط مجازی  همراه با یک آدرس آی پی بپردازید.برای این کار باید از دستورات زیر استفاده کنید:






access-switch1(config)# interface vlan 1 
access-switch1(config-if)# ip address 10.1.1.200 255.255.255.0 
access-switch1(config-if)# exit 
access-switch1(config)#


اختصاص گیت‌وی پیش‌فرض به سوئیچ


حال باید به تعیین Default Gatway مورد نظر در شبکه خود بپردازید.Default Gatway در واقع ادری آی پی روتر شما در شبکه بوده که قرار است سوییچ شما با آن ارتباط برقرار کند. در صورتی که Default Gatway را تعیین نکنید آنگاه VLAN1 شما نخواهد توانست ترافیک را برای شبکه شما ارسال کند.برای اینکه بتوانید Default Gatway مورد نظر خود را مشخص کنید باید دستور زیر را تایپ و اجرا کنید:


access-switch1(config)# ip default-gateway 10.1.1.254


غیر فعال کردن پورت‌های بازی که کاربرد ندارند


همانطور که می دانید هکرها قادر هستند تا از طریق پورتهای باز موجود بر روی سوییچ وارد شبکه شوند بنابراین توصیه ما به شما این است که پورت های باز سوییچ خود راکه مورد استفاده قرار نگرفته اند را ببندید برای انجام این کار تنیز باید به اجرای دستورات زیر بپردازید:


access-switch1(config)# interface range fe 0/25-48
access-switch1(config-if-range)# shutdown
access-switch1(config-if-range)# exit
#access-switch1(config)





همانطور که در دستورات بالا و در خط اول مشاهده می کنید برای بستن پورت ها می توانید محدوده ی آنها را مشخص و وارد کنید.


ذخیره‌سازی تنظیمات پیکربندی سیستم


بعد از اتمام پیکربندی سوییچ نیاز است تا تنظیمات انجام شده ذخیره شود برای اینکار باید دیتور زیر را اجرا کنید:


access-switch1(config)# exitaccess-switch1# wr








پیکربندی NetFlow برای مدیریت سیسکو


در صورتی که بخواهید بر ترافیک شبکه نظارت داشته باشید و سوییچ شما از سوییچ های مربوط به سیسکو باشد می توانید برای نظارت بر ترافیک موجود در شبکه خود از پروتکل NetFlow استفاده کنید. برای اینکه بتوانید این کار را به مرجله اجرا درآورید باید تنظیمات زیر را انجام دهید:


ابتدا به محیط پیکربندی سوییچ خود بروید:


Switch# configure terminal


سپس باید به ایجاد یک رکورد ضبط اطلاعات بپردازید که برای این کار باید به اجرای دستور زیر بپردازید:


#flow record Comparitechrecord


در مرحله بعد باید به تعیین موارد زیر بپردازید:


 آدرس آی پی منبع IPv4


آدرس آی پی مبدا IPv4


پروتکل IPv4


پورت-مبدا انتقال


پورت-مقصد انتقال


رابط ورودی


رابط خروجی


برای انجام این کار باید از دستورات زیر استفاده و آنها را اجرا کنید:


 


Switch# match ipv4 source address
Switch# match ipv4 destination address
Switch# match ipv4 protocol
Switch# match transport source-port
Switch# match transport destination-port
Switch# match ipv4 tos
Switch# match interface input
Switch# collect interface output


حال برای اینکه پیکربندی مربوط به رکورد flow تکمیل شود و همچنین نوع داده هایی که می خواهید جمع آوری می کنید تعیین شود باید دستورات زیر را اجرا کنید:


Switch# collect interface output
Switch# collect counter bytes
Switch# collect counter packets
Switch# collect timestamp sys-uptime first
Switch# collect timestamp sys-uptime last


حال باید به ایجاد یک مکانیزم ارسال‌کننده flow بپردازید تا به ارسال اطلاعات ضبط و ذخیره شده برای یک ابزار تحلیل‌گر خارجی شبکه پرداخته شود. برای اینکه بتوانید یک exporter ایجاد کنید باید دستور زیر را اجرا کنید:


Switch# flow exporter Comparitechexport


حال باید آدرس آی پی سرور تحلیل گر را قرار دهید. برای اینکار باید دستور زیر را اجرا کنید:


Switch# destination 117.156.45.241


حال باید به تعیین رابطی بپردازید که قصد دارید بسته ها را بوسیله آن ارسال کنید. برای این کار باید دستور زیر را اجرا کنید:


Switch# destination source gigabitEthernet 0/1


سپس باید به تعیین پورتی که عامل نرم‌افزاری برای گوش کردن به بسته‌های شبکه از آن استفاده می‌کند بپردازید.برای اینکار باید دستور زیر را اجرا کنید:


Switch# transport UDP 2055


حال باید  به تعیین نوع پروتکلی که داده‌ها قصد ارسال داده‌ها با استفاده از آن را دارید بپردازید برای این کار باید دستور زیر را اجرا کنید:


Switch# export-protocol netflow-v9


و اما اجرای این دستور برای این است تا شما مطمئن شوید در زمان انتقال داده ها هیچ مشکلی پیش نیاید:


Switch# template data timeout 60




در انتهای تنظیمات مربوط به flow exporter باید به ایجاد ابزار نظارتی flow monitor بپردازید برای این کار باید دستور زیر را تایپ و اجرا کنید:




Switch# flow monitor Comparitechmonitor


حال باید بین flow monitor و flow record ارتباط برقرار کنید . برای انجام اینکار باید به اجرای دستور زیر بپردازید:


Switch# record Comparitechrecord
Switch# exporter Comparitechexport


در صورتی که بخواهید ارسال اطلاعات مورد نظر بدون وقفه صورت گیرد باید دستورات زیر را اجرا کنید:


Switch# cache timeout active 60 
Switch# cache timeout inactive 15


در انتها برای خروج باید به اجرای دستور زیر بپردازید:


Switch# exit


حال باید به تعیین رابط‌های ورودی که داده‌های NetFlow را جمع‌آوری می‌کنند بپردازید. در صورتی که رابط شما از نوع رابط اترنت باشد باید ئستور زیر را اجرا کنید:


Switch# interface gigabitEthernet 0/1


در صورتی که از رابط های چندگانه استفاده می کنید باید از دستور زیر استفاده کنید:


Switch# ip flow monitor Comparitechmonitor input


در صورتی که خواهان استفاده از یک رابط مشخص برای داده‌های NetFlow خود می باشد می توانید از دستور زیر استفاده کنید:


Switch# ip flow monitor Comparitechmonitor input 
Switch# ip flow monitor Comparitechmonitor output


در اخر از دیتور زیر برای خروج از تنظیمات استفاده کنید:


Switch# exit


در آخر تنظیمات انجام داده شده را سیو نمایید.



	


	





	

		
سانترال ویپ چیست؟
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		
سانترال ویپ چیست؟ به شما کمک می کند تماس ها را مدیریت کنید. در این مقاله در نظر داریم به تشریح مفهوم ویپ (VoIP) ، چگونگی کارکرد و امکانات تلفن های ویپ (IP Phones) ، مرکز تماس ویپ ، سانترال های ویپ (IP PBX) و سرور های ویپ و مزایای آن بپردازیم.


ویپ اختصار شده کلمه Voice over Internet Protocol یعنی صدا در بستر شبکه اینترنت یا اینترانت است یا به تعبیر دیگر برقراری تماس های تلفنی روی شبکه با توجه به توسعه ارتباطات و تمایل برای یک پارچگی ارتباطات برای دست رسی سریع و ارزان تقریبا تمام برندها و مرکز تلفن های امروزی قابلیت پشتیبانی از ویپ را دارند.


بسته به مدل و برند این قابلیت ها مختلف است ولی آنچه که امروز در بازار از مفهوم ویپ یاد میشود چیزی بیشتر از یک ارتباط در شبکه است.


مثلا خیلی از مدل های دستگاه های سانترال پاناسونیک قابلیت ویپ (انتقال صدا و ارتباط در بستر شبکه) رو دارند ولی شاید لفظ ویپ برای آنها استفاده نشود ؛ لفظ ویپ عمدتا برای سیستم های نرم افزاری ، یا سخت افزار هایی که هسته پردازشی آنها از یکی از نرم افزار های ویپ (استریکس ، الستیکس ، ایزابل و فری پی بی ایکس) قدرت گرفته باشد ، اطلاق میشود.


در این سیستم ها به دلیل متن باز بودن یا open source بودن نرم افزار ، امکان پیاده سازی تقریبا هر آپشنی وجود دارد.


عملکرد سانترال ویپ


در یک سانترال ویپ همه اطلاعات و صدا ها به شکل پکیج های دیتا در آمده و در شبکه منتقل میشود.پس برای ورود صدا(سیگنال آنالوگ) در این سیستم و نهایتا تبدیل دیتا ها به صدا(خروج آن) نیاز به یک سری مبدل های آنالوگ به دیجیتال و برعکس، داریم که به این مبدل ها اصطلاحا گیت وی (gateway) به معنی دروازه گفته میشود ؛ شاید به خاطر این است که دروازه ای بین دنیای دیجیتال و آنالوگ است.


از گیت وی ها معمولا برای تبدیل سیگنالهای آنالوگ خطوط مخابراتی که به عنوان خط شهری از طرف مخابرات منطقه ای در اختیار ما قرار میگیرد به دیتای دیجیتال برای پردازش توسط نرم افزار سانترال و انتقال آن در بستر شبکه و یا تبدیل دیتای دیجیتال به سیگنال آنالوگ برای استفاده در داخلی هایی که به یک تلفن آنالوگ منتهی میشوند ، استفاده میشود ؛ این در حالی است که تلفن ویپ VoIP به خودی خود قابلیت تبدیل دیتای دیجیتال به صدا را دارند.


واقعیت این است که با گذشت زمان نیاز به گیت وی ها محدود یا از بین میرود ، چون اولا مخابرات منطقه ای و یا شرکت های خصوصی از فیبر نوری یا سیپ ترانک برای اختصصاص خطوط شهری به کاربران استفاده میکنند که خود ماهیت دیجیتال دارد و بدون نیاز به مبدل وارد سانترال می شود و پردازش آن را به نرم افزار سانترال سپرده تا بر اساس سناریو مشتری آن را هدایت و پردازش کند.


دوما با استفاده از آی پی فون هایی که خود مستقیم به شبکه وصل میشوند و توانایی خواندن و تبدیل پک های دیتا را به صدا را دارند ،نیاز به استفاده از گیت وی کمتر دیده میشود ،مگر، برای یک تعداد داخلی آنالوگ محدود مثلا برای فکس یا دستگاه پوز و یا تلفن بیسیم که آنها هم در حال تغییر ماهیت به شکل آی پی هستند.


امکانات سانترال ویپ


همان طور که گفتیم به خاطر ماهیت نرم افزاری سانترال ویپ و سرورهای ویپ و متن باز (open source) بودن آنها ، امکان پیاده سازی آپشن های زیادی وجود دارد و میتوان بر اساس نیاز مشتری و جزئیات پروژه شخصی سازی شوند ، بخصوص اینکه امروزه این نرم افزارها با اینترفیس و ظاهری کاربر پسند در اخیار متخصیصین قرار میگیرد.


از جمله امکانات و مزیت های شاخصی که برای مراکز تماس ،سانترال های ویپ و سرور های ویپ میتوان نام برد، به شرح زیر است :


۱- یکپارچگی در ارتباطات : مثلا کل مجموعه شما در صورت داشتن شعب متعدد


۲- مدریت یکپارچه و متمرکز


۳- کاهش هزینه های ارتباطی


۴- استفاده از پروتکل های مختلف تصویر و صدا


۵- برقراری کنفرانس صوتی و تصویری


۶- امکان مدیریت بهتر تماس ها و لینک شدن با نرم افزار های مدریت ارتباط با مشتری -CRM


۷- در دسترس بودن کاربران حتی در صورت عدم حضور فزیکی در محل کار


۸- ضبط مکالمات


۹- امکان پیاده سازی سیستم پاسخ گوی خودکار (تلفن گویا) پیشرفته


۱۰- امکان پیاده سازی امکاناتی چون صف انتظار برای استفاده حداکثری از نیروی کار موجود و از دست ندادن تماسهای ورودی


۱۱- امکان گزارش گیری های متنوع با فیلتر های خاص برای رصد عملکرد کارمندان و برای بهبود کیفیت پاسخگویی


۱۲- امکان ارسال فکس های دریافتی به ایمیل


۱۳- دارای پیغام گیر صوتی اختصاصی برای هر کاربر


۱۴- امکان تعریف تعداد نا محدود داخلی (این محدویت ممکن است از طرف کمپانی سازنده سخت افزار با توجه به قدرت پردازش دستگاه اعمال شود)


۱۵- امکان راه اندازی سیستم نظر سنجی تلفنی و امتیاز دهی به کاربر


برای پشتیبانی voip با ما در تماس باشید.

	


	





	

		
ترفندهایی برای افزایش سرعت فلش های USB
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		
در این مقاله ما می خواهیم شما را با ترفندهایی برای بالا بردن سرعت فلش آشنا کنیم با ما همراه باشید:






 استفاده از کش را برای فلش فعال کنید.


برای اینکه استفاده از کش را برای فلش فعال نمایید باید مراحل زیر را طی کنید:


ابتدا از فلش خود یک بکاپ تهیه نمایید.سپس بر روی فلش راست کلیک کرده و گزینه Properties  را انتخاب نمایید. با باز شده پنجره مربوط به Properties به تب  Hardware  رفته و فلش خود را انتخاب کرده و بر روی گزینه Properties  کلیک نمایید.سپس به انتخاب گزینه change settings پرداخته و تب مربوط به Policies را انتخاب کرده و بر روی گزینه Better performanceبزنید.


فرمت فلش خود را به NTFS تغییر دهید.


هنگام انتقال فایل ها حافظه ی RAM را خالی کنید.


در صورتی که خواهان سرعت در انتقال فایلها بوسیله USB  می باشید باید تمامی برنامه های در حال اجرا در سیستم خود را ببندید.


هنگام انتقال فایل ها پورت های USB را خالی کنید.


در صورتی که برای انتقال فایل عجله دارید باید پورت های USB را  خالی نمایید. به عنوان مثال باید کیبورد یا موس یا هر نوع سخت افزار دیگری که از طریق USB  به سیستم شما متصل می باشد را از سیستم خود خارج نمایید.





	


	





	

		
افزایش فضای هارد با حذف فایل های آپدیت ویندوز پشتیبانی VOIP
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		
افزایش فضای هارد با حذف فایل های آپدیت ویندوز پشتیبانی VOIP


از انجایی که کاربران خود باید فایل های سیستمی قدیمی را در ویندوز پاک نمایند در این مقاله قصد داریم تا شما را با نحوه ی حذف این فایلها از سیستم خود آشنا کنیم با ما همراه باشید:






برای انجام این کار ابتدا باید دکمه ویندوز موجود بر روی کیبورد خود را فشرده و در قسمت مربوط به Search programs and files  کلمه “Cleanmgr” را تایپ کرده و پنجره مربوط به “Disk Cleanup” را باز نمایید. با باز شده پنجرا شما قادر به مشاهده درایوهای سیستم خود می باشید حال با انتخاب درایو مورد نظر خود و انتخاب گزینه OK  به پاک کردن درایو مورد نظر خود بپردازید.


با انتخاب گزینه OK  پنجره دیگری برای شما باز خواهد شد که در پنجره باز شده باید گزینه Windows Update Cleanup را پیدا کرده و تیک مربوط به آن را بزنید.در اخر بر روی گزینه OK  کلیک نمایید.




با انجام این مراحل شما می توانید از شر فایلهای اضافی در سیستم خود راحت شوید.





	


	





	

		
آشنایی با راه حلهایی برای رفع مشکلات تاچ پد لپ تاپ پشتیبانی VOIP
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		




در این مقاله قصد داریم تا شما را روشهایی آشنا کنیم که به کمک آنها بتوانید مشکلات مربوط به تاچ پد لپ تاپ خود را حل نمایید با ما همراه باشید:














آموزش فعال کردن تاچ پد لپ تاپ


    

  • 

    راه حل اول : پاک کردن تاچ پد
    

    • 



برای پاک کردن تاچ پد لپ تاپ خد باید از یک تمیزکننده آمونیاکی یا پاک کننده های مخصوص که در بازار وجود دارد استفاده کنید.از آنجایی که از تاچپد لپ تاپ استفاده زیادی می شود بنابراین این امکان وجود دارد که مواد چسبناکی مانند لوسیونها یا کرم هایی که استفاده می کنید به آن چسبیده باشد که کارکرد آن را با مشکل مواجه خواهد کرد بنابراین با پاک کردن آن این مشکل حل خواهد شد.


 


راه حل دوم : Hard Boot


یکی از عواملی که مانع کارکرد درست تاچ پد در لپ تاپ می شود این است که بر اثر کار کردن با برنامه های روزمره مصرف پردازنده بر روی این برنامه معطوف شده که این خود باعث می شود تا تاچ پد قادر به بهرمندی از فضا برای اجرای فرمانهای کاربرانش نباشد و باعث بروز مشکل در تاچ پد خواهد شد. برای این که این مشکل حل شود تنها کافی است تا سیستم خود را خاموش کردن و بعد از چند دقیقه دوباره آن را روشن نمایید. انجام این کار سبب خالی شده بوت سیستم شده و پردازنده به تخصیص مقداری از ظرفیت خود به تاچ پد خواهد پرداخت. در صورتی که تاچ پد مشکل دار را حذف کردید و باز هم تاچ پد با مشکل مواجه بود باید سیستم خود را یک بار خاموش و مجددا روشن نمایید.


    

  • 

    راه حل سوم: تنظیمات کلید گرم(HotKey)
    

    • 



یکی دیگر از مواردی که باعث بروز مشکل در تاچ پد خواهد شد این است که ممکن است با فشردن سهوی کلید گرم ،تاچ پد با مشکل مواجه شود. برای اینکه از این امر مطمئن شوید باید به کلیدهای F که در نوار بالایی کیبوردتان می باشد نگاه کنید. روی یکی از این کلیدها تصویری از تاچ پد موجود می باشد.آیکن تاچ پد به صورت یک صفحه ابریشمی بوده که با فشردن کلید Fn  و کلید تاچ پد ،تاچپد سیستم شما فعال خواهد شد.


در صورتی که مشکل تاچ پد شما حل نشد باید تمامی لوازم جانبی متصل به لپ تاپ خود را از لپ تاپ خارج کنید.


 


    

  • 

    راه حل چهارم: فعال سازی تاچ پد
    

    • 



برای فعال کردن تاچ پد لپ تاپ خود ابتدا باید موس USB  را به سیستم خود متصل کرده و نتظیمات زیر را انجام دهید:


ابتدا به منوی Start  رفته و بر روی Control Panel کلیک کنید سپس گزینه Hardware and Sound  را در پنجره باز شده پیدا کرده و بر روی آن کلیک نمایید.به قسمت Device and Printers  رفته و به دنبال گزینه ی TouchPad یا گزینه TrackPad بگردید. در صورتی که علامت “X” و یا “! ” در کنار تاچ پد وجود داشت نشان دهنده ی غی فعال بودن تاچ پد شما می باشد.


برای اینکه تاچ پد را عال نمایید باید بر روی ان راست کلیک کرده و بر روی گزینه Enable  کلیک نمایید. همچنین می توانید با کلیک کردن بر روی گزینه “Scan for Hardware Changes ”درایور تاچ پد لپ تاپ خود را فعال نمایید. در اخر بر روی گزینه Yes  کلیک نمایید.


 


    

  • 

    راه حل پنجم: تنظیم حساسیت تاچ پد
    

    • 



برای تنظیمات حساسیت تاچ پد باید مراحل زیر را طی نمایید:


ابتدا به منوی Start  رفته و بر روی Control Panel کلیک کنید سپس گزینه Hardware and Sound  را در پنجره باز شده پیدا کرده و بر روی آن کلیک نمایید. سپس به قسمت Mouse  رفته و در پنجره باز شده گزینه Buttons  را انتخاب کرده و بر روی فلشی که به طرف هدر Devices اشاره کرده ،کلیک نمایید… در اخر گزینه Double-click Speed را انتخاب کرده و به تنظیم مقدار سرعت پاسخ به تماس انگشت دست با تاچ پد سیستم بپردازید.


حال برای انجام تنظیمات مربوط به میزان حساسیت تاچ پد باید مراحل زیر را طی نمایید:


ابتدا به Device Setting رفته و گزینه Sensitivity Setting را انتخاب نمایید . سپس بر روی گزینه touch Sensitivity  کلیک کرده و در این قسمت به تنظیم میزان حساسیت تاچ پد خود بپردازید. بعد از انجام تنظیمان بر روی گزینه Apply  کلیک نمایید تا تنظیمات انجام داده شده اعمال شود.


 


    

  • 

    راه حل ششم: نصب درایور جدید
    

    • 



یکی دیگر از مشکلاتی که باعث درست کار کردن تاچ پد شما می شود عدم نصب صحیح داریور مربوط به آن می باشد.برای اینکه این مشکل را رفع نمایید باید موارد زیر را انجام دهید:


ابتدا مروزگر خود را باز کرده و سایت سازنده لپ تاپ خود را بالا بیاورید. سپس در سایت باز شده به دنبال Support  بگردید . در لیست درایورهای مشاهده شده باید داریور مربوط به تاچ پد لپ تاپ خود را پیدا کنید.درایور پیدا شده باید جدیدترین ورژن باشد. جدید ترین درایور را دانلود کرده و بر روی لپ تاپ خود نصب نمایید.


در صورتی که با انجام راه حل های گفته شده باز هم تاچ پد شما با مشکل مواجه شد می توان نتیجه گرفت که تاچ پد شما دارای مشکل نرم افزاری بوده و باید آن را به افزار متخصص در زمیتنه سخت افزار لپ تاپ نشان داد.





	


	





	

		
چگونگی مشاهده ی کاربرانی که درحال کپی کردن فایل های به اشتراک گذاشته در کامپیوتر شما در شبکه ی باشند پشتیبانی VOIP
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		
در این مقاله قصد داریم تا شما را با نحوه ی مشاهده کاربرانی که فایلهای به اشتراک گذاشته در کامپیوتر شما را کپی می کند  آشنا کنیم با ما همراه باشید:






برای اینکار ابتدا باید کلید ترکیبی Win+R را فشرده و در محیط مربوط به Run  عبارت mmc  را تایپ و بر روی OK کلیک نماید.

در پنجره باز شده به منوی File  رفته و بر روی Add/Remove Snap-in کلیک نماید.

سپس در پنجره باز شده باید به قسمت Available snap-ins رفته  و به انتخاب گزینه Shared Folders بپردازید، بر روی Add  کلیک کرده و در پنجره باز شده بر روی گزینه Finish  بزند.

بعد از انتقال Shared Folders به قسمت Selected snap-ins رفته و بر روی دکمه‌ی OK کلیک نماید. سپس در قسمت سمت چپ پنجره‌ی Console باید بر روی (Shared Folders (Local کلیک کرده و سپس گزینه  Sessions را انتخاب نماید.

اکنون از قسمت سمت راست پنجره، نام کامپیوتر شخص کپی کننده و تعداد فایل‌هایی که در حال کپی می باشند قابل مشاهده است.





	


	





	

		
نحوه ی رجیستر کردن نرم افزارها بدون استفاده از سریال نامبر پشتیبانی VOIP
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		


ممکن است تا کنون به نرم افزارهایی برخود کرده باشید که بعد از گذشت یک محدودیت زمانی مشخص از شما  سریال نامبر بخواهد . شما برای رفع این مشکل می توانید با دسترسی پیدا کردن به سریال یا کیجن و یا کرک به رجیستر کردن نرم افزار خود بپردازید. در بعض ی از مواقع نیز در صورت دسترسی نداشتن به سریال شما مجبور به استفاده از دموی نرم افزار خواهید بود.در این مقاله قصد داریم تا شما را با نحوه ی حل این مشکل آشنا کنیم با ما همراه باشید:






ر مرحله اول باید به پشتیبان گیری از رجیستری خود بپردازید برای انجام این کار باید مراحل زیر را طی نمایی:


ابتدا به قسمت Run ویندوز روفتهو عبارت Regedit  را تایپ نمایید و بر روی Ok  کلیک کنید. با انجام این کار پنجره مربوط به رجیستری برای شما باز خواهد شد. در پنجره باز شده به منوی File  رفته و به انتخاب گزینه Export  بپردازید. سپس در قسمت Export range به انتخاب گزینه ی All بپردازید. برای آن یک نام انتخاب کرده(در اینجا نام فایل Before می باشد) و آن را در درایو C  ذخیره نمایید.


بعد از امجام عمل پشتیبان گیری به نصب برنامه Wimamp  بپردازید نا بتوانید به مشاهده تغییرات در رجیستری بپردازید. سپس بعد از نصب برنامه نام برده باید به انجام کارهای گفته شده در مرحله قبل بپردازید و یک نام متفاوت برای آن انتخاب کرده(در اینجا نام فایل After می باشد) و در کنار فایل قبیلی ذخیره نمایید.


حال در این مرحله باید وار محیط Cmd  شوید و دستور زیرا اجرا نمایید:


fc c:\before.reg c:\after.reg>change.txt


در مرحله بعد باید به درایو C رفته و فایل change.txt را باز کرده و تمامی تغییرات رابا ستاره جدا ،جدا مشخص نمایید اما برای نوشتن کلمه همه ی حروف آن را حرف به حرف هر کدام را در خطی مجزا نوشته و مسیری که تغییرات ایجاد شده فقط فایل آخری که در آن تغییر ایجاد شده را نشان میدهد و از اول تا آخر مسیر آن فایل رو نشان نمیدهد برای اینکه راحت به فایلی که در آن تغییر ایجاد شده برسید  پایین را مطالعه کنید.

پیدا کردن فایل متغیر شده


برای پیدا کردن این فایل باید ابتدا به رجیستری رفته و منوی Edite را باز کرده . بر روی گزینه Find کلیک نمایید. حال برای دیدن تغییراتی که در یک فایل ایجاد شده باید در هر قسمتی که در فایل Chang.txt است را با قرار دادن در یک خط در Find what وارد کنید و بعد از چند ثانیه فایلی که در اون تغییر ایجاد شده رو مشاهده خواهید کرد.

نحوه ی رجیستری کردن برنامه ها


حال بعد از ثبت تغییرات در فایل Chang با کمی جستجو با Find رجیستری،فایلی که کرک شدن یا کرک نشدن برنامه را نشان میدهد را پیدا نمایید(بسیاری از برنامه ها برای نشان دادن کرک شدن یا نشدن آن ها را در یک فایل با عدد صفر نشان میدهند که به معنی کرک شدن برنامه است و برای کرک نشدن برنامه عدد یک را به کار میبرند)





	


	





	

		
نحوه ی تشخیص ویروس در کامپیوتر پشتیبانی VOIP 
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		




همانطور که می دانید ویروسی شدن کامپیوتر به وسیله بدافزارها امری است که امروزه سیستم های کامپیوتری زیادی را با مشکل مواجه کرده است. در این مقاله قصد داریم تا شما را با نحوه ی تشخیص ویروس در کامپیوتر آشنا کنیم با ما همراه باشید








نشانه های تشخیص ویروسی بودن لپ تاپ چیست؟


از علائم رایج ویروسی بودن سیستم کامپیوتر می توان به موارد زیر اشاره کرد:


عملکرد ضعیف سیستم شما


ایرادات برنامه ها


هنگ کردن کامپیوتر


بنابراین یکی از موارد وجود ویروس بر روی ویندوز شما کندی نرم افزارها بوده و همچنین اختلالات موجود در ویندوز و سیستم عامل شما ممکن است مورد دیگری برای وجود ویروس در سیستم شما باشد.


حال می خواهیم مراحلی را برای شما بازگو کنیم که با انجام این مراحل می توانید ویروس ها و بد افزارهای موجود بر روی سیستم خود را شناسایی نمایید.


برای گام اول می توانید به چک کردن Manager Task  سیستم خود بپردازید.زیرا دیدن یک پروسه عجیب و غریب در Manager Task می تواند تا حدودی مشکوک باشد.






برای اینکه بتوانید به قسمت Task Manage بروید باید از کلیدهای ترکیبی Esc+tShif+Ctrl استفاده نمایید . همچنین روش دیگری که با استفاده از آن می توانید وارد Task Manage  شوید کلیک راست کردن بر روی Taskbar و انتخاب گزینه Task Manage می باشد.






 


با باز شدن Task Manage شما قادر به دیدن برنامه های خود می باشید. این برنامه شامل برنامه های خود ویندوز ، برنامه های نصب شده توسط شما . همچنین برنامه های مربوط به شرکت‌های سازنده ی کامپیوترتان  می باشد.


 


از انجایی که ممکن است ویروسها از منابع سیستمتات استفاده کنند بنابراین به استفاده از حجم زیادی از CPU ، حافظه (Memory) یا منابع دیسک خواهند پرداخت که این امر سبب حضور این ویروسها در قسمت Task Manage می باشد.در صورتی که به ویروسی بودن یک برمامه شک کرده اید باید بر روی آن برنامه در قسمت Task Manage کلیک راست کرده و گزینه Search Online را انتخاب نمایید.با این کار می توانید اطلاعات برنامه را مشاهده کنید.


اگر در هنگام جستجو قادر به مشاهده اطلاعات مربوط به ویروس بودید نشان دهنده ی ویروسی بودن سیستم شما می باشد.


همانطور که می دانید یک بد افزار از قابلیتهای متنوعی از جمله معرفی کردن خود به Google Chrome  و جعل پوشه های این نرم افزار در سیستمتان برخوردار است که این سبب می شود تا شما از هیچ برنامه قانونی نصب شده بر روی سیستمتان مطمین نباشید.


برای اینکه بتوانید از عدم وجود بد افزار در سیستم خود مطمئن شوید باید به اسکن سیستم خود بپردازید.








 


در صورتی که از ویندوز 7 استفاده می کنید برای استفاده از روش گفته شده باید برنامه مورد نظر خود را در گوگل وارد و عملیان جستجو را انجام دهید زیرا ویندوز 7 فاقد گزینه Search Online می باشد.


نحوه ی اسکن سیستم 


در ویندوز 10 به صورت پیش فرض Defender Windows  به اسکن سیستم شما خواخد پرداخت تا از ویروسی شدن سیستم شما جلوگیری کند. اما شما می توانید از اسکن دستی نیز استفاده نمایید. برای این کار باید مراحل زیر را در ویندوز 10 انجام دهید:


ابتدا به قسمت Search ویندوز خود رفته و عبارت Security  را تایپ نمایید.سپس گزینه Windows Security را انتخاب کرده و بر روی  Open Windows Security کلیک نمایید


 


حال باید گزینه Virus & threat protection را انتخاب نمایید:


 


سپس در پنجره باز شده به انتخاب گزینه Quick Scan بپردازید. با این کار عمل اسکت سیستم شما آغار خواهد شد. در صورتی که به هنگام اسکن ویروسی شناسایی شده آن را از سیستم خود حذف نمایید.


 


شما همچنین می توانید برای برقراری امنیت سیستم خود از یک برنامه امنیتی نیز استفاده نمایید پیشنهاد ما به شما استفاده از نرم افزار Malwarebytes  میباشد. همچنین ما به شما پیشنهاد می کنیم که از این برنامه در کنار Windows Security استفاده نمایید زیرا با این کار در واقع 2 لایه امنیتی را برای سیستم خود ایجاد نموده اید.


در صورتی که از ویندوز 10 استفاده می نمایید توجه به این نکته ضروری می باشد که این سیستم عامل فاقد نرم افزار ضد ویروس داخلی  بوده و شما می توانید با دانلود نرم افزار Essentials Microsoft Security عملیات اسکن را در سیستم خود انجام دهید.


در صورتی که نرم افزار آنتی ویروس شما ویروسهای موجود بر روی سیستم شما را پیدا کند اما در حذف این ویروسهای شناخته شده دچار مشکل شدید باید اسکن سیستمتان را بر روی حالت Mode Safe تنظیم نمایید . همچنین با تنظیم کارخانه ویندوز 10 بدون این که فایل های شخصیتان را حذف بکند، می توانید با اطمینان کسب کردن از این که هیچ گونه ویروسی روی کامپیوتر خود ندارید به کارتان ادامه بدهید.



	


	





	

		
ترفندی برای تماس مستقیم با شخصی با خط دایورت شده پشتیبانی VOIP
			

				Posted on  by tilatel			

			


	
			

			
	

		
مطمئنا همه شما با قابلیتی به نام Divert  آشنایی دارید و می دانیدزمانی که از قابلیت دایورت کردن استفاده می کنید و خط خود را بر روی شماره ی دیگری دایورت می کنید در واقع تمام تماسهای خود را به این خط انتقال خواهید داد. بنابراین با استفاده از این قابلیت برقراری ارتباط مستقیم با شما ممکن نخواهد بود. استفاده از این قابلیت مانی که خواهان ارتباط به هیچ کس نیستید مفید می باشد.




در این مقاله قصد داریم تا شما را با ترفندی آشنا کنیم که در صورت دایورت کردن خط شما بتوانید به طور مستقیم با خطی که دایورت شده است تماس حاصل فرمایید با ما همراه باشید:




برای این کار شما باید ابتدا به دایورت کردن شماره خود به شماره ی شخصی که قصد دارید تماس بگیریدبپردازید.


در مرحله بعد باید از خط خود به خط خود تماس حاصل فرمایید.


حال برای شما مثالی می زنیم تا بهتر متوجه این موضوع شوید.


فرص کنید که شما دارای شماره ی 09120000000 بوده و می خواهید با شخصی که دارای شماره 09209202385 (که خطش را دایورت کرده )تماس حاصل فرمایید . برای اینکه بتوانید به طور مستقیم با این شخص ارتباط برقرار کنید بایدابتدا شماره خود را بر روی شماره این شخص دایورنت کنید.سپس بوسله گوش خود با خط خود که همان 09120000000 می باشد تمای بگیرید. با انجام اینکار می توانید به صورت مستقیم بااین شخص ارتباط برقرار کنید.


بعد از برقراری تماس یادتان باشد که خط خود را ار دایورت درآورید.